Merenda ή Nutella;

Η πραλίνα δεν είναι μικρή υπόθεση. Είναι σε εκείνο το κουτάκι στο μυαλό που έχεις τα videogames, τα comics, το πρώτο σου ποδήλατο, το πρώτο αντρικό περιοδικό. Κάτι στο οποίο είχαμε αναφερθεί μιλώντας για τη “Ρωξάνη” στο κέντρο της Αθήνας και στα περίφημα πειράματα με Nutella που μάλιστα ήταν σε δύο μέρη, part 1 και part 2. Αλλά δεν είχαμε λύσει το Αιώνιο Δίλημμα. Ας το κάνουμε τώρα.

Μερέντα από παιδί ο Πάνος Κοκκίνης

Σπίτι παίρνω Μερέντα. Μου θυμίζει τη μάνα μου η οποία, επειδή ήταν εντελώς άχρηστη στη ζαχαροπλαστική, την άπλωνε σε ένα κομμάτι ψωμί (ή, καλύτερα, φρυγανιά) και μου την έδινε όποτε ‘κλαιγόμουν’ ότι θέλω κάτι γλυκό. Δηλαδή συνεχώς. Οπότε και εγώ τώρα με τη σειρά μου, αυτή δίνω στην κόρη μου. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από το να βλέπεις την έκφραση ενός τρίχρονου όταν χώνει και τα πέντε δάχτυλα μέσα στο βαζάκι. Ακόμη και αν εξίσου χαρούμενος είναι και ο οδοντογιατρός της γειτονιάς που βλέπει τα σφραγίσματα να έρχονται με βήμα ταχύ. Όταν είμαι εκτός σπιτιού, ομολογώ ότι δοκιμάζω και την ‘αντίζηλο’ εκ Ιταλίας. Χωρίς να χρειαστεί να ‘κάνω την καρδιά μου πέτρα’. Άλλωστε ποτέ δεν έχει βρεθεί γλυκό που να μην αγάπησα κεραυνοβόλα. Αλλά άλλο η ερωμένη και άλλο εκείνη που επιλέγεις να έχεις κορώνα στο κεφάλι σου (και ‘νταμιτζάνα’ στο ντουλάπι σου).

Μερέντα ο Χρήστος Δεμέτης

Μερέντα εσύ μας οδηγείς. Πού; Στο γευστικό “overload”. Καλή και η νουτέλα, αλλά αυτό το γευστικό “γέμισμα” που σου προσφέρει η Μερέντα, δεν στο προσφέρει τίποτα άλλο παρεμφερές. Καλύτερος συνδυασμός; Με χοντρή φέτα τσουρεκιού. Έπος. Κόλαση και τα συναφή. Γεύση πιο “straight” και απόλυτα συνυφασμένη με τις παιδικές μου αναμνήσεις. Τότε που πήγαινε πακέτο με τους ThunderCats.

Μερέντα γιατί έτσι το επιτάσσει και η μοίρα η ίδια. Να σου αρέσει από πριν και να κάνεις ένα μήνα μετεκπαίδευση στην Πρώτη Στρατιά στη Λάρισα στη Σχολή Ηλεκτρονικού Πολέμου και κάθε πρωί στο πρωινό να σου προσφέρουν κουβάδες Μερέντας. Κυριολεκτικά. Αναρωτιέμαι πώς κατάφερα να φύγω από εκεί με μόλις 5 κιλά παραπάνω. Τα έχασα στον Έβρο μετά, όλα καλά. Τελευταίο μου επιχείρημα, αυτή η φωτογραφία από τη Σκιάθο:

Nutella με δάκρυα για τη Μερέντα ο Μάνος Μίχαλος

Αν πω Nutella θα προδώσω τα παιδικά μου χρόνια και τη γιαγιά μου που με μεγάλωσε με αυτήν (λογικό, ελληνίδα γιαγιά να ποντάρει πάνω σε greek product). Αν πω Μερέντα θα είμαι ψεύτης, αφού σπίτι τα τελευταία χρόνια έχουμε 9.5/10 φορές Nutella, λόγω της αγάπης της συζύγου προς αυτήν. Έχω πραγματικά μπερδευτεί, σχεδόν πελαγώσει. Είναι σαν να μου λες “θες να βάλεις το νιικητήριο, στις καθυστερήσεις, γκολ στον τελικό του Champions League ή buzzer beater στον τελικό της Ευρωλίγκας;”. Το ένα με ενθουσιάζει και θα με κρατήσει στην ιστορία με μεγαλύτερη αίγλη, το άλλο το αγαπώ από μικρό παιδί”. Πρέπει να αποφασίσω όμως, αρκετά με τις υπεκφυγές. Θα πω Nutella κι ας έγραφα σε αυτό εδώ το site ύμνο στη Μερέντα. Θα πω Nutella γιατί έχει μια γεύση πιο λεπτή (και στο λίγωμα κάνει τη διαφορά),  ενώ θα είμαι υποκριτής μεγάλος, αφού προχθές το βράδυ με φρέσκο ψωμί στο πιάτο και Modern Family στην τηλεόραση, σηκώθηκα και έβαλα Nutella. Δεν ζει και η γιαγιά μου, οπότε δεν θα με κυνηγήσει με την παντόφλα.

