Αλήθεια ή ψέματα;

Πότε 24 ψέματα το δευτερόλεπτο συνιστούν μια μεγάλη αλήθεια; Πότε το ψέμα ομορφαίνει την αλήθεια; Γιατί είναι μεγάλο ψέμα ότι η αλήθεια θα σε λυτρώσει; Πως μπορείς να γίνεις βάναυσα ειλικρινής με κάποιον ψυχοπαθή ψεύτη; Η απάντηση στις γραμμές που ακολουθούν!

Αλήθεια η Ιωάννα Μαμάη

Αλήθεια, ναι. Και ας πονάει. Και ας σου κάνει συντρίμμια την καρδιά. Και ας πέφτεις με δύναμη από 10.000 πόδια από το ροζ συννεφάκι. Όσο και αν το ψέμα ομορφαίνει την κατάσταση, είναι το make up καταστάσεων που θέλουμε να αποφύγουμε και η αλήθεια ό,τι μα ό,τι και αν κάνεις πάντα θα εμφανιστεί μπροστά σου. Την αξία της αλήθειας την έμαθα στα 10 μου χρόνια και ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής μου. Όταν ξέρεις που βαδίζεις ακόμα και λάθος επιλογές αν κάνεις, θα ξέρεις πιο εύκολα πώς να ξεμπλέξεις. Και όταν είσαι ξεκάθαρος είναι και οι άλλοι ξεκάθαροι μαζί σου γιατί περιθώρια για ψέμα δεν υπάρχουν.  Και έτσι δε χάνεις χρόνο σε ψεύτικες καταστάσεις που χαραμίζουν πολύτιμο χρόνο από τη ζωή σου. Ξέρω, το βάρυνα ξανά το ζήτημα. Το να λες αλήθεια είναι δύσκολο αλλά παράλληλα ανακουφιστικό. Και σε φέρνει πιο κοντά με τους άλλους. Με αυτούς που αξίζουν.

 

Ψέματα ο Μάνος Χωριανόπουλος

Ο Μάνος Χωριανόπουλος λέει πάντα ψέματα…. Τέσσερις τελείες για να αρχίσετε τα ψυχοφάρμακα μελετώντας την ορθότητα της προηγούμενης πρότασης (αν λέω αλήθεια, λέω ψέματα κλπ κλπ).

Ένα πραγματικά σκληρό δίλημμα, χωρίς γλυκά, καλοκαίρια και Μίκι Μάου. Κάποιοι θα γράψουν για την αλήθεια, λέγοντας ψέματα, κάποιοι θα γράψουν για το ψέμα, λέγοντας αλήθεια. Χάθηκα δικέ μου.

Θα ήθελα και εγώ να γράψω 3.000 λέξεις για την αξία της ειλικρίνειας, αλλά η κοινωνία μας βασίζεται στο ψέμα.

Σκέψου μόνο να έλεγες στη γραμματέα που προσέλαβες πριν 5 λεπτά, ότι, ναι, δεν εντυπωσιάστηκες από το ότι πήρε το Lower με την πρώτη, αλλά από το ότι μπορείς να ακουμπήσεις το ποτό σου στα μπαλκόνια της, χωρίς κίνδυνο να πέσει.

Δεν θα σου πω ψέματα, το δίλημμα με βασανίζει και με δυσκολεύει, γι’ αυτό θα καταφύγω στους κλασικούς για να βρω τη λύση και συγκεκριμένα στον Μαρξ. Τον Γκραούτσο, όχι τον Κάρολο.

«Μωρό μου, εμένα θα πιστέψεις ή τα μάτια σου» (χρησιμεύει και αν σε πιάσει στο κρεβάτι με άλλη).

Είμαι ειλικρινής, επιλέγω το ψέμα.

