Οι 10 μεγαλύτεροι Έλληνες σταρ-ηθοποιοί των 80s
Με αφορμή την '80's Greek Lovers' επιδρομή ταινιών στον ΑΝΤ1, αλλά και το 11ο Cult Film Festival, υποκλινόμαστε ταπεινά στο βεληνεκές τους.
- 30 ΙΑΝ 2013
(Άλλη μια) Δευτέρα πρωί στη δουλειά. Οι μνήμες από την εκκωφαντική ‘χυλόπιτα’ που έφαγα από τον Διονύση Ξανθό, που βραβεύεται στο τέλος της εβδομάδας στο φετινό Cult Festival αλλά δεν θα δώσει καμία συνέντευξη επί τούτου, είναι νωπές.
Τα χτυπήματα συνεχίζονται. Ένας συνάδελφος μου στέλνει το ραβασάκι του Μάκη Παπασημακόπουλου στο Flix σχετικά με το επερχόμενο φεστιβάλ. (Εξαιρετικό. Από καρδιάς). Ο ΑΝΤ1 εγκαινιάζει το 80s revival που υιοθετεί στην απογευματινή του ζώνη με τον ‘Καβαλάρη των FM Στέρεο’. Το πρόγραμμα του 11ου Cult Festival κυριεύει το inbox μου στο Gmail. Ε, δεν γινόταν να κάτσω κι άλλο με σταυρωμένα τα χέρια.
Παίρνω δύναμη από τη γνωριμία μου με τοτέμ της εποχής όπως ο Σταμάτης Γαρδέλης, ο Στάθης Ψάλτης και ο Μιχάλης Ρακιντζής και ξεκινώ τη λίστα με τους πιο σπουδαίους Έλληνες σταρ των 80s. Ο Μίχαλος μαζεύει λίγο το range (και εμένα). Μόνο άντρες και μόνο ηθοποιοί. Με ένα πρόχειρο -στην αρχή- και ενδελεχές -στη συνέχεια- ξεσκαρτάρισμα, καταλήγω σε μια λίστα 25 ηθοποιών που σημάδεψαν τα 80s.
Αυτοί είναι οι 10 κορυφαίοι:
Στάθης Ψάλτης
Βασικά, καλησπέρα σας. Ξεκινάμε με τον Στάθη Ψάλτη.
Υπάρχουν δύο δεκαετίες ψαλτικής κυριαρχίας στην ιστορία. Αυτή των 00s με τον ίδιον να μεταμφιέζεται από μωρό έως και Τζούλια Αλεξανδράτου (όχι, δεν είναι το ίδιο πια) σε ένα σωρό επιθεωρήσεις, και αυτή των 80s.
Στα 80s που μας απασχολούν εδώ, ο Στάθης ήταν πάντα ο συμπαθής ξερακιανός με τα ανοιχτά λευκά πουκάμισα, ο τίμιος σερβιτόρος, το -όνι από τη λέξη ‘κλεφτρόνι’, αυτός ο φτωχός που του την έπεφταν χοντρές και αποκρουστικές πλούσιες, ο πειρατής που έβγαινε στα ερτζιανά και έκλαιγε για μια Κούλα.
Είχα την τιμή να του σφίξω το χέρι και να πιούμε έναν καφέ σε μια ψιλοαρχαία καφετέρια στην Αλεξάνδρας πριν 3 χρόνια. Το ξέρει(ς) ότι είναι η Καμόρα της ελληνικής κωμωδίας της μεταπολίτευσης.
Ήρωας: Το να λείπει από μια τέτοια λίστα ο Ψάλτης, είναι σαν να κάνεις αφιέρωμα στο ‘The Cosby Show’ και να μην γράψεις για τον Bill Cosby. Ήρωας για το αεικίνητο μαύρο μαλλί, για τα ούτε 60 κιλά του που βρίσκονταν σε μόνιμη ταραχή, την ψιλή φωνή του, το παράπονο, την 80s βασιλεία του.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από το ‘Βασικά, καλησπέρα σας’ (1982)
Σταμάτης Γαρδέλης
Η τέλεια φάτσα, ο τέλειος ηθοποιός για να ενσαρκώσει ένα τσογλάνι. Έναν τσόγλανο, καλύτερα. Απ’ αυτούς που η φύση έκανε και ωραίους γκόμενους, τρελαμένους με τα μηχανάκια και με 10-15 κορίτσια ταγμένα για πάρτη τους, να κλαίνε από τα μπαλκόνια βλέποντάς τους να μαρσάρουν και να χάνονται.