Μερέντα ο Ηλίας Αναστασιάδης

Υπήρξε μια χρυσή περίοδος που το ελληνικό σουπερμάρκετ έφερνε με τα τσουβάλια το κρουασάν Μερέντα, το μεγαλύτερο αριστούργημα στην μακρά και ταλαιπωρημένη ιστορία των κρουασάν σοκολάτας. Αυτό είναι το ένα. Το άλλο είναι ότι το βαζάκι με την μπλε επιγραφή υπάρχει πάντα πάνω από το ψυγείο, σε όποιο σπίτι κι αν έχω μείνει εδώ και 2,5 δεκαετίες. Στα μάτια μου, η νουτέλα είναι μια παραφύσει επιλογή, είναι ο άλλος δρόμος, που ομολογώ πως έμαθα για πρώτη φορά όταν είδα την πρώτη κρέπα σοκολάτα-μπανάνα να δημιουργείται μπροστά μου. Ήταν μια κάποια απογοήτευση. Μετά το ξεπέρασα και το συνήθισα σε βαθμό που θα μου έκανε εντύπωση αν η Ρωξάνη έβαζε μερέντα αντί για νουτέλα πια στις κρέπες της (αν και τίποτα δεν θα μου έκανε εντύπωση με τη Ρωξάνη). Κατά τ’ άλλα, στο σπίτι στο Παγκράτι που το δέρνουν δέκα αέρηδες, η μερέντα στέκει ακόμα αγέρωχη πάνω από το ψυγείο. Παγωμένη και απροστάτευτη μεν, αλλά παρούσα για συμβολικούς λόγους και συνδέσεις με την παιδική ηλικία. Θα είναι εκεί και μετά από είκοσι χρόνια. Πιθανότατα με άλλον άμεσα ενδιαφερόμενο, αλλά τι σημασία έχει;

Nutella ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Δεν είμαι από τα παιδιά που μεγάλωσαν με μια Μερέντα παραμάσχαλα οπότε αυτό είναι ακόμα πιο εύκολο για μένα. Ο κόσμος προχωράει παιδιά (και η κρεπερί το ίδιο, χοχο). Προσπαθώ γενικά να μην έχω Nutella στο σπίτι γιατί αν έχω συνήθως συμβαίνει μια μαγική πράξη εξαφάνισης που παίρνει λιγοστά 24ωρα. Ας πούμε, πώς είναι αυτή η φάση που λες να φας 2-3 φρυγανιές με Nutella το πρωί; Ε, όταν το κάνω αυτό, πάντα τελευταία στιγμή αποφασίζω να φάω τις φρυγανιές σκέτες και μετά να πάρω το κουταλάκι και να το βουτήξω στο βαζάκι για να φάω τη σοκολάτα μόνη της. Ζόρικες καταστάσεις γενικά.

Μερέντα ο Στέλιος Αρτεμάκης

Ποια είναι αυτή η κυρία η Nutella; Δεν την έχω ξανακούσει. Τηλεπαρουσιάστρια; Μοντέλο; Ηθοποιός; Και τα τρία μαζί; Οχι. Εντάξει, ρωτάω γιατί δεν την ξέρω. Θέλω να πω η Merenda με μεγάλωσε εμένα. Σε ζεστή φρυγανιά, σε ψωμί αχνιστό, στο τσουρέκι. Ηταν πάντα εκεί. Σαν δεύτερη μάνα. Μόνο έναν όρο έθετε. Να μην βουτάω με το κουτάλι. Αλλά δεν είναι ότι σε τιμωρούσε κιόλας. Καταλαβαίνει ένα πεντάχρονο που ψάχνει την ευκαρία, όταν δεν κοιτάει κανείς, και ετοιμάζεται για εφόρμηση. Ή που κοιτάει σα βρεγμένο γατί. Τώρα γράφω μ#$@4ιες το ξέρω αλλά τέτοια ήταν η φάση με τη Merenda στο παιδικό μου μυαλό. “Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό” που λένε. Μια υπερηρωίδα σε ένα σύμπαν υπερηρώων που ερχόταν με τη μπέρτα να σε γλυκάνει. Ενήλικας εντάξει, δε νομίζω ότι παίζει τέτοια λιγούρα. Έχω χρόνια να φάω. Αν και τώρα που το σκέφτομαι θυμήθηκα ότι πρέπει να υπάρχει ένα βαζάκι στο πάνω αριστερά ντουλάπι. Θα το τσεκάρω και θα σας πω.

