Olivia Munn, μια νίντζα της σεξο-διαστροφής

Πλέον, μόλις στα 34 της, το αλητάκι που όργωνε μεγαλώνοντας τις Αμερικάνικες βάσεις ανά τον πλανήτη, είναι σοβαρή ηθοποιός με σοβαρή καριέρα μπροστά της. Είδες εξέλιξη το Λιζάκι, που της άρεσε να συχνάζει στα κινηματογραφικά σετ μπας και τσιμπήσει κανένα ρολάκι.

Το Αpocalypse είναι το πρώτο blockbuster στο οποίο, επιτέλους, η Olivia (που όταν ξεκίνησε στο κουρμπέτι λεγόταν Lisa) βρίσκεται να ‘αρμέγει’ την γκέλα που έχει στο nerd πληθυσμό ήδη από την εποχή που πρωτοεμφανίστηκε στην πιάτσα, δέκα ακριβώς χρόνια πριν, παίζοντας -παρότι τα μόλις 163 εκατοστά της- την γκόμενα σε videoclip (και, καπάκι, σε κάτι τηλεοπτικές σειρές της πλάκας και το National Lampoon‘s Strip Poker).

Στην ταινία η Olivia -την οποία φέτος είδαμε να χουφτώνει θριαμβευτικά ο Depp στο ‘Ο κύριος Μόρντεκαϊ’ και που προσεχώς παίζει στα σίκουελ του Ride Along και του Zoolander- φοράει το ‘πιο σφιχτό το λες ζουρλομανδύα’ κουστούμι της Psylocke, μιας μεταλλαγμένης τηλεπαθητικής Βρετανίδας ,το μυαλό της οποίας έχει τοποθετηθεί στο σώμα μιας γυναίκας νίντζα (που, επιπλέον, είναι άσος με την κατάνα). Αυτό δηλαδή που είδαμε για πρώτη φορά στο εξώφυλλο του Entertainment weekly.

Εκείνο, το στενό και το τσουλίστικο (όχι, η Olivia δεν έχει πρόβλημα με το γεγονός ότι δεν είναι ‘χρηστικό’. Και φοράει και κάνει τα πάντα) που είδαν για πρώτη φορά οι λεγεώνες από φαν της  στην τελευταία ComicCon.

Το ίδιο μέρος που η Olivia πήγαινε ντυμένη, χρόνια πριν, ως πριγκίπισσα Lea προκειμένου να ανεβάσει τις μετοχές της. Ε, πλέον, φέτος, το υπερ-αγχωτικό κορίτσι (που πάσχει και από OCD και από την άλλη διαταραχή που σε κάνει να μαδάς το κεφάλι σου, τρίχα τρίχα) επέστρεψε κανονικά ως θριαμβεύτρια.

Μπράβο της. Γιατί μόνο εύκολο δεν (της) ήταν. Χρειάστηκε πολλά χρόνια ‘δουλειάς’ ώστε η πτυχιούχος ΜΜΕ, που πάλεψε σκληρά για να ξεπεράσει τα κόμπλεξ που της δημιούργησε ο πατριός της (εκείνος που της έλεγε κάθε μέρα της ζωής της ‘Δεν είσαι αρκετά έξυπνη. Δεν είσαι αρκετά όμορφη. Δεν έχεις κανένα ταλέντο’), να βγει από την αφάνεια και να μετατραπεί σε εκείνο το είδος σταρλετ που δέχεται η Peta να πρωταγωνιστήσει γυμνή στις διαφημίσεις της.

Χρειάστηκε πολλά χρόνια ώστε να ξεφύγει από εκείνη την κατηγορία fast food γυναικών που βλέπουν πετυχημένους σκηνοθέτες να αυνανίζονται μπροστά τους, με τα χέρια τους λιγδωμένα από σως γαρίδας, μέσα στο trailer τους και μετά -το χειρότερο από όλα- να μην θυμούνται καν το όνομά τους.

Αναφερόμαστε φυσικά στο περιβόητο περιστατικό με τον Brett Ratner (δεν τον ονόμασε, τον φωτογράφησε), το οποίο περιέγραψε διεξοδικά στο ‘είμαι μια από εσάς, απλά πιο σέξι’ αυτοβιογραφία της με τίτλο Suck It, Wonder Woman: The Misadventures of a Hollywood Geek. Με εκείνον να παραδέχεται -και μετά να το αρνείται- πως ήταν απλά κάποια wannabe που τον γυρόφερνε στο set την εποχή του After the Sunset και την οποία είχε πηδήξει μερικές φορές αλλά είχε ξεχάσει ποια είναι.