Ο Σταμάτης Γαρδέλης είναι αυτός που κράδαινε την αλυσίδα σε ένα καφενείο και φώναζε ‘Με θυμάσαι ρε πούστη;’ στα ‘Τσακάλια’. Ο Σταμάτης Γαρδέλης είναι αυτός που κράταγε μια κιθάρα και ήθελε να την ανταλλάξει με μια καρδιά που κρατούσε η Σοφία Αλιμπέρτη στο ‘Καμικάζι, αγάπη μου’. Ο Σταμάτης Γαρδέλης είναι το μεγαλύτερο greek καμάκι που σκέφτηκε ο ανθρώπινος νους.
Ήρωας: Γιατί μέσα σ’ όλα, ο Γαρδέλης ήταν ένας εξαιρετικός ηθοποιός. Γνωρίζοντάς τον κάπου το 2010, έμαθα ότι ουδεμία σχέση είχε με μηχανές μεγάλου κυβισμού, ουδεμία νοσταλγία για τις ‘Ρόδες, τσάντες και κοπάνες’ αυτού του κόσμου και κανένα απωθημένο σχετικά με τις γυναίκες.
Επιβεβαιωμένα, σφάζονταν αφειδώς στα πόδια του, καμιά 25αριά χρόνια πριν.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από το ‘Καμικάζι, Αγάπη Μου’ (1983)
Γιώργος Πετρόχειλος
Η αλήθεια δεν βρίσκεται στους Sex Pistols, αλλά στο ιστορικό σπάσιμο της μέσης του Γιώργου Πετρόχειλου στην αυλή του σπιτιού και μπροστά στον εμβρόντητο παπά-πατέρα στους ‘Χούλιγκανς’.
Στο 9ο Cult Festival, ο Γιώργος πήρε την αναγνώριση που του άξιζε με εκατοντάδες ανθρώπους που μεγάλωσαν με αυτόν για ίνδαλμα να τον αποθεώνουν στην κερκίδα του Gagarin. Γηπεδικός Παναθηναϊκός ο ίδιος, με αυτό το ταλέντο στο χάσιμο του βλέμματος και το αμόκ στο μάτι, ο Γιώργος των 90s πρόλαβε να απογειώσει τη ‘Λάμψη΄του Νίκου Φώσκολου και μετά να αφιερωθεί στο θέατρο.
Ήρωας: Γιατί σε μια συνέντευξη μαζί του, πέρυσι τέτοιο καιρό, μου αποκάλυψε πως σε εκείνη την αυλή στους ‘Χούλιγκανς’ ήταν απλά ο εαυτός του. “Έτσι χορεύω και τώρα”, μου είπε ο συγκλονιστικός.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από το ‘Hooligans – Κάτω τα Χέρια από τα Νιάτα’ (1983)
Στιβ Ντούζος
Αν ο Dwayne ‘The Rock’ Johnson περνούσε μια βόλτα από ένα σετ του Όμηρου Ευστρατιάδη το 1983, δεν θα τολμούσε να γίνει ηθοποιός. Θα την έβγαζε στην πόρτα στριπτιτζάδικου στο Miami.
Ο αμερικανοθρεμμένος Στιβ, ο iconic Μπίλιας της τριλογίας ‘Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα’, με την καλοδουλεμένη κοιλιά, το μούσι και το κατσαρό μαλλί-καταδίκη για κάθε φιλόδοξο μακρυμάλλη, έχει διακριθεί και σε ταινίες-σταθμούς όπως η ‘Εθνική Παπάδων’ (πάλι ως Μπίλιας), αλλά και στις ‘Άγριες Πλάκες στα Θρανία’. Ως Καρχαρίας.
Ποτέ πριν και ποτέ ξανά, το child bullying δεν είχε τόση πλάκα.
Ήρωας: Γιατί είχε τα άντερα (και το σώμα) να κάθεται πάνω σε μπιλιάρδα με σιθρού μαύρη μπλούζα. ‘Κοχόνες’ λέγεται αυτό.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από το ‘Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα’ (1982)
Παναγιώτης Σουπιάδης
Μα τη Βίνα Ασίκη, ο Παναγιώτης είναι ο πιο υποτιμημένος σταρ πρώτης γραμμής της ελληνικής βιντεοκασέτας. Μπορεί το καλλιτεχνικό του ταβάνι να το έπιασε ως Λόρδαν στο ‘Λόρδαν, ο Βάρβαρος’, αλλά ο τεράστιος Σουπιάδης ήταν ένα μηχανάκι, που όμοιό του δεν έχουμε δει από την εποχή του Edgar Davids στη Γιουβέντους.
