Το τέλειο σάντουιτς. 7 πεινασμένοι συντάκτες προτείνουν

Είκοσι δευτερόλεπτα. Τόσα περίπου χρειάζεται ο μέσος άνθρωπος να χαζέψει την βιτρίνα ενός σαντουιτσάδικου και να αποφασίσει τι θα στιρμώξει στο αφράτο ψωμάκι. Εκτός κι αν πηγαίνεις για το “τέλειο”. Αυτό που εσύ αποκαλείς τέλειο. Το στανταράκι που σε ικανοποιεί κάθε φορά που το τρως.

Έχουμε και ένα κόλλημα με τα σάντουιτς εδώ στο ONEMAN. Έχουμε προτείνει σάντουιτς για να γιορτάσουμε τα 250 χρόνια τους, έχουμε χωρέσει οποιοδήποτε φαγητό ανάμεσα σε δύο φέτες ψωμί. Παλιότερα είχαμε κάνει αφιέρωμα στα καλύτερα βρώμικα της πόλης. Μέχρι και για σάντουιτς από την Λατινική Αμερική έχουμε γράψει.

Αυτή τη φορά, ζητήσαμε από 7 πεινασμένους συντάκτες να πάνε στο τίμιο σαντουιτσάδικο που βρίσκεται δίπλα στα γραφεία μας, το Cafe 40, με μία εντολή. Να παραγγείλουν αυτό που θεωρούν ιδανικό σάντουιτς για εκείνους. Κάποιοι μας ξενέρωσαν, κάποιοι μας έφτιαξαν αλλά όλοι έφυγαν χορτασμένοι.

Με την μπουκιά στο στόμα έγραψαν και λίγα λόγια για το αγαπημένο τους σάντουιτς. Περιμένουμε και τον δικό σου συνδυασμό υλικών στα σχόλια…

“Ποτέ bacon” λέει ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ξεκινάμε με τους βασικούς κανόνες: α) ποτέ μπέικον (έντονη γεύση καλύπτει τις υπόλοιπες), β) ποτέ πιπεριές και καλαμπόκια (τι είμαστε; Χίπιδες;). Και συνεχίζουμε. Υπάρχουν δύο ειδών σάντουιτς. Το κλασικό (αυτό που θα πάρεις 8 στις 10 φορές) και τα λεγόμενα και “θεματικά”. Στα τελευταία διαλέγεις ένα υλικό και χτίζεις γύρω από αυτό, αν φυσικά πρόκειται για καλό σαντουιτσάδικο όπως είναι το “40” στη Σπύρου Μερκούρη. Οπότε πχ αν έχει σπιτικό ντοματοκεφτέ, κάνεις τα ανάλογα κουμάντα ακολουθώντας την τακτική “less is more”. Πάμε τώρα στην κατηγορία “κλασικό” σάντουιτς, το λεγόμενο και auto-call. Στις 7.00 το πρωί μπορεί να μη θυμάσαι το όνομα σου, αλλά αυτό το λες απ’ έξω και ανακατωτά.

Πάμε:

Εν αρχή όλων (όπως πάντα) είναι η φέτα. Η μητέρα όλων των υλικών. Η βάση είναι το αυγό (κατά προτίμηση τηγανητό, στη χειρότερη βραστό, όχι ομελέτες και μαλακίες – που είμαστε στις Βερσαλίες;).

αλάτι – πιπέρι

τηγανητές πατάτες (για τις θερμίδες – προσοχή όχι πατατάκια λες και πάμε σινεμά)

αλάτι-πιπέρι

πρωτείνα (κεφτές στην καλύτερη, καπνιστό στη χειρότερη – και είπαμε ΠΟΤΕ μπέικο)

αλάτι-πιπέρι

ντομάτα (να γλιστράει)

αλάτι-πιπέρι

αλοιφή, κατά την προτίμηση τυροκαυτερή (για το πικάντικο της υπόθεσης). Εναλλακτική λύση η τυροσαλάτα.

