Όχι ότι είναι δυνατόν να ξέρουμε από τώρα τι ταινίες θα συζητάμε του χρόνου τέτοια εποχή, αλλά είναι πολύ πιθανό αρκετές από αυτές να περιλαμβάνονται στην παρακάτω λίστα. Ας ξεκινήσουμε τη χρονιά ρίχνοντας μια ματιά στο κινηματογραφικό ρόστερ μιας χρονιάς που ακόμα κι αν μοιάζει πηγμένη στο σίκουελ, δείχνει να έχει πολύ ψωμί μέσα της, με επιστροφές πολύ μεγάλων ονομάτων και ακόμα και μπόλικα από αυτά τα σίκουελ να μοιάζουν όντως ενδιαφέροντα. (Και δεν έχουμε καν αγγίξει ακόμα το “Guardians of the Galaxy”.)

Εξαιρώντας τα φιλμ εκείνα που μας έρχονται με καθυστέρηση ως μέρος της τρέχουσας οσκαρικής περιόδου, αυτές είναι οι 26 ταινίες για τις οποίες είμαστε ήδη ενθουσιασμένοι, και μαζί οι λόγοι για τους οποίους τις περιμένουμε (αλλά κι εκείνοι που μας διατηρούν επιφυλακτικούς).

Godzilla

Γιατί το περιμένουμε: Σοβαρά, δεν είχα καμία διάθεση μέχρι που είδα αυτό το τρέιλερ. Ο σκηνοθέτης έχει γυρίσει και το εξωγήινο “Monsters” που είχε γίνει ίντι χιτάκι πριν λίγα χρόνια (το είχα βαρεθεί) οπότε περιμένουμε με ένα σχετικό ενδιαφέρον την big budget μετάβαση. Παίζει ο Μπράιαν Κράνστον.

Τι μας ανησυχεί: Ότι το Χόλιγουντ δεν καταλαβαίνει τι είναι ο Godzilla.

Noah & Exodus

Γιατί τα περιμένουμε: Ο Κρίστιαν Μπέιλ παίζει τον Μωυσή σε ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ κι ο Ράσελ Κρόου παίζει τον Νώε σε ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι. Το συγκριτικό χιουμοριστικό πινακάκι πρακτικά γράφεται μόνο του.

Τι μας ανησυχεί: Πίσω από κάθε ‘WOW ΕΠΟΣ’ κρύβεται ένα ‘(…βαρέθηκα όμως λίγο)’.

The Amazing Spider-Man 2

Γιατί το περιμένουμε: Περιέργως είμαστε κάπως ενθουσιασμένοι παρότι η πρώτη ταινία αυτού του reboot franchise ήταν εντελώς ανούσια. Τα σχέδια για τους κακούς μοιάζουν συναρπαστικά και το τρέιλερ μοιάζει επιτέλους να μη ντρέπεται που είναι για μια πολύχρωμη υπερηρωική ταινία.

Τι μας ανησυχεί: Ότι η πρώτη ταινία ήταν εντελώς ανούσια. Κι ότι ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει αν ο Άντριου Γκάρφιλντ κάνει για το ρόλο.

Transcendence

Γιατί το περιμένουμε: Σε αντίθεση με το χάλι “Man of Steel”, αυτό όντως μοιάζει να έρχεται από το Εργοστάσιο Κρίστοφερ Νόλαν. Ο φανταστικός διευθυντής φωτογραφίας του σκηνοθετεί ένα sci-fi αίνιγμα με τον Τζόνι Ντεπ να πέφτει θύμα επίθεσης και η συνείδησή του να γίνεται ΑΙ, ή κάτι τέτοιο. Παίζουν Ρεμπέκα Χολ και Κέιτ Μάρα, πάντα καλά στοιχεία.

Τι μας ανησυχεί: Δεν ξέρω, συνήθως αυτά τα πράγματα καταλήγουν να είναι πολύ “χμμ ναι, ενδιαφέρον, ίσως αν το σκηνοθετούσε όντως ο Νόλαν να ήταν αληθινά γαμάτο”.

Robocop

Γιατί το περιμένουμε: O Χοσέ Παντίγια του “Elite Squad” σκηνοθετει reboot του Robocop με ένα καστ που περιλαμβάνει Γκάρι Όλντμαν, Σάμιουελ Τζάκσον και Μάικλ Κίτον. Μπορεί να είναι η καλύτερη βιντεοταινία της χρονιάς!

Τι μας ανησυχεί: Ότι μπορεί να είναι και η χειρότερη.

