Ένα συγκινητικό καλτ δίωρο στο Superfly Cafe
Μία όαση αναμνήσεων λίγα μέτρα από την πλατεία Βαρνάβα στο Μετς. Ακόμα ψάχνεις πού θα πιεις το επόμενό σου ποτό;
- 4 ΟΚΤ 2013
Στο παιδικό μου δωμάτιο. Μόνο σε αυτό μπορώ να μπω και να μου σκάσουν στο μυαλό αναμνήσεις μιας περασμένης εποχής. Και νομίζω ότι αυτό ισχύει για τους περισσότερους από εμάς. Θυμάμαι τον Θοδωρή Δημητρόπουλο σε μια προηγούμενη σύσκεψη να μιλάει για κόμικ και να λέει ότι για να βρει αυτά τα τεύχη θα πρέπει να ψάξει στα ντουλάπια στο πατρικό του. Έτσι είναι. Τις δεκαετίες του 80 και του 90 τις έχουμε αφήσει στα πατρικά μας. Ξεχασμένες.
Κι αν περιηγηθείς λίγο πιο κάτω στις φωτογραφίες του κειμένου, θα καταλάβεις γιατί έγραψα στον τίτλο ότι αυτό το δίωρο στο Superfly cafe ήταν συγκινητικό. Αρκεί να σου πω ότι με τον Θοδωρή, με τον οποίο πήγαμε μαζί, κάναμε τον εξής διάλογο
Θ: Να σε ρωτήσω. Έχουν και φαγητό;
Χ: Νομίζω κάτι έχουν να τσιμπήσεις
Θ: Εντάξει. Καφέ έχουν, ποτό έχουν, φαγητό έχουν, μπορώ και επίσημα να ζήσω εδώ μέσα.
Πριν όμως πάμε στις αναμνήσεις θα σου μιλήσω για το ίδιο το καφέ-μπαρ. Γιατί αυτό είναι. Ένα καφέ – μπαρ. Όχι μουσείο αναμνήσεων.
(Ακολούθησέ μας στο Foursquare για να διαβάζεις tips για τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε)
Ένα μπαρ αλλιώτικο από τα άλλα
Ας πούμε ότι δεν προσέχω τη ρετρό ζούγκλα τριγύρω μου, ότι γεννήθηκα σε άλλη χώρα και θέλω να πιω το ποτό μου. Το Superfly είναι από τα πιο κουλ και αραχτά μπαρ που έχω πάει τα τελευταία χρόνια. Και δεν είναι μόνο η ατμόσφαιρα του μαγαζιού. Δεν είναι μόνο οι αραχτοί καναπέδες που μετράει πάρα πολύ να προλάβεις.
Είναι η όλη διάθεση από τα παιδιά που έχουν το μαγαζί, τα παιδιά που σερβίρουν αλλά και ο κόσμος που μαζεύει. Που φέρνει μαζί του την όλη χαλαρότητα της γειτονιάς του Μετς σε ένα μπαρ με διακόπτη. Ένα διακόπτη που αποφασίζει πότε θα είναι ένα χαλαρό μπαρ για να πιεις το ποτό σου και πότε ένα μπαρ στο οποίο θα στηθεί ένα πάρτι χωρίς αύριο.
Ανάμεσα στα υπόλοιπα event που στήνονται μιας και απ’ ότι μάθαμε από τα παιδιά που τρέχουν το μπαρ, θα διοργανώνονται και αγώνες για βελάκια μιας και η ομάδα Thunderdarts έχει δηλώσει το Superfly ως επίσημη έδρα της. Ιστορικά πράγματα, τι να λέμε τώρα.
Κι επειδή αναφέρθηκα στους ιδιοκτήτες. Να σου πω ότι ο ένας από τους δύο που γνώρισα ήταν σαν το Superfly σε μορφή ανθρώπου. Σαν να είναι ταριχευμένη στο σώμα του η καλτίλα και η πόρωση όλων για τις εποχές που πέρασαν. Δύσκολα θα συναντήσεις πιο κουλ άνθρωπο στο Μετς. Να κάτσει μαζί σου να πιείτε μια Grimbergen και να κάνετε ένα τσιγάρο με εκείνον να αδιαφορεί για τους υπόλοιπους στο χώρο, πελάτες και μη. Τώρα μιλάει μαζί σου.
Αλλά ας κάνουμε τη βουτιά στις αναμνήσεις.
Ένα μουσείο που μπορείς να αγγίξεις τα πάντα
Εντάξει, δεν ακούστηκε πολύ ωραίο αυτό αλλά κατάλαβες τι θέλω να πω. Όλα τα παιχνίδια, όλα τα περιοδικά, όλα τα κόμικ, όλες οι φιγούρες και τα κειμήλια είναι εκεί για εσένα να παίξεις, να θυμηθείς, να γουστάρεις.
(σιγά μη δεν έπαιζε ο Θοδωρής)
Για να παίξεις με άπειρες δισκέτες. Έχουν στημένο Subbuteo στο μεγάλο κεντρικό τραπέζι με καμιά εικοσαριά ομάδες να διαλέξεις. Έχουν άπειρα επιτραπέζια για να ξεχαστείς με την παρέα σου. Έχουν ρακέτες και playmobil. Έχουν Lego και ταινίες. Έχουν τέντα από τα Fofico ρε. Αλλά στο Superfly cafe μπορείς να περάσεις και πάρα πολύ “me time”.
Αν φτάσεις να ξεψαχνίσεις την στίβα με τα κόμικ και τα περιοδικά, θα βρεθείς να χαζεύεις ώρες ολόκληρες συλλογές που άλλοι έχουν κλεισμένες σε θησαυροφυλάκια στο σπίτι τους και τα παιδιά εδώ τις έχουν εκεί για εσένα να τις διαβάσεις.
Βαβούρα, Άρτσι, Αγόρι, Ο μικρός Ήρως, Μπλεκ, Κατερίνα, Μικροί Εξερευνητές, Περιπέτεια, Τρίποντο, Μίκυ Μάους και ό,τι μα ό,τι μπορείς να φανταστείς.
Εδώ στην τουαλέτα οι Θεοί έχουν βάλει μπασκετούλα.
Στη γυναικεία έχουν αφίσες Bon Jovi και ό,τι άλλο θα έβλεπες στο δωμάτιο μιας έφηβης του 90.
Στην ανδρική έχουν δυο αφίσες της Μαρτζ, τη μία με νυχτικιά με donuts και την άλλη να γδύνεται, τερματίζοντας κάθε φαντασίωση του αδελφού Homer.
Δες λίγο το photostory μας να καταλάβεις το μέγεθος της καλτίλας.
Το Superfly cafe το βάλαμε κατευθείαν στην καρδιά μας εδώ στο ONEMAN. Και είναι βέβαιο ότι θα περάσουμε εκεί πολλά δύσκολα βράδια του χειμώνα που το μόνο καταφύγιο θα είναι οι παιδικές μας αναμνήσεις.
