Σειρές vs. Μουσική: Όταν η καλή τηλεόραση συναντάει την καλή μουσική

Ή πως οι σημερινές σειρές διαμορφώνουν μουσικές συνειδήσεις. Ή πως το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο τ’ αυτιά μας. Ή πιο απλά, μερικά από τα καλύτερα theme songs από μερικές από τις καλύτερες σειρές μέχρι σήμερα.

Alabama 3 – Woke Up This Morning (The Sopranos, 1999)

Ξεκινάω μ’ αυτό γιατί το Sopranos είναι για τις σειρές ότι είναι το Revolver για τη μουσική. Το κομμάτι ούτε παραγγελιά να το είχαν κάνει. Ο στίχος “…you woke up this morning, got yourself a gun…” κούμπωσε ανεπανόρθωτα. Η βρετανική μπάντα δισκογραφεί καμιά 20ετία τώρα και έχει βγάλει μια δεκαριά άλμπουμ όπου μπασταρδεύουν beats με blues και hip-hop. Το ‘Woke up this morning’ βρισκόταν στο ντεμπούτο τους, 1997. Ο δημιουργός της σειράς, David Chase, αρχικά ήθελε να έχει ένα διαφορετικό τραγούδι για κάθε επεισόδιο, αλλά οι υπόλοιποι παραγωγοί τον έπεισαν να μην το κάνει. Το κομμάτι είναι εμπνευσμένο από τη Sara Thornton που έσφαξε τον αλκοολικό άντρα της, αφού την κακοποιούσε για χρόνια.

Brian Jonestown Massacre – Straight Up and Down (Boardwalk Empire, 2010)

Στενός συνεργάτης του David Chase, ο Terence Winter, είναι ο δημιουργός αυτής της γκανγκστερικής σειράς της περιόδου της ποτοαπαγόρευσης. Η σειρά αρχίζει να εξελίσσεται το 1920, πριν την εμφάνιση του τσάρλεστον, άρα πολύ σωστά ο Winter (που είναι και φαν τους) δεν ήθελε ένα τέτοιο κομμάτι να βρίσκεται στο intro. Άλλωστε στη διάρκεια τη σειράς μπορούσες να δεις και να ακούσεις όσα ‘20s τραβούσε η ψυχή σου. Για τους ψυχεδελικούς Brian Jonestown Massacre δεν χρειάζεται ιδιαίτερο υπόμνημα (τα είπαμε και νωρίτερα στην Πλατεία Νερού). Το ‘Straight up and down’ είναι το κομμάτι που κλείνει το Take It From The Man! του 1996. Όλο το υπόλοιπο soundtrack συμπληρώνεται από ονόματα όπως Patti Smith, Karen Elson, Rufus Wainwright, St. Vincent, Matt Berninger (The National) που όμως δίνουν τη φωνή τους σε κλασσικά κομμάτια της εποχής με αντίστοιχες ενορχηστρώσεις.

Nick Cave And The Bad Seeds – Red Right Hand (Peaky Blinders, 2013)

Δεν το είχα προσχεδιάσει να πάει έτσι και θα κλείσω εδώ τη γκανγκστερική τριάδα, με τη βρετανική απάντηση στο Boardwalk Empire. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα της εισαγωγής καταλαβαίνει οποιοσδήποτε σχετικός ότι εδώ υπάρχει μια (τουλάχιστον) ύποπτη ομοιότητα με το ‘Way down the hole‘ που ήταν το μουσικό θέμα του Wire. Και δεν το αναφέρω για να το καταλογίσω στον Cave, αλλά στους δημιουργούς του Peaky Blinders που μάλλον ήθελαν κάτι αντίστοιχο. Ένα κουλ κομμάτι με μια κρυφή επιθετικότητα. Δεν είναι έγκλημα να παίρνεις ιδέες από τους καλύτερους. Άχρηστο trivia: το κομμάτι έχει παίξει και στο Dumb And Dumber.