Fury

Γιατί το περιμένουμε: Tough guy περιπέτεια Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τον Μπραντ Πιτ και τον Σάγια ΛεΜπεφ, από τον Ντέιβιντ Έιρ, τον άνθρωπο που χωρίς να έχει κάνει ακόμα όνομα (περιέργως), έχει χτίσει την απόλυτη tough guy φιλμογραφία, με ταινίες όπως “Training Day”, “End of Watch”, “The Fast and the Furious”, “S.W.A.T.”, “Street Kings” (είτε σενάριο είτε σκηνοθεσία). Ένα κάποιο σχετικό respect του το δίνεις.

Τι μας ανησυχεί: Δεν είναι δα πως τίποτα από όλα αυτά συνιστά και εγγύηση, μπορεί κάλλιστα να καταλήξουμε με βιντεοταινία ολκής.

The Hobbit: There and Back Again

Γιατί το περιμένουμε: Γιατί τ ε λ ε ι ώ ν ε ι.

Τι μας ανησυχεί: Ότι ο Πίτερ Τζάκσον θα επανέλθει με το Σιλμαρίλιον σε δεκαλογία, με δύο ταινίες το χρόνο από το 2023 ως το 2028. (Ναι, το ξέρω πως αυτό είναι 6 χρόνια. Η τελευταία ταινία της δεκαλογίας θα χωριστεί σε δύο μέρη.)

The Expendables 3

Γιατί το περιμένουμε: Μοιάζει κάπως αδύνατο να μην διατηρείς έναν κάποιο ενθουσιασμό για κάθε νέο “Expendables”. Ιδίως τη στιγμή που οι προσθήκες συμπεριλαμβάνουν τους Μελ Γκίμπσον, Γουέλσι Σνάιπς και Χάρισον Φορντ. Δηλαδή πραγματικά.

Τι μας ανησυχεί: Ότι ενώ το πρώτο “Expendables” ήταν αληθινή ταινιάρα με ψυχή και κότσια και ιδρώτα και ειλικρίνεια, το δεύτερο φιλμ ήταν ένα εξυπνακίστικο αστειάκι, μια ταινία που αντιλήφθηκε τον εαυτό της περισσότερο από ό,τι έπρεπε. Όλοι γελάσαμε με τα αυτοαναφορικά αστειάκια του Τσακ Νόρις και του Σβαρτζενέγκερ αλλά είναι κρίμα κάπως αν τα πράγματα είναι έτσι στο εξής.

Edge of Tomorrow

Γιατί το περιμένουμε: Τέλεια ιδέα, με τον Τομ Κρουζ να παίζει έναν άντρα που ζει και ξαναζεί μια εξωγήινη επιδρομή μέχρι να καταφέρει να τη σταματήσει. Το τελευταίο sci-fi του Κρουζ ήταν το φανταστικό “Oblivion”. Σκηνοθετεί ο Νταγκ Λίμαν του “Go” και του “Bourne Identity”.

Τι μας ανησυχεί: Τέλεια ιδέα; Ναι, καλά, τότε ας έπαιζε ο Μπιλ Μάρεϊ, θα ήταν και πιο κουλ η ταινία. Το προτελευταίο sci-fi του Κρουζ ήταν το “Jack Reacher”. Σκηνοθετεί ο Νταγκ Λίμαν του “Jumper”. Και τα “Bourne” ας τα αφήσουμε καλύτερα στον Πολ Γκρίνγκρανς, ναι;

The Lego Movie

Γιατί το περιμένουμε: Πείτε με τρελό αλλά αυτό μοιάζει απίστευτα διασκεδαστικό.

Τι μας ανησυχεί: Ότι είναι μια ταινία με Lego, υποθέτω.

Rosewater

Γιατί το περιμένουμε: Από τις πιο παράξενες ταινίες της χρονιάς, η αληθινή ιστορία ενός Καναδού δημοσιογράφου που φυλακίστηκε στο Ιράν για 4 μήνες ίσως πέρναγε απαρατήρητη αν δεν υπήρχε ο λόγος που την κάνει παράξενη: Είναι το σκηνοθετικό και συγγραφικό ντεμπούτο του Τζον Στιούαρτ, που το περασμένο καλοκαίρι άφησε το “Daily Show” για 2 μήνες στον Τζον Όλιβερ ώστε να μπορέσει να κάνει αυτό το φιλμ πραγματικότητα.

Τι μας ανησυχεί: Η προηγούμενη σύνδεση του Στιούαρτ με τον κινηματογράφο ήταν το “Death to Smoochy”.

