Μια καρδιά την έχουμε, ώρα να την προσέξουμε

Έχοντας περάσει μεγάλο μέρος των εφηβικών μου χρόνων σε δωμάτια νοσοκομείων ανά την Αθήνα, βλέποντας τον πατέρα μου να μπαινοβγαίνει με διαδοχικές καρδιακές προσβολές (σ.σ. αυτή που ήταν, τελικά, και η αιτία του θανάτου του) , δεν χρειάζομαι κανένα πόρισμα επιστημονικής έρευνας για να με πείσει ότι η καρδιά είναι στην κυριολεξία ό,τι πιο πολύτιμο και εύθραστο έχω στην κατοχή μου.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, μέχρι πρόσφατα, που πάτησα για τα καλά τα 35, της έδινα τη σημασία που της αρμόζει. Βλέπεις είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να διαβάζεις κάπου ότι ‘οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι η No1 αιτία θανάτου’, ότι ‘σχεδόν 10% του συνόλου των καρδιακών προσβολών αφορούν πλέον άντρες κάτω των 45’ ή ότι ‘τα ποσοστά καρδιακών προσβολών στην Ελλάδα έχουν εκτοξευθεί από την έναρξη της κρίσης κατά 20,8% στις ηλικίες έως 45 ετών’.

Και εντελώς διαφορετικό να έχεις ένα πρωί απεναντί σου μια όμορφη ξανθιά 40άρα καρδιολόγο που, αφού σε έχει ξετινάξει στις εξετάσεις, σου ανακοινώνει με συνοφρυωμένο βλέμμα ότι η καρδιά σου, λόγω των επιπλέον κιλών σου, έχει μεγαλώσει σε μέγεθος. Οπότε είναι απαραίτητο να αλλάξεις εντελώς τρόπο ζωής.

Αυτό ακριβώς δηλαδή που συνέβη σε εμένα. 10 μάλιστα χρόνια πριν την ηλικία (βλέπε 45) που είχα στο μυαλό μου ότι πρέπει να αρχίσω να ‘προσέχω για να έχω’.

Άσε που τον τελευταίο καιρό είχα ‘σκιαχτεί’ ολίγο μετά το θάνατο του 51χρονου James Gandolfini από καρδιακή προσβολή στη Ρώμη τον περασμένο Ιούνιο. Η οποία μάλιστα ήρθε ένα χρόνο μετά από αυτή των Michael Clarke Duncan (54 ετών) και του Sage Stallone, γιου του Sylvester (που ήταν μόλις 36 ετών).

Η γιατρός μου είπε συγκεκριμένα να ξεκινήσω δίαιτα, να αρχίσω να περπατώ/γυμνάζομαι περισσότερο και να κόψω όλες τις γνωστές και λαχταριστές συνήθειες (τηγανητές πατάτες, junk food, γλυκά) που με οδήγησαν στο προθαλαμό της.

Είπε δηλαδή αυτά που λένε όλοι οι γιατροί σε όλο τον πλανήτη. Οπότε και εγώ έκανα ότι σχεδόν όλοι οι ασθενείς σε όλο τον πλανήτη. Της υποσχέθηκα ότι θα την ακούσω. Και μετά επέστρεψα στο να κάνω του κεφαλιού μου.

Όπως τα Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα τα οποία διάβασα και βρήκα ότι και ο οργανισμός μας τα χρειάζεται και δεν μπορεί να τα παράγει μόνος του. Κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να τα αναζητήσουμε κυρίως σε λιπαρά ψάρια όπως π.χ. ρέγκα, σαρδέλα, σολομό και πέστροφα. 

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα μισά από αυτά τα ψάρια δεν τα τρώω έτσι και αλλιώς και τα άλλα μισά για να τα φάω στην Αθήνα θα πρέπει, με τις τιμές που παίζουν στα διάφορα εστιατόρια, να κόψω να βάζω πετρέλαιο στο σπίτι για να μπορέσω να τα έχω στη διαθεσή μου κάθε εβδομάδα.

Άσε που, όπως και οι υπόλοιποι φαντάζομαι, δεν προλαβαίνω με τίποτα να οργανώνω έτσι τα γευματά μου ώστε να τα περιλαμβάνουν στις σωστές δόσεις.

Ευτυχώς, τουλάχιστον για το συγκεκριμένο θέμα, δεν χρειάζεται να αγχώνομαι και ιδιαίτερα. Γιατί εδώ και αρκετά χρόνια η επιστήμη έχει χωρέσει τις ευεργετικές ιδιότητες των Ω3 σε μαλακές κάψουλες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να θυμάμαι, 1-3 φορές την ημέρα, να παίρνω μια μαλακή κάψουλα (άοσμη σχεδόν, μικρή και διακριτική) από το συμπλήρωμα διατροφής Pure Fish Oil των 1100mg.

Συγκεκριμένα οι κάψουλες αυτές περιέχουν ένα συμπυκνωμένο ιχθυέλαιο το οποίο παρέχει 700mg Ωμέγα 3 ανά κάψουλα (πολλά ιχθυέλαια των 1000mg περιέχουν μόνο 350mg Ωμέγα 3). Ενώ, πέρα από την καρδιά, βοηθούν -σύμφωνα με κλινικές έρευνες- στη διατήρηση της υγείας του δέρματος, της κινητικότητας των αρθρώσεων και στην ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Εννοείται πως κανένα συμπλήρωμα διατροφής, όσο ΄θαυματουργό’ και αν είναι, δεν αρκεί για να προστατέψω την καρδιά μου από τις ‘κακοτοπιές’. Απλά το γεγονός ότι το παίρνω (σ.σ. το πρώτο που έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου) με κάνει να αισθάνομαι ότι κάνω επιτέλους κάτι καλό για μένα. Ότι με ‘θωρακίζω’.

Κρίμα που τα επόμενα βήματα απαιτούν -αφού δεν είμαι ο Τόνι Στάρκ ώστε να μπορώ να επιδιορθώνω την καρδιά μου μόνος μου- πολύ περισσότερο κόπο και στερήσεις. Είπαμε όμως, και το πιο μακρύ ταξίδι ξεκινάει με ένα βήμα. Ή, στην περιπτωσή μας, με μια ισχυρή δόση συμπυκνωμένου ιχθυέλαιου.