Τα καλύτερα horror του 2017 και ο αληθινός τρόμος

“To 1992, o J.D. κρίθηκε ένοχος για το φόνο 15 νεαρών ανδρών. Είχε διαμελήσει τα πτώματα και κάποια τα είχε κρατήσει στο ψυγείο. Άλλος, καθ΄εξην δολοφόνος ονομάστηκε ‘Ο Κυνηγός της Νύχτας’ γιατί έμπαινε στα σπίτια των θυμάτων τη νύχτα, και τα σκότωνε στον ύπνο τους. Αυτά τραβούν την προσοχή των Μ.Μ.Ε, και συγκλονίζουν την κοινή γνώμη”. –‘Παρεκκλίνουσα Συμπεριφορά’, Αlex Thio, 2003

Η ζωή ενός serial killer ήταν ανέκαθεν ένα ελκυστικό θέμα συζήτησης. Η περιγραφή τέτοιου είδους πράξεων- που γεννούν και κανακεύουν τον τρόμο- προκαλεί μία έξαψη στον ακροατή. Στο τέλος τον βάζουν στη διαδικασία να ξεδιψάσει- ποιος ξέρει τι- αναζητώντας μία ταινία που θα δώσει εικόνα και ρεαλισμό σε λεκτικούς εφιάλτες… “μακριά από εμάς” και θα τον κάνει θεατή. Σε κινηματογραφικά έργα που το αίμα τους φτάνει και περισσεύει.  Έργα που παίζουν και ερεθίζουν καταχωνιασμένες επιθυμίες (;), ένστικτα, σκέψεις και αισθήματα. Κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς η παραγωγή ταινιών θρίλερ που κρίνεται καλή, μέτρια ή –ελκυστικώς- κακή παρέδωσε στους αισθηματίες του τρόμου μία σειρά ξεχωριστών έργων.  Γουστόζικα, με τα σπλάχνα τους γεμάτα με μπόλικο φόβο και ακραία διαστροφή. 

Τη στιγμή που ο αληθινός τρόμος- υπαρκτός και με άφθαρτο μεγαλείο περιδιαβαίνει στους δρόμους -έξω από την πόρτα μας- η φαντασία συγκλίνει με την πραγματικότητα. Εκεί που βλέπεις το αριστουργηματικό ‘Get Out’, με τον Αφροαμερικανό Κρις και την λευκή κοπέλα του Ρόουζ να ζουν τη δική τους μικρή Οδύσσεια εικονικής τρομάρας, παρακολουθείς στο δελτίο ειδήσεων το αυθεντικό κακό. Την εν ψυχρώ εκτέλεση μιας οικογένειας ή την άγρια σφαγή –μέρα μεσημέρι- μιας γυναίκας σε ένα νεκροταφείο. Δηλητηριασμένα προϊόντα σε ράφια σούπερ μάρκετ, απόπειρες δολοφονίας, δράκοι που αγαπούν τις γυναίκες με τακούνια και κολάν αλλά και στραγγαλισμοί αδέσποτων ζώων. Η βία και ο φόβος υπάρχουν και μέρα με τη μέρα μοιάζει να ανθίζουν και να ζουν την αιώνια- όλο και πιο ώριμη- ενηλικίωσή τους.

Η ανθρώπινη φύση έχει πολλών ειδών μπουκέτα. Αυτά που βγάζουν φύλλα και άνθη αλλά και αυτά που ανοίγουν μύτες, κεφάλια, σκίζουν μάτια και τιμούν το αίμα. Η φετινή κινηματογραφική χρονιά- ένδοξο και άξιο το 2017- πήρε τα πρώτα και τα μάρανε. Αντιθέτως θέριεψε τα δεύτερα μέσα από πολλές- επιλέγουμε και παρουσιάζουμε τις 15 από αυτές- ταινίες θρίλερ που αγαπήθηκαν και αρκετές σημείωσαν σημαντικές εισπράξεις στο box office. Με 700- περίπου- εκατομμύρια δολάρια κέρδος το ‘It’, 280 το ‘Split’,  260 το ‘Get Out’ και 113 το ‘Happy Death Day’ είναι αλήθεια και φαίνεται ότι έχουμε μεγάλη αδυναμία σε κάτι που μπορεί να μας παγώσει το αίμα και να μας ερεθίσει ποικιλοτρόπως. Ο εφιάλτης και η απόλαυση μοιράζονται – σε αυτή την περίπτωση- το ίδιο κρεβάτι. Και τη στιγμή που αλλάζεις πλευρό αναρωτιέσαι κατά πόσο είναι δυνατή μία ενδεχόμενη- πολύ κακή- επιρροή. Κατά πόσο δηλαδή ή έξαψη που δημιουργεί μία ταινία μπορεί να εξελιχθεί σε εμμονή και ο θεατής να οδηγηθεί σε ακραίες πράξεις. Να αντιγράψει και να μεταφέρει στην αληθινή ζωή αυτό που είδε στη μεγάλη οθόνη.

