15 μουσικά ζόμπι που αγαπήσαμε

Με καρφωμένη τη μελωδία του ‘My Body’s A Zombie For You’ στο μυαλό, παρότι μήτε το τραγούδι μήτε η μελωδία αυτή παραπέμπουν σε ψηλά, πεθαμένα κορμιά που αναστήθηκαν και περπατάνε απειλητικά στους δρόμους, επιχειρούμε μια playlist με έντονο το ζόμπι στοιχείο.

Όλοι οι καλοί (και οι πεθαμένοι) χωράνε. Για έναν περίεργο λόγο που μόνο έγκριτοι μουσικοί κριτικοί μπορούν να εξηγήσουν, τα περισσότερα από τα 15 τραγούδια που θα ακούσεις παρακάτω είναι το λιγότερο ανεβαστικά, δηλαδή υπέρ της ζωής, του χορού, της χαράς, καταλαβαίνεις.

Ποιος είπε ότι τα ζόμπι δεν χορεύουν; Βασικά δεν θυμάμαι κι αν τα έχω δει καθόλου να χορεύουν στο Walking Dead.

Το ‘Kernkraft 400’ των Zombie Nation

Θέλω εδώ, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, να παραδεχτούμε όλοι μαζί ότι σε κάποια σκοτεινή περίοδο της ζωής μας, πιστέψαμε ότι η μπάντα ήταν οι Kernkraft και το τραγούδι το ‘Zombie Nation’ και όχι το αντίστροφο που είναι η πραγματικότητα. Συγγνώμη για την παρεξήγηση, φουτουριστικέ dj και παραγωγέ Florian Senfter. Σε τιμάμε έτσι κι αλλιώς.

Ο έκδηλος ζομπισμός: Αυτό το progressive ‘ω-ω-ω-ω-Ω-Ω’ που ακούγεται με αγαλλίαση μετά την τέκνο εισαγωγή του τραγουδιού και σε ωθεί να σκαρφαλώσεις στα κάγκελα της σκεπαστής (αν υπήρχε ακόμα) είναι το ίδιο ‘ω-ω-ω-ω-Ω-Ω’ που κάνει τα ζόμπι να χορεύουν μες στους τάφους τους.

Το ‘Zombie’ των The Cranberries

Κανείς δεν περίμενε από τους Cranberries να ασχοληθούν το 1994 με το ιρλανδικό Easter Rising του 1916, δηλαδή γενικότερα με ένα πολύ σοβαρό και μη ποπ κατεύθυνσης θέμα. Στο ντεμπούτο τους, που είχε κυκλοφορήσει έναν χρόνο νωρίτερα, αγαπήθηκαν με κάτι ‘Dreams’ και κάτι ‘Linger’.

Ο έκδηλος ζομπισμός: Η φωνή της Dolores O’Riordan στο ρεφρέν με αυτά τα ‘ιέ, ιέ, ιέ, ιέ, οό’ ανασταίνει και νεκρούς.

Το ‘Thriller’ του Michael Jackson

Δεν θέλω να μπλέξω σε κουβέντες για τον MJ, το θάνατο, τις εγχειρήσεις, τις πλαστικές, την άδολη(;) αγάπη του για τα μικρά παιδιά. Απλά δεν γίνεται να μην είχαμε το ‘Thriller’ σε αυτή τη λίστα.

Ο έκδηλος ζομπισμός: Το υπέροχο και πολύ προχώ για 1982 βίντεο κλιπ. Δηλαδή, τα ζόμπι σε αυτό.

Το ‘She’s Not There’ των The Zombies

Με μεγάλη υπερηφάνεια, βάζουμε στη λίστα ένα τραγούδι από το ‘500 Greatest Songs of All Time’ του Rolling Stone. Οι The Zombies δεν στήριξαν τον ζομπισμό σε στιλιστικό ή στιχουργικό επίπεδο, ενώ τα περισσότερα τραγούδια τους αναφέρονταν σε κάποιο κορίτσι που τη μία δεν ήταν εκεί (‘She’s not There’) και την άλλη υπήρχε σαν θύμηση (‘I Remember When I Loved Her’).

Ο έκδηλος ζομπισμός: Τουλάχιστον τους λένε The Zombies, πενήντα χρόνια τώρα.

Το ‘My Body’s A Zombie For You’ των Dead Man’s Bones

Λέγαμε και τις προάλλες για την αγάπη του Ryan Gosling και του Zach Shields για το Μεταφυσικό που είχε ως αποτέλεσμα έναν (και μόνο έναν, δυστυχώς) γλυκό, θριλερικό δίσκο.

Ο έκδηλος ζομπισμός: Οι 18 φορές που δηλώνει η χορωδία με τα παιδάκια ότι είναι z-o-m-b-i-e, στο τέλος του τραγουδιού κι ενώ η μουσική έχει σβήσει.

Το ‘Zombi’ των Goblin

Μια instrumental καταιγίδα πάνω απ’ το τερέν που ένας στρατός από ζόμπι περπατάει νωχελικά προς το μέρος των ανθρώπων που περιμένουν με ρόπαλα, μπαζούκας και μαχαίρια. Ευχαριστούμε τους Ιταλούς προγκρεσιβάδες Goblin γι’ αυτό.