Ψέματα ο Πάνος Κοκκίνης

«Ποτέ μην αφήσεις την αλήθεια να σου πηδήξει μια καλή ιστορία». Αυτό το κλασικό αμερικάνικο δημοσιογραφικό motto ήταν το πρώτο μάθημα που μου έδωσε, την πρώτη κιόλας μέρα μου στην δουλειά, ένας βετεράνος περιοδικατζής. Από τότε το ακολουθώ πιστά σε όλες τις πτυχές της ζωής μου. Γιατί είναι μεγάλο ψέμα ότι η αλήθεια θα σε λυτρώσει. Ακόμη και αν έχει δίκαιο ο Μόλντερ ότι κρύβεται κάπου εκεί έξω. Υπάρχουν κάποιες αλήθειες που πρέπει να έχεις την ευστροφία να τις κρύψεις. Κυρίως για να μην πληγώσεις αυτούς που αγαπάς. Μεταξύ των οποίων φαντάζομαι ότι συμπεριλαμβάνεις και τον εαυτό σου.

Άλλωστε, αυτά τα δυο πηγαίνουν χεράκι χεράκι. Με την έννοια ότι κάθε καλό ψέμα πρέπει να το πιστεύεις, εσύ που το λες, ως αλήθεια. Και ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι αν όντως στον πυρήνα κάθε «μούφας», «παπά» ή «σώτου» πουλάς κρύβεται ένα ψήγμα αλήθειας.

Αλήθειες ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Αλήθεια μόνο. Στο 100-0. Γιατί όπως δίδασκε ο Βούδας “τρία πράγματα δεν κρύβονται: ο ήλιος, το φεγγάρι και η αλήθεια”. Ή όπως είχε πει ο Γιωργάκης στην Γ’ Δημοτικού: “όποιος λέει ψέματα, πέφτει μες στα αίματα”. Μπορεί να τα είχαν πει και ανάποδα και να τα μπερδεύω, δεν πειράζει.

Η αλήθεια, που λέτε, είναι δύσκολη, αλλά λυτρωτική. Σαν το χανζαπλάστ (πόσο γελοία λέξη είναι το τραυμαπλάστ – αλήθεια;) που τραβάς με δύναμη κι όχι σιγά-σιγά. Το “σιγά-σιγά” είναι το ψέμα. Το απότομα είναι η αλήθεια. Γιατί αργά, ή γρήγορα αυτή θα επικρατήσει. Δεν μπορείς να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου ή τους άλλους για πολύ.

Αλήθεια, λοιπόν, αφενός λόγω του Ουόλτερ Μπέρι aka The Truth και αφετέρου διότι έχεις έτσι το κεφάλι σου ήσυχο. Λες ότι είναι να πεις και όπου σε βγάλει. Αρκεί να είσαι αρκετά τολμηρός για να την πεις και αρκετά έτοιμος για να την ακούσεις.

Keep it real που λένε και στο γκέτο της Γλυφάδας

Ψέματα η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Ω, ψέματα, τι υπέροχο εργαλείο στα χέρια του ανθρώπου. Όχι για να μανιπιουλάρει άλλους ανθρώπους, όπως αφελώς νομίζουν πολλοί, αλλά για να εξυπηρετήσει μια σειρά από εσωτερικές και εξωτερικές ανάγκες.

Ψέματα ως μέσο διαφυγής από την πραγματικότητα όταν αυτή είναι τόσο κακή που δεν είναι διαχειρίσιμη (πες πολλές φορές “όλα θα πάνε καλά” και ίσως το πιστέψεις). Ψέματα ως αυτονόητος όρος της ομαλής κοινωνικής σύμβασης, ως στοιχειώδεις τρόποι ευγένειας (“Χάρηκα πολύ” – “Εγώ καθόλου”). Ψέματα ως χιούμορ, σαρκασμός, ειρωνία (“εκτιμώ αφάνταστα το ταλέντο του Παντελή Παντελίδη”). Ψέματα ως βασικό ή δευτερεύον στοιχείο σε καθε ενδιαφέρον καλλιτεχνικό ρεύμα, από τα χρώματα του ιμπρεσιονισμού ως τον παραλογισμό του ντανταισμού και τα παράλληλα σύμπαντα του σουρεαλισμού (εκτός αν όλοι έχετε ένα λιωμένο ρολόι σπίτι σας εκτός από μένα). Ψέματα ως απαραίτητη προυπόθεση για τη λογοτεχνική και κινηματογραφική μυθοπλασία (η Καλίσι δεν θα ήταν τώρα η μητέρα των δράκων, θα έπλενε ακόμα τα σώβρακα του Ντρόγκο). Και ναι, ψέματα ως αυτοάμυνα, για να προστατευτείς και ψέματα ως ασπίδα για να προστατεύσεις. Η αδυσώπητη, τεμπέλα, άχρηστη αλήθεια είναι τόσο υπερεκτιμημένη.