Οι ταινίες θρίλερ/ τρόμου επηρεάζουν τους θεατές και τους περνάνε μηνύματα που δεν έχουν να κάνουν με το “Άνω Θρώσκω”. Δεν ασχολούνται και δεν τους νοιάζει να σε βάλουν στη διαδικασία να δεις, να επιδιώξεις και να κάνεις το καλύτερο, το ευγενικό και το καλό. Αυτό που έχει σημασία είναι να σε τρομάξουν, να σε διασκεδάσουν, να σε ιδρώσουν, να σε ταρακουνήσουν και να σε κάνουν να φωνάξεις. Αθώες καταστάσεις που περιλαμβάνουν παρέα και κατανάλωση αναψυκτικών, ζαχαρωτών και ποπ κορν. Όμως στην απέναντι όχθη και κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες είναι οι ίδιες ταινίες που μπορούν να αποτελέσουν εφαλτήριο για ειδεχθή εγκλήματα. Αρκετά άτομα και δη άντρες, έχουν σχεδιάσει τα δικά τους μιμούμενοι δράστες-Modus Operandi-από βίαιες ταινίες κ ταινίες τρόμου. Βεβαίως και δεν σημαίνει ότι όποιος αγαπάει πολύ τα θρίλερ είναι γεννημένος δολοφόνος και σε καμία περίπτωση οι ταινίες δεν αποτελούν –από μόνες τους- την αιτία. Το μυστικό -το κλειδί- για κάθε παρεκκλίνουσα συμπεριφορά κρύβεται πιο βαθιά και έχει να κάνει με παράγοντες όπως η ενδοοικογενειακή βία, τα ψυχολογικά προβλήματα, η κληρονομικότητα. Ανήλικοι έχουν διαπράξει ανθρωποκτονία με αιχμηρό αντικείμενο-μαχαίρι- κλέβοντας ιδέες από ταινίες και ενήλικες οργάνωσαν ληστείες, επηρεασμένοι από αυτά που είδαν στη μεγάλη οθόνη.

Οι ταινίες, ως μέσο μαζικής επικοινωνίας, έχουν μία ιδιάζουσα και ενδιαφέρουσα διττή υπόσταση: Είναι ταυτοχρόνως εμπορικά και κοινωνικά προϊόντα. Αποτελούν πηγή πληροφόρησης, πηγή κοινωνικού γοήτρου, μέσο απόδρασης από την καθημερινότητα και πηγή συναισθημάτων.Οι βίαιες σκηνές περνούν μηνύματα και ασκούν επιρροή σε άτομα με στοιχειώδη μόρφωση, καθώς και σε ανηλίκους οι οποίοι είναι δέκτες των μηνυμάτων που στέλνει ο πομπός μέσω λέξεων, χειρονομιών, βίαιων πράξεων και εικόνων. Το πόσο θα επηρεαστεί ο θεατής από τα μηνύματα εξαρτάται από τις γνώσεις, το ήθος, το χρόνο στον οποίο είναι εκτεθειμένος στον πομπό, την ένταση του μηνύματος και την ψυχική κατάσταση του δέκτη κατά την ώρα της επικοινωνίας. –‘Η ανθρώπινη βία’, Jacques Leaute.