Αλάτι-πιπέρι μην ξεχάσεις

Ένα σάντουιτς που “φωνάζει” Ελλάδα. Μεσογειακή διατροφή κι έτσι.

Εμένα ν’ ακούτε. Οι άλλοι δεν ξέρουν.

Ορίστε κι η αφιέρωση

“Δεν ξέρω για την κότα, αλλά το αυγό έκανε το σάντουιτς” δηλώνει ο Μάνος Μίχαλος

Βασικά το σάντουιτς είναι ένας άλλος τρόπος έκφρασης του αυγού και το λέω αυτό για να τονίσω τη σημασία του αυγού σε αυτόν τον κόσμο, απαντώντας και στο αιώνια ερώτημα περί κότας κλπ. Στο θέμα όμως, μην αλλάζουμε σάντουιτς. Το να φτιάξεις ένα ωραίο σάντουιτς δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται ή γίνεται. Πρέπει να βρεις ισορροπίες (μην το φορτώσεις δηλαδή με όλα τα αλλαντικά του κόσμου – εκτός και αν είσαι στην καντίνα “Μερακλής” στο Δέλτα Φαλήρου), να δώσεις μια ξεκάθαρη θέση στο τυρί και να αφήσεις τη μαγιονέζα να μιλήσει.

Οπότε, το καπνιστό (ή ζαμπόν), τυρί, (τηγανητό ή βραστό) αυγό, μπέικον (αυγό χωρίς μπέικον;), ντομάτα μαγιονέζα μοιάζει με την απόλυτη ισορρροπία. Βρες και το σωστό ψωμί, μην το ξεροψήσεις πολύ και άσε το αυγό να κάνει τη δουλειά του. Στη γεύση εννοώ.

Δεν είναι της υπερβολής ο Ηλίας Αναστασιάδης

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι το σάντουιτς δείχνει τι άνθρωπος είσαι. Για παράδειγμα, όσο κι αν πρέπει να αποφεύγονται τα στερεότυπα, δεν μπορείς να με πείσεις ότι ένας άνθρωπος που βάζει μουστάρδα, κέτσαπ, μαγιονέζα και σαλάτα κηπουρού στο ίδιο σάντουιτς, περνάει τις ώρες του σε γκαλερί στο Μαρέ και συζητάει σοβαρά για μοριακή γαστρονομία.

Το μίζερο-φτωχό-στεγνό του πράγματος που εμπνέεται από το δικό μου σάντουιτς τολμώ να πω ότι με εκφράζει απόλυτα, όσον αφορά στα του φαγητού. Είμαι ο ίδιος που διαμαρτύρεται όταν ένα κρουασάν σοκολάτα έχει πολλή σοκολάτα. Ομοίως και τα υπόλοιπα κρουασάν με γέμιση. Το στόμα και το φανταστικό και ενστικτώδες διαιτητικό τρίο της γευστικής σου ισορροπίας ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ τις υπερβολές. Με την ίδια λογική που κάποιος φορτώνει το σάντουιτς με 17 υλικά και πασαλείβεται λες και δεν κόβονται δέντρα για το χαρτί που σπαταλάει, θα έπρεπε να εμπλουτίζει την τίμια φασολάδα του με σταφύλια και ένα σουφλέ σοκολάτας, αφού σκοπεύειε έτσι κι αλλιώς να τα φάει αμέσως μετά. Φα’ τα όλα μαζί, τι διαφορά έχει;

Τυρί – πρωτεϊνες. Γαλοπούλα – πρωτεϊνες. Ντομάτα – αντιοξειδωτική. Έτσι λιτά κι απέριττα. Εκεί που νιώθεις ότι ο συνδυασμός τυρί-γαλοπούλα είναι στεγνός, γλιστράει η ντομάτα (ελαφρώς αλατισμένη) και τονίζει την αλήθεια αυτού του σάντουιτς. Αν και πολλοί θα μετανιώσουν τη λαιμαργία τους στο μέλλον, σε κανέναν δεν αρέσει να είναι φλώρος στο παρόν. Σε μένα αρέσει το  τυρί-γαλοπούλα-ντομάτα. Λίγο ψημένο. Δεν τρώμε παϊδάκια εδώ.

