Ο Bradley Cooper είναι πιο κουλ από ό,τι φαντάζεσαι

Με δυο ταινιές να παίζουν ταυτόχρονα στις ελληνικές αίθουσες (Hangover III, Ανοιχτοί Λογαριασμοί), δυο πολυαναμενόμενες ταινίες με την Jennifer Lawrence στα σκαριά (Serena, American Hustle) και μια διαφημιστική καμπάνια (με την Häagen-Dazs), ο μοναδικός καθαρόαιμος σταρ του Hangover μοιάζει να είναι ταυτόχρονα παντού. Καιρός ήταν.

‘Είναι υπέροχος τύπος με φοβερά ταλέντα όπως το timing του ή η αφοσίωσή του στην δουλειά. Επίσης είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Ίσως στην αρχή κάποιοι να τον είχαν υποτιμήσει, αλλά σε αυτή την δουλειά κρίνεσαι πάντα με βάση τι έχεις κάνει. Προσωπικά πάντα ήξερα ότι το έχει. Δεν υπήρχε ποτέ αμφιβολία εκ μέρους μου’.

Τι παραπάνω απόδειξη να ζητήσει κάποιος για την εξέλιξη του γιου του Ιρλανδού χρηματιστή από την Philadelphia από την συγκεκριμένη διθυραμβική δήλωση από τα χείλη του Robert De Niro, πατέρα του στο Silver Linings Playbook (σ.σ. την ταινία που δικαίως του χάρισε την πρώτη του Οσκαρική υποψηφιότητα), φίλου του (σ.σ. μιλάνε στο τηλέφωνο και βρίσκονται μια φορά το μήνα) και πιθανού πρωταγωνιστή του -όπως έχει δηλώσει- στην πρώτη ταινία που ο Bradley θα αποφασίσει με το καλό να σκηνοθετήσει.

Αλλά αυτό αργεί ακόμη. Για την ώρα ο Cooper μοιάζει ικανοποιημένος να ρισκάρει παίζοντας μικρούς ρόλους σε indie ταινίες (όπως το Ανοιχτοί Λογαριασμοί, που κυκλοφορεί στις αίθουσες, όπου υποδύεται ένα ληστή τραπεζών με dreadlocks), να αποδεικνύει την φανταστική του χημεία με την Jennifer Lawrence (στα Serena και American Hustle) ή να παίρνει μαθήματα από σκηνοθέτες όπως οι Cameron Crowe και Steven Spielberg, στις επόμενες ταινίες των οποίων πρωταγωνιστεί.

Μάλιστα στην ταινία με τον Steven, ονόματι American Sniper (σ.σ. βασίζεται στην πραγματική ιστορία ενός Τεξανού βατραχάνθρωπου που ‘εξουδετέρωσε’ πάνω από 150 στόχους) εκτελεί και χρέη παραγωγού αφού εκείνος βρήκε και αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου. Και μάλιστα πολύ πριν αυτό κατσικωθεί επί 13 εβδομάδες στην No1 θέση της περίοπτης best seller λίστας των New York Times.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τον επέλεξε η Häagen-Dazs να είναι ο πρώτος επώνυμος πρωταγωνιστής στην 50χρονη ιστορία του οίκου (σ.σ. η γυρισμένη στην Πράγα διαφήμιση είναι άκρως ατμοσφαιρική και old school Χολιγουντιανή), απλά επιβεβαιώνει όσους διακρίνουν στο πρόσωπο -και την διαβολική σπίθα των ματιών του- τον διάδοχο του Clooney ως επιτομή του κουλ κλασικής κοπής.

Εννοείται πως αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα τολμούσε να παραδεχτεί το παιδί με τα μακριά ξανθά μαλλιά που ντρεπόταν να μιλήσει με αγνώστους (προτιμώντας να βλέπει ταινίες στο σινεμά που ήταν απέναντι στο σπίτι του).

Όπως εννοείται πως, όλη αυτή η ξαφνική καταξίωση, θα έμοιαζε τρελό όνειρο για τον απόφοιτο της σχολής φιλολογίας που το 1999 δούλευε πορτιέρης σε ξενοδοχείο στην Νέα Υόρκη προκειμένου να ξεχρεώσει το δάνειο 70.000 δολαρίων που πήρε προκειμένου να σπουδάσει υποκριτική στο πανεπιστήμιο.

Μια δουλειά στα πλαίσια της οποίας βρέθηκε κάποια στιγμή να κουβαλάει τις βαλίτσες του -φρέσκου τότε από το τσουνάμι δημοσιότητας του Τιτανικού- Leonardo Di Carpio και των φίλων του.

Γιατί μπορεί πλέον ο Bradley να μοιάζει γεννημένος για πρωταγωνιστής, αλλά χρειάστηκε (ναι, όπως ο Clooney) να κάνει το αγροτικό του παίζοντας σε τηλε-ταινίες δίπλα στον Jason Priestley ή ακούγοντας τον σκηνοθέτη του Sex and the City να του δίνει οδηγία να μην φιλήσει με γλώσσα την Sarah Jessica Parker (σ.σ. έκανε guest εκεί).

Αλλά ακόμη και όταν έκανε την πρώτη του επιτυχία, παίζοντας το 2005 τον κακό στo Wedding Crashers, και πάλι δεν μπόρεσε να το χαρεί. Βλέπεις ήταν τόσο πειστικός που οι πάντες του έστελναν παραλλαγές στον ίδιο ρόλο του μάτσο asshole.

Όπως χαρακτηριστικά έχει δηλώσει ‘Θα μπορούσε να παίζω τον ίδιο ρόλο για μια δεκαετία. Δεν το έκανα όμως. Οπότε δεν υπήρχε τίποτα άλλο για μένα. Έτσι τα μάζεψα και πήγα στο Williamstown για να παίξω σε ένα θεατρικό και να ξεχάσω το γεγονός ότι δεν ήξερα από που θα βρω να πάρω τον επόμενο μισθό μου’.

Εκεί στην μικρή πόλη της Μασαχουσέτης στα σύνορα με το Βερμόντ, σε ένα ειδυλιακό περιβάλλον που θύμιζε Dawson’s Creek, ήταν που έφτασε -στις δυο τα ξημερώματα- το e-mail με τις τρεις λέξεις που άλλαξαν την ζωή του.

Το e-mail έγραφε απλά ‘ Come on b****es’.

Αποστολέας ήταν ο Todd Phillips.

Και θέμα του ήταν μια indie κωμωδία σχετικά με τρεις φίλους που ξυπνάνε ένα πρωί σε μια σουίτα στο Las Vegas και η οποία, μετά από δυο χρόνια πήγαινε έλα, είχε πάρει έγκριση.

Ίσως να την έχετε ακουστά.

Αλλά και να μην την έχετε, δεν πειράζει. Σε 20 χρόνια από τώρα είναι δεδομένο ότι θα είναι απλά ένα ακόμη entry στην φιλμογραφία του (ηθοποιού/παραγωγού/σκηνοθέτη) Bradley και όχι το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι της.