Οι Ελληνίδες που μας θέλουν πασάδες
Εκείνες το δήλωσαν. Ότι δηλαδή θα μας φέρνουν τις παντόφλες, θα μας φτιάχνουν πρωινό και γενικώς θα μας κανακεύουν. Εμείς απλώς τους θυμίζουμε τις υποσχέσεις τους.
- 11 ΑΠΡ 2016
Είναι ωραίες, σέξι και επιτυχημένες. Αλλά το μόνο που θέλουν είναι να προσέχουν και να περιποιούνται τους άντρες της ζωής τους. Ποιοι είμαστε εμείς για να διαφωνήσουμε; Ή για να τους πούμε ότι αυτό ακούγεται ολίγον οπισθοδρομικό; Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι τυχεροί αυτοί που τις έχουν. Γιατί, κακά τα ψέματα, είναι μεγάλη υπόθεση να σου φέρνουν καφέ το πρωί και παντόφλα το απόγευμα (στα πόδια πάντα, όχι στο κεφάλι).
Αναπάντεχη αφορμή για όλο αυτό η Δήμητρα Αλεξανδράκη. Nαι, αυτή η Δήμητρα Αλεξανδράκη. To κορίτσι με το ‘πολυταξιδεμένο’ Instagram (αν και η πιο κάτω φωτό λίγο μας μπερδεύει) που βγήκε και δήλωσε, “θα πρέπει ο άλλος να με σέβεται, να με εκτιμάει και να μου κάνει καλό sεx. Εγώ τον έχω μέσα στο σπίτι μου πασά, βασιλιά. Και παντόφλες φέρνω. Είμαι γυναίκα για σπίτι εγώ, τελειωμένα πράγματα”.
Ενώ πριν από κανένα χρόνο θυμάμαι και την ερωτευμένη Κατερίνα Καινούργιου, εκείνη που κάποτε είπε, “μέχρι τα 19 δεν είχα βγει ούτε ραντεβού. Στα 18 πρέπει να έδωσα το πρώτο φιλί. Την πρώτη μου σεξουαλική επαφή την είχα κάπου στα 22. Δεν βιάστηκα να κάνω σεξ. Είμαι παραδοσιακή και πολύ πουριτανή”, να βγαίνει και να δηλώνει για τον τότε σύντροφό της: “Μου αρέσει να τον περιποιούμαι, να τον φροντίζω, να νιώθει όλα όσα νιώθω για εκείνον. Μου αρέσει να έχω τον άντρα πασά”.
Toν ίδιο δηλαδή χαρακτηρισμό που έχουν χρησιμοποιήσει, στο άσχετο, γυναίκες που καλύπτουν όλη την γκάμα ανάμεσα στην Ντόρα Μπακογιάννη (“O άνδρας μου είναι πασάς. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μια γυναίκα παλαιάς σχολής, με παλαιομοδίτικη αγωγή, η οποία τον φροντίζει, τον κανακεύει και εκείνος τα βρίσκει όλα έτοιμα”) έως την Δομινίκη Κεφαλοπούλου (“Είμαι ανατολίτισσα. Μου αρέσει να περιποιούμαι το σύντροφό μου και να ικανοποιώ τις επιθυμίες του. Χωρίς, όμως, αυτό να υποβιβάζει το χαρακτήρα μου”). Ναι, το ξέρω, δυο ονόματα που ποτέ δεν περίμενες να δεις μαζί στην ίδια πρόταση.
Όλες, εκ των οποίων, υποθέτω, έχουν για ανεπίσημο ύμνο το συγκεκριμένο ύμνο της Πωλίνας από τα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Οι αυτονόητες παραδοσιακές
Είπαμε. Εδώ δεν εξετάζουμε πόσα χρόνια πάνε ενδεχομένως -κατά κάποιους- πίσω το γυναικείο κίνημα τέτοιες αντιλήψεις. Απλώς ρίχνουμε τον προβολέα σε εκείνες που θέλουν να μας έχουν άρχοντες και αφέντες. H αλήθεια είναι ότι υπάρχουν γυναίκες που είναι φως φανάρι ότι παραμένουν παραδοσιακές. Εκείνες που δεν χρειάζεται καν να βγουν να το δηλώσουν.
Όπως η Καλομοίρα που έχει πει, “μου αρέσει πολύ που μεγαλώνω εγώ τα παιδιά μου. Θέλω ο άντρας να είναι ο αρχηγός της οικογένειας” και “Θέλω να είμαι παραδοσιακή γυναίκα. Όταν ο Γιώργος με βλέπει κουρασμένη πλένει τα πιάτα, αλλά εγώ του φωνάζω ‘άσ’ τα’. Μετά σκέφτομαι μήπως δεν πρέπει να τον κακομαθαίνω. Πάντως με βοηθάει πολύ. Δεν έχω κανένα παράπονο”.
