Εμπρός αϊτέ – Όχι εσύ χαρταετέ, οι υπόλοιποι

Ανήμερα της Καθαράς Δευτέρας που το έθιμο θέλει χιλιάδες εκατοντάδες χαρταετούς στον ουρανό και χιλιάδες άλλους στα ηλεκτρικά σύρματα της ΔΕΗ, το ONEMAN αντιστέκεται και θυμάται μερικούς αετούς που σίγουρα μας έχουν κάνει ευκολότερη τη ζωή.

Αυτή η κατεξοχήν μέρα του ταραμά και της μελαγχολίας που στα σχολικά μας χρόνια γνώριζε καινούργιο high κάθε χρόνο, όταν μετά το φαγητό ξεχυνόμασταν με τους γονείς και τα αδέρφια σε κάποιο λόφο, μας έχει γεμίσει τραύματα. Προσπαθώντας -συνήθως μάταια- να δούμε τον χαρταετό μας ψηλά στον αττικό ουρανό (συγγνώμη για το κλισέ, το ήθελα πραγματικά πολύ), το βίωμα της Καθαράς Δευτέρας και του καχεκτικού χαρταετού μας έκανε πιο σκληρούς ανθρώπους. Αναμφίβολα, μας έκανε να ψάξουμε την χαρά σε άλλους αετούς.

Από το παρόν αφιέρωμα, λείπει η εκτενής αναφορά στο σπουδαίο σύνθημα της ΑΕΚ “Εμπρός Αϊτέ Δικέεεφαλε, οό, οό, οό”, γιατί στη σύσκεψη του ΟΝΕΜΑΝ ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα -ήτοι όλοι εκτός από εμένα- ως το πιο άρρυθμο σύνθημα που ακούστηκε στα ελληνικά γήπεδα μετά τη Μεταπολίτευση.

Δεν ξέρουν τα παιδιά, δεν πειράζει. Στα παρακάτω συμφωνούμε όλοι. Εμπρός αετοί.

Ο αετός της Μπενφίκα

Φαντασμαγορία. Εντυπωσιασμός. “Μα πώς γίνεται αυτό”; Το εθιμοτυπικό πριν από τα μεγάλα εντός έδρας ματς της Μπενφίκα, των ‘Αετών της Λισαβόνας’ όπως είναι το παρατσούκλι της, θέλει έναν αετό να φέρνει στροφές πάνω από το στάδιο Ντα Λουζ και να προσγειώνεται μέσα σε αποθέωση σε ένα stand με το λάβαρο της ομάδας. Εκεί ο αετός τσιμπάει και τον μεζέ που του έχει τάξει ο εκπαιδευτής και όλοι περιμένουν τη σέντρα με χαμόγελα. Ωραίες στιγμές, ποδοσφαιρικές.

Εντάξει, καμιά φορά τα πράγματα δεν γίνονται ακριβώς όπως τα θες.

Να σημειωθεί ότι το happening το κάνει και η Λάτσιο με τον δικό της αετό.

Ο ‘Αετός’ του Νότη Σφακιανάκη

Έκτη Δημοτικού, στο πάρτι της Εύας, τότε που μου άρεσε η Μαρία. Η ώρα θα ήταν περίπου 7 το απόγευμα, έξω είχε ακόμα μέρα (είχαμε μπει στο θερινό ηλιοστάσιο) κι εμείς είχαμε ήδη εξαφανίσει τις απαραίτητες μπόμπες. Κι εκεί που νόμιζες ότι αυτός που βάζει τις κασέτες, θα το γυρνούσε στα μπλουζ (για να χορέψω πια με τη Μαρία), κάνει την έκπληξη με Νότη Σφακιανάκη και τον φρέσκο τότε ‘Αετό’.

Θέλω να μοιραστώ μαζί σου ότι εκείνο ήταν το τελευταίο ζεϊμπέκικο που χόρεψα στη ζωή μου. Και επειδή ντρέπομαι και μόνο στη σκέψη ότι χόρεψα (και δη ζεϊμπέκικο), αλλά και γιατί ένα πονεμένο άσμα του Νότη είναι ο καλύτερος τρόπος να κλείσεις την πορεία σου στον χορό.