Hunger Games: Mockingjay, Part 1

Γιατί το περιμένουμε: Γιατί οι δύο ως τώρα ταινίες είναι λίγο ως πολύ φανταστικές, και γιατί η τριλογία βιβλίων είναι εν γένει πολύ καλή, με -και το εννοώ- συγκλονιστικό φινάλε.

Τι μας ανησυχεί: Ότι το πρώτο μισό του τρίτου βιβλίου είναι απλά κινήσεις πιονιών που μπαίνουν στη θέση του ενόψει του φινάλε. Κοινώς, δεν θα υπάρχει πολλή ταινία μέσα σε αυτή την ταινία.

Dawn of the Planet of the Apes

Γιατί το περιμένουμε: Την πρώτη ταινία αυτής της πρίκουελ σειράς την περιμέναμε με άκρως κανιβαλιστικές διαθέσεις αλλά μας προέκυψε αναπάντεχα καλή. Για το σίκουελ ξεφορτώθηκαν και τον Τζέιμς Φράνκο, δηλαδή τι καλύτερο πια!

Τι μας ανησυχεί: Ότι ο σκηνοθέτης αντικαταστάθηκε και ότι ενώ το πρώτο φιλμ είχε το προτέρημα της έκπληξης, τώρα περνάμε σε ένα στάδιο περισσότερο ‘συμπληρώστε τα κενά’.

Jupiter Ascending

Γιατί το περιμένουμε: H νέα δουλειά των Άντι και Λάνα Γουατσόφσκι που, στα κρυφά, δεν έχουν γυρίσει ποτέ κακή ταινία. (Αμέτρητοι καφέδες και ώρες σκοτωμένες πάνω σε αδιέξοδες συζητήσεις πάνω στη μαεστρία του “Cloud Atlas”, την υπεράσπιση των Άλλων Δύο “Matrix” και στην επιχειρηματολογία υπέρ του “Speed Racer” ως σπουδαία πειραματικού, υπερφιλόδοξου και τρομερά διασκεδαστικού family movie μιας νέας εποχής που δεν ήρθε ποτέ.) Παίζει ο Τσάνινγκ Τέιτουμ που, στα κρυφά, είναι πολύ καλός. Έχει φανταστικό τίτλο.

Τι μας ανησυχεί: Το πόσο πολύ εύκολα μπορεί αυτό το πράγμα να είναι πανηγυρική αποτυχία.

Captain America: The Winter Soldier

Γιατί το περιμένουμε: Το πρώτο “Captain America” ήταν περιπέτεια Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κι ετούτη μοιάζει με ψυχροπολεμικό espiοnage στόρι. Η Marvel καταφέρνει να δίνει διαφορετικό χαρακτήρα στις ταινίες της σειράς, κάτι ιδιαίτερα ευτυχές από τη στιγμή που ο ίδιος ο κεντρικό ήρωας είναι πιο βαρετός κι από φιλέτο κοτόπουλο. Επίσης το όλο στόρι της επιστροφής του Μπάκι στο οποίο βασίζεται η ταινία, είναι από τις δυνατότερες ιστορίες του κόμικ.

Τι μας ανησυχεί: Οι σκηνοθέτες της ταινίας έχουν προϋπηρεσία στο “Community” το οποίο είναι φυσικά τέλειο, αλλά δεν μοιάζει να έχει και πάρα πολλή σχέση με μια υπερηρωική κατασκοπική περιπέτεια. Επίσης, αλήθεια, ο Captain America είναι βαρετός.

Οι 10 πιο πολυαναμενόμενες

10, Veronica Mars

Γιατί το περιμένουμε: Είναι η ταινία που γυρίστηκε όταν εμείς οι φανς πληρώσαμε από την τσέπη μας ένα στούντιο σαν τους Warners επειδή εμείς το θέλαμε κι εκείνοι δεν πίστευαν ότι μπορεί ακόμα να το θέλουμε, τόσα χρόνια μετά το κόψιμο της λατρεμένης teen noir σειράς τριών σεζόν.

Τι μας ανησυχεί: Ότι η επιστροφή μπορεί να μην δικαιώσει προσμονή τόσων χρόνων. Και, ας είμαστε ειλικρινείς, είναι πολύ δύσκολο να την δικαιώσει. Όχι ότι αυτό πτοεί κανέναν.