Η ψυχική κατάσταση της δικής μας γενιάς μοιάζει να έχει κάποια προβλήματα που επιτρέπουν στο κακό να μπει και να κάνει καλά τη δουλειά του. Όχι ότι στο παρελθόν τα πράγματα ήταν διαφορετικά αλλά –τώρα πια- οι ανισότητες, ο αποκλεισμός και τα οικονομικά προβλήματα επηρεάζουν όλο και περισσότερους. Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος αισθάνεται ριγμένος, όταν ο αριθμός αυτών που υποφέρουν αυξάνεται κάθε μέρα και πιο πολύ η εκτόνωση ή ακόμα και η λύτρωση που χαρίζουν οι βίαιες κινηματογραφικές εικόνες δεν έχουν να κάνουν μόνο με το “Αχ! Τι ωραία ταινία τρόμου μακάρι να έπαιρνε ένα Όσκαρ”. Είναι πιθανό κάποιοι που για καιρό καταπίεζαν το δικό τους “αυτό” να εκφράσουν με τον πιο σκληρό τρόπο τη βία που έχουν μέσα τους. “Διχασμένοι” όχι μόνο σε μία φασαρία στο κέντρο του δρόμου -εκεί όπου θα δώσουν μία απλή μπουνιά- αλλά σε κάτι πιο σκοτεινό που παύει να “έρχεται τη νύχτα” και τους στοιχειώνει εξ ολοκλήρου, τώρα πια. Είναι η αληθινή, η ωμή βία.

Πολλά εγκλήματα όπως ανθρωποκτονίες, σωματικές βλάβες, σεξουαλικές κακοποιήσεις, θορές οφείλονται στην επίδειξη βίαιης συμπεριφοράς από μέρους του δράστη. Στις μέρες μας το πρόβλημα της αδυναμίας ελέγχου του θυμού θεωρείται ως ο κύριος παράγοντας εκδήλωσης επιθετικών και βίαιων συμπεριφορών, σε πολλές περιπτώσεις.Τα αίτια ή οι παράγοντες του εγκλήματος μπορεί να βρίσκονται στον ανθρώπινο οργανισμό ή στο κοινωνικό περιβάλλον,«ενδογενή» ή «εξωγενή»,«βιολογικά» ή «κοινωνικά». Το έγκλημα μπορεί να οφείλεται στις συγκρούσεις που προκαλούνται στον ψυχικό κόσμο του ατόμου, σε αντιφάσεις στην κοινωνική δομή (διεύρυνση κοινωνικών ανισοτήτων, πτώση επιπέδου διαβίωσης μερίδων του πληθυσμού, αύξηση ανεργίας, ένταση ανταγωνισμού, απόρριψη επικρατουσών κοινωνικών αξιών κλπ). Ορισμένα εγκλήματα μπορεί να οφείλονται στη συνδυασμένη δράση πολλών παραγόντων τόσο βιολογικών όσο και κοινωνιολογικών. –‘Παρεκκλίνουσα Συμπεριφορά’, Αlex Thio

Τα νέα παιδιά και οι ανήλικοι, είναι μία μερίδα του κοινού που κοιτάζει με δέος τους ήρωες μιας κινηματογραφικής ταινίας. Μέσα από αυτούς υπάρχει, θαυμάζει και παίρνει παραδείγματα. Η βία, το ξύλο, ο θάνατος, η τεστοστερόνη, ο αληθινός άντρας. Και αν από τη μία πλευρά μπορεί να μπλέξει και να κάνει κακό στον εαυτό του -και μόνο- από την άλλη και σε συνδυασμό με σημαντικούς παράγοντες όπως η ενδοοικογενειακή βία ή ο σχολικός εκφοβισμός τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ άσχημα. 

Τα κινηματογραφικά  έργα ωθούν τους θεατές σε μίμηση και βίαιη συμπεριφορά. Μέσα από τον ψευδό-κοσμο που προβάλλεται το παιδί, ο έφηβος διαμορφώνει πρότυπα, συσσωρεύει επιθυμίες,πλάθει όνειρα,φαντάζεται, προσπαθώντας έτσι να ξεφύγει από την πραγματικότητα και να περάσει στον τέλειο κόσμο της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Η βία, το αίμα και η σύγκρουση, πρωταγωνιστούν. –‘Ελληνική Κοινωνία και Τηλεόραση’, Νεοκλής Σαρρής