Αλήθεια ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Έχω πρόβλημα με τους ψεύτες. Πραγματικά. Το μόνο πράγμα που ζητάω στις σχέσεις μου (ερωτικές και κοινωνικές) είναι ειλικρίνεια. Οχι επειδή έχω πάθει, ούτε για να μην πάθω. Αλλά επειδή έχω αυτή την ηλίθια ιδέα ότι ο άλλος οφείλει να σου φέρεται όπως και εσύ.

Προφανώς και έχω πει ψέμματα στη ζωή μου. “Δεν πεινάω” (θα φάω σουβλάκια με τα παιδιά), “φοβερή η άποψη του συναδέλφου” (παπάρα), “θέλω πολύ να πάρει ο αιώνιος το Champions League” (not in a million years). Αλλά μέχρι εκεί. Στο one on one δεν λέω ψέμματα. Ισως γιατί θα γίνω ρεντίκολο σαν τον Sheldon Cooper κάθε φορά που προσπαθεί να κρατήσει μυστικό.

Κανένα I love the way you lie. Καμία Rihanna.

 

Αλήθεια ο Ηλίας Αναστασιάδης

Δεν ξέρω γιατί ο Μίχαλος με κοίταξε παράξενα όταν δεσμεύτηκα προφορικά να ψηφίσω “αλήθεια”. (Καλά, κάτι θα ξέρει). Θα εξηγήσω και σε σένα Μάνο και σε σένα φιλαλήθη ή ψευτάκο αναγνώστη. Είμαι 29 χρονών και 2,5 μηνών. Τα πρώτα 29 χρόνια τα πέρασα λέγοντας ψέματα. Ήμουν ο Walter White της πραγματικής ζωής. Αντί για meth, έφτιαχνα τεχνηέντως ψέματα καθαρότητας 99%. Δεν με έπαιρνε χαμπάρι κανείς. Συχνά έλεγα τόσα ψέματα που τα πίστευα κι ο ίδιος. Πχ. ακύρωνα τους κολλητούς μου επειδή και καλά είχα πυρετό και μόλις έκλεινα το τηλέφωνο, ένιωθα αφύσικα ζεστός.
Μετά, κάτι που δε σε αφορά άλλαξε δραματικά, και έχω μπει στο δρόμο της αλήθειας. Κανονικά. Χωρίς κηρύγματα, θεωρίες και ξύσιμο υπογνάθιου μουσιού. Χωρίς θρησκοληψίες, Corpus Christi και Κρίστι Βανγκέλι. Τη δύναμη που παίρνεις μετά από κάθε αλήθεια που λες (όταν γράφω κάθε, εννοώ ΚΑΘΕ, ειδικά εγώ που έλεγα ψέματα ακόμη και για παγκόσμιες σταθερές) δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με τίποτα. Νιώθεις καθαρός, υπεύθυνος, άντρας, άξιος εμπιστοσύνης (ό,τι πιο σημαντικό, αφού δεν είσαι μόνος εκεί έξω). Αν έχεις πάρει ποτέ ουσίες, θα ξέρεις πώς είναι να μένεις καθαρός. Δεν έχω πάρει ουσίες, αλλά πίστεψέ με. Αλήθεια λέω. Πια.