65 ταινίες σε 15 χρόνια. Ρομπότ. Λειτούργησε μνημειωδώς στα ‘προγράμματα’ “Λάκης στους ‘Telecannibals’ και “Μίμης στο ‘Τσιμπήστε μας κι Αφήστε Μας”.
Ήρωας: Γιατί ο Παναγιώτης πίνει νερό στο όνομα της 80s καριέρας του, δεν αποτάσσεται τίποτα και πρωταγωνιστεί, έστω και άθελά του, σε forum topics των Retromaniax, όπως το δυνατό ‘Ψάχνοντας απεγνωσμένα τον Παναγιώτη Σουπιάδη’.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από το ‘Κορίτσια για Τσίμπημα’ (1985)
Κρις Σφέτας
Κάθε φορά που οι γονείς μου με ξαμολούσαν σε ένα βίντεο κλαμπ για να διαλέξω ταινίες για το Σαββατοκύριακο, φτάναμε στο ταμείο με όλη τη φιλμογραφία του Σφέτα. Είχα ταυτιστεί τόσο μαζί του. Νόμιζα ότι ήμουν ο Κρις απλά επειδή ήμουν αδύνατος και είχαμε τα ίδια μαλλιά. Κοιταζόμουν στον καθρέφτη και έκανα τον γερανό του Daniel Larusso. Εντάξει, τα είχα μπερδέψει λίγο, παιδί ήμουν.
Ήρωας: Μεγάλος, αλλά ας μην ξεχνάμε την ιστορική και πρωτοποριακή κουβέντα του με δύο επίσης μεγάλους ήρωες της ελληνικής δημοσιογραφίας πριν τη βράβευσή του στο 10ο Cult Festival του 2012.
Ο Γιάννης Γεωργόπουλος και ο Γιώργος Χριστοφόρου μάς χάρισαν ένα έπος.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από το ‘Σωτήρης, ο Κροκοδειλάκιας’ (1987)
Πάνος Μιχαλόπουλος
Κοίτα τι γίνεται τώρα με τον Πάνο τον Μιχαλόπουλο. Είναι η ραχοκοκαλιά όχι μόνο αυτού του άρθρου, αλλά και ολόκληρου του star system με την Άση Μπήλιου της εποχής. Όταν ο Γαρδέλης έκανε τον γοητευτικό αλητήριο, ο Μιχαλόπουλος ήταν ο Γοητευτικός Άντρας.
Σε σαφώς πιο απαιτητικούς ρόλους που του ζητούσαν να κάνει τον γιο που κλέβει τον ίδιο του τον πατέρα ή τον έκλειναν ολόγυμνο σε ντουζιέρες ή παραλίες, ο Πάνος ανταποκρίθηκε.
Αν στα 80s ρωτούσες μια γυναίκα τι θέλει από έναν άντρα, θα σου έλεγε τον κακό, τον καλό, τον ωραίο, τον μοιραίο, τον υπερ-αρσενικό, τον υπέρτατο womanizer που χρησιμοποιεί με τέχνη τη λέξη ‘μανούλια’, Πάνο Μιχαλόπουλο.
Ήρωας: Γιατί παρά την πλούσια (ειδικά σχετικά με τους υπόλοιπους) καριέρα του μετά τα φλογερά 80s, εμείς ακόμη τον θυμόμαστε πρωταρχικά ως Γιώργο Αναστασόπουλο στα ‘Τσακάλια’.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από ‘Τα Τσακάλια: Ένα Κοινωνικό Πρόβλημα’ (1981)
Άκης Φλωρέντης
Μεγάλος εργάτης της εποχής που δύσκολα θα έμπαινε σε αυτήν τη λίστα, αν δεν ερχόταν το 1987 και το ρηξικέλευθο ‘Κομπιούτερ του Θανάτου’.
Πολλοί το είπαν ‘Το ελληνικό Μάτριξ’. Εκεί, ο Πάρης Βελής, ένας φανατικός gamer που έχει βαρεθεί να παίζει τα ίδια και τα ίδια, αποφασίζει να φτιάξει το δικό του παιχνίδι, στο οποίο ο ήρωας είναι ο ίδιος.
Οι πίστες όπως ‘Βότκα Μέχρι Θανάτου’, ‘Αντιμέτωπος με Πανκς’, ‘Το καλύτερο ανέκδοτο’ ακούγονται ως μεγάλες προκλήσεις, αλλά όχι μεγαλύτερες από την απόλυτη, τελική πρόκληση ζωής ή θανάτου. Στην περίπτωση του game over, θα τελείωνε αυτόματα και η ζωή του παίκτη.
