Μια πίτα και στα γρήγορα. Ναι, βάλε και 5-6 καλαμάκια
Το Quick Pitta στο Μοναστηράκι είναι ο πιο ανώδυνος και απολαυστικός τρόπος να εξευρωπαϊστεί ένα σουβλατζίδικο.
- 2 ΝΟΕ 2012
Ο μοναδικός λόγος που κατεβαίναμε οικογενειακώς στο κέντρο μέχρι τα 15 μου, ήταν για να φάμε σουβλάκια στον Θανάση ή στον Μπαϊρακτάρη ή και στα δύο κάποια μεσημέρια της υπερβολής. Το τελείωμα της Μητροπόλεως πριν την πλατεία στο Μοναστηράκι ήταν η αρχή (και το τέλος) για το αθηναϊκό σουβλάκι.
Και ξαφνικά, παρότι το Quick Pitta δεν άνοιξε και προχθές, ένα σταθερά αυξανόμενο ρεύμα σουβλακοφάγων περνά ανάμεσα από τις Συμπληγάδες Θανάση και Μπαϊρακτάρη και κάθεται στα τακτοποιημένα τραπεζάκια του.
Τα κορίτσια που σε εξυπηρετούν στο Quick Pitta πετάνε κατευθείαν το υπερατού τους στο τραπέζι. Με πνεύμα “γύρο-γύρο όλοι”, η πρώτη πρόταση -ναι, πριν δεις τον περίεργα οικείο πλήρη κατάλογο- είναι οι ποικιλίες γύρων (χοιρινό, κοτόπουλο, ντονέρ) για 2 ή 4 άτομα. Ομολογώ ότι την πρώτη μου φορά εκεί, αιφνιδιάστηκα και παραγγείλαμε μια ποικιλία για 2. Ποσοτικά σίγουρα εντάξει, ποιοτικά θα μπορούσε και καλύτερα. Τη δεύτερη φορά, ζητήσαμε τον κατάλογο. Αυτόν τον κατάλογο.
Έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να φας και καλύτερα και χειρότερα σουβλάκια από αυτά που θα παραγγείλετε εκεί. Το θέμα είναι ότι, αν δεν είσαι σουβλατζίδικο-σήμα κατατεθέν, θα χρειαστείς τις καλές μικρές λεπτομέρειες στο πλευρό σου. Και στο Quick Pitta παίζουν αρκετά έξυπνα. Με μια ντουζίνα και βάλε διαφορετικά καλαμάκια (από το κλασικό χοιρινό μέχρι ψαράκι(!), καλαμαράκι(!) ή χαλουμάκι(!) καλαμάκι), το μότο “το φαγητό είναι παιχνίδι” αποθεώνεται.
Έχοντας δοκιμάσει βέβαια χαλούμι και καλαμαράκι σε καλαμάκι (ή σουβλάκι που θα έλεγαν στη Θεσσαλονίκη), πάλι στο κλασικό χοιρινό θα καταλήξεις. Όχι τόσο γιατί τα δύο πρώτα δεν τρώγονται, όσο γιατί το χοιρινό είναι όντως το βαρύ πυροβολικό τους.
Πριν προχωρήσω στο υπόλοιπο μενού και αφού αφιερώσω λίγες λέξεις και μερικούς αναστεναγμούς για το καλαμάκι λουκάνικο (φανταστική εικόνα που διαλύει όλα τα σουβλισμένα λουκάνικα που έχεις φάει έξω από το γήπεδο και πολύ καλό γευστικά), θα αποδομήσω το μυστικό του Quick Pitta σε 4 λέξεις-κλειδιά. Καθαριότητα, cuteness, smart food.
Οι χοντροκομμένες πατάτες (της γιαγιάς, αν δεν κάνω λάθος) και η μαγιονέζα που τις συνοδεύει είναι μια χαρά. Αλλά και μόνο που βρίσκονται σε αυτό το τσίγκινο κουβαδάκι είναι ένα κλικ περισσότερο από “μια χαρά”. Κατάλαβες τι εννοώ;
Ο γύρος του Quick Pitta είναι γενικά καλός -ξεχωρίζει ο γύρος κοτόπουλο, το σέρβις είναι μια χαρά και οι τιμές το ίδιο.
Μιας και μιλήσαμε για τιμές με τακτ και διακριτικότητα, από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη κι από τις 19.00 ως τις 22.00, το κατάστημα έχει καθιερώσει το “crisis dinner”, ένα win τόσο σαν σύλληψη όσο και σαν εκτέλεση. Μια πιατέλα με απ’ όλα -κυριολεκτικά- στην προνομιακή τιμή (κρίσης) των €5. Τίμιες καταστάσεις. Στις εξτραβαγκάντζες, σημείωσε παρακαλώ και το γλυκόξινο πιτόγυρο, μόνο και μόνο για να το προσθέσεις στην weird list της ζωής σου (άκου εκεί γύρος με γλυκό του κουταλιού). Κακό δεν είναι σίγουρα.
Στα συν του Quick Pitta είναι η τακτοποιημένη διακόσμησή του με τα συνετά τραπεζάκια το ένα κοντά στο άλλο και τη φοβερή “περατζάδα” των βασιλικών ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ναι, μόλις μυρίσεις βασιλικό και όχι καμένο λάδι ως είθισται σε κάποια σουβλατζίδικα που ξέρω (ξέρουμε), μια γλάστρα θα έχει μεταφερθεί τριγύρω σου. Ευρώπη.
Καλό φαγητό, OK τιμές, fun με τον κατάλογο, μοντέρνος και καθαρός χώρος, επιχείρηση στημένη για να παίξει έξυπνα και να διαφοροποιηθεί (ότι διαβάζεις γι’ αυτήν στο Oneman σημαίνει ότι τα καταφέρνει).
Αν ο συμπαθής κύριος στο ταμείο δεν είχε κολλημένο το teletext στην οθόνη της widescreen LG, θα ξεχνούσαμε ακόμη πιο εύκολα το παραδοσιακό σουβλατζίδικα της γειτονιάς μας.
