George Clooney ή Brad Pitt;

Ένα από τα πλέον γνωστά bromance του Χόλιγουντ. Αφού οι δυο τους φέρονται να είναι φίλοι πολλά χρόνια τώρα. Δυο μέρες πριν τα Όσκαρ όμως τα διλήμματα δεν χωράνε φιλίες, μόνο αντιπαραθέσεις. Εσύ, ποιον προτιμάς;

 

Brad Pitt η Αμαλία Κουλακιώτη

Οσκαρικό Αιώνιο Δίλημμα! Βέβαια η απάντηση είναι πως δεν υπάρχει καν δίλημμα.

Αρχικά ας σταθούμε στο γεγονός πως ο George Clooney μπορεί να είναι η επιτομή της κομψότητας, το poster boy της γοητείας και του στυλ αλλά ο άνθρωπος (ω ρε ξύλο που θα φάμε!) είναι πανάσχημος! Εντάξει ίσως είμαι λίιιγο υπερβολική αλλά δεν είναι και ο πιο όμορφος άντρας στον κόσμο, τουλάχιστον δε δικαιολογείται ο χαμός που γίνεται γύρω από το πρόσωπό του και από τις εκάστοτε συνοδούς του.

Μπροστά στο ξανθό μαλλάκι και το γαλάζιο μάτι του Brad είναι πολύ λίγος…

Άσε που ο Brad δεν έχει έναν και μοναδικό τρόπο να ερμηνεύει τους ρόλους του. Ο Clooney έχει την ίδια έκφραση, τις ίδιες συμπεριφορές σε κάθε ταινία, γενικά μου βγάζει πως δεν έχει κάνει ακόμα την υπέρβαση.

Τέλος. Ο Brad Pitt είναι μία όμορφη και μοναδική χιονονιφάδα, πώς να το κάνουμε…

George Clooney ο Πάνος Κοκκίνης

Το γκρίζο της κεφαλής του δεν μου κάνει διόλου κούκου. Ούτε ψήνομαι με τις γυναικάρες που κατά καιρούς θητεύσει δίπλα του (σ.σ. για την ακρίβεια όσο πιο πολλές, ψηλές και γυμνασμένες τις βλέπω, τόσο πιο πολύ τείνω να πιστέψω τις φήμες). Αλλά τον ψηφίζω με τα μάτια κλειστά. Για τους εντελώς σωστούς λόγους. Όπως ότι κάθε χρονιά που περνάει κάνει και το κάτι παραπάνω. Αποδεικνύει -και στους πλέον προκατειλημμένους εναντίον του- ότι δεν είναι απλά ένας ηθοποιός της σειράς, όπως ο κοληττός του ο Μπραντάκος, αλλά ένας δημιουργός.  Ή τουλάχιστον κάποιος που ιδρώνει για να τα καταφέρει να γίνει.

Πάρε για παράδειγμα τις φετινές υποψηφιότητες για Όσκαρ.  Καβάτζωσε μια ως Χαβανέζος χήρος στο The Descendants και άλλη μια ως συν-σεναριογράφος του The Ides of March. Θεωρείς ότι μπορεί αυτό να συμβεί πότε στον κο Jolie; Τσου, είναι η απάντηση μου.  Επίσης εκτιμάω στο George άλλα δυο πράγματα. Την κουλτούρα του (αυτή που διαθέτει ο ίδιος, ο δημοσιογράφος μπαμπάς του, μέχρι και η διάσημη γιαγιά του/γκόμενα της Marlene Dietrich). Καθώς και το γεγονός ότι πέρασε 15 χρόνια στο φτύσιμο μέχρι να τα καταφέρει να σκαρφαλώσει από την χαβούζα που είναι το L.A. Που σημαίνει ότι ποτέ δεν ξέχασε πως είναι να είσαι στον πάτο. Για αυτό έχει μετατρέψει σε τέχνη το πώς να περνάς αν είσαι στην κορυφή.

George Clooney ο Μάνος Μίχαλος

Είμαι από τους άντρες που αν μου έλεγε η γυναίκα μου “πήγα με τον Brad Pitt” μπορεί και να της έλεγα “είμαι περήφανος για σένα”. Και τον ζηλεύω που έχει δίπλα του την Angelina Jolie, που ναι έχει περάσει στη σφαίρα του κλισέ ως “ωραία γυναίκα”, αλλά είναι η Jolie, τι κλισέ μου λες τώρα; Όμως, παρά τις παραδοχές αυτές, το ότι μου άρεσε κάποτε το Meet Joe Black ή το ότι φέτος όντως έπαιξε ως υποψήφιος για Όσκαρ στο Moneyball, δεν μπορώ να του δώσω την ψήφο μου. Γιατί όταν θα φτάσω κοντά στα 60 θα ήθελα να έχω λίγες γκρίζες τρίχες και να με γουστάρουν, θα ήθελα να αυτοσαρκάζομαι όπως ο Clooney, θα ήθελα να έχω σκηνοθετήσει το Καληνύχτα και Καλή Τύχη και θα ήθελα να περπατάω στο κόκκινο χαλί και να κοιτάζουν εμένα και όχι το “ζευγάρι” μου.