Για Big Show πάει ο Βαγγέλης Κατσαϊτης

Το έχετε καταλάβει και εσείς, όπως και εγώ, ότι ο Χρήστος Χατζηιωάννου έχει φετίχ με τα σάντουιτς, δεν εξηγείται αλλιώς… Παρόλα αυτά θα του δώσω να καταλάβει πως πρέπει να είναι το σωστό σάντουιτς που θέλει ο Έλληνας για να κορέσει την όρεξη του… Αρχικά όταν λέμε σάντουιτς στο μυαλό μου σκάνε ταυτόχρονα δύο εκδοχές: η εκδοχή κολατσό (όχι κολατσιό) και η εκδοχή “σκάω”. Η πρώτη είναι απλή και περιέχει ντοματούλα, τυράκι, γαλοπουλίτσα και μαγιονεζούλα. Τίποτα το ιδιαίτερο για να χορτάσεις αλλά όσο χρειάζεται για να… πεινάσεις.

Από ‘κει και πέρα πάμε και στο “Big Show”, σε αυτό που λες Σάντουιτς και δεν αναφέρεσαι σε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που αφού το φας θες ένα διωράκι ύπνου για να καθίσουν τα υλικά στο στομάχι σου! Ξεκινάμε λοιπόν, διπλό τυρί (γιατί πρέπει να κολλάνε τα υλικά μεταξύ τους), ντομάτα (και καλά υγιεινό), γαλοπούλα (αλλαντικό τόσο όσο), μπιφτέκι (γιατί χρειάζεσαι πρωτείνη), μπέικο (γιατί έτσι μας αρέσει), τυροκαυτερή (στην ανάγκη τυροσαλάτα για να γλιστράει), αυγό (γιατί είναι του Θεού) και στις μεγάλες πείνες πατάτες (φρεσκ. καταψ.). Απλό λιτό και απέριττο… Προσοχή, μετά από τέτοια δοκιμασία, πάντα ο ύπνος είναι στα πλάγια προκειμένου να “μοιράζεσαι” το βάρος στο στομάχι, με το στρώμα σου για να μην αναγκάζεσαι να το σηκώνεις στον ύπνο σου (πχ: ανάσκελα)

Fitness combo θέλει ο Στέλιος Αρτεμάκης

Δεν ξέρω αν είναι το τέλειο, δεν ξέρω αν είναι το πιο εύγεστο, αλλά το δικό μου είναι το καλύτερο. ‘Αποψη μου, δημοκρατία έχουμε. Και δε με νοιάζουν οι γεύσεις Κε Χατζηιωάννου, αυτά είναι πράγματα που τα έχω ξεπεράσει καιρό. Στο κάτω κάτω αν ήθελα γκουρμέ θα σου έλεγα να μου προτείνεις εσύ ένα. Εγώ παίρνω αυτό: Γαλοπούλα, τυρί, ντομάτα σε μαύρη μπακέτα κάνουν ένα ιδανικό fitness combo που το συμπληρώνω με μια γεναιόδωρη ομελέτα.

Ναι, αυτό είναι το μυστικό. Ο δυισμός, το γιν και το γιαν, το άσπρο και το μαύρο, το καλό και το κακό, τα θεμέλια και το τσιμέντο. Ο ιδανικός συνδυασμός για να σε στηλώσει χωρίς να σε ξαπλώσει, να κόψεις την πείνα σου στο γραφείο χωρίς να σε πιάσει υπνηλία.