Ψέματα ο Θανάσης Κρεκούκιας

Μια από τις μεγαλύτερες μαλακίες που έχω ακούσει ποτέ μου, είναι αυτή που σερβίριζαν τη δεκαετία του ’70 στα ελληνικά κατηχητικά (ναι, έχω περάσει και από εκεί, στην αέναη προσπάθειά μου να δοκιμάσω τα όρια της εκκλησίας). Κάτι μου λέει ότι συνεχίζουν να το «διδάσκουν», αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό. Το θέμα μας είναι η μαλακία: «Όποιος λέει αλήθεια, έχει το Θεό βοήθεια, όποιος λέει ψέματα, θα πνιγεί στα αίματα»….! Που σημαίνει ότι πρέπει να είσαι πολύ προχωρημένος κόπανος για να λες αυτή τη φράση σε μικρά παιδάκια. Αλλά και πάλι το θέμα μας δεν είναι αυτό. Επίσης, θυμάμαι την αγαπημένη φράση της ξαδέρφης μου, της Πολυξένης από τη Χίο, σε ανύποπτο χρόνο: «η αλήθεια έχει γερά πόδια»!

Με κάτι τέτοια λοιπόν, έκανα μια βόλτα και από το αντίπαλο στρατόπεδο. Έχοντας και μια φυσική προδιάθεση παιδιόθεν στους δράκους και τα παραμύθια, η αλήθεια (οξύμωρο και καλά) είναι ότι κατά καιρούς έχω παρασυρθεί από τη γοητεία των ψεμάτων. Τα οποία γενικότερα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Στα αθώα, στα επικίνδυνα και στα μαλακισμένα. Παράδειγμα για να γίνω κατανοητός: «Μ’ αγαπάς;» Αθώο ψέμα: «Ναι μωρό μου». Επικίνδυνο ψέμα: «Ναι μωρό μου, θα έκανα τα πάντα για σένα». Μαλακισμένο ψέμα: «Ναι μωρό μου και θέλω να παντρευτούμε». Έχω περάσει και από τις τρεις κατηγορίες, όχι απαραίτητα με αυτό το ερώτημα. Κάποιες φορές τα έχω καταφέρει, κάποιες όχι, κάποιες άλλες τα έχω κάνει θάλασσα. 

Όμως με τα χρόνια, η πείρα σε διδάσκει χρήσιμα πράγματα. Μαθαίνεις πώς να διαχειρίζεσαι σωστά τα ψέματα χωρίς να προσβάλλεις την αλήθεια. Δεν κάνεις κατάχρηση, αφήνεις πάντα περιθώρια που μπορούν να σε σώσουν. Και άμα είσαι και γνήσια λέρα, μπουρδουκλώνεις – όποτε χρειαστεί – αυτά που θες να πεις, αφήνοντας τον άλλο τελείως ανυποψίαστο. Παράδειγμα για να γίνω κατανοητός: «Μ’ αγαπάς;» Αθώο ψέμα: «Ω, πόσο πολύ μπορεί να σ’ αγαπάω;» (πιάσε τ’ αυγό και κούρευτο δηλαδή). Επικίνδυνο ψέμα: «Τι δε θα μπορούσα να κάνω για σένα άραγε;» (τρέχα γύρευε δηλαδή και νικολοκαρτέρα). Μαλακισμένο ψέμα: «Κοίτα το φεγγάρι μωρό μου, θα σου απαντήσει αυτό για μένα» (από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα δηλαδή). Αυτά τα ολίγα και με προσοχή. Γιατί η αλήθεια πάντα λάμπει στο τέλος…

Μόνο αλήθειες ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Οτιδήποτε λέω ή γράφω είναι αλήθεια, για την ακρίβεια είναι Αλήθεια, για την ακρίβεια είναι Αλήθειες. Δεν έχει τεράστια σημασία αν πρόκειται περί αλήθειας ή ψέμματος, έτσι κι αλλιώς ποιος καθορίζει αυτές τις έννοιες, όλα είναι θέμα context. Τις προάλλες γράφαμε για τον Χάνεκε, που έχει πει το σινεμά του είναι 24 ψέμματα το δευτερόλεπτο στην υποηρεσία της αλήθειας. Κατάλαβες; Άντε βγάλε άκρη. Η αλήθεια είναι κάθε μας αντίληψη για οτιδήποτε είναι ψευδής και ελλιπής, κι ακολούθως το ίδιο και κάθε μας προσπάθεια να βάλουμε σε αυτή λέξεις. Έχει να κάνει με το από πού κοιτάς, και γιατί, και πώς. Υπάρχει οπτική γωνία από την οποία ένα μυρμήγκι μπορεί να καλύπτει τον ήλιο. Οπότε τι μένει μόνο; Οι παράμετροι, και η διάθεση. Όταν θες πραγματικά κάτι να είναι αλήθεια, το κάνεις αλήθεια.