Rapture – Echoes (Misfits, 2009)

Έμαθα το brunch μαζί με την Kelly από το βρετανικό Misfits. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος γνώρισε τον Ramsay Bolton του Game Of Thrones (από ψυχάκια σε ψυχάκια το πάει ο Iwan Rheon). Πέντε αλάνια τιμωρημένα από το κράτος για μικροαδικήματα, σε καταναγκαστικά δημόσια έργα, αποκτούν υπερδυνάμεις όταν τους χτυπάει ένας κεραυνός. Ερωτηθέντες οι Αμερικανοί Rapture τι υπερδύναμη θα διάλεγαν, είπαν ότι θα ήθελαν να πετάνε. Το κομμάτι είναι από το πρώτο τους άλμπουμ, επίσης Echoes και τους βοήθησε να γίνουν ανάρπαστοι και στη Μεγάλη Βρετανία. Δυστυχώς όμως η σειρά είχε άδοξο τέλος, αφού ο Robert Sheehan που υποδυόταν τον Nathan, τον βασικό χαρακτήρα, αποχώρησε μετά την δεύτερη σεζόν και το Misfits πήρε τον κατήφορο. Κρίμα και ήταν ένα πολλά υποσχόμενο κωμικό sci-fi.

RJD2 – A Beautiful Mine (Mad Men, 2007)

Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός της σειράς έχει μια λίστα στο itunes του με όλα τα κομμάτια που θέλει κάποια στιγμή να ρίξει εδώ κι εκεί. Για το Mad Men ήθελε αρχικά να χρησιμοποιήσει Beck. O Beck όμως απέρριψε κάθε προσφορά που του έγινε όταν έμαθε ότι πρόκειται για μια σειρά με θέμα τους διαφημιστές της δεκαετίας του ’60, γιατί πίστευε ότι θα είναι φόλα. UP YOURS αγαπητέ Beck όπως θα έχεις ήδη καταλάβει. Τελικά όμως ο Matthew Weiner βρήκε αυτό που έψαχνε και χωρίς να χάσει χρόνο αγόρασε τα δικαιώματα (η AMC δηλαδή) του “A beautiful mine” του RJD2. Και μπορεί ο RJD2 να μην έβγαλε ένα καλό μερίδιο από την επιτυχία της σειράς αφού πούλησε το κομμάτι κοψοχρονιά και να μην οδηγεί Ferrari αλλά μια χαρά του έκατσαν μετά οι συνεργασίες με την Adidas, την T-Mobile και την Blackberry. Γιατί μεταξύ μας κιόλας, η χρυσή εποχή του είχε παρέλθει και το Magnificent City (εκεί που βρίσκεται αυτό το κομμάτι) είναι ψιλομάπα.

S U R V I V E – A.H.B. (Stranger Things, 2016)

Έχουμε φάει τα λυσσακά μας με δαύτο. Τη σειρά εννοώ. Ας σκαλώσουμε και με το δίδυμο που ευθύνεται για τη φανταστική μουσική της. Οι Kyle Dixon και Michael Stein είναι από το Austin του Τέξας και η πρώτη τους επαφή με την εικόνα ήταν όταν μπήκε το ‘Hourglass’ στο soundtrack του ‘The Guest’. Το Netflix τους ζήτησε να δουλέψουν πάνω στο Stranger Things για όλο το soundtrack και αυτοί άλλο δε θέλανε. Έλιωσαν μερικά Tangerine Dream και κάμποσο Carpenter για να φτιάξουν τη μουσική και φυσικά το κομμάτι του intro. Ακόμα δεν ξέρουμε ούτε εμείς ούτε οι ίδιοι αν θα κυκλοφορήσει το ost της σειράς αλλά ξέρουμε ότι το Σεπτέμβρη θα έχουμε το δεύτερο full length δίσκο τους με τίτλο RR7349 (όλες οι κυκλοφορίες τους είναι ατιτλοφόρητες, για τίτλο χρησιμοποιούν το release code της εκάστοτε εταιρίας), που θα περιέχει και το “A.H.B.”.

Fever Ray – If I Had a Heart (Vikings, 2013)

Δεν μου κάνει καμία εντύπωση που διάλεξαν αυτό το κομμάτι για να ανοίγει τη σειρά που θα τρόμαζε κι έναν Ντοθράκι. Απορώ μάλιστα πως δεν την έβαλαν να παίξει κιόλας. Το κανονικό της όνομα είναι Karen Dreijer και είναι από τη Σουηδία (σε περίπτωση που νομίζατε ότι είναι μεσογειακιά ας πούμε). Μόνιμο μέλος των The Knife, έχει μόλις ένα Fever Ray άλμπουμ από το 2009 (και ελπίζω εδώ και καιρό σε ένα ακόμα). Όπως αναφέρει το vikingswikia, οι στίχοι του “If I had a heart”, αντανακλούν την ατελείωτη δίψα του Ragnar για γνώση αλλά και την ανθρώπινη απληστία που οδηγεί σε αιώνιες συγκρούσεις.

