Ο Γκιγιόμ Νερί έχει βρεθεί στην άβυσσο για περίπου οκτώ λεπτά

Φόβος. Το πρώτο συναίσθημα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη ‘άγνωστο’. Για κάποιους, βέβαια, κυρίαρχο συναίσθημα δεν είναι αυτό του φόβου, αλλά εκείνο τις περιέργειας. Είναι άνθρωποι, οι οποίοι δεν αρκούνται στα όσα έχουν μάθει, στα όσα γνωρίζουν και θέλουν να ανακαλύψουν ακόμη περισσότερα. Θέλουν να κάνουν το βήμα που δεν έχει κάνει κανένας μέχρι εκείνη τη στιγμή. Να βουτήξουν σε άγνωστα νερά και να δουν εικόνες που δεν είχαμε καν φανταστεί. Όπως ακριβώς κάνει τα τελευταία χρόνια ο Γκιγιόμ Νερί, ο 36χρονος Γάλλος εξερευνητής θαλασσών και πρωταθλητής ελεύθερης κατάδυσης.

Με αφορμή την παρουσίαση της νέας καμπάνιας του Metaxa με μότο ‘Don’t drink it, Explore it’, στην οποία ο Γκιγιόμ είναι ένα από τα τρία κεντρικά πρόσωπα, βρέθηκε στην Αθήνα κι εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε. Αν και έξω από τα νερά του (στην κυριολεξία) ήταν χαλαρός και μιλούσε με πάθος για αυτό που κάνει. Πίστευα πως οι άνθρωποι που βουτούν σε τέτοια βάθη και είναι σχεδόν πάντα μόνοι τους, δεν θα το ‘είχαν’ με τα λόγια. Όμως, ο συγκεκριμένος όχι μόνο είναι εξαιρετικός ομιλητής, αλλά θέλει και να μεταδώσει αυτή την αγάπη του για τη θάλασσα στους άλλους.

Το 2002 έγινε ο νεότερος κάτοχος παγκοσμίου ρεκόρ για ελεύθερη κατάδυση στα 87 μέτρα σε ηλικία 20 ετών, ενώ το προσωπικό του καλύτερο ρεκόρ είναι στα 126 μέτρα βάθος. Κι όλα αυτά με μια ανάσα. Χωρίς φιάλες οξυγόνου, χωρίς εξοπλισμό. Απλώς, με μια μάσκα και μια βαθιά ανάσα. Μόνο αυτά χρειάζεται. Εξωπραγματικό, έτσι;

“Θα έλεγα ότι είναι ανθρώπινο. Όλοι μπορούμε να κρατήσουμε την ανάσα μας για ώρα κάτω από το νερό. Είναι στο DNA μας. Είμαι στα φτιαγμένοι να έχουμε ένα συγκεκριμένο αντανακλαστικό, το οποίο όταν βουτάμε και νιώθουμε το νερό στο πρόσωπό μας, μειώνει τους χτύπους της καρδιάς και εξοικονομείται οξυγόνο. Δεν το ελέγχεις, γίνεται αυτόματα στον οργανισμό σου. Πλέον, μετά από πολλή δουλειά, μπορώ να κρατήσω την ανάσα μου μέχρι και 8 λεπτά”, εξήγησε ο Γκιγιόμ, για να απαντήσω ξαφνιασμένος πως “εγώ δεν αντέχω ούτε ένα λεπτό”.

“Έτσι νομίζεις. Αν δεν αντέχεις πολύ ώρα, απλώς προσπαθείς λάθος. Αν έρθεις μαζί μου σε μια πισίνα για 30 λεπτά και σου δείξω το σωστό τρόπο, θα μπορείς να παραμένεις εύκολα για 2-3 λεπτά κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μετά από λίγο καιρό θα μπορείς και τέσσερα λεπτά. Όλα είναι θέμα εξάσκησης”. Φάνηκε σίγουρος, επομένως δεν είχα λόγο να του φέρω αντίρρηση.

Αλήθεια, γιατί αποφάσισε να γίνει εξερευνητής θαλασσών και δεν έκανε κάποιο άλλο, λίγο πιο συμβατικό επάγγελμα; “Θυμάμαι από μικρός ότι με ενθουσίαζε να ανακαλύπτω μέρη. Οποιαδήποτε μέρη, όχι μόνο τη θάλασσα. Βουνιά, βράχους, δάση, τα πάντα. Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει, όμως, σε μια πόλη όπως η Νις στη Γαλλία, η οποία έχει θάλασσα, είχα την περιέργεια να δω τι βρίσκεται από κάτω της. Εκεί που δεν φτάνει το μάτι μας. Μια μέρα, λοιπόν, είπα πως θέλω να ανακαλύψω το άγνωστο. Να γνωρίσω καλύτερα αυτό τον κόσμο που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια. Έβαλα μια μάσκα και άρχισα να βουτάω όλο και πιο βαθιά. Το ερωτεύτηκα. Ήταν κάτι διαφορετικό, τόσο έντονο”.