Αλήθεια η Ρομίνα Δερβεντλή

Δεν είμαι τόσο άφελης και ρομαντική ώστε να θεωρώ ότι η αλήθεια είναι λύτρωτικη σε όλες τις περιπτώσεις. Όχι, δεν προτιμώ να ξέρω την αλήθεια όσο κι αν πονάει.  Η λεπτομερής και η ανατριχιαστικά αποκαλυπτική αλήθεια μπορεί να καταστρέψει σχέσεις σήμερα για κάτι που δεν θα έχει σημασία αύριο. Μερικές φορές με την αλήθεια χάνεις το δάσος και βλέπεις μόνο το δέντρο.

Οπότε γιατί ψηφίζω αλήθεια; Πολύ απλά γιατί αντιπαθώ αυτούς που λένε ψέματα. Ψέματα για μικροπράγματα, ψέματα για μαγκιά, ψέματα σε βαθμό μυθοπλασίας, ψέματα για να εντυπωσιάσουν τα πλήθη, ψέματα για να μην φανεί ο πραγματικός τους εαυτός, ψέματα για να ξεφύγουν.  Και φυσικά ας μην ξεχάσω και τους χειρότερους ψεύτες: αυτούς που λενε τις μισές αλήθειες.

Μόνο ένας ψεύτης έχει ελαφρυντικά. Ο ευγενικός ψεύτης. Αυτός που δεν θα πει πόσο χάλια είσαι για να μην σε στεναχωρήσει, που δεν θα σου πει ότι βαριέται να έρθει να σε δει, που θα βρει να πει κάτι καλό, ενώ ουσιαστικά σκέφτεται μόνο τα κακά. Ο ψεύτης δηλαδή που δεν λέει ψέματα για να σώσει το τομάρι του, αλλά το δικό σου. Όλοι οι υπόλοιποι, να έχετε στο μυαλό σας ότι στις τρεις θα σας τσακώσουνε. Α, ναι, και ότι θα καείτε στην κόλαση.

Αλήθεια ο Μάνος Μίχαλος

Δεν θα χρησιμοποιήσω τους κλασικούς, όπως ο Χωριανόπουλος, αλλά τους λαϊκούς. “Είναι στιγμές που η αλήθεια μοιάζει ψέμα” έχει τραγουδήσει ο Αντώνης Ρέμος. Και αυτές είναι οι στιγμές της ζωής μου, τις οποίες μετανιώνω που είμαι υπέρμαχος της αλήθειας. Γιατί, όντως υπάρχουν φορές σε αυτή τη ζωή, που προσπαθείς ή θες να πεις κάτι ειλικρινά, αλλά όλα όσα λες, πέφτουν σε ένα τέράστιο Recycle Bin και έρχεται μετά ο άλλος και πατάει delete. Και άντε μετά βρες κάνα χάκερ, να σου βρει την αλήθεια και το δίκιο σου.

Οπότε, παρότι έμαθα, καθώς μεγάλωνα, ότι το να λες αλήθεια και να μην είσαι λαμόγιο είναι δύο πράγματα που σίγουρα δεν θα σου φέρουν λεφτά, αλλά πιθανότατα να σου φέρουν φίλους, είχα πάντα μια μικρή αμφιβολία ότι και το ψέμα χωράει πού και πού. Όλο και κάποιο θα πετάξεις, για να γλιτώσεις, για να δώσεις, για να σωθείς και για να σώσεις. Όμως, το ψέμα δεν έχει καμία αντικειμενική αξία. Και οι αντικειμενικές αξίες, είτε στα σπίτια, είτε στις σχέσεις, είναι αυτές που καθορίζουν την αγορά και το συναισθηματικό πάρε-δώσε αντίστοιχα.