Ο έκδηλος ζομπισμός: Το ‘Zombi’ λάμπει στο soundtrack του κλασικού ‘Dawn of the Dead’ του ζομπίσιμου George Romero.

Το ‘Zombie Zoo’ του Tom Petty

Πολύ γλυκός εδώ ο Tom Petty ταυτίζει τα κορίτσια με τα περίεργα μαλλιά και τα περίεργα βαψίματα με τα συμβατικά ζόμπι, στο πλαίσιο του ‘δεν νοιάζομαι για τίποτα, δεν έχω κανέναν στόχο και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να χορέψω σε ένα zombie zoo’.

Ο έκδηλος ζομπισμός: Το κράξιμο του Petty για τα γκοθοειδή κορίτσια απογειώνεται στον στίχο ‘You look like Boris Karloff and you don’t care’. Ζομπισμός, σνομπισμός, διάλεξε και πάρε.

Το ‘They Are Night Zombies!!’ του Sufjan Stevens

Η πλήρης ονομασία του τραγουδιού είναι “They Are Night Zombies!! They Are Neighbors!! They Have Come Back from the Dead!! Ahhhh!”, οπότε καταλαβαίνεις ότι ο μέγας indie τροβαδούρος Stevens το πονάει το θέμα, δεν το ξεπετάει.

Ο έκδηλος ζομπισμός: Εκτός από τον τρόμο που προκαλούν τα τόσα θαυμαστικά στον τίτλο, ο Stevens κάνει και actual αναφορές στις μεταφυσικές κοινότητες του Illinois, ενώ ανασταίνει τύπους όπως ο Ronald Reagan. Τι; Δεν πάει καλά ο Sufjan; Εσύ δεν πας καλά.

Το ‘Living Dead Girl’ του Rob Zombie

Βασικά οτιδήποτε από Rob Zombie. Πιες και κάτι, μην συνεχίζεις ξεροσφύρι.

Ο έκδηλος ζομπισμός: Η ίδια η ύπαρξη του Mr. Zombie είναι ένα θέμα που δεν εξαντλείται απλά σε μία λίστα. Περιπτωσάρα από τις λίγες, ο Rob είχε ανέκαθεν λατρεία με τα θρίλερ, ενώ μεγαλώνοντας δήλωνε ότι θα ήθελε να είναι ο Alice Cooper ή ο Stan Lee ή Steven Spielberg ή (ακόμα καλύτερα) ο Bela Lugosi.

Το ‘Dead Babies’ του Alice Cooper

Τι; Δεν είναι ζόμπι ο Alice Cooper; Έχεις στοιχεία που να αποδεικνύουν το αντίθετο;

Ο έκδηλος ζομπισμός: Νεκρά μωρά, νεκρή φύση και ξαφνικά η αναφορά στα ζόμπι γίνεται τόσο περιττή.

Το ‘I Walked with a Zombie’ του Roky Erickson

Βαθιά υπόκλιση στη διάνοια του Roky Erickson (13th Floor Elevators) που δεν είναι καθόλου άγνωστος στους κύκλους του σπουκισμού. Το ‘The Evil One’ πρέπει να διδάσκεται στους κύκλους των ζωντανών νεκρών.

Ο έκδηλος ζομπισμός: “See you in the graveyard at midnight / Such a horrifying delight / Your ice-cold touch, it feels so right / And just last night / I walked with a zombie, zombie, zombie”. Τι άλλα εσείς;

Το ‘Zombie Dance’ των The Cramps

H εγγενής τάση των Cramps στο occult είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που τους αγαπήσαμε. Ο ήχος τους μπορεί χωρίς δεύτερη σκέψη να βαφτιστεί ‘ο ήχος που θα έβγαινε αν μαζεύονταν πέντε ζόμπι κι έφτιαχναν μουσική σε ένα νεκροταφείο’. Μετά, είναι και το εξώφυλλο του ‘Bad Music for Bad People’. 

Ο έκδηλος ζομπισμός: Επαναλαμβάνω. Ποιος είπε ότι τα ζόμπι δεν χορεύουν; Σίγουρα χορεύουν υπό τους ήχους των Cramps.

‘H Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών’ των ΖΝ

Battle rap με Τάκι Τσαν, Μηδενιστή, Υποχθόνιο, Καταχθόνιο, Χαρμάνη MC. Έκδηλο ζομπισμό δεν έχουμε εδώ. Τους έλεγαν ΖΝ, αρκεί.

                                                                   ——————

Καλά όλα αυτά, αλλά τίποτα δεν είναι σαν…

Το ‘Σημάδι του Σκορπιού’ του Στέφανου Κορκολή

“Νεκρός ή ζωντανός, εσένα θα ζητάω

σαν να ‘μουνα σκορπιός

σε φλόγες τριγυρνάω.

Νεκρός ή ζωντανός

εσένα θα ζητάω

γιατί είσαι εσύ το μόνο που αγαπάω”.

Βασικά αυτό θα έπρεπε να είναι το soundtrack του Walking Dead αλλά δεν τον ξέρουν τον Στέφανο εκεί στο FOX.

The end.