Ο Σ.Ρ παραδέχεται στην αφήγησή του: Σε αυτόν τον “κόσμο” της αίγλης και της φαντασίας “πέρασε” και ο Γ.Β., ο οποίος έκανε καριέρα στις πολεμικές τέχνες, πρωταθλητής κόσμου στο kick-boxing και έχει ντουμπλάρει τον Τζακ Νόρις σε ταινίες καράτε… “Καταλαβαίνεις τώρα αν είμαι επαγγελματίας και αν έχω ταλέντο. Άντε ρε, έχεις παίξει σε ταινίες ΚΑΡΑΤΕ; Πω…πω…με το Τζακ Νόρις…η ζωή σου για την τηλεόραση είναι…”. Παρεμβαίνει ο συγκρατούμενος Α.Α εκφράζοντας τον θαυμασμό του. “Γυρίζαμε τα κλαμπς και έπαιζα ξύλο…ήθελα ν’ αποκτήσω λάμψη, δύναμη, λεφτά…όπως στις ταινίες. Όμως απογοητεύτηκα γιατί διαφέρει η πραγματικότητα από τις ταινίες. Όλο ναρκωτικά, αλκοόλ, πορνεία…”

Η ενδοοικογενειακή βία, αυξάνει την πιθανότητα να ξεκινήσουν τα παιδιά πρώιμη εγκληματική σταδιοδρομία. Αυτοί που έχουν υποστεί σωματική κακοποίηση γίνονται βίαιοι και σκληροί εγκληματίες.

Πρώτη μαρτυρία:

Κρατούμενος στη Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού αφηγείται με παράπονο:

“Ξέρεις τι πάει να πει φτώχεια, δυστυχία και στέρηση. Όλα από την οικογένεια μου ξεκινάνε. Έχω τόσα απωθημένα και όταν με θυμάμαι παιδί, οι παλμοί της καρδιάς μου ανεβαίνουν, εκνευρίζομαι, κακιώνω και αρχίζω και κατηγορώ τους γονείς, ειδικά τη μητέρα μου. Παιδάκι μου, εγώ ..εγώ τη μισώ τη μητέρα μου…τη μισώ!! Ξέρεις τι πάει να πει τη μισώ; Αυτή φταιει για όλα…τις κακίες που έχω από μικρός, τα κόμπλεξ…Με αντιμετώπιζαν με τον πιο άσχημο τρόπο, ειδικά η μητέρα μου ξέρεις τι κακομεταχείριση έχω φαει; Νιώθω άχτι, μίσος, για τη μάνα μου. Τι να σου πω; Ξύλο και βαριές κουβέντες που δεν ταιριάζανε σε ένα παιδί…ούτε καν σε κατάδικο…για να «μάθω» έπεφτε μαστίγωμα , ξύλο με ό,τι μεταλλικό αντικείμενο υπήρχε. Το κλασικό ήταν που με αλυσόδενε-γιατί δεν καθόμουν για να τις φαω- και μ’έδενε και μ’έδερνε. Δεν έχω νιώσει το μητρικό χάδι…πιστεύω πως αν είχα μεγαλώσει διαφορετικά θα ήμουν κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο…δεν θα έφταιγα εγώ…τι νομίζεις όλα τα παιδιά εδώ μέσα έχουν τα χειρότερα να σου πουν για τα παιδικά τους χρόνια.”

Δεύτερη μαρτυρία:

“Τον κάλεσα στο κινητό και κατέβηκε. Του είπα να μπει στο αμάξι και αν πάμε λίγο πιο κάτω…δεν θέλησε! Έβγαλα το όπλο και του έριξα μία στο πλευρό και μία στο κεφάλι…αυτός φώναζε…Στο σχολείο, πουλούσα προστασία…και εκεί χωνόντουσαν πολλοί.

-Τι εννοείς; Πουλούσες προστασία; Στο  σχολείο ήμουν πρώτος,είχα το πάνω χέρι και γινόταν ό,τι έλεγα εγώ, αφού είμαι δυνατός. Στην αρχή προστάτευα έτσι τους αδύνατους μαθητές που τους έδερναν άλλοι. Όμως μετά ζητούσα λεφτά.. «θέλω τόσα για να μπω μπροστά ,να σε προστατεύσω»…προστασία πουλούσα στους συμμαθητές μου…χαλαρά για νύχτα να πήγαινα, θα έμπαινα καρφί .Όλα έδειχναν με επιτυχία προς  τα εκεί…απλά μου τη βάρεσε ο άλλος και τον πυροβόλησα….τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να πάω μεταμφιεσμένος, με σιγαστήρα”.

