Οι 72 κανόνες του 5×5

Πολλοί πάνε 5χ5, να παίξουν μπαλίτσα με τους φίλους τους, είτε κατεβαίνουν σοβαρά στο YouthLeague, στο φοιτητικό πρωτάθλημα στο οποίο γίνεται ένας μικρός χαμός (έχουν και Facebook) για να κατακτήσουν τη δόξα και τα έπαθλα. Αλλά ξέρεις πόσοι παθαίνουν τραυματισμούς, πλακώνονται ή στο τέλος γίνονται ρεζίλι επειδή δεν ξέρουν του ΟΝΕΜΑΝ κανόνες; Εμείς στους γράψαμε εδώ, εσύ πάρε τα μέτρα σου.

Τα παπούτσια που θα φορέσεις είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Σαν τότε που πήγαινες σχολείο και ήθελες να φοράς τα πιο μουράτα

Ποτέ δεν πρέπει να εξαρτάσαι από εκείνον τον φίλο που δεν έρχεται στα ραντεβού

Το 8×8 είναι για εκείνους που δεν ματώνουν τη φανέλα

Στον πόλεμο, στον έρωτα και στο 5Χ5 όλα επιτρέπονται. Ακόμη και τα μήτο. Το γκολ είναι γκολ παιδιά, όπως και να μπει.

Κα-τε-νά-τσιο… Όταν δεν είσαι καλύτερος από τον αντίπαλο, μπορείς να επιστρατεύσεις οποιαδήποτε τακτική για να κερδίσεις. Το γράφει κάτω από μια πέτρα στον Αμαζόνιο.

Αν δεν υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος να καθίσεις στο τείχος, μην καθίσεις. Απέφυγε το. Αν ο αντίπαλος σου μπορούσε να βάλει φάουλ-μπανάνα, θα ήταν ο Ζουνίνιο Περναμπουγκάνο και δεν θα έπαιζε μαζί σου.

Δεν υπάρχει “κακή ώρα” για 5Χ5. Έχουν δοθεί επικές μάχες ακόμη και στις 02.00 το βράδυ.

Θυμάσαι αυτές τις 125.206 φορές που προσπάθησες και απέτυχες; Ε, άξιζαν για αυτό το ένα και μοναδικό ασύλληπτο μονοκόμματο που έβαλες την Τρίτη 20 Νοεμβρίου του 2002 (κοντά στις 22.15)

Βάλε τα πόδια σου στη φωτιά. Εξαιρούνται αυτοί που έχουν παίξει Α’ Εθνική (και δεν σε βλέπουν) και αυτοί που είναι πάνω από 40

Ζέσταμα. Είναι φίλος σου.

Μη φοράς στέκες

Στις εμφανίσεις ομάδων λέμε ναι. Στις περίεργες εμφανίσεις ομάδων (σ.σ αν βρεις με άλλον να φοράει της Πλίμουθ έλα να μου το πεις) λέμε “ναι ρε μεγάλε, μα ποιος είσαι τελικά ρε παιδάκι μου;”

Επιτρέπεται να πέσεις. Επιβάλλεται να γελάσουν όλοι οι άλλοι

Ατάκες όπως “σπάστη μπάλα”. Ποτέ. Κανείς.

Παίξε τώρα που μπορείς.

Τον σκόρερ πολύ αγάπησαν. Το “περίπτερο” ουδείς.

Ναι φίλε μου. Έχεις παίξει μπάλα, φαίνεται. Δεν χρειάζεται να σουτάρεις από το διάολο κάθε φορά που ακουμπάς τη μπάλα.

Το 5×5 είναι σαν τη ζωή. Πρώτα δίνεις πάσα και μετά παίρνεις. Μετά ξαναδίνεις. Και ξαναπαίρνεις. Στο τέλος βάζεις γκόλ.

Δεν γκαρίζεις “μηηηηηηηηηήτσο στο πρώτο δοκάρι”. 40 μέτρα είναι το γήπεδο και οι παίκτες πέντε για κάθε ομάδα.

Σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες, δεν είναι κανονικό ποδόσφαιρο.

Το αράουτ εκτελείται με τα πόδια αλλά με πάσα. Αλήθεια, πόσο uncool;

Στα τρία κόρνερ πέναλτι. Άκυρο, αυτό είναι από αλλού.

Τα φωσφοριζέ παπούτσια είναι και αυτά του Μέσι. Άστα κάτω.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τον μεγαλόσωμο keeper που κλείνει όλο το τέρμα. Να τους έχεις ντριπλάρει όλους και να μη μπορείς να σκοράρεις…

Χωρίς μπλούζα με διαφήμιση Durostick δεν γίνεται παιχνίδι.

Το όνομα της ομάδας σου οφείλει να παραπέμπει σε τρολάρισμα. Δεν γίνεται να είναι κάτι σοβαρό.

Ο τελευταίος άνθρωπος που έβαλε γκολ με απευθείας κόρνερ χωρίς να παίζει καν ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, έχει φάει έκτοτε τη ζωή του στα καζίνο και στον ιππόδρομο κυνηγώντας ακόμα την τύχη εκείνης της βραδιάς.

Μη δίνεις οδηγίες στους συμπαίκτες σου. Θα ήταν πιο χρήσιμο να το βουλώσεις και να τρέξεις.

Απομονώστε αυτόν που θα πει την ατάκα ‘Δεν μ’ αρέσει να χάνω ούτε στο 5×5′ και μην τον ξαναφωνάξετε να παίξει μαζί σας.

Αυτό που φαντάζεσαι ότι θα κάνεις στο χορτάρι πριν το ματς και αυτό που κάνεις τελικά είναι δύο ιστορίες γραμμένες σε διαφορετικές γλώσσες. Η μία από τις δύο είναι τα ισλανδικά.

Δίνε την μπάλα με τη μία. Μην έχεις ψευδαισθήσεις ότι μπορείς να ντριμπλάρεις σε τόσα λίγα τετραγωνικά. Δεν μπορείς να ντριμπλάρεις ούτε σε άδειο γήπεδο.

Για το Θεό. Σε ό,τι έχεις ιερό και όσιο. Σε εκλιπαρώ. Μην το διανοηθείς καν. Μην το σκεφτείς. Ακόμη κι αν νιώσεις αδικημένος. Ακόμη κι αν πονέσεις. ΜΗΝ. ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙΣ. ΟΥΤΕ. ΓΙΑ. ΠΛΑΚΑ. ΣΤΟΝ. ΔΙΑΙΤΗΤΗ. Δεν σου αξίζει.

Παίρνεις μέρος στα διάφορα τουρνουά και πρωταθλήματα. Καλή ευκαιρία να παίξεις με άλλους από το να ψάχνεις αντιπάλους.

Έχεις ύφος όταν είναι 5 λεπτά πριν την ώρα που έχεις κλείσει και οι άλλοι ακόμα παίζουν χαλαροί.

Τα λεφτά τα βρίσκεις στα σουβλάκια μετά

Το 5×5 είναι γυμναστική, άθληση, σοβαρή φάση αλλά πάνω απ’ όλα είναι χαβαλές

Δεν είσαι στον τελικό μήκους στο Παγκόσμιο. Άρα δεν φωνάζεις κόσμο να σε δει να παίζεις.

Δεν πας στο γήπεδο με φανέλα Messi. Για κανένα λόγο.

Παίζεις τέρμα αν το χρειαστεί η ομάδα χωρίς να πολυγκρινιάζεις.

Αν παίξεις τέρμα, τρως γκολ ψιλοεύκολα για να σε βγάλουν γρήγορα ξανά στην επίθεση.

Δηλώνεις ότι παίζεις κέντρο. Ειδικά αν παίζεις 5×5 μια φορά τη χιλιετία και θυμάσαι ότι μικρός είχες καλή πάσα.

Όχι καραβολίδες

Φούλαρε το αυτοκίνητο. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται εκεί που είναι τα 5×5.