Η αλήθεια, όπως είπε ο Ιησούς και μου έστειλε κάποιος κάποτε με SMS, είναι αυτή που σώζει. Και αν πάω πίσω το χρόνο, θα με δω διαλέγω πάντα Αλήθεια στο παιχνίδι με το Θάρρος. Ναι, αυτό δείχνει ότι δεν έχω και πολύ θάρρος για να κάνω πράγματα, αλλά ίσως έχω αρκετό, για να λέω αλήθειες.

Ψέματα η Έλενα Μπουζαλά

Να λες την αλήθεια μόνο στον εαυτό σου και ψέματα σε όλους τους άλλους (το παιδί μου δεν είναι μέσα σε αυτούς) και δεν ξέρω αν το έχει πει κανένα σπουδαίο μελαχρινό κεφάλι πριν από μένα. Εγώ ακολουθώ αντίθετη πορεία από τον Ηλία Ανστασιάδη πια. Πήρα το δρόμο του ψεύδους, ύστερα από χιλιάδες χιλιόμετρα αλήθειας. Ήμουν μεγάλο κορόιδο και δεν έχει να κάνει με τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει και με πλήγωσαν και δεν το ξεπέρασα και άλλες μπλα μπλα μπλα ψυχοθεραυπετικές αλήθειες. Όσοι σου λένε ότι λένε αλήθειες, είναι ψεύτες και εκείνοι που λένε ψέματα μπορεί να είναι αληθινοί. Προτιμώ τους δεύτερους. Α και φυσικά το αγαπημένο τραγούδι μου είναι το I Love The Way You Lie. Μία είναι η Rihanna Χρήστο μου!

Αλήθεια ο Στέλιος Αρτεμάκης

Μακριά από μένα τα αυτοβιογραφικά, αλλά να, μια φορά ρώτησα μια γκόμενα αν έχει ξαναπαίξει Trivial Pursuit. Εγώ δεν μπορούσα να σταυρώσω τυράκι σε μια ηλίθια genius Edition, αυτή απαντούσε με εκνευριστική ευστοχία σε κάτι άσχετες ερωτήσεις τύπου “τι διεύθυνσης άνεμος είναι ο Σιρόκος.”  Μου είπε “τις συγκεκριμένες ερωτήσεις, όχι.”

Μια άλλη φορά, πίνοντας ένα ποτό, της είπα “αποκλείεται να έχεις ακούσει τους Villa 21, εγώ ήμουν παιδάκι τότε και μετά βίας μπορώ να θυμηθώ ένα τραγούδι.” “Από κάτι συλλογές του Pop ‘n’ Rock,” απάντησε.

Κάποια στιγμή στα γενέθλια της έσκασε μύτη ο πρώην. Τη ρώτησα αν τρέχει κάτι. “Μόνος του ήρθε, δεν ξέρω ποιος του είπε που θα ήμασταν.”

Όταν άρχισαν οι δυσλειτουργίες τύπου “πάμε εκεί που μόλις είπα ότι δεν θέλω να πάω και δεν θέλω να πάω εκεί που σου είχα πει ότι ήθελα να πάω,” ξαναρώτησα. “Οχι, απολύτως τίποτα.”

Τελικά, με έστειλε.

Ξαναρώτησα. “Οχι”.

Προφανώς φαντάζεσαι τα υπόλοιπα. Ας πούμε ότι το συγκεκριμένο Trivial το ήξερε πολύ καλά. Και μου άφησε μόνο μία επιλογή. Να γίνω βάναυσα ειλικρινής μαζί της.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ 61,5 %

Τελικά, το ψέμα δε σε πάει μακριά. Αυτή είναι η αλήθεια!

ΕΣΥ, ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΙΣ;

 

ή