Η ουσία της Ιταλικής κουζίνας. Στο Capanna

Το πλέον απολαυστικό πράγμα του να έχεις συγγενείς στη Σικελία είναι το γεγονός ότι κάθε φορά που επισκέπτεσαι την Μέκκα του φαγητού, ανακαλύπτεις όλους εκείνους τους λόγους που έχουν αναδείξει την Ιταλική κουζίνα. Από το σπίτι της κυρίας Τζουζεπίνα στο χωριό έξω από το Palermo μέχρι την πιο μικρή trattoria στην πλαγιά της Taormina, θα φας υπέροχα. Και κυρίως απλά.

Αυτά τα καλοκαίρια που έχω περάσει στην Σικελία θυμήθηκα το βράδυ που πέρασα στο Capanna, ένα all-day pizza n pasta εστιατόριο που άνοιξε στο Κολωνάκι. Και τα θυμήθηκα γιατί από τον κατάλογό του μέχρι τα πιάτα του, δεν προσπάθησε ποτέ να με εντυπωσιάσει με τα υλικά, τα ονόματα των φαγητών και τους συνδυασμούς των υλών. Παρά μόνο με τη γεύση.

Σε μια Αθήνα που έχει πήξει με εστιατόρια που βαφτίζονται Ιταλικά επειδή ξέρουν πώς να φτιάχνουν καρμπονάρα με αυγό, το Capanna διδάσκει πώς δένει η μελιτζάνα με την ντομάτα, πόσα αλλαντικά χωράνε σε μια pizza και πόσο υπέροχο μπορεί να είναι ένα πιάτο με 3 μόλις υλικά.

Αυτή φαίνεται να είναι και η φιλοσοφία του καταλόγου. Απλές γεύσεις, αρμονικά συνδυασμένες. Ένα menu χωρίς υπερβολές, χωρίς εμμονές σε συγκεκριμένα αλλαντικά (όπως το prosciutto crudo), χωρίς βαριά πιάτα και κρέμες.

Στα τραπέζι βρέθηκαν πρώτα δύο πιάτα υποδοχής. Τραγανή βάση πίτσας σε κομματάκια με λάδι και μυρωδικά. Και δίπλα ένα μικρό πιάτο με pomodori βουτηγμένα σε χοντρό αλάτι. Απλή και λιτή γεύση μέχρι να διαλέξεις τα πιάτα.

Η pizza δεν άργησε να βρεθεί στο τραπέζι μαζί με τη σαλάτα. Χίλια συγνώμη να ζητήσουμε από την σαλάτα με πρασινάδα, κοτόπουλο, ντομάτα και παρμεζάνα αλλά η όψη της pizza δεν άφηνε κανένα περιθώριο ενασχόλησης μαζί της.

Λιωμένη mozzarella, αρωματισμένη με εκείνο το λάδι και τα μυρωδικά που ανυψώνουν τη γεύση της, φρέσκια ντομάτα και salami picante, πάνω σε λεπτή ζύμη. Το σαλάμι ήταν ιδιαίτερα καυτερό αλλά σε ιδανική ποσότητα πάνω στην πίτσα, τόσο ώστε να μην κυριαρχεί στη γεύση αλλά και να δίνει στην pizza τα αρώματα του.

Το ροζέ κρασί που είχαμε διαλέξει (το πρώτο του καταλόγου στα ροζέ, δεν θυμάμαι όνομα) δρόσιζε το στόμα από το πικάντικο σαλάμι και η φρουτώδης επίγευση άδειαζε την RAM της γεύσης για να ακολουθήσουν τα μακαρόνια.

Στη μια μεριά του τραπεζιού βρέθηκαν Caserecce ala Norma. Ζυμαρικά με κόκκινη σάλτσα, μελιτζάνα και mozzarella. Μια αγαπημένη γεύση των Νοτίων της Ιταλίας, την οποία δεν συναντάμε πολύ συχνά στα εστιατόρια της Αθήνας. Τουλάχιστον όχι τόσο καλομαγειρεμένη. Με την μελιτζάνα σε ιδανική υφή για να τυλίγεται στο μακαρόνι και την σάλτσα της ντομάτας τόσο αρωματική που ένιωθες ότι είχε δημιουργηθεί από μελιτζάνες και όχι ντομάτες.

Στην άλλη μεριά του τραπεζιού μια πρόταση του σεφ για την ημέρα. Ραβιόλι με πατάτα και ricotta. Μέσα σε μια πολύ γευστική και ελαφριά κρέμα που απλωνόταν διακριτικά πάνω στα ραβιόλι. Χορταστικό πιάτο τόσο στο μάτι όσο και στο στομάχι.

Στο τέλος της βραδιάς συνειδητοποίησα πόσο λίγα υλικά χρειάστηκαν για ένα πολύ εντυπωσιακό γευστικά δείπνο. Και ο σεφ ο οποίος καταφέρνει να μετατρέψει τόσο λίγες πρώτες ύλες σε πραγματικά γευστικά πιάτα, αξίζει την προσοχή μας.

Όλα αυτά σε πολύ καλές τιμές (76 ευρώ για σαλάτα, πίτσα, 2 πιάτα και ένα μπουκάλι κρασί) και σε ένα περιβάλλον φοβερά ελκυστικό για το μάτι. Έτσι αποφάσισα άλλωστε να πάω στο Capanna. Βλέποντας στο site του K-Studio τη διακόσμηση που επιμελήθηκαν στο εστιατόριο. Σε πολύ λίγους χώρους συναντάς τέτοια αρμονία στο χώρο ανάμεσα στο πάτωμα, τους τοίχους και την οροφή.

Για του λόγου το αληθές…

Διεύθυνση: Πλουτάρχου 38 και Χάρητος, Κολωνάκι

Στείλε μας κι εσύ το μέρος στο οποίο έχεις φάει καλά και αξίζει να μάθουν οι αναγνώστες του Oneman.gr. Όπως έχουμε ξαναπεί, εμείς, όταν τρώμε κάτι καλό, θα σου το λέμε. Το ίδιο κάναμε και τώρα.