Στο ‘Πέτρες στις τσέπες του’ θα γελάνε και τα μπατζάκια σου

Γιώργος Χρυσοστόμου σουτάρει για δύο. Η μπάλα κάνει το γύρω της στεφάνης, κλείνει το μάτι στον Μάκη Παπαδημητρίου και δεν περνάει ποτέ το σιδερένιο στόμιο του καλαθιού. Από τα μεγάφωνα, ο γνώριμος ήχος του looser κάνει τον πρώτο παίχτη να χαμογελάσει ενώ προσπαθεί να καταπιεί ένα ‘έλα, δεν γίνονται αυτά‘.

Τα φώτα είναι ακόμα αναμμένα. Το κοινό τακτοποιείται στις θέσεις του και με κλεφτές ματιές κοιτάει τον ανεπίσημο man to man αγώνα μπάσκετ που εκτυλίσσεται στα αριστερά του (όπως μπαίνουμε στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου). Τα σουτάκια συνεχίζονται με τον Μάκη Παπαδημητρίου να βρίσκεται περί τους 20 πόντους μπροστά. Τότε, ο Γιώργος Χρυσοστόμου παίρνει το μικρόφωνο και λέει την πιο κλασική ατάκα εκκίνησης μίας παράστασης: “Παρακαλούμε πολύ απενεργοποιήστε τα κινητά σας τηλέφωνα“. Και προσθέτει: “Δεν θα αλλάξει κάτι στα social media αν μείνετε ανενεργοί δύο ώρες“.

Το μικρό σφίξιμο της ανουσιότητας της καθημερινής εξάρτησής μας εξαφανίστηκε παρέα με τα φώτα. Στο video wall οι τίτλοι αρχής της χολιγουντιανής επιτυχίας (ή και όχι) Πέτρες στις Τσέπες του, εμφανίζονται παρέα με μερικές αγελάδες.

‘ΑΧ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ’

Είμαστε στο Κέρι της Ιρλανδίας. Τα γυρίσματα μιας χολιγουντιανής ταινίας γίνονται η αφορμή ώστε δύο κομπάρσοι, ο Τζέικ και ο Τσάρλι, να γνωριστούν. Να γίνουν φίλοι και να μοιραστούν όνειρα και μεθύσια. Το πρώτο τους ‘γεια’ το λένε στην ουρά της καντίνας ενώ και οι δύο σκαρφίζονται δικαιολογίες για να πάρουν ένα ακόμη κομμάτι μηλόπιτας (ενώ δεν τους αναλογεί δεύτερο).

*Εντάξει όμως παραείναι γλαφυρή αυτή περιγραφή. Κααατ.

Η βοηθός σκηνοθέτη aka Μάκης Παπαδημητρίου πηγαινοέρχεται με το άγχος και το απόλυτο χάσιμο ελέγχου φωνάζοντας ‘αχ, λίγη ησυχία παρακαλώ, για να συγκεντρωθούμε λίγο’. ‘Με την εναλλαγή των ρόλων που οι δύο ηθοποιοί υποδύονται επί σκηνής να είναι τόσο υπέροχα καταπληκτική και με τις φιγούρες των προσώπων που κάνουν πασαρέλα επί σκηνής να είναι η μία πιο επιτυχημένη από την άλλη, οι επόμενες δύο παρά κάτι ώρες πέρασαν δίχως να τις πάρουμε χαμπάρι.

‘ΝΑ ΣΑΣ ΚΕΡΑΣΩ ΕΝΑ ΠΟΤΟ;’

Η χολιγουντιανή σταρ ή αλλιώς μία από τις καλύτερες ερμηνείες του καταπληκτικού Γιώργου Χρυσοστόμου επί σκηνής. Ο υπέροχος ‘μεθυσμένος’ του Μάκη Παπαδημητρίου που (σπόιλερ!!!!!!!) θα δώσει και την έμπνευση στους δύο για τον τίτλο του κινηματογραφικού του σεναρίου τους. Ο παππούς που είναι σε χολιγουντιανά γυρίσματα όλη του τη ζωή, ο παππάς. Ρόλοι, ρόλοι, ρόλοι που εναλλάσσονται.

Highlight: Η σκηνή που η χολιγουντιανή σταρ υποδέχεται τον κομπάρσο στο δωμάτιό της ενώ κάνει γιόγκα.