Ο Clooney κατά την ταπεινή και ίσως αδιάφορη στο ευρύ κοινό άποψή μου, είναι ένας πραγματικός star, ένας τύπος βγαλμένος από άλλη εποχή που κάνει πλάκα και του φαίνονται όλα απλά και χαλαρά σε αυτή που βρίσκεται. Όπως είπα και για την Jolie, είναι ο Clooney ρε φίλε. Τι μπορεί να σου φαίνεται περίεργο στην ψήφο μου;

 

George Clooney η Έλενα Μπουζαλά

What else? Όποια γυναίκα πει ότι μπορεί να αγνοήσει τον Brad Pitt, μάλλον δεν βλέπει καλά. Η χιονονιφάδα (που τον είπε η Αμαλία) είναι ένας γκόμενος που έχει όλο το πακέτο για να είναι ο Joe Black (που ωραία το έθεσε ο Μάνος), τον οποίο θέλει να γνωρίσει κάθε κορίτσι κάποια στιγμή στη ζωή του. Απλά, πλέον, χάλασε το γλυκό, ύστερα από τις κατινιές που είπε για την Aniston. Έγινε ένας βαρετός παντρεμένος.

Ο George Clooney από την άλλη, δεν δείχνει ότι θα γίνει ποτέ ο γκόμενος που μαζί του θα μιζεριάσεις, όσο κι αν μεγαλώσει. Γουρούνι κατοικίδιο; Ακόμα γελάω. Σαν ένα διαχρονικό Chanel δεν χάνει ποτέ την αξία του, είτε παίζει τον γιατρό, είτε τον δολοφόνο. Αν παρακολουθήσεις τη ζωή του διαπιστώνεις ότι ο χρόνος περνά με πολύ χιούμορ και αυτό το πακέτο, αν και γκρίζο είναι ελκυστικό.

Brad Pitt ο Ηλίας Αναστασιάδης

Συμφωνώ για το έμφυτο coolness του Γιώργη Κλούνεϊ. Γιατί “Γιώργη” θα τον φώναζαν αν ήταν Έλληνας και αντί για τις τέχνες, διάλεγε να καλλιεργήσει βαμβάκι στην επαρχία. Ναι, με αυτό το παρουσιαστικό, Γιώργη θα τον έλεγαν. Δεν πέφτω στη λούμπα (πρώτη φορά γράφω αυτή τη λέξη στη ζωή μου) όμως. Μπροστά στους ρόλους που έχει παίξει ο Brad, ο Clooney θα είναι πάντα στα μάτια μου ο γοητευτικός κομπιναδόρος του Ocean’s Eleven, Twelve κι ούτε ένα τηλεφώνημα. Ο Brad παίζει παπάδες από μικρός. Παπάδες που λέει ο λόγος, έχει παίξει και τον Χάρο στο “Meet Joe Black” που προαναφέρθηκε.

Κατά τ’ άλλα, ας συνεχίσει ο κακομαθημένος, και καλά εργένης George να βρίσκει ολοένα και χειρότερες συντρόφους (γελάει ο κόσμος με την Keibler) και ας αφήσει τον κολλητό του τον Brad να χαίρεται την πιο διεστραμμένη femme fatale του σύμπαντος. Και να υπερέχει σε όλα τα σημεία. Υπομονή κορίτσια (από πάνω), θα αποκτήσει κι ο Brad αυτός γκρίζους κροτάφους. Όταν γεράσει.