Ή η Ευγενία Μανωλίδου που θεωρεί τον εαυτό της πρότυπο. “Πιστέψτε με, είμαι πολύ απλή και πολύ νοικοκυρά. Είμαι πραγματικά κορίτσι για σπίτι. Είμαι το πρότυπο της κλασικής Ελληνίδας μητέρας”. (Όχι, δεν την αμφισβητώ. Ούτε και εσύ. Στην πραγματικότητα είναι πολύ αυστηρών αρχών).
Ή η Νόνη Δούνια. Που δεν θεωρεί τον εαυτό της πρότυπο μάνας και νοικοκυράς. Αλλά, μεταξύ μας, είναι (το ψάχνει πολύ το θέμα).
“Μ’ αρέσει να τον φροντίζω σαν νοικοκυρά, γιατί είμαι της τάξης και της καθαριότητας. Είμαι παραδοσιακή σύζυγος. Δεν είμαι του χαδιού, αλλά δείχνω τον ερωτά μου αλλιώς”.
Ενώ, επειδή ανήκει σε μια προηγούμενη γενιά, εξίσου λογικό το βρίσκω να έχει αυτή τη νοοτροπία και η Άντζελα Δημητρίου. “Είμαι από τις γυναίκες που μαγειρεύουν, πλένουν, περιποιούνται τον άλλον με λίγα λόγια, αλλά ο άντρας που θα μπορέσει να σταθεί δίπλα μου πρέπει να έχει ισχυρή προσωπικότητα γιατί θα έρθει η στιγμή που θα ακούσει να τον αποκαλούν «ο κύριος της κυρίας»”.
Εκείνες που πρέπει να ξέρεις για να πειστείς
Το ξέρω ότι η Κατερίνα Στικούδη, σε πρώτη ανάγνωση, μόνο για παραδοσιακή γυναίκα δεν σου κάνει. Αυτό όμως συμβαίνει γιατί κοιτάς την –ενίοτε ημίγυμνη– επιφάνεια και όχι την ουσία. Ότι δηλαδή έχει μεγαλώσει σε μια δεμένη οικογένεια με παραδοσιακές αξίες, ποτέ δεν έχει βγάλει παρέλαση τις σχέσεις της και πάντοτε αντιμετωπίζει το ότι κάνει ως απλά μια δουλειά.
Υπό το πρίσμα αυτό, ακούγεται λιγότερο αναπάντεχη η δήλωσή της, “είμαι από τις γυναίκες που από νωρίς ήθελαν να κάνουν οικογένεια και εύχομαι στο σύντομο μέλλον να το κάνω πράξη. Και επειδή είμαι πολύ παραδοσιακή, με την έννοια ότι μου αρέσει να περιποιούμαι το σπίτι μου, τον σύντροφό μου και μου αρέσουν πολύ τα παιδιά, εύχομαι να το ζήσω γρήγορα” και “είμαι παραδοσιακή γυναίκα. Θέλω να φροντίζω και να προσέχω τον άντρα μου”.
Ενώ εξίσου παραδοσιακή είναι και το έτερο sex symbol, Ελένη Φουρέιρα, που επίσης είναι πολύ πιο σεμνή, ταπεινή και συνειδητοποιημένη από ότι υπαγορεύει η δημόσια εικόνα της.
“Είμαι παραδοσιακή γυναίκα. Μια γυναίκα πρέπει να ξέρει τον ρόλο της, που είναι να είναι δίπλα στον άνδρα, να τον φροντίζει και όχι να γίνεται αυτή ο άνδρας της σχέσης (…) Είμαι κορίτσι για σχέση και σπίτι”.
Για ποιες άλλες μπορώ να πάρω όρκο; Υπό την έννοια ότι τις έχω γνωρίσει από κοντά, στο ξεκίνημα, όταν ακόμη δεν ήταν ονόματα ή δεν ήξεραν να δίνουν συνεντεύξεις (οπότε αυτά που έλεγαν ήταν πιο αυθόρμητα και ειλικρινή). Η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι η Έλενα ‘σύζυγος Τσιρίλο’ Ασημακοπούλου.
Είμαι η γυναίκα που θα περιποιηθεί τον άντρα της, επειδή πάντα έβλεπα την μητέρα μου που μας φρόντιζε και είχε το σπίτι καθαρό. Κάνω κι εγώ το ίδιο.