(Αλήθεια, τη σκέφτομαι και γελάω)

ΔΥΟ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΗΔΕΙΑ

Μία αυτοκτονία ταράζει την ηρεμία του Κέρι, του χωριού που ανήσυχο δεν το λες για κανένα λόγο. Ο Τζέικ ‘πέφτει’ ψυχολογικά και η ματαιότητα της ύπαρξής του έρχεται για να πέσει στο κεφάλι του Τσάρλι που απλά θέλει κάπως να ‘πασάρει’ το σενάριο που έχει γράψει σε κάποιον από την παραγωγή.

Highlight: Κάπου εκεί περίπου στο μέσον της παράστασης ένα στιγμιότυπο από το Ευρωμπάσκετ του ’87 έρχεται να μας πάρει την ανάσα και να την αντικαταστήσει με καθάριους ήχους γέλιου.

ΠΡΙΝ ΡΙΞΟΥΜΕ ΑΥΛΑΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το ‘Πέτρες στις Τσέπες του’ είναι η πρώτη παράσταση που είδα στο θέατρο ως ‘ενήλικη’ πλέον έφηβη που επιλέγει μόνη της τι θέλει να παρακολουθήσει και τι όχι. Εκείνη τη χρονιά, το 2003 αν δεν με απατά η μνήμη μου, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και ο Δημήτρης Λιγνάδης παρίσταναν τους Τσάρλι και Τζέικ αντίστοιχα στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκης.

Εκείνη την χρονιά, παρακολούθησα την παράσταση τρεις φορές. Δεν τους χόρταινα με τίποτα. Σχεδόν είχα μάθει το κείμενο, τις κινήσεις τους, το τραγούδι των τίτλων. Η άσχετη εφηβική θεατρική πλευρά μου είχε ενθουσιαστεί με αυτό που έβλεπε. Θυμάμαι μάλιστα ότι όταν πέρσι, στην συνέντευξή μας με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη μοιράστηκα μαζί του τον εν λόγω ενθουσιασμό αποκαλώντας τον ‘κομπαρσουλίνι’ όπως και ο Λιγνάδης στην παράσταση, εκείνος έκπληκτος με είχε ρωτήσει: “Καλά, πόσο χρονών είσαι και είδες εκείνη την παράσταση;“

…

Όλα αυτά, τα γράφω γιατί θέλω να εκφράσω για μία ακόμη φορά τον ενθουσιασμό μου γι αυτήν την παράσταση που κατά πως φαίνεται δεν θα με απογοητεύσει ποτέ. Ακόμη και με διαφορετικό κείμενο, σκηνικό, συντελεστές το ‘Πέτρες στις Τσέπες του’ από τον Γιώργο Χρυσοστόμου και τον Μάκη Παπαδημητρίου σε δική τους σκηνοθεσία κατάφερε να αντιμετωπίσει στα ίσα μία από τις πιο γλυκές εφηβικές μου αναμνήσεις και να ενταχθεί μεταξύ των καλύτερών μου θεατρικών.

Το μόνο που θα γράψω και θα αρχίσω να χειροκροτώ με τα χέρια πάνω από το πληκτρολόγιο το εξαιρετικά ταλαντούχο δίδυμο των Χρυσοστόμου- Παπαδημητρίου είναι ότι για μένα, η επιτυχία της συγκεκριμένης παράστασης στο Θέατρο του Νέου Κόσμου είναι αξιοσημείωτη γιατί δεν πήρε το παραμικρό από το προ 15ετίας (και βάλε) αντίστοιχα επιτυχημένο ανέβασμά της.

ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑΜΕ ΤΩΡΑ, ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑΜΕ

Πέτρες στις Τσέπες του

Από Τετάρτη μέχρι Κυριακή στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.

Συντελεστές: Αγγελική Κοκκώνη (Μετάφραση), Γιώργος Χρυσοστόμου, Μάκης Παπαδημητρίου (Σκηνοθεσία), Ιωάννα Τσάμη (Σκηνικά-Κοστούμια, Σάκης Μπιρμπίλης (Σχεδιασμός φωτισμών), Φωτεινή Γαλάνη (Μουσική επιμέλεια)