 

Brad Pitt ο Θανάσης Κρεκούκιας

Συμπαθώ και τους δυο. Μου αρέσουν και οι δυο. Έχω δει ένα κάρο ταινίες και με τους δυο και σχεδόν πάντοτε έχω περάσει καλά. Όμως ψηφίζω Brad Pitt λόγω… ταραμοσαλάτας. Απλά πράγματα. Επειδή η κυρία μου θα μπει στο Oneman και θα διαβάσει το κείμενο, αν δει ότι δεν έχω επιλέξει Μπραντ Πιτ θα με ζαλίσει. Ότι ο άλλος είναι αγγούρι, ότι το ένα, ότι το άλλο. Και επειδή πλησιάζει Καθαρή Δευτέρα, δεν παίζουν με αυτά. Κι εγώ θέλω να φάω ταραμοσαλάτα φτιαγμένη όπως πρέπει, όχι με γκρίνια. Οπότε sorry George, αλλά… no Martini, no party! Σίγουρα με καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι;

Brad Pitt ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Προτιμώ συνήθως τις pal αποχρώσεις από τις έντονες. Αλλά σε έναν ηθοποιό προτιμώ 1000 φορές κάποιον ο οποίος θα με κάνει να σηκωθώ όρθιος από τσαντίλα γι’ αυτό που διαδραματίζεται στην οθόνη, να γελάσω, να κλάψω, να προβληματιστώ. Και μου τα έχει κάνει όλα αυτά κάποιος από τους δύο; Μπα.. Αλλά ο Κλούνει ήταν πάντα για εμένα ένα ποτήρι Belini. Ακριβοθώρητη σαμπάνια με πουρέ ροδάκινου, που πίνεται μόνο σε ψηλό ποτήρι και λίγο – λίγο. Μόνο που σε αυτό το μπαρ δεν χωράει σαμπάνια. Θα προτιμήσω τον μπάτσο του (πόσο καιρό έχει να το δείξει το STAR) “Seven”, τον ψευτοτσιγγάνο του “Snatch”, το alter ego του Edward Norton στο “Fight Club”, τον Lieutenant Aldo Raine στο “Inglourious Basterds”. Αυτόν που ακυρώνει το δίλημμα Aniston ή Jolie γιατί πολύ απλά τις έχει και τις δύο.

 

George Clooney ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Martini George.

Θα κλέψω λίγο τον εαυτό μου, γιατί είχα υμνήσει τον φίλο και αδερφό George Clooney στο cosmo.gr όταν είχαν βγει οι “Απόγονοι”: “Ο Clooney διαθέτει μια ποιότητα που δε γίνεται να μη θαυμάσεις. Δεν είναι τρομερός ηθοποιός (δεν είναι κακός φυσικά) αλλά ξέρει τόσο να μην αναλώνεται σε ανοησίες, όσο και να διαλέγει πράγματα που του ταιριάζουν. Γενικότερα, δε μπορείς παρά να χαίρεσαι όταν αυτός ο άνθρωπος τα πάει καλά. Δες τι έχουν κάνει οι ορδές άλλων “σταρ” με τη φήμη τους και το image τους, με ποιο τρόπο το έχουν εκμεταλλευτεί – και δες ο George. Δεν το παίζει σωτήρας ή αυθεντία, δεν μοιάζει ποτέ να παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά (στις τελευταίες Χρυσές Σφαίρες ‘υποκλίθηκε’ σπό σκηνής στα ‘προσόντα’ του Michael Fassbender), αλλά παρόλ’αυτά είναι σοβαρός. Προσπαθεί πάντα οι ταινίες του (είτε οι απλοί ρόλοι του είτε εκείνες που σκηνοθετεί ή/και γράφει) να σημαίνουν κάτι.”

Είναι απλό. Είναι ο τύπος που θα ασχοληθεί με κάτι, θα ευαισθητοποιηθεί και θα ευαισθητοποιήσει (χωρίς να γίνεται Γιώργος Νταλάρας ή Bono ξερωγώ), και παράλληλα θα είναι πάντα ο άνθρωπος που έπαιζε στη διαφήμιση του Martini (και είναι αρκετά ακομπλεξάριστος για να μην έχει ποτέ του πρόβλημα με αυτό) και ο άνθρωπος που έχει δηλώσει πως αν τον σταματήσει κάποιος στο δρόμο να του ζητήσει τα λεφτά του εισιτηρίου για εκείνο το Μπάτμαν με τις ρώγες που είχε γυρίσει, θα του τα επιστρέψει.

Και κάθε συμπάθεια προς τον Brad (έχει παίξει εξάλλου στην αγαπημένη μου ταινία), αλλά ακόμα και lifestyle-ικά να το πιάσεις, το γουστόζικο free agency πάντα θα κερδίζει το φωτογενώς ξενέρωτο ζευγάρωμα με τα σκυλιά και τα παιδιά και τα γατιά και τα παιδιά και τα χείλια της Jolie και τα παιδιά και το κάθε τρεις και λίγο “γιατί δεν παντρεύομαι/γιατί θα παντρευτώ” και τα παιδιά. Ο Clloney ήταν ο Martini George, και καταφέρνει εκείνο τον χαρακτηρισμό να τον στηρίζει ακόμα. Και αυτό το λέω ως παράσημο.