Τρίτη μαρτυρία:

“… να πας σπίτι να πάρεις το μαχαίρι και να σφάξεις μια πιτσιρίκα επειδή κάτι είπε για τη μάνα σου… ό,τι και να πει δεν τον τεμαχίζεις τον άλλον… και να πετάγονται τα αίματα πάνω σου και συ να συνεχίζεις να τον κόβεις.. σαν το αρνί, κάτι δεν πάει καλά….”. ‘Η εγκληματολογία από κάτω’, Α.Μαγγανάς, Γρ.Λάζος, Σβουρδάκου Δέσποινα.

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ

O Jacques Leaute γράφει στο βιβλίο του ‘Η ανθρώπινη βία’:

Τα άτομα παρεκκλίνουν γιατί δεν κατέχουν τον πλούτο και το κεφάλαιο, δεν ανήκουν στους καπιταλιστές, άρα δεν κατέχουν σπουδαίο κοινωνικό «στάτους». Ανήκοντας στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα,  γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την άρχουσα καπιταλιστική τάξη, δεν έχουν την πολυτέλεια, τα υλικά αγαθά και την οικονομική δύναμη για να ανελιχθούν, να προοδεύσουν και να αποκτήσουν χρήματα τα οποία μετα-τρέπονται σε αγοραστική και πολιτική ισχύ. Ένα ακόμα δημιούργημα της αμερικανικής, καπιταλιστικής κοινωνίας, είναι οι ταινίες άλλες ποιοτικές κι άλλες κακογυρισμένες.

Οι 15 ταινίες που γέννησαν τον ωραιότερο τρόμο το 2017

Get Out- Τρέξε

Ένας Αφροαμερικανός, ο Κρις και η λευκή κοπέλα του με το όνομα Ρόουζ. Αυτή έχει και μία οικογένεια που σε καλωσορίζει στο σπίτι της προσαρμόζοντας τη συμπεριφορά της αναλόγως με το χρώμα και την καταγωγή σου. Έτοιμη να σου «κλέψει» το μυαλό- ανά πάσα στιγμή- δημιουργώντας το πιο ρατσιστικό, άβολο και φοβιστικό πατρικό κοπέλας. Είναι καλογραμμένο, έχει σασπένς, εξέλιξη και νόημα.

Creep 2

Μία χαζή και ένας serial killer. Ο τρομακτικός εφιάλτης που ξύνει τις πληγές ενός περίεργου χιούμορ. Η άνεργη κινηματογραφίστρια, ο πολλά υποσχόμενος και εργοδότης που αποκαλύπτει την αληθινή και «νεκρή» του φύση έτσι όπως βαριανασαίνει σε ένα σπίτι χωμένο στο δάσος. Απομακρυσμένο και γεμάτο με αναπάντεχο θάνατο. Αυτό είναι. 

My friend Dahmer

Αληθινό. Η ιστορία ενός νεαρού serial killer –έχει στην φαρέτρα του  17 πτώματα αντρών- από τη «γέννησή» του. Ένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον, με κεντρικό πρόσωπο την μητέρα που ξέρει  πώς να δημιουργεί ένα τέρας. Η αφόρητη πίεση που δέχεται κατά τη διάρκεια της εφηβείας μέσα σε ένα σχολείο που «βράζει». Μία ενοχλητική ευγένεια, ένας αρρωστημένος ρομαντισμός στην εικόνα και το επερχόμενο κακό -όσο πλησιάζει η αποφοίτηση του ήρωα-δολοφόνουν- καθορίζουν την αιματηρή ενηλικίωση.

Gerald’s game – Το παιχνίδι του Gerald

Σεξουαλικό και τρομακτικό – εξ αρχής- με το κακό να πλανάται έτσι όπως ο Gerald και η Jessie καταφτάνουν στο καλοκαιρινό εξοχικό τους για να διασκεδάσουν και να ξεχαστούν. Εκεί θα τους λησμονήσει και Ο Θεός από τη στιγμή που αντί για αλυσοδεμένο sex, η γυναίκα βρίσκεται με το έτσι θέλω του Gerald, δεμένη στο κρεβάτι και αυτός νεκρός στο πάτωμα. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει η γιορτή της τρέλας. Ο φόβος μπαινοβγαίνει στο μυαλό μιας κυρίας ατυχήσασας. Την ίδια στιγμή που  το δωμάτιο μοιάζει να μεγενθύνει το κακό και να το κάνει ακόμα χειρότερο. Εντυπωσιακή η είσοδος του άγριου σκύλου στο παιχνίδι.