The Handsome Family – Far from Any Road (True Detective, 2014)

Θα πω τη δική μου πλευρά της ιστορίας εδώ. Πρώτα έξυσα το κεφάλι μου με απορία “πώς διάολο γίνεται να ακούω δεξιά κι αριστερά Handsome Family;” και μετά πήρα χαμπάρι το True Detective. Κι έτσι εξηγήθηκαν όλα. Λατρεύω τη gothic country των συζύγων Brett και Rennie Sparks από το 2000 που πρωτοάκουσα το ‘In the air’ από το τέταρτο τότε άλμπουμ τους. Έκτοτε πρέπει να είμαι ένας από τους 6 ή 7 στην Ελλάδα που αγοράζουν-κατεβάζουν τους δίσκους τους. Και φτάνει 2014 και πλέον έχω ελπίδα να τους δω και ζωντανά στη χώρα μου (δεν ξέρω κάτι, απλά λέω ότι δεν είναι τόσο απίθανο πια). Όταν τους προτάθηκε από το HBO να χρησιμοποιηθεί το κομμάτι σε σειρά, γελούσαν λένε για 15 λεπτά. Αν μία μπάντα ή καλλιτέχνης από όσους αναφέρονται σ’ αυτό το κείμενο επωφελήθηκε περισσότερο από αυτή τη φάση, είναι οι Handsome Family που τους ακούνε μέχρι το Καζακστάν. Πριν τις 12 Ιανουαρίου του ’14 μόνο στα ραδιόφωνα της Αλμπουκέρκης.

Regina Spektor – You’ve Got Time (Orange Is The New Black, 2013)

Από τις σπάνιες φορές που δεν τρέχω την εισαγωγή και δεν με πειράζει όσες φορές κι αν ακούσω το τραγούδι. Η γεννημένη στη Ρωσία και μεγαλωμένη στην Αμερική Regina Spektor, συνεργάζεται για δεύτερη φορά με το Jenji Kohan, δημιουργό και του Weeds όπου είχε κι εκεί δικά της κομμάτια. Το “You’ve got time” όπως φαίνεται κι από τον τίτλο είναι ειδικά γραμμένο για τη σειρά. Σαπουνόπερα με γυναικείες φυλακές, αμέτρητα λεσβιακά (έχουν περιοριστεί πολύ στις τελευταίες σεζόν, συγνώμη για το spoiler, you pervs!), τρομερό casting κι ένα σενάριο που ακόμα δεν μπορούμε να προβλέψουμε που το πάει.

Patrick Carney – Bojack’s Theme (Bojack Horseman, 2014)

Ναι είναι animation σειρά αλλά αυτό δεν παίζει μεγάλο ρόλο γιατί τα θεμελιώδη ερωτήματα που θέτει, έστω και με ξεκαρδιστικό τρόπο, είναι τόσο adult που δεν παίζει ρόλο αν είναι φτιαγμένη στο χέρι (ο Θοδωρής Δημητρόπουλος τα εξηγεί όλα αυτά πολύ καλύτερα). Ο λόγος που ασχολούμαι με αυτό το θέμα δεν είναι ο Patrick Carney, το μισό των Black Keys που κάθεται στα drums. Αλλά ο θείος του (!) που συμμετέχει με τα σαξόφωνα του του στο Bojack’s theme. Παλιός τζαζίστας ο Ralph Carney έχει δουλέψει στο παρελθόν με They Might Be Giants, Tom Waits και Elvis Costello και πιο πρόσφατα με τη St. Vincent. Το highlight όμως της καριέρας του πρέπει να ήταν όταν έπαιξε πριν 2 καλοκαίρια στο γάμο του Roman Coppola (το γιο του Francis, ποιον άλλο) και είχε την τύχη να ακούσει τον Nicholas Cage να βάζει τις φωνές στο γιο του που έπαιζε στη λίμνη («I just played a wedding for Roman Coppola. That was exciting, seeing Nic Cage yell at his kid»).