 

Brad Pitt η Ρομίνα Δερβεντλή

Ήμουν αποφασισμένη να πάω κόντρα στον ίδιο μου τον εαυτό, κόντρα στο συναίσθημα και να πω τον Clooney. Οι αιτιολογιες που θα παρουσιάζα θα ήταν πολλές και ήταν κυρίως βασισμένες στη λογική. Θα διάλεγα τον Clooney  γιατί έχει τον αέρα ενός Gable, γιατί ενσαρκώνει το πρότυπο του macho man, γιατί είναι πολυτάλαντος, γιατί έχει το πακέτο του golden boy του Χόλιγουντ.  Μετά θυμήθηκα όμως, ότι ποτέ δε μου άρεσε ο Clooney ούτε οι machos γενικότερα και σαν ηθοποιός ποτέ δε με τρέλανε. Και μετά μου κόλλησαν στο μυαλό όλες αυτές οι κατά παραγγελία γκόμενες τις οποίες επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία- που κάνουν την περίπτωση του ύποπτη.

Μπορεί ο Brad Pitt, εδώ και χρόνια να τρέχει πίσω από το βρακί της κυρίας Jolie και να έχει μισή ντουζίνα παιδιά, άλλα είναι αυτός που “έγραψε” ως τρελός στο “12 Monkeys” κι αυτός που έχει παίξει σε 2 από τις πιο γαμ*τες ταινίες της εικοσαετίας, ” Se7en” και “Fight Club”. Και στην τελική, σόρι κιόλας, αλλά μιλάμε για την Jolie και ίσως το γεγονός ότι επισκιάζεται από αυτήν χωρίς να δίνει δε κάρα να του δίνει ακόμα περισσότερο respect.  Plus, αν μιλήσουμε με καθαρά φετινά υποκριτικά κριτήρια, σόρι, αλλά πιο πολύ μου άρεσε ο Pitt στο Moneyball. Και φυσικά δεν θα σχολιάσω καν την εμφάνιση, αφού η σύγκριση μοιάζει αστεία, παρόλο που οι ξανθομπάμπουρες ποτέ δεν ήταν η αδυναμία μου. Συγνώμη Brad που έστω για λίγο σκέφτηκα να σε απαρνηθώ. Ήμουν κι εγώ επηρεασμένη από το προφίλ που πλασάρει τόσο πετυχημένα ο φίλος σου, μην με παρεξηγείς…

Brad Pitt ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Δύσκολη απόφαση. Και τέτοιες αποφάσεις ξέρουμε όλοι τι θέλουν: Λίιιιιιιιιιιιιιισσσσσσσσσσσσσσσττττττττττττττεεεεεεεεςςςςςςςςςςςςςςς. Γκχμ. Λίστες.

Ο Μπραντ ο Πιτ

+ Σκληρή προσπάθεια για να αποδείξει ότι εκτός από ωραίος είναι καλός ηθοποιός (την έχω βιώσει αυτή την προκατάληψη και ξέρω)

+ Κέρδισε κατά κράτος την παράσταση (από τον πρωταγωνιστή Κλούνεϊ) στο “Ocean’s 11” ωσάν Ράστι.

+ Fight club

+ Inglorious Bastards – Seven

+ (X2) Snatch

+ Αντζελίνα Τζολί

– Παιδιά Αντζελίνας Τζολίς

– Ο όρος “brangelina”

– (Χ2) “Δέντρο της Ζωής” (παίζει μέσα και δεινόσαυρας)

Ο Τζορτζ ο Κλούνεϊ

+ Πολύ καλός ηθοποιός, που απέφυγε από νωρίς να “κοπιάρει” ρόλους του “γόη”

+ Καλός σκηνοθέτης

+ Μεγάλη πολιτική και κοινωνική δράση (Syriana κτλ) και χοντρό χώσιμο στον Μπους και γενικότερα στην Αμερική

+ Από το σούρουπο στην αυγή – Good night and good luck

– O “όρος περιζήτητος εργένης”

– Spy Kids

– Πιθανόν ο χειρότερος Μπάτμαν στην ιστορία

– Χάλια ταινία με αδερφούς Κοέν (Ω αδερφέ που είσαι)

– Το σπίτι του στο Κόμο: παρα-είναι γαμάτο

– Τα είχε με την γκόμενα του Steve-O

Τζορτζ Κλούνεϊ, αυτό με το Μπάτμαν ήταν χοντρό. Ψηφίζω τον Μπραντ τον Πιτ

 

George Clooney η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Πρέπει να ψηφίσω Clooney. Μου το ‘πε το φλιτζάνι. Το φλιτζάνι του espresso (ό,τι ιερότερο υπάρχει μέσα στη μέρα μου), το οποίο ο George πολύ λογικά διάλεξε να πρεσβεύει μετά την υπερκατανάλωση αλκοόλ. It makes perfect sense, όπως και οτιδήποτε άλλο έχει κάνει στη μέχρι τώρα πορεία του. 

