Bratwurst μερίδα: Μαζέματα από το Βερολίνο, vol.2

Περάσαμε λίγες ακόμα μέρες στη Γερμανία, το χιόνι ακόμα να έρθει, το αριστούργημα του Φεστιβάλ επίσης, αλλά τίποτα από αυτά δε μας χαλάει την όρεξη. Την κυριολεκτική και την άλλη.

Αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που συγκράτησα αυτές τις τελευταίες μέρες, ένα τριήμερο πριν το τέλος της 64ης Μπερλινάλε.

SOLD OUT ΦΑΓΗΤΟ

 

Η μεγάλη προσθήκη στη φετινή Μπερλινάλε ήταν η σειρά με τα street food μπροστά από μια είσοδο του εμπορικού Arkaden. Γρήγορο, εύκολο, ωραιότατο φαγητό. Το ωραίο μπέργκερ που έβρισκες εκεί ήταν κάθε μέρα sold out λίγο μετά το μεσημέρι. ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΕΙΝΑΙ SOLD OUT ΤΟ ΜΠΕΡΓΚΕΡ.

ΔΙΧΩΣ ΧΙΟΝΙ

 

Στο σταθμό της Ποτσντάμερ Πλατζ είναι πολλές οι έξοδοι αλλά από μια συγκεκριμένη, κι ερχόμενος από μια συγκεκριμένη γωνία, λατρεύω να βγαίνω. Η έξοδος έχει διαμπερή οροφή σε εκείνο το σημείο, βλέπεις ουρανό, και είναι και εντελώς ανοιχτή στο επίπεδο του δρόμου από τις 2 εκ των 4 πλευρών της. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται μια συγκεκριμένη γωνία, από την οποία αν ας πούμε χιονίζει, νιώθεις λίγο απαλό χιονάκι να περνάει μες στο σταθμό από τις 2 πλευρές, και το βλέπεις σαν φόντο από τις άλλες 2. Είναι σα να είσαι σε έναν κλειστό προστατευμόμενο χώρο, αλλά να είσαι και έξω στην παγωνιά την ίδια στιγμή. Το λατρεύω εκείνο το συγκεκριμένο σημείο.

Με όλο αυτό προσπαθώ απλώς να πω, υποθέτω, πως ωραίος ο καλός καιρός που κάνει φέτος στο Βερολίνο, αλλά εμένα μου λείπει το χιόνι.

GERMANY’S NEXT TOP MODEL

 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ Q&A

 

Μετά την προβολή ενός φανταστικού DIY ερωτικού θρίλερ με τον παράξενο, ποιητικό τίτλο “Butter On the Latch”, η σκηνοθέτις Τζόζεφιν Ντέκερ (το νέο μου φετίχ από το φετινό Φεστιβάλ) έδωσε ένα από τα πιο διασκεδαστικά Q&As φέτος. Κόμπλαρε κι έλεγε “fuck” όλη την ώρα, η φωνή της είχε κλείσει από τα πάρτι, είχε βάλει κόσμο να πασάρει ένα χαρτί σε όλη την αίθουσα για να αφήσουμε μέιλ επικοινωνίας, και όλα αυτά ενώ μιλούσε για την ταινία αναφερόμενη στις θεματικές που δανείστηκε από κάτι βουλγάρικα λαϊκά ερωτικά τραγούδια και αμερικάνικες murder ballads.

Κάποια στιγμή κάνει ερώτηση μια κυρία. “Θα ήθελα να ξέρω αν στο φινάλε συνέβη [αυτό κι αυτό] ή αν είναι κάτι που η ταινία θέλει να αποφασίσουμε μόνοι μας. Δεν ξέρω αν θες να το απαντήσεις αυτό βέβαια. Κι επίσης ήθελα να μιλήσεις λίγο για το σκοτάδι που υπάρχει στην ταινία. Μοιάζεις να αγκαλιάζεις τα σκοτεινά στοιχεία εξίσου με τα καλά. Πώς γίνεται αυτό;”

Η κυρία κάθεται, η Τζόζεφιν αφήνει δυο δευτερόλεπτα σιωπής πριν αντιδράσει λέγοντας, “PS. That’s my mom.”

Το σινεμά ξεσπάει σε γέλια και σε “awwww” την ώρα που η μαμά λέει γελώντας στο μικρόφωνο “μα δε σε βλέπω ποτέ!”

O SPIDER-MAN ΣΤΗ BERLINALE

 

Ξεκάθαρα πάει να κλέψει στην ουρά.

TO KENO BΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΡ

 

Πριν τις συνεντεύξεις τύπου, οι καλεσμένοι σταρ στέκονται μπροστά από ένα γαλάζιο τοίχο με το έμβλημα του Φεστιβάλ για το photo call, που βασικά είναι μια διαδικασία κατευθείαν από την ρομαντική εποχή της ρωμαϊκής αρένας. Κάθεσαι μπροστά στον τοίχο, ορδές φωτογράφων στέκονται απέναντί σου, όλοι γκαρίζοντας το όνομά σου ελπίζοντας πως θα αντιδράσεις για να κοιτάξεις στο μέρος τους. Πέντε λεπτά μιας συνεχούς κακοφωνίας με τη λέξη “ΝΤΑΪΑΝ ΝΤΑΪΑΝ ΝΤΑΪΑΝ” να έχει βασικά χάσει το όνομά της καθώς αρθρώνεται σε κάθε πιθανή ένταση, αδιάκοπα,κακόγουστα. Υπάρχουν κάποιοι που το απολαμβάνουν αυτό, τα πιο πιτσιρίκια, οι πιο ‘βασικά δε δίνω μία’ τύπου Νικ Κέιβ, ο Τρίερ. Υπάρχουν και κάποιοι που απλά δε μπορούν να κρύψουν με τίποτα το “shoot me now” βλέμμα τους, όσο ευγενείς κι αν είναι (όπως η Νταϊάν Κρούγκερ, ειλικρινά συμπαθέστατος άνθρωπος).

