Spoiler alert: Τα φετινά Όσκαρ

Υπάρχουν τρία στάδια σημασίας στις οσκαρικές προβλέψεις. Το ένα είναι εκείνο της μέρας της απονομής, όταν όλα έχουν ειπωθεί. Το αμέσως προηγούμενο είναι μετά της ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, επειδή είναι φυσικά η πρώτη στιγμή που έχεις στα χέρια σου κάτι όντως ρεαλιστικό και δε μιλάς στον αέρα. Και πριν από αυτό, το πρώτο-πρώτο στάδιο, είναι το ‘12 μήνες πριν’ επειδή πώς να το κάνουμε, η βιομηχανία λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο και πολλές φορές είναι εύκολο να πέσεις αρκετά κοντά σε πολλές προβλέψεις ακόμα και πριν δεις καν έστω μισό καρέ από οποιαδήποτε εκ των ταινιών (που συνήθως είναι ακόμα σε διαδικασία γυρισμάτων αλλά ξέρουμε ότι θα παίξουν στα Όσκαρ όπως και νά’χει).

Το τελευταίο αυτό, το κάναμε πέρσι, και αν εξαιρέσεις την περιστασιακή ταινία που εν τέλει δε βγήκε στην ώρα της για τα φετινά βραβεία, πιάνουμε διάφορα, από Κουαρόν μέχρι Μακόναχι κι από Τζένιφερ Λόρενς (σε λάθος κατηγορία) μέχρι Σκορσέζε.

Οπότε περνάμε στο δεύτερο στάδιο, και το πρώτο ουσιαστικό. Οι υποψηφιότητες ανακοινώθηκαν μεσοβδόμαδα, οπότε βάσει του νέου σκηνικού τι τάσεις μοιάζουν να υπάρχουν; Πάμε να βγάλουμε νικητές 6 βδομάδες πριν τα Όσκαρ, και τα ξαναλέμε τότε για να γελάσουμε με τις επιλογές μας.

Σκηνοθεσία

• Αλφόνσο Κουαρόν (“Gravity”)
• Στιβ Μακουίν (“12 Years a Slave”)
• Μάρτιν Σκορσέζε (“The Wolf of Wall Street”)
• Αλεξάντερ Πέιν (“Nebraska”)
• Ντέιβιντ Ο. Ράσελ (“American Hustle”)

Είναι η πιο περίεργη φετινή κατηγορία γιατί μοιάζει αποκομμένη από οτιδήποτε άλλο, πράγμα περίεργο δεδομένου του πόσο συχνά μοιάζει αλληλένδετη με εκείνη της Καλύτερης Ταινίας. Όμως φέτος εδώ συμβαίνουν δύο πράγματα ταυτόχρονα. Αφενός ο Κουαρόν παρέδωσε μια από αυτές τις ταινίες που συνδυάζουν το mainstream υπερθέαμα που σε κάνει να χαζέψεις και να αναφωνήσεις “μα τι γαμάτη ταινία!” με τις arthouse ευαισθησίες, έχοντας ως αποτέλεσμα μια ταινία ό,τι πρέπει για τη συγκεκριμένη κατηγορία. Αφετέρου ο συγκεκριμένος είναι η σπάνια περίπτωση σκηνοθέτη που δεν έχει κάνει μέτρια ταινία στην καριέρα του, ξέρει να παίζει το στουντιακό μπλοκμπάστερ όσο και το ανεξάρτητο δράμα, και αναμφίβολα είναι περίπτωση σκηνοθέτη που η Ακαδημία θέλει κάποια στιγμή να τον βραβεύσει. Αυτή είναι η στιγμή, κι ακόμα κι αν το “Gravity” έχει πρακτικά ξεχαστεί από την συζήτηση εκτός τεχνικών κατηγοριών, αυτή η κατηγορία μοιάζει κάπως παγωμένη στο χρόνο, κανείς δε μιλάει γι’αυτήν, κι είναι επειδή όλοι ξέρουμε από τον περασμένο Αύγουστο (και την πρεμιέρα του έργου στην Βενετία) πως είναι κλειδωμένη από τον Κουαρόν. Θα κερδίσει: Αλφόνσο Κουαρόν.

