Με κιμά ή χωρίς;

Μόλις έχεις γυρίσει από το μπάνιο. Η μάνα σου έχει ετοιμάσει για άλλη μια φορά ένα από τα αγαπημένα σου καλοκαιρινά φαγητά. Το ερώτημα είναι ένα. Θες ανοίγοντας το καπάκι της ντομάτας και της πιπεριάς να δεις και κιμά ή όχι; Οι συντάκτες του ONEMAN απαντούν. Περιμένουμε και τη δική σου απάντηση στο δίλημμα.

Χωρίς δαγκωτό ο Πάνος Κοκκίνης

Για όλα φταίει η μάνα μου που, επειδή βαριόταν να φτιάξει κανονικό μουσακά, πετούσε μερικές πατάτες σε μια κατσαρόλα, έριχνε από πάνω ένα κουβά κιμά, το άφηνε για 1-2 ώρες μέχρι να γίνει πολτός και μου το ‘πούλαγε’ ως ψευτομουσακά. Από τότε οτιδήποτε έχει μέσα ή πάνω κιμά (σ.σ. εκτός από τα μακαρόνια) το βλέπω άκρως επιφυλακτικά. Μου μυρίζει, δικαίως ή αδίκως, προχειράτζα. Ενώ το γεμιστό (δηλαδή βασικά η πιπερία, με την οποία είμαι ερωτευμένος) χωρίς κιμά, το ‘σφηνωμένο’ με σκέτο ρυζάκι με μυρωδικά, απαιτεί άλλη τεχνική και δεξιοτεχνία. Όπως μου αποδεικνύει εβδομάδα παρά εβδομάδα η ‘Μέσι στην κουζίνα’ πεθερά μου που μου το φέρνει πεσκέσι στο σπίτι σε ταπεράκι. Μεταξύ μας, υποτίθεται ότι το φέρνει για το παιδί. Αλλά, στην τελική, όλοι κατά βάθος παιδιά δεν είμαστε;

Χωρίς ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Ο κιμάς είναι από τα πράγματα που θα έβαζα οπουδήποτε σε αλμυρό φαγητό. Γιατί έχει τη μαγική ικανότητα να το ανεβάζει επίπεδα. Και τώρα που το σκέφτομαι μου έρχονται δεκάδες φαγητά που θα γινόντουσαν ακόμα καλύτερα αν είχαν λίγο κιμά. Αλλά αφήστε τα λαδερά στην ησυχία τους. Όταν ένα φαγητό είναι τόσο ούμπερ χωρίς τον κιμά, γιατί να το σπιλώσεις; Και θα σου πω ποιοι βάζουν κιμά στα γεμιστά. Αυτοί που δεν κάνουν καλά γεμιστά. και χρειάζονται τη γεμάτη γεύση του για να καλύψουν τα άνοστα γεμιστά τους. Είναι αυτοί που δεν τρώνε κουκουνάρι. Ή δεν μπορούν τις σταφίδες. Ή βλέπουν μαϊντανό και τον παραμερίζουν με το πηρούνι. Αυτούς τους ανθρώπους εγώ δεν τους βάζω στο τραπέζι μου. Καλύτερα να έχω το ταψί της μάνας μου μόνο για μένα. Με ξεροψημένα τα καπάκια από τις ντομάτες και τις πιπεριές. Και να μπαίνω σε δίλημμα αν θα φάω μία ντομάτα και μία πιπεριά ή στεγνά δύο πιπεριές. Ώπα και το ντομάτα ή πιπεριά αιώνιο δίλημμα είναι. Τέλος πάντων. Η πατάτα απαραίτητη. Όχι για να στουμπώσεις. Αλλά γιατί όση ώρα ψήνεται στο ζουμί, τραβάει αρώματα από τα λαχανικά που ξεροψήνονται, το κουκουνάρι που θερμαίνεται και τα μυρωδικά που υποφέρουν ανάμεσα στους κόκκους ρυζιού. Φέτα έχουμε ή να βγω να πάρω;

ps: Δεν θα τα πω ποτέ στη ζωή μου “ορφανά” να ξέρετε. Ωραιότατη λέξη το “Χωρίς”. Το ‘χει κάνει και τραγούδι ο Φοίβος.

Χωρίς ο Άλκης Βασιλείου

Δεν μου αρέσει ο κιμάς! Έτσι απλά, ωραία και σαλονικιώτικα. Τον ανέχομαι με το ζόρι, τον τρώω μόνο επειδή τρελαίνεται γι αυτόν η λατρεμένη μου σύζυγος, αλλά και πάλι, αναγνώστη μου, αν τύχει ποτέ να φάμε παρέα και το φαγητό έχει κιμά, θα με δεις -ω ναι, θα έχεις αυτήν την τύχη- να παίρνω το πιρούνι μου και πολύ διακριτικά και χαριτωμένα, να απομακρύνω τον κιμά από την μπουκιά μου!