KREUZBURGER

 

Εντάξει, πέρνα έξω. (Φανταστικό μπέργκερ ωστόσο.)

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ Q&A #2

 

Το “What We Do In the Shadows” είναι ένα νεοζηλανδικό mockumentary για μια κρυφή κοινότηταβαμπίρ στη Νέα Ζηλανδία, γυρισμένο από έναν εκ των δημιουργών του “Flight of the Conchords”. Η ταινία είναι άμεσο cult classic. Και ο σκηνοθέτης με το καστ που βρέθηκαν στην αίθουσα, ολοκληρωσαν το Q&A in character, μιλώντας δηλαδή σα να ήταν αληθινό το ντοκιμαντέρ και σαν οι ηθοποιοί να είναι αληθινά βαμπίρ.

Η υπεύθυνη του Φεστιβάλ που είχε αναλάβει το Q&A ζήτησε από το κοινό να μην φωτογραφίζουμε με φλας γιατί το φως ενοχλεί το καστ. Το κοινό μπήκε γρήγορα στο πνεύμα, κάνοντας ερωτήσεις όπως “πιστεύετε πως τώρα που το ντοκιμαντέρ θα βγει, θα σας δημιουργήσει πρόβλημα στη βαμπιρική κοινότητα;” ή “οι άνθρωποι του συνεργείου είναι όλοι ακόμα ζωντανοί;” ή “τα κορίτσια της βαμπιρικής κοινότητα του βερολίνου σε σχέση με τη βαμπιρική κοινότητα της Νέας Ζηλανδίας, πώς είναι;”

ΤΡΟΜΟΣ

 

Horror rock bar.

ΠΙΤΕΡ ΤΖΑΚΣΟΝ ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ

Στους τίτλους τέλους του φανταστικού “What We Do in the Shadows”, στις ευχαριστίες τα πρώτα δύο ονόματα που εμφανίστηκαν ήταν οι Πίτερ Τζάκσον και Φραν Γουώλς. Θεατής ρωτάει μετά γιατί ευχαρίστησαν τον Πίτερ Τζάκσον, και με το που ακούγεται το όνομα, όλο το καστ της ταινίας που ήταν πάνω στη σκηνή, πέφτει στα γόνατα και προσκυνάει. Ο σκηνοθέτης, ψυχραιμότερος, λέει ξερά, “στη Νέα Ζηλανδία βάσει νόμου όποιος γυρίζει ταινία πρέπει να ευχαριστεί τον Πίτερ Τζάκσον”.

ΜΙΣΙΡΛΟΥ

 

Σε ένα μπαράκι του Πρεντζλάουερμπεργκ μαζεύτηκαν την Τετάρτη το βράδυ όλοι οι Έλληνες της ευρύτερης Βερολινέζικης περιοχής, για το πάρτι του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Ίσως και το ότι το λέγαν Misirlou θα έπρεπε να με έχει υποψιάσει κάπως, αλλά τελοσπάντων δεν πήρα χαμπάρι, πάω να ζητήσω μια μπύρα, ξεκινάω, “one large” (με τη γνώστή ελληνική προφορά “ουάν λαρτζ-εεε”) και η κοπέλα στο μπαρ γελώντας μου κάνει, “έλα, τι λαρτζ, πες τι θες”.

XAZOΜΠΑΜΠΑΣ

 

Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ κοιτάει την κόρη του Λόρελαϊ, πρωταγωνίστρια της ταινίας “Boyhood” που γυριζόταν εδώ και 12 χρόνια, και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές στο Φεστιβάλ.

ΠΟΡΤΑ

 

Παιδιά αλήθεια όμως.

TO ΣΙΝΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΛ

 

“Νομίζω το σινεμά ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ για να δείχνει βία. Το σινεμά είναι κουλ.” Όχι όσο εσύ, Νικ Κέιβ.

ΓΚΟΥΡΜΕ

 

 

Ωραίες οι Γερμανικές λιχουδιές, και τα πρέτζελ και τα λουκάνικα και όλα αυτά, όμως η φάση είναι Marquee de Fuck μπέργκερ στο White Trash.

ΕΜΕΝΑ ΔΕ ΜΕ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

 

Το βλέμμμα γνωστό και ως, “δεν έχω λάβει ούτε μία ερώτηση σε όλο το Q&A.” Είναι άβολο, αλλά σε όλες τις συνεντεύξεις τύπου υπάρχει κι ένας. Αγκαλιά!

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΚΡΥΟ

 

Εντάξει δεν είχε πολύ κρύο φέτος αλλά εξακολουθώ να θαυμάζω την επιμονή των ανθρώπων που στήνονται στην πλάγια έξοδο του ξενοδοχείου Hyatt από τις 9 το πρωί ώστε να μπορέσουν να πάρουν αυτόγραφο από κάποιον από τους μεγάλους σταρ που θα βγουν από εδώ… κατά τις 16.00 το απόγευμα.

ΓΚΟΥΡΜΕ 2

 

Χυδαίο. Απλά χυδαίο.

PHOTO CALL

 

Αυτή η φωτογραφία με τους συντελεστές της ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη, είναι τα πάντα.