Το 2014 το sci-fi είναι παντού στον κινηματογράφο

Πάνε 31 χρόνια από την τελευταία φορά που μια χρονιά ήταν τόσο ασφυκτικά γεμάτη από ταινίες επιστημονικής φαντασίας (βλέπε Blade Runner, ET, Tron, Star Trek II: The Wrath of Khan). Αλλά, ακόμη και το τιμημένο 1982, δεν μπορεί να συγκριθεί με το σήμερα. Ακολουθεί ένα preview των καλύτερων λόγων για να χωθείς σε ένα multiplex αγκαλιά με ένα container ποπ κορν και να μη δεις ξανά το φως της μέρας μέχρι την επόμενη Παραμονή Πρωτοχρονιάς.

Η ‘Kinder έκπληξη’ του Christopher Nolan

Το Interstellar του 43χρονου Λονδρέζου είναι δικαίως η πιο πολυαναμενόμενη ταινία της χρονίας. Όχι μόνο εξαιτίας του εντυπωσιακού cast (Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Jessica Chastain, Casey Affleck) και της μυστικοπαθούς πλοκής (μια ομάδα επιστημόνων ταξιδεύουν μέσα από μια μαύρη τρύπα προκειμένου να βρουν ένα πλανήτη που να μπορεί να προμηθεύσει τροφή τους πεινασμένους λαούς της Γης), αλλά γιατί, έχοντας ως προηγούμενο το Inception, το αποτέλεσμα οφείλει να μας τινάξει -με τη καλή έννοια- τα μυαλά στον αέρα.

Ιδίας ιδιοσυγκρασίας, ένεκα ότι είναι φτιαγμένο από τον επί χρόνια  διευθυντή φωτογραφίας του Nolan, Wally Pfister, είναι το επίσης διαφημισμένο Transendence με τον Johhny Depp ως ιδιοφυή επιστήμονα που δολοφονείται και έρχεται πίσω στη ζωή ως ψηφιακή οντότητα που γρήγορα αποκτά μια τεράστια ‘λαχτάρα’ για γνώση και εξουσία. Κρυφό ατού η Kate Mara σε ένα -τύπου Sarah Connor- ρόλο.

To τριπλό χτύπημα της Scarlett Johansson

Η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός του πλανήτη όχι μόνο είναι πρώτη μούρη στο Captain America: The Winter Soldier, μια από τις καλύτερες super hero movies της χρονιάς (με μπόνους τον Robert Redford ως ηγετικό μέλος του SHIELD), αλλά επίσης βρίσκει το χρόνο να τριγυρνά στις ερημιές της Σκοτίας -ως εξωγήινη που δελεάζει, απαγάγει και καταβροχθίζει άντρες- στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος Under the Skin.

Κερασάκι στην τούρτα ο πρωταγωνιστικός της ρόλος στο Lucy του Luc Besson ως βαποράκι που αποκτά υπερφυσικές δυνάμεις εξαιτίας των ναρκωτικών που μεταφέρει. Η ταινία που σηματοδοτεί επίσης και τον πρώτο σημαντικό αγγλόφωνο ρόλο του νοτιοκορεάτη Choi ‘Oldboy’ Min-sik.

Η επιστροφή στις ρίζες των Wachowski

Οι δημιουργοί του Matrix επιστρέφουν με το Jupiter Ascending σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα, μια μπλεγμένη δηλαδή ιστορία επιστημονικής φαντασίας σχετικά με ένα απλό άνθρωπο που κάποιος του λέει πως είναι μοναδικός. Αυτή τη φορά ‘Neo’ είναι η Mila Kunis, μια Ρωσίδα καθαρίστρια τουαλετών που ανακαλύπτει ότι η βασίλισσα του σύμπαντος έχει στείλει τον ημί-λυκο αλμπίνο δολοφόνο Channing Tatum για να την δολοφονήσει και γλιτώνει εξαιτίας του ‘κάτι σαν Han Solo’ χαρακτήρα που υποδύεται ο Sean Bean.  Εντελώς σουρεαλιστικό, το ξέρω. Απλά τα συγκεκριμένα αδέλφια πάντα έχουν ένα τρόπο να σε εκπλήσσουν. Είτε πολύ ευχάριστα, είτε πολύ δυσάρεστα.

Οι μασκοφόροι ήρωες

Αν εξαιρέσεις το The Amazing Spider-Man 2, για το οποιό δεν είμαστε και ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι (παρά την παρουσία του Jamie Foxx ως Electro, του Paul Giamatti ως Rhino και, κυρίως, το cameo της Felicity Jones ως Black Cat), η χρονιά περιλαμβάνει λιγότερες super hero movies από ότι φαντάζεσαι. Και οι οποίες όλες είναι πολύ πάνω του μετρίου.