Ειδικά τα γεμιστά δε, που είναι ένα φαγητό το οποίο όσο περνούν τα χρόνια εκτιμώ όλο και περισσότερο, είναι πλασμένα από τη μητέρα φύση (και όχι από τη δική μου μητέρα, η οποία φημίζεται για πολλά πράγματα, αλλά όχι για τη μαγειρική της) για να μην έχουν κιμά!

Φτάνει τώρα με τον κιμά. Πολλά είπαμε! Φέρτε κάποιο κανονικό φαγητό να φάμε!

Με κιμά ο Μάνος Μίχαλος

Είχα αποφασίσει, λόγω τελευταίων ημερών άδειας, να στείλω το Αιώνιο Δίλημμα αυτής της εβδομάδας, πέντε δευτερόλεπτα πριν τις 12 το μεσημέρι της Παρασκευή για να τεστάρω τις απουσιολογικές ιδιότητες του Χατζηιωάννου, αλλά ο Άλκης με σήκωσε από τον καναπέ και την καλαθούνα μας. Τι εννοείς ρε Άλκη “δεν μου αρέσει ο κιμάς” και γιατί έχεις βάλεις θαυμαστικό σε αυτή την πρόταση; Πώς κυκλοφορείς στην Τσιμισκή και γιατί δεν μεταδημοτεύεις οριστικά στην Αθήνα να τελειώνουμε;

Με συγχωρείτε όλοι για την άμεση επίθεση προς τον Βασιλείου, αλλά ο κιμάς μπαίνει παντού. Στα μακαρόνια προφανώς. Στο πεϊνιρλί αν έχεις φάει από το εργαστήριο στη Νέα Ιωνία. Στην μεξικάνικη πίτα. Σε ένα πήλινο κουβά με τσίλι κον κάρνε, έτσι απλά με το κουυτάλι. Σε φύλλο (κιμαδόπιτα). Στον μουσακά. Στα παπουτσάκια. Ωμός, έτσι για τη γκουρμέ τη φάση σου.

Οπότε, με μη ρωτάτε τέτοια πράγματα λίγο πριν τελειώσει η άδεια, γιατί θα με αναγκάσετε να πάρω κι άλλη. Γεμιστά με κιμά και κουκουνάρι. Τις πατάτες δεν τις τρώω, τις αφήνω στον Χατζηιωάννου. Λίγο φέτα στο πλάι δώστε μου και είμαι κομπλέ.

Με κιμά ο Στέλιος Αρτεμάκης

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα “χωρίς”. Ειδικά όταν βγαίνουν από το φούρνο, ζεστά και λαδερά. Θα φάω και ένα, και δύο, και τρία, και τέσσερα. Εδώ που τα λέμε μπορώ να φάω και ολόκληρο το ταψί. Εδώ που τα λέμε μάλλον θα φάω ολόκληρο το ταψί. Γιατί ρε φίλε εκεί είναι το πρόβλημα. Το γεμιστό θα σου δώσει τη γεύση, το γεμιστό θα θυμίσει μανούλα αλλά ο κιμάς είναι που θα σε κρατήσει. Τα “χωρίς” είναι ορεκτικό. Τα γεμιστά με κιμά είναι το φαγητό.

Τι κιμά ρε μ#^@ ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Εγώ ξέρω ότι τα γεμιστά τρώγονται με φέτα. Όχι με κιμά. Με κιμά τρώγονται τα μακαρόνια. Προσπαθώ να συμπονέσω αυτούς που μεγάλωσαν κάτω από αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες και αφουγκράζομαι τα δύσκολα παιδικά τους χρόνια. Να περιμένουν με λαχτάρα στο τραπέζι -με τη γνωστή στάση κρατάω μαχαιροπίρουνο κάθετα- να έρχεται το αχνιστό φαγητό, για να διαπιστώσεις ότι κάποιος πήγε στην κουζίνα και έριξε κιμά στα γεμιστά, πιθανότατα γελώντας σατανικά υπό το φως κεραυνών. Πολλά παιδιά σε ψυχολόγους. Αυτό είναι ο κιμάς στα γεμιστά. Μια πολύ κακή ιδέα. Ίσως χειρότερη και από το να βάλεις κιμά στα γεμιστά Παπαδοπούλου. Ακούς εκεί… Δηλαδή, εσείς που αποφασίσατε να καταδικάσετε παιδικές ψυχούλες έχετε πάρει και άλλες τέτοιες αυθαίρετες πρωτοβουλίες; Να φτιάξετε σάλτσα από χωριάτικη για τα μακαρόνια; Να προσθέσετε γέμιση φασολάδα στο κοτόπουλο; Να ρίξετε μια μπριζόλα μες στις φακιές (δεν ξέρω γιατί , αλλά εγώ έτσι θέλω να τις γράφω); Σοβαροί να είμαστε.