It comes at night – Έρχεται τη νύχτα

Οικογένειες σε μία συνύπαρξη φρίκης. Με την αφύσικη απειλή να αιωρείται,δημιουργείται ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον σε τέσσερις τοίχους και η υπόσχεση ότι κάτι θα αποκαλυφθεί από λεπτό σε λεπτό. Ένας μεταδοτικός ιός, η απομόνωση και ο φόβος του «τι θα μας ξημερώσει» υποκλίνεται στο τέλος που καραδοκεί.

Alien Covenant

Η ερμηνεία του Michael Fasbender είναι το πρώτο συν. Ακολουθούν πολλά ακόμα στο ταξίδι του Covenant- ένα διαστημόπλοιο που οδεύει στον τρόμο ενός απομακρυσμένου και αχαρτογράφητου παραδείσου. Όταν ξεκινήσει η χαρτογράφηση τα πράγματα θα ζορίσουν. Καταιγιστικός τρόμος, αναπάντεχη βία και μια εφιαλτική εξέλιξη που σίγουρα σε κρατάει σε εκγρήγορση σε αυτό το πολύ καλό –για κάποιους αναμενόμενο και φλύαρο- θρίλερ επιστημονικής φαντασίας.

Mother – Μητέρα

H Μητέρα και Εκείνος. Ένα ζευγάρι που ζει στο απομονωμένο- τεράστιο- σπίτι που εντός ολίγου δέχεται την επίθεση απρόσκλητων επισκεπτών. Θρησκευτικό και οικολογικό ντελίριο, με αγάπη και ιδιαίτερη φροντίδα στις λεπτομέρειες. Ένας εφιάλτης σαν βαθιά ανάσα που ενώνει τον άνθρωπο με την φύση, το «μέσα» με το «έξω». Αναπάντεχο, γοητευτικό και τρομακτικό από τα βάθη με κατεύθυνση την επιφάνεια.

Split – Διχασμένος

O Κέβιν είναι ο ήρωας, αυτός ο άντρας, που κρύβει εντός πολλές προσωπικότητες. Μία κάθε ώρα του 24ωρου πάνω κάτω. Διχασμένος, επικίνδυνος και παντελώς τρελός. Ένας γοητευτικός καταραμένος που παίζει με την ζωή και τον θάνατο κοριτσιών, σε σκοτεινά υπόγεια και ανεξερεύνητα μονοπάτια. Ένα απολαυστικό ταξίδι που δεν σταματάει να σε εκπλήσσει. Ιδανικό για αυτούς που αγαπούν και ασπάζονται την παράνοια.

The Killing of a sacred deer – Ο θάνατος του Ιερού ελαφιού

Ο εκλεπτυσμένος θάνατος με χειρουργική ακρίβεια. Νυστέρια στο μυαλό και τα χέρια. Αυτό έχει το σενάριο της ταινίας που μπλέκει έναν διαπρεπή καρδιοχειρουργό με ένα ορφανό αγόρι. Συνήθως τα- κινηματογραφικά- ορφανά αγόρια κουβαλούν μια κατάρα, ένα απωθημένο, ένα άχτι. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ με το παιδί που μπαίνει στην ζωή μιας κανονικής οικογένειας- θα μπορούσε να την χαρακτηρίσεις και έτσι- και αναγκάζει σε αναμέτρηση, καταστροφή και αναστάτωση. Όλα έχουν μια αρρωστημένη φινέτσα. 

The Evil Within

Είναι το αυθεντικό κακό. Με τον τρόμο και την φρίκη στα καλύτερά τους, η ταινία σε αναγκάζει να δεις την ιστορία ενός άρρωστου παιδιού που τον φροντίζει ο αδερφός του. Ο ίδιος που θα του κάνει δώρο τον καθρέφτη του θανάτου. Ο νεαρός Dennis βρίσκει εκεί μέσα τον δαίμονα που κουβαλάει από μικρός να έχει θεριέψει τόσο πολύ που δίνει εντολές σκοτωμού. Ο θάνατος στην πιο τρομακτική εκδοχή του.