Πέρα από το Captain America: The Winter Soldier, για το οποίο μιλήσαμε παραπάνω, φέτος κυκλοφορεί επίσης και το  X-Men: Days Of Future Past του Bryan Singer που επιχειρεί να δέσει κόμπο τα δυο διαφορετικά timeline του σύμπαντος των X-Men. Κάτι που σημαίνει ότι βλέπουμε τους James McAvoy και Patrick Stewart να υποδύονται τον Professor X σε διαφορετικές ηλικίες . Το ίδιο που συμβαίνει με τους Michael Fassbender και Ian McKellen όσον αφορά το Magneto. Επιπλέον εδώ έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και τον Peter Dinklage του Game of Thrones ως τον επιστήμονα Bolivar Trask.

Αν και εκείνη η ταινία του είδους που θα χρωματίσει (θετικά ή αρνητικά) τη χρονιά δεν είναι άλλη από το Guardians Of The Galaxy. Ένα ριψοκίνδυνο στοίχημα/ διαστημική περιπέτεια της Marvel που περιλαμβάνει ένα δέντρο (με τη φωνή του Vin Diesel), ένα ρακούν  μετρ της στρατηγιής (με τη φωνή του Bradley Cooper) και τους Chris Pratt, Zoe Saldana και Benicio del Toro.

Τα τέρατα και οι διαδοχοί τους

13 χρόνια μετά τον αποτυχημένο Godzilla του Roland Emmerich το Χόλιγουντ, έχοντας προφανώς γλυκαθεί από το Pacific Rim, ρίχνει 160 εκατ. δολάρια, τον σκηνοθέτη του indie Monsters και τον Bryan Cranston του Breaking Bad στον αγώνα προκειμένου να αναβιώσει το franchise.

Και μάλιστα την ίδια ώρα που το ίδιο Monsters αποκτά το δικό του σίκουελ με τίτλο Dark Continent και θέμα τους Αμερικάνους στρατιώτες που στέλνονται σε άλλους ηπείρους για να προστατεύσουν τον κόσμο από τα τέρατα.

Ίδια περίπου είναι η κατάσταση και με το Dawn of The Planet of The Apes που μας ταξιδεύει 10 χρόνια μετά την προηγούμενη ταινία όπου ο James Franco είναι (ευτυχώς) εξαφανισμένος εντελώς, ο Andy Serkis είναι και πάλι o Caesar, οι πίθηκοι κάνουν κουμάντο και το μόνο που στέκει στο δρόμο τους είναι μια μικρή ομάδα ανθρώπων (Jason Clarke, Gary Oldman, Keri Russell).

Τα ριμπούτ της ντροπής

Ντροπή στην Megan Fox και τις οικονομικές δυσκολίες της που την ανάγκασαν να δεχθεί ένα ρόλο στο -εντελώς και απόλυτα- αχρείαστο reboot του Teenage Mutant Ninja Turtles (σ.σ. εξωγήινοι εισβάλουν στη γη και προκαλούν, κατά λάθος, τη γεννησή 4 μεταλλαγμένων πολεμιστών) από τον Michael Bay. Εκτός και αν, επειδή έχει βάλει εκείνος το χέρι του, καταλήξει να περιλαμβάνει κάποια απρόσμενη σκηνή inter-species σεξ.

Εξίσου μακριά σκοπεύουμε να μέινουμε και από το Transformers: Age Of Extinction, ένα semi-reboot του γνωστού franchise (και πάλι από τον Michael Bay) με τον Mark Wahlberg στη θέση του οδηγού, εντελώς διαφορετικά Autobots (εκτός από τους Prime και Bumblebee) και Decepticons και την προσθήκη των Dinobots (το λέει και το όνομα, ρομπότ που μεταμορφώνονται σε δεινόσαυρους).

Όσον αφορά το reboot του Robocop (με τους Joel Kinnaman, Gary Oldman, Michael Keaton), που διατηρεί το ίδιο στόρι αλλάζοντας απλά τη χρονολογία, κρατάμε μια επιφύλαξη ότι μπορεί και να μην είναι εντελώς straight to video κατάσταση. Κυρίως εξαιτίας του ταλέντου του βραζιλιάνου σκηνοθέτη Jose Padilha (βλέπε Elite Squad, The Enemy Within). Αν και το τρέιλερ δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό.

Στην μετα-αποκαλυπτική Γη

Από τη στιγμή που η ημερομηνία κυκλοφορίας του νέου Mad Max, λόγω reshooting, μεταφέρθηκε το 2015, η πιο ‘καυτή’ κυκλοφορία είναι το Snowpiercer, η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του σκηνοθέτη του The Host που έχει ήδη κυκλοφορήσει στη Νότια Κορέα και περιμένει εδώ και μήνες να κόψει ο Weinstein, που έχει τα δικαιώματα, 20 λεπτά για να τη δούμε και οι υπόλοιποι. Βασισμένη σε ένα γαλλικό graphic novel, περιγράφει τη ζωή σε ένα τρένο στο οποίο επιβαίνουν οι μοναδικοί άνθρωποι που έχουν επιβιώσει από την ολοκληρωτική καταστροφή που έχει πλήξει τον πλανήτη λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Εξίσου ‘δυσοίωνα’ είναι τα πράγματα και στο The Edge of Tomorrow, με τον Tom Cruise να καλείται να προστατεύσει τη γη από μια άγρια εξωγήινη φυλή, στην κινηματογραφική μεταφορά γιαπωνέζικου young adult μυθιστορήματος. Από την μια είναι ευχάριστο να βλέπεις τον Tom να πεθαίνει ξανά και ξανά (αν και, δυστυχώς ανασταίνεται). Από την άλλη είναι ακόμη νωπή η ανάμνηση του Oblivion για να τον συγχωρήσουμε για την πατατιά.