Δεν θέλω και δεν είμαι σε θέση να συγκρίνω την υποκριτική τους ικανότητα, ούτε και θεωρώ πρέπον να μετρήσουμε ποιος την έχει μεγαλύτερη. Εκ των πραγμάτων μιλάμε για δύο χαρισματικά πλάσματα – αλλιώς δεν υπήρχε δίλημμα. Αυτό που μου μένει λοιπόν να συγκρίνω είναι το ταλέντο τους στη ζωή. Και εκεί ο Clooney δεν μπορεί να χάσει. Την ώρα που ο Brad δοκιμάζει χαίτες, μουστάκια και τραγομουσάκια για να κατασταλάξει στο look του, ο άλλος διατηρεί σταθερά το clean cut προφίλ ενός old school gentleman που ακτινοβολεί από χιλιόμετρα (μπορεί, βέβαια, να ευθύνεται και η λεύκανση βέβαια για αυτό, αλλά ας μη σταθούμε εδώ).

Τη στιγμή που o Brad μας δίνει μια μυρωδιά για το πώς είναι να είσαι παντρεμένη μαζί του (“γάμος σημαίνει να μπορείς να αερίζεσαι και να τρως παγωτό στο κρεβάτι”), ο άλλος δεν συζητά ποτέ τα προσωπικά του και αφήνει τη μια καλλονή αστεφάνωτη μετά την άλλη. Και ΟΚ, είναι cute να μην μπορεί να περπατήσει ο Brad επειδή έχει ένα Αιθιοπάκι στο κεφάλι, ένα Βιετναμεζάκι στο μπατζάκι και ένα Ναμιμπιανάκι υπό μάλης, αλλά επιτρέψτε μου τους χολιγουντιανούς αστέρες μου να τους παίρνω σκέτους, σαν espresso, ελεύθερους και ωραίους. Μέχρι τουλάχιστον, να κληρώσει αριθμό η λαχειοφόρος του έρωτα και σε μια υπερτυχερή να συμβεί αυτό:

 

Brad Pitt ο Στέλιος Αρτεμάκης (και χρόνια του πολλά κιόλας)

Για να απαντήσω, δυστυχώς πρέπει να σκοτώσω το Γιώργο μέσα μου! Και πρέπει να θυμηθώ όλες τις λεπτομέρειες που δεν έχουν ουσία. Το πόσο κάγκουρας ήταν στα νιάτα του (ναι, ναι, μαλλί φλατ τοπ, γυαλί ρέιμπαν και τσίχλα). Τι απίστευτες παπαριές ταινίες έχει κάνει μέχρι να φτάσει στο σημείο να επιλέγει ρόλους! Πόσο ελεεινά λιγούρι είναι με τις γκόμενες! Αυτό το αυτάρεσκο, εκνευριστικό, χειρότερο μόνο ο Τομ Κρουζ, μειδίαμα! Οτι βλέπω και θέλω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο κάποτε ήταν μαζεμένο σε έναν άνθρωπο. Άντε, μια ψυχή που είναι να βγει… Το σκότωσα… Πιστεύω… Γιατί τώρα θυμήθηκα και τον Μπραντ στο Oceans…

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… BRAD PITT ΜΕ 58.3%

Σε μία από τις πιο σκληρές μονομαχίες των Αιώνιων Διλημμάτων, ο Brad Pitt κέρδισε στα σημεία. Σαν να έριξε τη σωστή κλώτσια στο Fight Club και να επικράτησε του alter ego του, με το οποίο πηγαίνουν για βόλτες στη Βενετία και περπατούν στα κόκκινα χαλιά. Αυτό το αποτέλεσμα, είναι σίγουρο ότι έδωσε χαρά σε εκατομμύρια γυναίκες που μεγάλωσαν με κολλημένες αφίσες του Brad στο δωμάτιό τους. Και σε έναν ακόμη άνθρωπο, τον Dark Tyler. Ο Θοδωρής Δημητρόπουλος μπορεί να ψήφισε Clooney, αλλά ο άλλος του εαυτός, ήθελε τον Pitt. Game over.