Την πρώτη φορά που περπάτησα στο βυθό της θάλασσας ένιωσα σαν τον Νηλ Άρμστρονγκ όταν έκανε τα πρώτα βήματα στη Σελήνη

Πάντα θαύμαζα τα άτομα που ξεπερνούσαν τα ανθρώπινα όρια, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Αν το καλοσκεφτείς, τα έχουμε ανάγκη για να μας υπενθυμίζουν πως τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο. “Όταν είμαι εκεί κάτω, νιώθω ένα συνδυασμό συναισθημάτων. Σίγουρα υπάρχει ο ενθουσιασμός, γιατί είμαι ο μόνος που βρίσκεται εκεί, αλλά νιώθω και την πίεση να διαλύει το σώμα μου. Είναι πολύ επικίνδυνο. Γνωρίζω ότι δεν μπορώ να μείνω για ώρα μέσα στο νερό, γι’ αυτό και κάθε δευτερόλεπτο μετράει. Πάντα κρατάω μερικά για εμένα. Να αισθανθώ τι γίνεται γύρω μου. Μετά από λίγο νιώθω ευάλωτος, αισθάνομαι σαν μια κουκίδα σε ένα απέραντο γαλάζιο και θέλω να βγω στην επιφάνεια για να πάρω ανάσα”.

Όση ώρα μιλούσαμε, απολαμβάναμε κι από ένα ‘Deep Dive’, το κοκτέιλ που έφτιαξε αποκλειστικά για τον ίδιο η ομάδα του ‘The Clumsies‘ σε συνεργασία με το Metaxa, στην ταράτσα του New Hotel στο κέντρο της Αθήνας. Ευτυχώς, για καλή μας τύχη, εκεί υπήρχε άφθονο οξυγόνο.

“Ξέρεις ποιο ήταν το ωραιότερο πράγμα που έχω δει στη μέχρι τώρα καριέρα μου; Συνέβη στα νησιά Γκαλαπάγκος και σίγουρα θα σου ακουστεί τρελό. Κολύμπησα δίπλα σε ένα κοπάδι από σφυροκέφαλους καρχαρίες. Ήταν αμέτρητοι. Φοβόμουν, αλλά ήθελα τόσο πολύ να το κάνω. Βούτηξα και μου άφησαν λίγο χώρο δίπλα τους. Έγινα μέρος της ομάδας τους για περίπου ένα λεπτό. Απίστευτη εμπειρία. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου”.

Όλα αυτά που κάνει εμπεριέχουν τεράστιο ρίσκο. Ακόμη και για την ίδια του τη ζωή. Έχει νιώσει άραγε κάποια στιγμή πως φτάνει κοντά στο θάνατο; “Είχα ένα τρομακτικό ατύχημα πριν τρία χρόνια, το οποίο με σόκαρε και αποφάσισα να σταματήσω να κυνηγάω παγκόσμια ρεκόρ. Έγινε ένα λάθος από τους διοργανωτές σε ένα τουρνουά που συμμετείχα.

Ήθελα να βουτήξω στα 129 μέτρα για να σπάσω το ρεκόρ μου, αλλά εκείνοι έβαλαν το σχοινί δέκα μέτρα πιο βαθιά, στα 139 μέτρα. Πήγα κάτω, δεν ήξερα τι συμβαίνει και ένιωσα ότι ήταν πολύ βαθιά. Δεν το περίμενα. Τραυματίστηκα και έχασα τις αισθήσεις μου. Με τράβηξαν πάνω κι όταν συνήλθα είπα ‘αυτό ήταν’. Σταματάω να διαγωνίζομαι και θα το κάνω μόνο για διασκέδαση”.

Το να γίνεις σαν τον Γκιγιόμ δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Χρειάζεται να αφιερώσεις τη ζωή σου στην προπόνηση, να έχεις προσαρμοστικότητα στις δύσκολες συνθήκες και φυσικά ταλέντο. Αυτό που θέλει ο ίδιος για τις ελεύθερες καταδύσεις είναι να γίνουν διάσημες και όλο και περισσότεροι να μπορέσουν να ασχοληθούν με αυτό το extreme σπορ. “Η Ελλάδα είναι τρομερή χώρα για καταδύσεις. Έχετε μεγάλη σύνδεση με τη θάλασσα κι αυτό θα πρέπει να το αξιοποιήσετε περισσότερο. Δεν το κάνετε σε μεγάλο βαθμό. Το νερό είναι στο DNA σας. Προσωπικά, λατρεύω την Ελλάδα και τα νησιά της και θα έπρεπε να τα αγαπάτε κι εσείς λίγο παραπάνω”.

Για το κλείσιμο της συζήτησής μας, του ζήτησα να μου μιλήσει για το μεγαλύτερο μάθημα που έχει δώσει μέχρι τώρα η ενασχόλησή τους με τα βάθη των θαλασσών. “Έμαθα να σέβομαι το νερό και τη φύση. Να τους συμπεριφέρομαι σωστά. Έχω καταλάβει πως ο καλύτερος τρόπος είναι να ζεις σε αρμονία με τη φύση κι όχι να την πολεμάς. Επίσης, αν θέλεις να πετύχεις κάτι, χρειάζεσαι χρόνο, αλλά και πάθος. Με βιασύνη δεν γίνεται τίποτε. Αυτό είναι ένα από τα πολλά μαθήματα όλα αυτά τα χρόνια”.