Οι έφηβες που θα σώσουν τον κόσμο

Πέρα από το τρίτο -και πιο βίαιο- Hunger Games, αυτό που σηματοδοτεί την επιστροφή του Francis Lawrence ως σκηνοθέτη και την επίσημη έναρξη της επανάστασης με πρωταγωνίστρια την Katniss, αυτή τη χρονιά έχουμε να περιμένουμε και την πρώτη ταινία του Divergent. Πρόκειται για το επόμενο μεγάλο -εμπνευσμένο από young adult μυθιστόρημα- franchise με την Shailene Woodley ως κάτοικο ενός κατεστραμμένου μελλοντικού Σικάγου, οι κάτοικοι του οποίου μοιράζονται σε πέντε φατριές ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους. Προσωπικά το τελευταίο μυθιστόρημα της τριλογίας, που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, με απογοήτευσε. Παρόλαυτα ‘ψήνομαι’ να δω το πρώτο που συνδυάζει έξυπνο concept με μικρές πινελιές βίας.

Κάτι που δεν ισχύει δυστυχώς για το Vampire Academy, επίσης young adult προέλευσης, με πρωταγωνίστρια μια έφηβη ημι-βρικόλακα που καλείται να προστατεύσει την θνητή βρικόλακα φίλη της από τους αιμοδιψείς αθάνατους βρικόλακες και ΄κράχτη’ την παρουσία της Sarah Hyland του Modern Family.  

Δίπλα στο τρίο κοριτσιών βρίσκουμε και δυο αγόρια. Συγκεκριμένα τον Dylan O’Brien του Teen Wolf στην ατμοσφαιρική μεταφορά της YA τριλογίας The Maze Runner που τον θέλει να ξυπνάει σε μια κοινότητα 60 αγοριών, στη μέση ενός λαβύρινθου τον οποίον φυλάνε μεταλλαγμένα (50% ζώο, 50% μηχανή) τέρατα και με μοναδική γυναίκα την -πανέμορφη και ταλαντούχα- Kaya Scodelario του βρετανικού Skins.

Καθώς επίσης και τον Brenton Thwaites στην πολυαναμενόμενη μεταφορά του The Giver, ενός μυθιστορήματος από το μακρινό 1993 (με θέμα μια κοινωνία χωρίς μνήμη και χωρίς συναίσθημα) με το οποίο έχει κόλλημα ο Jeff Bridges. Τέτοιου, μάλιστα, μεγέθους που έπεισε τις Meryl Streep, Katie Holmes και την Taylor Swift, στον πρώτο της μεγάλο ρόλο, να πάρουν μέρος.

Best of the Rest

Στο Predestination, δημιούργημα των σκηνοθετών του Daybreakers,  ο Ethan Hawke είναι ένας ντετέκτιβ που κινείται μπρος πίσω στο χρόνο για να συλλάβει τους δολοφόνους πριν διαπράξουν το έγκλημα και ο οποίος, στην τελευταία του υπόθεση, επιστρατεύει το νεότερο εαυτό του για να τον βοηθήσει. Μια εξαιρετική προσπάθεια που, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, δεν έχει καμία σχέση ούτε με το Looper ούτε με το Minority Report.

Εξίσου αξιοπρόσεκτο είναι και το The Zero Theorem του Terry Gilliam, που έκανε πρόσφατα πρεμιέρα στην Ιταλία, με τον Christoph Waltz ως ερημίτη κομπιουτερά που δουλεύει υπό τις οδηγίες του Matt Damon για να απαντήσει στο ερώτημα αν η ζωή έχει νόημα σε μια ταινία που ο σκηνοθέτης θεωρεί ως το τελικό μέρος της ‘τριλογίας’ που ξεκίνησε με το Brazil και συνεχίστηκε με το 12 Monkeys.

Ενώ τη λίστα έρχεται να ολοκληρώσει ένα ακόμη Resident Evil με την Milla Jovovich που προφανώς κάνει ότι μπορεί για να μας γίνει αντιπαθής.

Όταν η φαντασία οργιάζει

Δεν αισθάνομαι και πολύ άνετα να κάνουμε εκτενή αναφορά σε ταινίες φαντασίας μέσα σε ένα τέτοιο αφιέρωμα. Αλλά δεν είναι σωστό να μην πούμε λέξη για το επόμενο -ακόμη καλύτερο από το δεύτερο- Χόμπιτ που πλησιάζει με βήμα ταχύ, το ‘δεν είναι σίκουελ, ούτε πρίκουελ’ 300: Rise of an Empire με τη δράση να μεταφέρεται στη θάλασσα καθώς και τους δυο Ηρακλείδες, το ‘γραφικό’ με τον Kellan Lutz που έρχεται πρώτο και το ‘κλείνω από τώρα εισιτήριο’ με τον Dwayne Johnson που ακολουθεί.