Κρύο ή ζέστη;

Άργησαν πολύ φέτος να πιάσουν τα μεγάλα κρύα. Άλλοι ήταν ενθουσιασμένοι με αυτό, άλλοι γκρίνιαζαν. Τι όμως προτιμά η συντακτικά ομάδα του ΟΝΕΜΑΝ; Είμαστε του κρύου ή της ζέστης; Ιδρώτας ή τουρτούρισμα; Κοντομάνικο ή κουβέρτα;

Διάλεξε εσύ την απάντησή σου και μετά κατέβα για να δεις τι επιλέξαμε εμείς.

Ζέστη ο Πάνος Κοκκίνης

Αν και ο καλός Θεούλης με προίκισε με all around φουλ τρίχωμα, κάτι που σημαίνει ότι έχω ένα extra στρώμα μόνωσης από όλους τους γύρω μου, προτιμώ τη ζέστη από την παγωμάρα των τελευταίων ημερών. Και μην ακούω γραφικότητες για ζεστή σοκολάτα και αναμμένα τζάκια. Το κρύο είναι κάτι που, ως έθνος, δεν είμαστε γενετικά εξοπλισμένοι για να το αντιμετωπίσουμε. Ή τουλάχιστον να το αντιμετωπίσουμε καλά. Οπότε δώσε μου ζέστη. Δώσε μου καύσωνα. Δώσε μου τον διάβολο που ξέρω. Στη τελική, αν τα πράγματα με τη ζέστη ‘σφίξουν’, όπου και να είσαι στην Ελλάδα, δεν απέχεις πάνω από μια ώρα από την πλησιέστερη παραλία. Μεταξύ μας, μακάρι να έκανε 40 βαθμούς και τον Δεκέμβριο. Έτσι για να έχουμε δικαιολογία για 365 μέρες με ψαρο-ουζάκι κατάσταση. 

Ζέστη ο Μάνος Χωριανόπουλος

Δεν θα μιλήσω για τις αρρώστιες, την ωτίτιδα, το κρύο, που φτάνει μέχρι το κόκαλο, το κράτος που παραλύει στην πρώτη νιφάδα, τη βροχή και τις λάσπες. Ούτε για το ότι πολλές από τις απολαυστικές εικόνες που έχουμε στο μυαλό μας για το κρύου (δυο ποτήρια κρασί μπροστά από το τζάκι), συνδέονται με τη ζέστη. Ο βασικός λόγος που προτιμώ τη ζέστη από το κρύο, είναι επειδή το Χειμώνα τα κορίτσ(ι)α ντύνονται σαν κρεμμύδια, ενώ το καλοκαίρι φοράνε, αυτά που ονομάζω “τα καλοκαιρινά” τους. Επειδή δεν είμαι ο Ρόκι, για να ψάχνω την Άντρεα, κάτω από 15 πουλόβερ, ψηφίζω ζέστη δαγκωτο.

Κρύο ο Ηλίας Αναστασιάδης

Καθόμασταν χτες, πρώτη μέρα του χρόνου, στο σαλόνι και αναλύαμε το καθιερωμένο πρωτοχρονιάτικο πάρτι. Ξαφνικά, κάποιος είπε σε κάποιον “Για ξαναμίλα λίγο” κι εκείνος ξαναμίλησε. Με δέος είδαμε καπνό να βγαίνει από το στόμα του. Μετά μιλήσαμε όλοι μαζί και μετά βίας βλέπαμε τον απέναντι. Αυτό είναι το κρύο. Αθόρυβο, δυνατό, καταλυτικό. Δεν είναι το καλύτερό μου να μην μπορώ να νιώσω τα χέρια ή τη μύτη (και τι μύτη ε) ή άλλα μέλη του σώματος, αλλά τι έχουμε από την άλλη; Τη ζέστη. Τη μιζέρια την ίδια. Έναν παράγοντα που σε κάνει βρώμικο παρά τη θέλησή σου, που λερώνει το σώμα και την ψυχή σου (βλέπε τρομακτική στάμπα πουκάμισου στις μασχάλες), που οδηγεί τον κόσμο μαζικά στις παραλίες για να τσουρουφλιστεί με την ησυχία του, ακάλυπτος κάτω από τον ήλιο. Η ζέστη μας κάνει επικίνδυνους για τον εαυτό μας. Το κρύο μας κάνει καλύτερους και πιο δημιουργικούς.

