Το Milko που μας μεγάλωσε

Είναι μεγάλο «μανίκι» να πείσεις το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο να σου σφραγιδιάσει ένα προϊόν ως ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης). Εδώ η καημένη η φέτα, που βγάζει μάτι ότι είναι ελληνική, χρειάστηκε να ξοδέψει 13 χρόνια από την ζωή της στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για να τα καταφέρει. Οπότε είπαμε να ξεκινήσουμε από τώρα την εκστρατεία για την επόμενη γενιά. Εκείνη που, κακά τα ψέματα, μας αφορά περισσότερο.

Από σήμερα ξεκινάμε μία νέα στήλη εδώ στο ONEMAN. Στην οποία θα βλέπεις προϊόντα που μπορεί να μην πληρούν τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν Π.Ο.Π., αλλά έχουν κερδίσει επάξια μία θέση ΠΟΠ στις καρδιές μας. Ξεκινάμε με το Milko…

Στα χαρτιά το Milko είναι απλά ένα ρόφημα από άπαχο γάλα και κακάο. Στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει – τουλάχιστον για μένα και την πλειοψηφία των 30άρηδων- τα πιο ανέμελα, Saved by the Bell, Beverly Hills 90210 και Melrose Place, χρόνια της ζωής μου.

Πίσω από το σοκολατένιο παραπέτασμα της -ίδιας και απαράλλακτης όλα αυτά τα χρόνια- γεύσης του κρύβονται έντονες αναμνήσεις από γυμνάσιο-λύκειο (κοπάνες για μπάσκετ ή «αθώα» χαμουρέματα στο παρκάκι-όχι, προφανώς, με τους ίδιους παρτενέρ), πανεπιστήμιο (κοπάνες και άραγμα σε ότι πρασινάδα βρίσκαμε δίπλα στην Νομική Σχολή) και πολλά, πολλά καλοκαίρια.

Όλα δηλαδή όσα μου ήρθαν κατευθείαν στο μυαλό μόλις δοκίμασα, σήμερα το πρωί, Milko για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια.

Δυστυχώς, ακόμη και αν το γάλα του είναι άπαχο, τα κιλά μου δεν μου επιτρέπουν να ξεκινάω την μέρα μου πίνοντας σοκολατούχο γάλα. Ακόμη και αυτό στην σικ συσκευασία των 250ml, την ύπαρξη της οποίας μέχρι τώρα παντελώς αγνοούσα.

Άλλωστε, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, το Milko δεν καταναλώνεται μόνο του (ούτε πάει με όλα, όπως το γνωστό αναψυκτικό). Το ιδανικό combo το θέλει ζευγαρωμένο με μια φρεσκοψημένη τυρόπιττα, ιδανικά από παραδοσιακό φούρνο σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτός ο συνδυασμός γλυκού και αλμυρού είναι ταμάμ για να σου ανοίξει το μάτι. Κάτι σαν το γιατρικό για το hangover που ποτέ δεν σε απογοητεύει. Αρκεί φυσικά η τυρόπιττα να έχει μέσα φέτα φετένια και να μην είναι καμία τιποτένια της σειράς.

Είδες πως έρχονται όλα και ταιριάζουν; Γιατί όχι μόνο το Milko είναι ΠΟΠ, αλλά είναι και «κολλητάρι» με άλλα ΠΟΠ, όπως η φέτα.

Επίσης, αν και το θεωρώ διαστροφή, έχω δει ανθρώπους, όπως τον φίλο μου το Χάρη, να το καταναλώνουν μαζί με μπουγάτσα. Και όχι μια φορά, αλλά σταθερά από την 1η γυμνασίου ως και τις τελευταίες μας εργένικες διακοπές στην Ιο.

Ουσιαστικά το Milko ήταν και παραμένει το επίσημο ποτό του σχολείου, των διακοπών και, γιατί όχι, του ελληνικού low budget καλοκαιριού. Κάτι λογικό αφού με ένα Milko το πρωί και δυο σουβλάκια την ημέρα είσαι άρχοντας. Ή τουλάχιστον υπήρχε μια εποχή που κάπως έτσι αισθανόσουν.

Το πρώτο κομμάτι της εξίσωσης, το σχολικό, το έχουν πιάσει για τα καλά και οι υπεύθυνοι, που το διαφημίζουν στο σάιτ του στην λογική «Χτύπα ένα Milko στο σχολείο, στο φροντιστήριο ή με την παρέα σου και απόλαυσε την πλούσια σοκολατένια γεύση του».

Για το δεύτερο θα σας πάω δεκαπέντε χρόνια πίσω, σε ένα ρουμλετάδικο έξω από τα Φηρά. Τότε που «δωροδοκούσαμε» (σ.σ. τον κερνάγαμε ό,τι ήθελε) τον πιστό Θωμά (σ.σ. άνθρωπος είναι, όχι σκύλος, μην παρεξηγηθούμε) να ξυπνάει ακριβώς μισή ώρα πριν από τους υπόλοιπους, να παίρνει το νοικιασμένο σαραβαλάκι και να πηγαίνει να μας φέρνει ζεστές τυρόπιτες και παγωμένο Milko για να τα φάμε -τα υπόλοιπα 4 γομάρια- με θέα το απέραντο γαλάζιο.

Όσο γελοίο και αν ακούγεται, σε όσα καλά ξενοδοχεία και αν έμεινα από τότε στην ζωή μου, σε όσα πλουσιοπάροχα μπουφέ πρωινού και αν έκανα βαθύ μακροβούτι, ποτέ δεν ξεπέρασα εκείνη την αίσθηση ελευθερίας που ένοιωθα τα συγκεκριμένα πρωινά.

Για αυτό και για μένα το Milko είχε και έχει την γεύση της ελευθερίας. Μου θυμίζει πώς είναι να ξεκινάς την κάθε μέρα με γλύκα. Πως είναι να αισθάνεσαι ότι η ζωή είναι γλυκιά και αξίζει να την πιεις μονορούφι, χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες.

Οπότε ναι, το Milko είναι ΠΟΠ. Ή τουλάχιστον πολύ θα ήθελα να γίνει. Εσείς ποια ελληνικά προιόντα πιστεύετε ότι πρέπει να έχουν την ίδια σφραγίδα προέλευσης και διαχρονικότητας;

Υ.Γ.. Το ξέρω ότι πάνω γράφει από γάλα 100% γερμανικής προέλευσης. Και δεν μπορώ να πω ότι αυτό με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι εγώ αυτό έπινα μεγαλώνοντας. Και, για να είμαι ειλικρινής, προ κρίσης ποτέ δεν είχα καθίσει να το ψάξω (αν και ίσως και να έπρεπε) από τι γάλα ή κακάο είναι φτιαγμένο.