9, Monuments Men

Γιατί το περιμένουμε: O Τζορτζ Κλούνι σκηνοθετεί μια ιστορική εκδοχή του “Ocean’s Eleven” αλλά αντί για καζίνο και μάρκες έχει Ναζί εγκληματίες και έργα τέχνης; Με καστ που περιλαμβάνει τον ίδιο τον Τζορτζ, τον Ματ Ντέιμον και τον Μπιλ Μάρεϊ; Ναι, δηλαδή προφανώς.

Τι μας ανησυχεί: Η ταινία μπορεί να μην είναι σίγουρη πόσο fun έχει ‘δικαίωμα’ να είναι. Εμείς λέμε πως ζούμε σε μια εποχή μετά το “Inglourious Basterds”, οπότε τα όρια έχουν πλέον καταργηθεί.

8, Guardians of the Galaxy

Γιατί το περιμένουμε: H τελευταία Marveloταινία πριν την ολοκλήρωση της Δεύτερης Φάσης με το “Avengers: Age of Ultron” μοιάζει στα χαρτιά, στις ιδέες και στις περιγραφές ως το πιο παλαβό πράγμα που βγήκε ποτέ από στούντιο από την εποχή του “Howard the Duck”. Έχει την καλύτερη companion στην ιστορία του “Doctor Who” ως καραφλή εξωγήινη, τον καλοκάγαθο Άντι του “Parks and Recreation” ως διαστημικό υπερήρωα, τον Βιν Ντίζελ να υποδύεται ένα δέντρο, και μια υπερ-ομάδα με μέλος ένα διαστημικό ρακούν. Μοιάζει τόσο random και εξωφρενικό που πραγματικά δε γίνεται να μη θες να πετύχει. 9 στις 10 υπερηρωικές ταινίες είναι καρμπόν η μία της άλλης, αυτή αν μη τι άλλο μοιάζει να μας πηγαίνει κάπου αλλού.

Τι μας ανησυχεί: Κάθε λέξη που μόλις πληκτρολογήσαμε. (Αλλά, στην πραγματικότητα, τίποτα.)

7, The Raid 2: Berandal

Γιατί το περιμένουμε: Γιατί είδαμε το “Raid” πριν 2 χρόνια κι ακόμα να κλείσουμε το στόμα μας.

Τι μας ανησυχεί: Ότι εντάξει, πώς ξεπερνάς το πόσο απίστευτο ήταν το “Raid”;

6, The Grand Budapest Hotel

Γιατί το περιμένουμε: Γιατί είναι ο νέος Γουές Άντερσον, αμέσως μετά τον καλλιτεχνικό θρίαμβο της καλύτερης ταινίας του εδώ και χρόνια.

Τι μας ανησυχεί: Εμάς τίποτα. Ξέρουμε τι παίρνουμε από τον Άντερσον. Στην πρεμιέρα της ταινίας στο Βερολίνο θα είμαστε στο κόκκινο χαλί και θα του κάνουμε από μακριά σινιάλα αδερφικής αγάπης. (Διπλό χτύπημα γροθιάς στο στέρνο και τέτοια.)

5, Inherent Vice

Γιατί το περιμένουμε: Πολ Τόμας Άντερσον να διασκευάζει Τόμας Πίντσον με πρωταγωνιστή τον Χοακίν Φοίνιξ; Μπορούμε ήδη να φανταστούμε τα άρθρα που θα τερματίζουν το κοντέρ douchebag-οσύνης, αλλά άσχετα από αυτό, προφανώς θα πρόκειται για μια ταινιάρα αντάξια ενός Ρόμπερτ Όλτμαν και κάθε άλλου θρυλικού ονόματος αναφέρθηκε στην παραπάνω πρόταση. Και το ενδεχόμενο να έχουν ταινία την ίδια χρονιά ο Φίντσερ, ο Νόλαν, ο Άντερσον, ο άλλος Άντερσον κι ο Αρονόφσκι; We are not worthy.

Τι μας ανησυχεί: Ότι δε θα είναι έτοιμη φέτος.

4, X-Men: Days of Future Past

Γιατί το περιμένουμε: Γιατί είναι η κορύφωση μισής ντουζίνας X-Ταινιών, δύο φιλμικών συμπάντων, μιας στρατιάς αγαπημένων χαρακτήρων (πολλοί εκ των οποίων εις διπλούν) και η επιστροφή όχι μόνο αγαπημένων προσώπων και ηρώων, αλλά και του Μπράιαν Σίνγκερ στο τιμόνι του X-Verse. Κι όλα αυτά πάνω στη βάση του ιστορικού “Days of Future Past” του Κρις Κλέρμοντ; Ναι και ναι και πάλι ναι.