Ζέστη ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Δεν περνάω πολύ καλά στο κρύο. Κι όσο κι αν εκτιμώ μια δροσερή βραδιά σε ένα καλοκαίρι, έτσι για να ρίξεις κάτι πάνω σου, ψηφίζω ζέστη 100-0. Ακόμα και από τους τρόπους αντιμετώπισής του. Για να αντιμετωπίσεις το κρύο πίνεις τσάι και σοκολάτα, φοράς γάντια και μπουφάν και παίρνεις αγκαλιά το καλοριφέρ. Εντάξει, το τζάκι είναι πανίσχυρο αλλά είναι το μόνο καλό στο κρύο. Για να αντιμετωπίσεις τη ζέστη βουτάς στη θάλασσα. Κατάλαβες;

Κρύο και των γονέων ο Θανάσης Κρεκούκιας

Κανένα δίλημμα. Από τη μία η ανυπόφορη, τροπική ενίοτε πλέον ζέστη της Αθήνας, αν και η επαρχία ακολουθεί κατά πόδας. Με βάση το γεγονός ότι σε μεγάλο μέρος της Ελλάδας έχουν εξαφανιστεί οι έννοιες άνοιξη και φθινόπωρο, οι οποίες δυστυχώς έχουν καπελωθεί από το γελοίο καλοκαίρι, μας έχουν μείνει δυο-τρεις μήνες για να απολαύσουμε το κρύο. Και αν. Δείτε ας πούμε τα φετινά Χριστούγεννα. 19 βαθμοί και λιακάδα. Βοήθεια. Και καπάκι να έχεις τον κάθε πικραμένο να γκρινιάζει γιατί έκανε λίγο κρύο την Πρωτοχρονιά. Ή γιατί έβρεξε επί τρεις μέρες. Γι’ αυτό σου λέω μαν, σε λάθος πόλη γεννηθήκαμε. Και οπωσδήποτε σε λάθος υψόμετρο. Με το που θα καβατζάρει ο Απρίλης, πρέπει να περιμένεις εννιά μήνες για να φορέσεις κάτι ζεστό. Που τελικά δεν το φοράς γιατί λες, επιτέλους κρύο και κυκλοφορείς με το κοντομάνικο για να το απολαύσεις και σε κοιτάζουν όλοι σαν να είσαι ψυχάκιας. Οπότε κρύο. Και όταν λέμε κρύο, εννοούμε μονοψήφιες θερμοκρασίες. Τουλάχιστον. Από το 9 και κάτω καταλαβαίνεις ψύχρα. Και αν κρυώνετε από τους 19 βαθμούς, να μην κάνετε κιχ. Έχετε όλο το πλεονέκτημα υπέρ σας. Πάνω από 300 μέρες το χρόνο έχετε +20, πάνω από 200 έχετε +30. Τουμπεκί λοιπόν στα μονοψήφια, μπαμπουλωθείτε και μην κλαίγεστε. Κρυώστε ελεύθερα, χωρίς γκρίνιες και τσιριμόνιες. Γιατί, όπως είχα γράψει πρόσφατα και στο facebook, όσοι μας ζαλίζετε τα παπάρια με τη βροχή και το κρύο, να σας θυμίσουμε με ένα γλυκό χαμόγελο ότι η εποχή λέγεται ΧΕΙΜΩΝΑΣ. Άντε, και καλή χρονιά. Με μείον αν γίνεται. Κελσίου ή Φαρενάιτ, αδιάφορο. Όμως μείον. Και τρεχάτε να κρυφτείτε. Αμ πώς;