Και αύριο μέρα είναι. #sovara_twra

Έφερες το γκομενάκι να δει τι;

Ναι, ναι, ξέρω, στο σχολείο ήσουν ο καλύτερος παίκτης στο Β2 του 1ου Παγκρατίου. Και μετά τα παράτησες για τις πανελλήνιες οπότε το ποδόσφαιρο έχασε.

Η καλύτερη ώρα είναι δώδεκα με μία. Προλαβαίνεις και τις προβολές στα multiplex.

Το 5×5 θέλει τρέξιμο. Πολύ τρέξιμο. Άρα καλό είναι να παίζεις τέρμα αν δεις ότι δεν το έχεις.

Εκτελείς τα στημένα σαν άλλος Τσιάρτας. Θα κάνει τον αντίπαλο να πει στην αρχή, “αυτός ξέρει”. Εντάξει, μετά από λίγο θα καταλάβει βέβαια αν το κατέχεις το τόπι ή αν είσαι παλτό από το καλάθι των προσφορών.

Κανονίζεις να παίξεις ΠΑΝΤΑ μετά τη δύση του ηλίου το καλοκαίρι και μεσημεριανές ώρες τον χειμώνα.

Φοράς περικάρπια και λοιπά μπιχλιμπίδια με μέτρο. Μην ξεχνάς πως πας να παίξεις μπάλα, δε βγαίνεις στο Γκάζι για γκόμενες.

Πριν το παιχνίδι κάνεις μπάνιο. Δεν φταίει σε τίποτα ο αντίπαλος να μυρίζει ιδρωτίλα από τα αποδυτήρια.

Διατάσεις και πάλι διατάσεις πριν το παιχνίδι. Η απόσταση από το γκολ μέχρι το διάστρεμμα είναι μικρή.

Μην κάνεις θέατρο. Μόνο στα τελευταία δέκα λεπτά του αγώνα για να κρατήσεις το αποτέλεσμα.

Όταν τελειώσει το παιχνίδι αράζεις στο κυλικείο για μπύρες με την παρέα και ανάλυση του αγώνα.

Ναι στις εμφανίσεις ομάδων. Όχι στα τυπωμένα ονόματα στο πίσω μέρος, τύπου “Παπαδόπουλος” και ακόμα χειρότερα, συντομέσεις τύπου “Geo” από το Γεωργακόπουλος (τυχαίο το παράδειγμα).

Μάρκαρε χώρο, όχι μπάλα.

Δεν δικαιούσαι να σταθείς με το ένα χέρι στη μέση χαζεύοντας τι γίνεται στο διπλανό 5×5, αν δεν έχεις βάλει τουλάχιστον δώδεκα γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Άρα απλά δεν δικαιούσαι.

Σταμάτα να σχολιάζεις τον καπνό που βγαίνει απ’ το κεφάλι των συμπαικτών σου. Δε βαρέθηκες τόσα χρόνια το ίδιο αστειάκι;

Πανηγύρισε τα γκολ σου. Μην έχεις ύφος ‘άλλη μια μέρα στη δουλειά’, ‘εντάξει, δεν έγινε και τίποτα’, ‘σιγά, σε 5×5 είμαστε’. Εφόσον δεν παίζεις και στο Μεστάγια ή σε άλλο γνωστό γήπεδο, πανηγύριζε σαν άνθρωπος.

Μην πανηγυρίζεις τα γκολ σου σαν τον Κώστα Μήτρογλου. Δεν έχει πλάκα, δεν είναι σοβαρό, είναι μια μαύρη τρύπα στο χωροχρόνο.

Όχι ξίδια μετά το 5×5. Δεν είσαι ο Μπουκόφσκι. Θα μου πεις πως ούτε ποδοσφαιριστής είσαι και θα έχεις δίκιο.

Μην φέρνεις την γκόμενά σου να παρακολουθήσει το ματς.

Αν τελικά τη φέρεις, καλό θα ήταν να έρθει με 3-4 φίλες της.