“Μην φουσκώνετε τα σάντουιτς” λέει ο Γρηγόρης Μπάτης

Η φράση: “το ωραίο βρίσκεται στο λίγο και στο απλό”, πάντα άναβε τα λαμπάκια του νευρικού μου συστήματος. Έπρεπε να περάσουν χρόνια για να καταλάβω, πως οι γονείς μου δεν το έλεγαν γιατί είναι τσιγκούνηδες, αλλά επειδή είναι η πραγματικότητα και μ’ αυτή την φράση ήθελαν να πορευτώ. Η πρώτη διαπίστωση της σοφίας τους, έγινε όταν έπιασα δουλειά σε μια γειτονική καφετέρια που έφτιαχνε -και- σάντουιτς (το γνωστό στους Αγίους Αναργύρους “Επιτέλους”) και είχα την ευκαιρία να τρώω ό,τι και όσο θέλω (υπάρχουν και καλοί εργοδότες). Τις πρώτες μέρες έβαζα ό,τι υπήρχε στην βιτρίνα μέσα σ’ ένα τίμιο ψωμί και το μόνο που κατάφερνα είναι να φουσκώνω και να τρώω ένα μπαστάρδεμα γεύσεων. Μπούρδες δηλαδή!

Τη φράση των γονιών μου την επανέλαβε ο Νίκος (ο τότε εργοδότης μου), τον εμπιστεύτηκα, το δοκίμασα και τότε κατάλαβα την αξία του λίγου! Για να τελειώνουμε, μην φουσκώνετε τα σάντουιτς και μην βάζετε 7-8 διαφορετικά πράγματα μέσα σ’ ένα ψωμί και γενικότερα να κάνετε το αντίθετο απ’ όσα γράφει ο Τριαντάφυλλος (μέγας και αληθινός Πάνος Βέργος). Κλείνοντας, το σάντουιτς που προτιμώ και σας προτείνω έχει τυρί, γαλοπούλα, ντομάτα, μαγιονέζα (καλύτερα σε μπαγκέτα). Ωραίο, απλό, δροσερό…

Δεν χωράνε λαχανικά τα σάντουιτς του Χρήστου Χατζηιωάννου

Ούτε φως, ούτε νερό. Αυγό, bacon και μαγιονέζα. Αυτοί είναι οι κινητήριοι μοχλοί της ζωή σε αυτόν τον πλανήτη και το επιβεβαιώνω σε κάθε σάντουιτς που παραγγέλνω. Πρόσθεσε και τυρί και έχεις φτάσει στον ιδανικό συνδυασμό για σάντουιτς. Ποτέ λαχανικά. Θες να γλιστράει; Βάλε λίγο από τον ομφαλό της γης ρε άνθρωπε, μαγιονέζα. Bacon, αυγό, τυρί, μαγιονέζα λοιπόν. Προτιμότερα σε άψητη λευκή μπαγκέτα. Αλλά δεν γκρίνιαξα ποτέ όταν έβαλε κάποιος το σάντουίτς μου στην τοστιέρα.

Με στεναχωρούν εκείνα τα μαγαζιά που είναι φτωχά σε επιλογές και παραλλαγές σε αυτά τα υλικά. Με φτιάχνουν απίστευτα κάτι μερακλήδες σαν τα παιδιά στο Καφέ 40 που πέρα από τα συνηθισμένα θα σου έχουν κεφτέδες, γραβιέρες, αυγά τηγανητά, κολοκυθοκεφτέδες και πολλά άλλα να “μπασταρδέψεις” το ιδεατό σου σάντουιτς. Το απλό τυρί το ανταλλάσω εύκολα με γραβιέρα. Χαρίζω δύο αυγά βραστά για ένα τηγανητό. Κερατώνω το bacon για μερικά ζουμερά κομμάτια γουρουνόπουλου, όπως αυτά της φωτογραφίας. Πότε θα φράξουν οι αρτηρίες μόνο δεν ξέρω…

Ευχαριστούμε πολύ το Cafe 40 (Σπύρου Μερκούρη 40, Παγκράτι, τηλ.: 210-7247629) για την συνεργασία στο θέμα. Μην πείτε τίποτα που τους διαφημίζουμε. Αν δεν παινέψουμε το χέρι που μας ταϊζει, ποιον θα παινέψουμε;

Περιμένουμε και τα δικά σας σάντουιτς στα σχόλια…