Κρύο ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Είναι θέμα λογικής. Όταν έχει πολύ ζέστη δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, αφού η επιλογή να κυκλοφορήσεις γυμνός έχει απαγορευτεί από το Σύνταγμα και όλες τις φιλοζωικές οργανώσεις, ενώ η λύση του να βγάλεις το δέρμα σου είναι περισσότερο επίπονη από όσο φαντάζεσαι. Στο κρύο από την άλλη το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να προσθέσεις ένα στρώμα ρούχων. Να θυμάσαι πως με ισοθερμικό δεν έχασε ποτέ και κανείς. Έτσι τα βλέπω τα πράγματα, από τη στιγμή μάλιστα που ο ιδρώτας είναι το χειρότερο δυνατό βασανιστήριο, εξίσου ενοχλητικό με την εμμονή του κόσμου να προτιμά το καλοκαίρι, από τον χειμώνα, αψηφώντας τη μαγεία της εποχής που έχει αθλητικές διοργανώσεις, παπλώματα και φούτερ με κουκούλα.

Κρύο ο Γρηγόρης Μπάτης

Στο κείμενο σταθμός-καταγγελία-πόνος ψυχής (πες το όπως θες) “6 λόγοι που σιχαίνομαι το καλοκαίρι”, είχα αναρωτηθεί ποιος αγαπά τη ζεστή. Και εξακολουθώ να αναρωτιέμαι, ιδίως τις θερινές ημέρες. Τι να αγαπήσεις; Που ξυπνάς ιδρωμένος ή κρυωμένος από το air condition; Που κάθε 200 μέτρα ιδρώνεις σαν το παλιάλογο (που θα λέγε και ο Τριαντάφυλλος); Που και στη θάλασσα να είσαι, προσπαθείς να βρεις μια σκιά να προστατευτείς από τον πύρινο εφιάλτη; Με τη ζέστη σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Με το κρύο βάζεις στα χέρια δύο γάντια και έξω από την πόρτα.

Ζέστα ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Ξέρω τι θα πει ζέστη και το ξέρω πολύ καλά. Ζέστη δεν είναι ο καύσωνας της Αθήνας τον Δεκαπενταύγουστο. Ο ορισμός της λέξης περιγράφει την αποπνικτική σε σημείο να μην μπορείς να αναπνεύσεις ζέστη που επικρατεί τα καλοκαιρινά μεσημέρια σε μια πόλη του θεσσαλικού κάμπου. Την Καρδίτσα. Είναι αυτό που μετανιώνεις για την στιγμή που γεννήθηκες, που σταματάς να έχεις ίχνος τοξίνας διότι η εφίδρωση έχει αγγίξει επίπεδα τροπικά. Παρ’ όλα αυτά το προτιμώ από το κρύο. Το προτιμώ από αυτή την ανούσια κατάσταση που κάνει την μύτη σου να τρέχει από το συνάχι συνέχεια, που ξαφνικά δεν νιώθεις πόδια και τουρτουριάζεις. Που αγκαλιάζεις το τζάκι μπας και ζεσταθείς αλλά η πλάτη σου πάλι κρυώνει. Τουλάχιστον όταν έχει ζέστη τα ρούχα είναι λιγοστά (μόνο θετικά μπορώ να το δω αυτό) και η ανακούφιση μόλις πέσεις μέσα στην θάλασσα συγκρίνεται με τρίωρο session σε πολυτελές spa. Μπορεί κάτι να σου δώσει τέτοια ανακούφιση όταν έχει κρύο; Ε; Μμμ; Ε;

Υ.Γ.: Να είσαι με κοντομάνικο ενώ έχει ζέστη πάνω στην μηχανή >>>>> Να είσαι σαν κρεμμύδι και πάλι να τρυπάει τα κόκκαλα σου το κρύο πάνω στην μηχανή

Κρύο ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Δεν το βρίσκετε κι εσείς τέλειο που όταν έχει κρύο νιώθουμε τη μεγαλύτερη ζεστασιά;

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΚΡΥΟ ΜΕ 55,5%

Μάλλον χαρήκαμε που μπήκαν επιτέλους τα κρύα, να ζήσουμε και λίγο σωστό χειμώνα φέτος. Καλή χρονιά!