Χρειάστηκε πολλά χρόνια όπου η Olivia βρέθηκε να γεμίζει το στόμα της με όσο περισσότερα hot dog γίνεται (ή να ντύνεται με στολή Wonder Woman) ως παρουσιάστρια του Attack of the Show ώστε να μας πείσει ότι είναι εντελώς fun in the sun κορίτσι.

Χρειάστηκε πολλά χρόνια εντατικού pr και πλασαρίσματος ως η εκπρόσωπος του -ανερχόμενου τότε- geek nation ώστε να την ‘καταδεχτούν’ περιοδικά που φτιάχτηκαν για γυναίκες όπως εκείνη, όπως τα Maxim, FHM και Complex.

Στην αρχή για φωτογραφήσεις εντός τους, και μετά για εξώφυλλα.

Και, όταν αυτές δεν αρκούσαν για να καλύψουν την αυξανόμενη ζήτηση, να κάνει μερικές ντουζίνες ακόμη στο δικό της site. Γλείφοντας γλειφιτζούρια.

Ποζάροντας με άμμο πάνω στους γλουτούς της.

Και, γενικώς, κάνοντας βασικά naughty πράγματα.

Βλέπεις, η Olivia , στο τέλος της ημέρας, εμπίπτει ακριβώς εντός του στερεότυπου που θέλει τα κορίτσια Ασιατικών οικογενειών να είναι άκρως μελετηρά και στοχοπροσηλωμένα. Με την μόνη διαφορά ότι στόχος της Munn -που ως πτυχιούχος ΜΜΕ ήξερε ποια είναι τα δυνατά σημεία της (βλέπε ότι είναι αδίστακτη) και ποια όχι (δεν είναι ψηλή, ούτε καμπυλωτή)- ήταν εξαρχής το να αποτελέσει ενσάρκωση των πιο κλισέ και αναμενόμενων πόθων μας.

Κάτι που η παμπόνηρη Αμερικανοκινέζα κατάφερε. Τόσο επί οθόνης, με το κουστούμι και τα ακροβατικά της Pyslocke, αλλά και την γυμνόστηθη εμφανισή της στο Magic Mike. Μια ακόμη κίνηση ‘στρατηγικής’ αφού η ταινία δεν είχε το budget να την πληρώσει για να τα βγάλει έτσι και αλλιώς.

Όσο, κυρίως, εκτός, με τις γυμνές φωτό της που κυκλοφόρησαν εδώ και μερικά χρόνια (δεν το έχει παραδεχτεί ότι είναι εκείνη), εκείνες που εξηγούσαν γλαφυρά στο τότε αγόρι της (είχε πολλά, όλα επώνυμα, αν και τα τελευταία χρόνια προτιμά τους αθλητές) που να βάλει τι ή τι να χαστουκίσει (‘Σε εκλιπαρώ να μου βαρέσεις χαστούκια στον κώλο. Τόσο δυνατά μέχρι να βάλω τα κλάματα’) να αποδεικνύουν ότι το πιο ‘διαστραμμένο’ κομμάτι της ανατομίας της ήταν και παραμένει ο εγκέφαλός της.

Αν το καλοσκεφτείς, η Munn  (που μετά το Newsroom είδε δικαίως τις μετοχές της να ανεβαίνουν) αποτελεί σημαιοφόρο εκείνης της κατηγορίας γυναίκων που, χωρίς να είναι ευλογημένες σωματικά (μην κοιτάς τις φωτοσοπαρισμένες εικόνες-στην πραγματικότητα μέχρι και ‘κοντόχοντρη’ θα την έλεγες), με άξονα ένα τσαχπίνικο πρόσωπο και μια larger than life προσωπικότητα/ πουτ@ν!α. , καταφέρνουν να γεμίζουν σεξουαλική αύρα κάθε εκατοστό οποιαδήποτε δωματίου μπαίνουν.

Της ευχόμαστε ένα μέτριο μέλλον, όπου θα χρειάζεται, κάθε χρόνο, να αγωνιά αν την θέλουμε ακόμη ή όχι. Και αυτό γιατί μόνο έτσι θα συνεχίσει να κάνει αυτό για το οποίο είναι πλασμένη. Να σκέφτεται 1.000+1 τρόπους να μας κάνει να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε (φανατικά) μαζί της.