It – Το αυτό

Είναι αυτό που κουβαλάς μέσα σου από τη στιγμή που διάβασες το βιβλίο του Stephen King. Οι φόβοι διογκώνονται στο εμφανώς ανατριχιαστικό, ολίγων αναμενόμενο αλλά γοητευτικό σκηνικό που παίζει με  τις δομές της απάνθρωπης κοινωνίας και τον κλόουν Πένιγουαϊζ. Βία, φόνοι, εκφοβισμός και μια παρέα αποτυχημένων παιδιών είναι το ήμισυ του παντός σε μία κλασική ιστορία φρίκης.

1922

Άλλη μία ιστορία του Stephen King γίνεται γοητευτική ταινία. Ένα «δραματικό» θρίλερ που σου επιτρέπει να μισήσεις αλλά και να συμπονέσεις τον δολοφόνο. Να απολαύσεις μια -καλώς δουλεμένη-εξέλιξη σεναρίου και ερμηνειών. Να δεις άλλη μία πολύπαθη οικογένεια με μυστικά, ψέματα, πάθη και αδυναμίες. Λίγο τα χρήματα, η περηφάνεια, το αγροτικό σκηνικό που τονίζει και αναδεικνύει τα πάντα. Σου δίνουν- απλόχερα- μία ατμοσφαιρική ταινία που υποκλίνεται στον θάνατο που ξεκινάει από μέσα καθώς όσο περνάει η ώρα γίνεται όλο και χειρότερο.

Tragedy Girls

Δύο φίλες ζουν στον κόσμο των social media. Διψασμένες για αναγνώριση, αύξηση των followers και φήμη δεν διστάζουν να βρουν τον τρόπο για να καταφέρουν να γίνουν διάσημες και αποδεκτές. Ένα παιχνίδι θανάτου που ξεκινάει δειλά- δειλά στην αρχή για να ξεφύγει και να “ανθίσει”. Αστείο, με εξαιρετικές –έξυπνες- στιγμές και μαχαιριές κατευθείαν στην καρδιά. Ακόμα και στα κλισέ του σημεία μοιάζει χαριτωμένο και τόσο μα τόσο γοητευτικό. Οι δύο πρωταγωνίστριες (Brianna Hildebrand και Alexandra Shipp) που μοιράζουν θάνατο είναι απλώς υπέροχες.

Marrowbone – Το μυστικό των Μάροουμπόουν

Τέσσερα αδέρφια ζουν μακριά από την κοινότητα. Κλεισμένα στον δικό τους κόσμο, προστατευμένα λες από τον έξω κόσμο. Ορφανά περιφέρονται και έρχονται αντιμέτωπα με κάτι που κρύβεται στην σοφίτα και την ψυχή τους. Ένα παιχνίδι τρόμου που θα μπορούσε να είναι πιο δυνατό και άκρως διευσδυτικό αλλά κάπου χάνει εξαιτίας της υπερβολικής προσπάθειας να δημουργηθεί ένα τρομακτικό κινηματογραφικκό πέπλο που σε αποπροσανατολίζει στην αρχή. Έντιμο –εν τέλει- το μυστικό των Μάροουμπόουν – έχει τις χάρες του.

Happy Death Day – Γενέθλια θανάτου

Σαν χάπι. Καταπίνεται με τη μία. Χαριτωμένο, με χιούμορ, ευρυματικό και σπουδαγμένο στο να σε σκοτώνει ξανά και ξανά. Ένα αυθεντικό θρίλερ με την πρωταγωνίστρια να ζει –κάθε μέρα από την αρχή- τα γενέθλια και τον θάνατο σε όλο του το μεγαλείο. Το βλέπεις και σκέφτεσαι ότι “δεν θα σας χωρίσει ποτέ ο θάνατος”.

Ευχαριστούμε για την βοήθεια την Δρ. Δέσποινα Σβουρδάκου – Εγκληματολόγο

Πηγές – Βιβλιογραφία:

‘Κορυδαλλός: Πολεμιστές και Οργανωμένο Έγκλημα’. Δέσποινα Σβουρδάκου. Εκδόσεις: Γόρδιος.

‘Η Εγκληματολογία από κάτω’. Α.Μαγγανάς, Γρ.Λάζος, Σβουρδάκου Δέσποινα. Νομική Βιβλιοθήκη.

‘Η Ανθρώπινη Βία’. J. Leaute. Νομική Βιβλιοθήκη

‘Παρεκκλίνουσα Συμπεριφορά’. Alex Thio. Εκδόσεις Eλλην.