Οι Philadelphia Eagles

Πώς να μην αγαπάς μια ομάδα που είναι διαρκώς στο όριο του ‘τώρα θα κάνω μεγάλα πράγματα’ αλλά μένει συνεχώς στο παρά λίγο, σαν μια “dream team” που δε λέει να συμβεί; Οι Philadelphia Eagles είναι η πιο underachieving υπο-δυναστεία του NFL, γεμάτη τρελά-αλλά-προβληματικά ταλέντα, και με την υποστήριξη (τυχαία;) χαρακτήρων σαν του Bradley Cooper στο “Silver Linings Playbook”. Φυσικά και τους αγαπάμε.

(Εντάξει, για αυτούς τους αετούς έβαλα τον Θοδωρή Δημητρόπουλο να γράψει δυο λόγια. Αυτός ξέρει.)

Ο εν Χριστώ αδελφός Eagle-Eye Cherry

Ο Σουηδός καλλιτέχνης και αδερφός της επίσης τραγουδίστριας Neneh Cherry (αυτής που σιγόνταρε τον Youssou N’Dour στο ‘7 Seconds’) είναι ο δημιουργός του πάντα συμπαθέστατου ‘Save Tonight’ που, από δω κι από κει, ο μέσος Έλληνας 25άρης πρέπει να έχει ακούσει 72.081 φορές στη ζωή του. Ας ακούσουμε κάτι άλλο λοιπόν.

Έγραφα και στο Cosmo.gr πριν μερικούς μήνες, ότι από το 2007 που κυκλοφόρησε ένα live album, με τίτλο άμεσα αντίθετο στην παρουσία του τα τελευταία χρόνια, δηλαδή “Live and Kicking”, έχει χαθεί από προσώπου Γης και δεν ανανεώνει ούτε το προσωπικό του site. 

Οι Eagles, η μπάντα

Σε τρία χρόνια θα συμπληρώσουμε σαράντα από τότε που οι Αμερικάνοι Eagles έγραψαν και κυκλοφόρησαν το κλασικό Hotel California (που ενδεχομένως κι εσύ, εκτός από εμένα, έχεις βαρεθεί να ακούς είτε ως τραγούδι είτε ως αναφορά). Η μπάντα το διέλυσε το 1980 και επανενώθηκε το 1994, ενώ εκτιμάται πως έχει πουλήσει πάνω από 150 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Τους σεβόμαστε και γι’ αυτό.

Το ‘Where Eagles Dare’

Να κανονίσεις να ξαναδείς (ή απλά να δεις) το ‘Όπου Τολμούν οι Αετοί’ με τους Richard Burton και Clint Eastwood. Είναι όσο πιο 1968 φαντάζεσαι. Άσε που θα δεις επιτέλους και τον Eastwood στα νιάτα του, ή έστω στην καλύτερη ηλικία ενός άντρα. Έτσι δεν λένε για τα late 30s;

Οι αφασικοί Eagles of Death Metal

Η μπάντα που ιδρύθηκε εξ ημισείας από τον σπουδαίο Josh Homme (Kyuss, Queens of the Stone Age) και τον ημίτρελο Jesse Hughes δεν παίζει ούτε κατά διάνοια death metal κι αυτό γενικά είναι ένα καλό νέο. Άλλα καλά νέα σχετικά με τους Αμερικάνους E.O.D.M., που έχουν πέντε χρόνια να βγάλουν δίσκο, είναι κομματάρες σαν κι αυτήν:

Η φανέλα της ΑΕΚ την περίοδο 1993-94

Αυτή με τον τεράστιο τυπωμένο δικέφαλο. Αυτή που φορούσε η ομάδα στο τελευταίο της πρωτάθλημα (αν όλα πάνε καλά, του χρόνου θα κλείσουμε 20 χρόνια χωρίς ένα). Φήμες λένε ότι η συγκεκριμένη φανέλα δεν αρέσει μόνο σε ΑΕΚτζήδες, αλλά και σε άλλους Έλληνες οπαδούς που ντρέπονται να το παραδεχτούν. Ας είναι.

Αλήθεια, ποια ήταν η αγαπημένη σου φανέλα όταν ήσουν μικρός;

Ο Αετός Σκύδρας

(εμείς είμαστε με τα μαύρα)

Αυτή η θρυλική ομάδα που ακούγαμε στις πρώιμες κληρώσεις για το Κύπελλο Ελλάδας κάθε καλοκαίρι και που πλέον έχει βυθιστεί στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Το ΟΝΕΜΑΝ δεν ξεχνά.

(Ένας Αϊτός καθότανε κι άλλα δημοτικά -μέρες πού ‘ναι- στο @illanastasiadis)