Nutella η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Χωρίς πολλά πολλά, Nutella. Πιο πηχτή, πιο συμπαγής, πιο φουντουκένια. Δώσε μου τα “πειράματα με Nutella” του Χρήστου Χατζηιώαννου, μέρος Α’ και μέρος Β’, και κλείσε με για πάντα σε μια ανήλιαγη κουζίνα, δεν έχω πρόβλημα, ευτυχισμένη θα είμαι. Βασικά τι λέω, δώσε μου ένα βαζάκι Nutella και άσε με σε μια γωνία να πεθάνω ήσυχη. Χωρίς αυτό να σημαίνει βεβαίως πως δεν αγαπάω την Merenda – Merenda ήταν άλλωστε το βαζάκι που κρυβόταν μόνιμα κάτω από το παιδικό και εφηβικό μου κρεβάτι.

Nutella ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Ψέμματα δεν θα πω. Η μεγαλύτερη απόλαυση ενός απογεύματος μαζί με την αδερφή μου στη σοφίτα ήταν να βλέπουμε τηλεόραση και να έχουμε ο καθένας το δικό του βαζάκι Μερέντα. Χωρίς ψωμί, χωρίς τσουρέκι, χωρίς τίποτα. Ένα κουτάλι ήταν αρκετό με τις πρώτες κουταλιές να είναι εύκολες και λαίμαργες και τις τελευταίες να είναι δύσκολες από την μερέντα που είχε συσσωρευτεί πίσω στη γλώσσα και εμπόδισε την κατάπωση. Τα χρόνια όμως πέρασαν και θες η διαφήμιση, θες η συνήθεια, πλέον όταν θέλω να αναφερθώ σε αυτό το προϊόν το ονομάζω νουτέλα. Όπως το έκανα και στα πειράματα που έφτιαξα και έγραψα (και προανέφερε η Ελιάνα). Κι όταν πριν λίγες ημέρες ήρθε στο γραφείο μου (όπως και σε εκατοντάδες άλλα γραφεία σε αυτή την πόλη) ένα τέτοιο βαζάκι ένιωσα για λίγο παιδί. Κι ήθελα απλά να βουτήξω ένα κουτάλι εκεί μέσα μέχρι να μην μπορώ ούτε να μιλήσω από την παγιδευμένη στην φουντουκοαμβροσία γλώσσα μου. Παιδί έτρωγα Merenda. Μεγάλο παιδί τρώω Nutella. Και πειραματίζομαι πού και πού.

Μερέντα ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ίσως και το πρώτο δίλημμα στην ιστορία που με αφήνει αδιάφορο. Με την καλή έννοια. Τύπου δεν ξέρω τι λέτε, φέρτε να φάμε ένα από τα δύο. Όποιο θέλετε. Άλλωστε στο φαγητό δεν είμαι από αυτούς που κρατούν αιχμαλώτους ή παίρνουν ονόματα και διευθύνσεις. Μπαμ. Στυγνός εκτελεστής. Δεν ξέρω ποια είναι η διαφορά των δύο, εκτός από το ότι η μια έχει καθιερωθεί πάνω στο ψωμί και η άλλη μέσα στις κρέπες. Για την ακρίβεια δεν μπορώ να διακρίνω σοκολάτα, πραλίνα, φουντουκόπαστα κτλ κτλ . Η εγκεφαλική λειτουργία αρχίζει από το “Μμμμμ” (κατά της Χομερικής Σιμπσονικής εκδοχής) και τελειώνει στο “ωραίο αυτό που μόλις έφαγα, ας το ξανακάνω”.

Αν ψήφιζα νουτέλα, θα το έκανα λόγω της διαφήμισης του Καράγκουτη. Αλλά μάλλον θα προτιμήσω μερέντα α) γιατί θυμάμαι να την απλώνω σε φραντζόλες ψωμί κάτι καλοκαίρια και β) γιατί ως εικόνα στο μυαλό μου η υπέρτατη γουρουνιά (όχι εγώ, ένας φίλος μου) είναι να την τρως απευθείας από το βαζάκι,  από το βάζο, εντάξει από τη βαζάρα με κουταλάκι. Κουτάλι. Σπάτουλα. Μικρό φτυάρι.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΜΕΡΕΝΤΑ ΜΕ 56%

5-4 το ματσάκι. Το πάλεψε η Nutella εδώ που τα λέμε κι ας ήταν το outsider. Καμία ντροπή σε τέτοιες ήττες.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟ TWITTER

ή