ΥΓ. Επίσης να παρακαλέσω να αποφεύγονται δια ροπάλου “περίεργες” ιδέες όπως το γέμισμα άλλων λαχανικών πλην ντομάτας, πιπεριάς και να τηρείται ευλαβικά το σύστημα 2+1+1, όπου “2” οι πιπεριές, όπου “1” η ντομάτα και “1” το κιλό φέτας.

Με κιμά ο Ηλίας Αναστασιάδης

Τα πρώτα και τα δεύτερα και τα τρίτα και τα δεν ξέρω πόσα γεμιστά που έφαγα ήταν χωρίς κιμά. Δεν υπήρχε μέτρο σύγκρισης, δεν ήξερα ότι υπάρχει εναλλακτική, οπότε μου άρεσαν όσο μου άρεσαν οι φακές και το σπανακόρυζο, που δεν μου άρεσαν καθόλου. Τα χρόνια περνούσαν ανέμελα και χωρίς κιμά στα γεμιστά, ώσπου μια γειτόνισσα (ή κουμπάρα ήταν;) της μαμάς μου της μίλησε για τον κιμά στα γεμιστά. Και εγένετο φως. Και τα γεμιστά με κιμά και μια κρούστα που σχημάτιζα με το αλάτι από πάνω έγινε ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα.

Για έναν άνθρωπο που θα έβαζε κιμά ακόμα και στην ψαρόσουπα, δεν τίθενται τέτοια διλήμματα. Κανονικά, σε έναν άνθρωπο που από τα γεμιστά τρώει εδώ και δεκαετίες μόνο το ‘μέσα’, δεν θα έπρεπε να τίθενται διλήμματα φαγητού, αλλά ευχαριστώ που με παίζετε και σ’ αυτά.

Στέφανε, ξέρω. Εγώ κι εσύ, δύο παράλληλες γραμμές στο φαγητό.

Γεμιστά ΜΟΝΟ με ρύζι ο Θανάσης Κρεκούκιας

Αρχίζουμε να ξεφεύγουμε πάλι από την πραγματική ουσία των αιώνιων διλημμάτων. Διότι ένα δίλημμα σημαίνει ότι βρίσκεσαι ανάμεσα σε δυο πράγματα. Και όταν είναι και αιώνιο, τότε σημαίνει ότι στην πορεία των χρόνων έχει προβληματίσει αρκετά έως πολύ η συγκεκριμένη επιλογή. Εδώ όμως τι έχουμε; Γεμιστά, λέει, με κιμά ή χωρίς. Και ερωτώ. Ποιος άραγε προβληματίστηκε με αυτό το ερώτημα; Διότι αυτό το με κιμά ή χωρίς είναι απλά ένα ερώτημα. ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΛΗΜΜΑ. Δεν υπάρχουν γεμιστά με κιμά. Ούτε με κουκουνάρια, πευκοβελόνες, κάμπιες και οτιδήποτε άλλο σχετικό με το συμπαθές πεύκο. Όπως δεν υπάρχουν μακαρόνια με ρύζι. Θέλεις κιμά μαν; Φτιάξε μια σκάφη μακαρόνια και ρίξε από πάνω δέκα κιλά κιμά. Ή πλάσε διακόσια μπιφτεκάκια με τα δυο χεράκια και βάλε δίπλα πενήντα τηγανιές πατάτες. Αλλά τα γεμιστά μου άστα στην ησυχία τους, στο ρυζάκι τους και στις λίγες πατάτες για το ξεκάρφωμα. Τα γεμιστά είναι δωρικό φαγητό, λιτό, μεστό, απλό, μανιτζέβελο. Δε γίνεται να βάλεις κίονες κορινθιακού ρυθμού στον Παρθενώνα μαν. Αφού είναι δωρικός. Έτσι αποφάσισαν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης. Και έτσι συνεχίζει την παράδοση ο μπαρμπα Βασιλάκης ο Μίγγας στο Μάραθο. Γεμιστά. Δε χρειάζονται επεξηγήσεις. Ούτε γκουρμεδιές. Πιπεριές και ντομάτες με ρύζι. Και δίπλα μισό κιλό φέτα και ένα κιλό ψωμί. Καλή μας όρεξη.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: “ΧΩΡΙΣ” ΜΕ 62,5%

Ο κιμάς προσπάθησε να τρυπώσει στις συνήθειές μας αλλά δεν τα κατάφερε. Θα φύγει παραπονεμένος από το ταψί των γεμιστών για να στρογγυλοκαθήσει σε μία μακαρονάδα. Δεν μας χάλασε.

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

ή