Σύλληψη μεταγενέστερου αιώνα.
Ήρωας: Γιατί το τερμάτισε. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από ‘Το Κομπιούτερ του Θανάτου’ (1987)
Μιχάλης Μόσιος
Ο Ταμτάκος. Ο άνθρωπος που έκανε τον ίδιο ρόλο σε πάνω από 10 διαφορετικές ταινίες. Ο Will Ferrell των παιδικών μας χρόνων. Ο ηθοποιός που, όπως έγραφε η Espresso σε ένα σχετικό αφιέρωμα πριν λίγους μήνες, έπνιγε τον πόνο του από το διαζύγιο με τη Μαρία Κώνστα (τι εννοείς ‘ποια είναι η Μαρία Κώνστα’😉 κάνοντας τον συμπαθή Ευρωπαίο γύφτο.
Ήρωας: Γιατί έκανε αδύνατη τη διάκριση χαρακτήρα-ηθοποιού.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από το ‘Ο Γυφτοαριστοκράτης’ (1987)
Κώστας Τσάκωνας
Με τον Κώστα Τσάκωνα είμαι συναισθηματικά δεμένος από το το δημοτικό, όταν ο πατέρας μου αποκάλυψε στην οικογένεια ότι είναι φίλοι από την ίδια γειτονιά στην Αργυρούπολη.
Μετά από ένα μίνι συμβούλιο με τους Γιάννη Γεωργόπουλο και Μάνο Χωριανόπουλο, ο Τσάκωνας κλείνει αυτήν την 10άδα, τιμής ένεκεν. Πρόσφατα, μερικοί κακοήθεις διέσπειραν φήμες ότι δεν βρίσκεται πια εν ζωή. Τους απάντησα με ένα αφιέρωμα-κόλαφο.
Ήρωας: Γιατί αν τον πετύχαινες τυχαία στο δρόμο την εποχή της ‘Μεγάλης Απόφραξης’, θα του ζητούσες να ρίξει μια ματιά στο πλυντήριό σου. Και μάλλον θα το έφτιαχνε.
Μια αιωνιότητα και μια σκηνή:
Από το ‘Κλασική Περίπτωση Βλάβης’ (1987)
Χάριν οικονομίας και απόδοσης δικαιοσύνης, θα παρουσιάσω αναλυτικά τους 10 πιο μεγάλους από τους Μεγάλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνώ τιτάνες όπως:
– Ο αείμνηστος, αξεπέραστος και όλων των δεκαετιών, Σωτήρης Μουστάκας
– Ο Μάρκος Λεζές με την πρώτη χαίτη-λασπωτήρα που αποδεχτήκαμε κοινωνικά
– Ο μοβόρος Αλμπέρτο Εσκενάζυ
– Ο ένας Απόστολος Σουγκλάκος
– Ο Νίκος Παπαναστασίου με τα καραμπινάτα ψεύτικα μούσια στον ‘Παπα-Σούζα’
– Ο Κώστας Μακέδος που γεννήθηκε και πρωταγωνίστησε με ένα σάντουιτς στο χέρι και που, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, διατηρεί κατάστημα οπτικών στην Κυψέλη
– Ο Παύλος Ευαγγελόπουλος που αγαπήθηκε βέβαια περισσότερα στα 90s με το ‘Ρετιρέ’
– Ο Σωτήρης Τζεβελέκος για τις αναρίθμητες φάπες που έχει φάει μπροστά από τον φακό
– Ο ζόρικος Γιώργος Ρήγας που ήταν ο 6ος παίκτης στη ‘Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα’
– Ο Διονύσης Ξανθός με τον αλησμόνητο ‘Γύρο του Θανάτου’ που επαναλαμβάνω ότι βραβεύεται φέτος στο Gagarin
– Ο Ηλίας Κακλαμάνης που ήταν εκεί στο ‘Θύρα 7: Η Μεγάλη Στιγμή’
– Ο ινστρούκτορας Κώστας Γκουσγκούνης
– O Νίκος Ζιάγκος με τα ωραία looks και
– Ο πανταχού παρών και χρήσιμος Σπύρος Ιωάννου
Τους αγαπάμε και χρωστάμε σε όλους.
(80s memorabilia στο @illanastasiadis)
Το 11ο Cult Film Festival έρχεται στο Gagarin 205 και θα μείνει από την Παρασκευή 1/2 μέχρι την Κυριακή 3/2. Επίσης, ο ΑΝΤ1 προβάλλει πλέον διαμάντια των 80s καθημερινά, 18.00-20.00.