Τι μας ανησυχεί: Ότι προσπαθώντας να χωρέσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ μέσα σε μια ταινία, ο Σίνγκερ ίσως χάσει το focus του.

3, Interstellar

Γιατί το περιμένουμε: Έχω φτάσει σε αυτό το περίεργο σημείο της ζωής μου όπου μπορώ να είμαι ταυτόχρονα ενθουσιασμένος για α) οτιδήποτε σκηνοθετεί ο Κρίστοφερ Νόλαν και β) για οτιδήποτε πρωταγωνιστεί ο Μάθιου Μακόναχι. Όταν ανακοινώθηκε ο δεύτερος για το επόμενο κρυφό-αλλά-στάνταρ-φανταστικό πρότζεκτ του πρώτου άρχισα να χειροκροτώ στην οθόνη μου, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα διαβάσω ή δω οτιδήποτε αφορά στην ταινία μέχρι να βγει στις αίθουσες, και έκτοτε κάνω υπομονή.

Τι μας ανησυχεί: Το “Dark Knight Rises” είναι η μοναδική ταινία του Νόλαν που δε μου άρεσε, και το “Inception” παρά τον θρύλο του (και την τεράστια σημασία του για τη βιομηχανία) είχε πολλά προβλήματα. Θέλω ξανά ένα “Memento” κι ένα “Prestige”, ο Νόλαν πρέπει να ‘μικρύνει’ ξανά λιγάκι.

2, Gone Girl

Γιατί το περιμένουμε: O Ντέιβιντ Φίντσερ διασκευάζει αγαπημένο βιβλίο της Τζίλιαν Φλυν με τους Μπεν Άφλεκ (για εδώ δεν έγινε ιδιαίτερα μεγάλο ντιμπέιτ, για τον Μπάτμαν λύσσαξαν όλοι) και Ρόσαμουντ Πάικ (φανταστική, της αξίζει επιτέλους ένας μεγάλος ρόλος) για πρωταγωνιστές. Αστυνομικό θρίλερ από τον Φίντσερ = ό,τι πιο κοντά σε εγγύηση αριστουργήματος στο σημερινό αμερικάνικο σινεμά.

Τι μας ανησυχεί: Ότι θα το σπρώχνουν πάλι για Όσκαρ και θα αναλωθεί μια ακόμα ταινιάρα σε οπαδικές συζητήσεις που την τοποθετούν απέναντι στην όποια ανάλαφρη σαχλαμαρίτσα τύχει να βγει εκεί γύρω στις αρχές Νοέμβρη.

1, Nymphomaniac

Γιατί το περιμένουμε: Ο όγκος πληροφορίας και hype για αυτή την ταινία έχει λιώσει ακόμα και τις μηχανές προώθησης των μεγαλύτερων υπερηρωικών υπερθεαμάτων. Ο Τρίερ μας έχει κάνει όλους υπάκουα σκυλάκια του, ασχέτως αν τον λατρεύουμε ή τον μισούμε, ασχέτως ακόμα κι αν σκοπεύουμε να δούμε την ταινία ή όχι. Συζητώντας πρόσφατα για τον Τρίερ είπα πως ακόμα κι αν σε ταινίες του βάζω κουτάκια, στον ίδιο τον Τρίερ βάζω αδιαπραγμάτευτο πεντάρι. Είναι ο Μουρίνιο του σινεμά (πριν ο Μουρίνιο αποφασίσει να το παίξει πράος κόουτς φέτος), και φέτος επιστρέφει με ένα ερωτικό έπος σε δύο μέρη και σε περίπου 5μιση ώρες (στην uncut εκδοχή του που θα δούμε στο φεστιβάλ Βερολινου φέτος και θα σας μεταφέρουμε τα πάντα, #HighFive) που ‘θα συζητηθεί’. Η αλήθεια είναι πως, συλλογικά, το ίντερνετ ήδη θρηνεί για τη στιγμή που η ταινία θα βγει όντως στις αίθουσες. Τα κινηματογραφικά σάιτ θα έχουν περίπου 30% μικρότερη επισκεψιμότητα.

Τι μας ανησυχεί: Δεν υφίσταται θέμα ανησυχίας ή μη. Ο Τρίερ έχει ήδη πετύχει- Το “Nymphomaniac” είναι η ταινία της χρονιάς και δεν χρειάζεται καν να βγει για να καταλήξουμε σε αυτό το συμπέρασμα.