Και η αμέσως επόμενη είναι η δίμετρη και φιδίσια Νικολέτα Καρρά. Μια επιβλητική, υπό κάθε έννοια, γυναίκα που το εννοεί όταν λέει “είμαι αυστηρά παραδοσιακή γυναίκα και, ναι, θέλω και να παντρευτώ και να γίνω και μαμά”.
Όσον αφορά την Υβόννη Μπόσνιακ, που προχώρησε το θέμα δυο βήματα πιο πίσω, δεν την ξέρω. Αλλά την δήλωσή της την καταγράφω ως μνημειώδη.
“Είμαι πολύ περήφανη για το σύντροφό μου. Είμαι η γυναίκα που θέλει να βρίσκεται δύο βήματα πίσω από τον άντρα της. Παραδοσιακή στους ρόλους. Τιμή μου που έχω έναν άντρα που είναι τόσο δυνατός. Γιατί, λοιπόν, να αισθανθώ άσχημα πίσω από τον Αντώνη;”.
Τα κορίτσια με το σπίτι
Αυτό, αν θυμάσαι, ήταν το δεύτερο κομμάτι της δήλωσης της Αλεξανδράκη (που καλά κάνει και το λέει, αφού το πιστεύει). Μια φράση ελεεινό κλισέ που μου χτυπάει στα νεύρα όταν την ακούω. Γενικώς και ειδικώς από γυναίκες που η μόνη σχέση που έχουν με την έννοια σπίτι είναι το ταλέντο τους να το κλείνουν. Εξαιρείται η Αθηνά Οικονομάκου που όντως σου βγάζει αυτό ακριβώς το συναίσθημα, το να θέλεις δηλαδή να ξυπνάς δίπλα της κάθε πρωί.
“Στη σχέση μας κουμάντο κάνει ο Φίλιππος. Είμαι παραδοσιακή (…) Αυτό που μπορείς να κρατήσεις είναι ότι αρκετοί άντρες που πέρασαν από τη ζωή μου, μου ζήτησαν να τους παντρευτώ. Μάλλον τους ενέπνεε ότι είμαι κορίτσι για σπίτι που μπορούν να βασιστούν πάνω μου, για να κάνουν μία ωραία οικογένεια”.
Ίδια φάση με την Πηνελόπη Πλάκα, την οποία επίσης δεν ξέρω προσωπικά, αλλά για κάποιο λόγο με πείθει. “Είμαι σίγουρα κορίτσι για σπίτι. Δε μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει αυτό. Έχω μανία με την καθαριότητα και μαγειρεύω καθημερινά”.
Για αυτό και γουστάρω τόσο την Ελένη Τσολάκη, τη μοναδική Ελληνίδα που είχε τα κότσια να παραδεχθεί δημοσίως πως δεν είναι κορίτσι για σπίτι.
“Με την στενή έννοια του όρου, όχι. Δεν είμαι το κορίτσι που της αρέσει να μαγειρεύει, να καθαρίζει, να κάθεται με τις ώρες σπίτι. Τα κάνω βέβαια και αυτά, αλλά περισσότερο γιατί το έχω ανάγκη για να ξεκουραστώ. Με μια πιο αυθαίρετη έννοια λοιπόν, είμαι. Νομίζω, όταν έρθει η ώρα, θα γίνω και θα το απολαμβάνω κιόλας”.
Αν και τον τελευταίο λόγο επί του θέματος έχει, παραδόξως, η Σάσα Μπάστα. Εκείνη που έχει αλλάξει εντελώς τον τρόπο ζωής της. “Πηγαίνω λίγο πριν από το μεσημέρι στο γυμναστήριο, επιστρέφοντας στο σπίτι κάνω γενική καθαριότητα, γιατί θέλω να είναι όλα στην εντέλεια και στη συνέχεια μαγειρεύω. Η μαγειρική είναι το πάθος μου! Οι φίλοι μου μού λένε πως φτιάχνω εκπληκτικά κανελόνια! Αυτή είναι η σπεσιαλιτέ μου. Α! Και οι λαχανοντολμάδες”. Εκείνη που, σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, γράφει τον επίλογο λέγοντας.
“Οπως αποδεικνύω τώρα με τον τρόπο ζωής μου, το εννοούσα όταν έλεγα ότι είμαι κορίτσι για σπίτι. Θέλω να πιστεύω πως όλες οι κοπέλες είναι κορίτσια για σπίτι, αρκεί να έρθει η στιγμή τους και να βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο”.
Κάνε like στη σελίδα του ONEMAN στο Facebook και διάβασε πρώτος κάθε καινούργιο μας θέμα