Α’ Ανδρικός Ρόλος

• Τσιβετέλ Ετζιοφούρ (“12 Years a Slave”)
• Μάθιου Μακόναχι (“Dallas Buyers Club”)
• Κρίστιαν Μπέιλ (“American Hustle”)
• Λιονάρντο ΝτιΚάπριο (“The Wolf of Wall Street”)
• Μπρους Ντερν (“Nebraska”)

Όπως και πολλά άλλα πράγματα σε αυτή την τελετή, έτσι κι αυτή η κατηγορία κάποια στιγμή έμοιαζε ετοιμοπαράδοτη στον φοβερό Ετζιοφούρ του “Slave”, όμως όταν καταμετρηθούν οι ψήφοι δεν είναι καθόλου παράξενο να μάθουμε κάποια στιγμή πως κατέληξε τέταρτος, πάνω μόνο από τον Μπέιλ. Προφανώς αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο έλεος του Τυφώνα Μακόναχι ο οποίος έχει περάσει τα τελευταία 2 χρόνια αποφασίζοντας πως θα υπάρξει ηθοποιάρα για λίγο, και φέτος είναι η χρονιά που θα αρχίσει να μαζεύει την επιβράβευση για τους κόπους του. Η ταινία που παίζει βέβαια είναι από τις κλασικές ταινίες-ερμηνείες που γυρίζονται απλώς για να πάρει Όσκαρ ένας (ή δύο, εν προκειμένω) ηθοποιοί, αλλά τι να κάνεις. Να στραβώσεις που θα πάρει Όσκαρ ο Μακόναχι; Γι’αυτά ζούμε.

Ο ΝτιΚάπριο είναι σίγουρο πως θα χτίσει τρελό ρεύμα μέχρι την απονομή, βασιζόμενος σε μια αφήγηση του στυλ “ΗΡΘΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ” αλλά οι άνθρωποί του θα πρέπει να παίξουν τρελό παιχνίδι για να ανακόψουν την ακόμα πιο κυρίαρχη αφήγηση για το Σωτήριο Έτος Μακόναχι. Ο Μπρους Ντερν επίσης θα είναι δύναμη, με το “Nebraska” να παίρνει την περσινή θέση του “Amour”, δηλαδή τις ταινίας με την οποία οι ψηφοφόροι της Ακαδημίας ταυτίστηκαν εξ ου και την πρότειναν όπου ήταν δυνατόν να την προτείνουν. Όσο για την απουσία των Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Χοακίν Φοίνιξ, το μεν πρώτο οφείλεται προφανώς στο ότι η Ακαδημία ως συνήθως βλέπει μαζικά μια ντουζίνα ταινίες και γεμίζει όλες τις κατηγορίες από εκεί (και το “All Is Lost” δεν έκανε καμιά τρομερή καμπάνια για να μπει σε αυτές τις δώδεκα), αλλά το δεύτερο; Με το “Her” ισχυρή παρουσία, το κόψιμο του Φοίνιξ από την κατηγορία μοιάζει εξωφρενικό. Να δείτε που στο τέλος θα αναγκαστεί να παίξει κι αυτός κανάν άρρωστο για να πάρει το Όσκαρ 🙁  Θα κερδίσει: Μάθιου Μακόναχι.

Α’ Γυναικείος Ρόλος

• Έιμι Άνταμς (“American Hustle”)
• Κέιτ Μπλάνσετ (“Blue Jasmine”)
• Τζούντι Ντεντς (“Philomena”)
• Σάντρα Μπούλοκ (“Gravity”)
• Μέρυλ Στριπ (“August: Osage County”)

H Μέρυλ Στριπ κάποια μέρα θα έχει για πολλά να απαντήσει, δηλαδή αυτό το πράγμα έχει καταντήσει κωμικό, γυρίζονται ταινίες του συρφετού κάθε χρόνο απλά για να είναι καλεσμένη στα Όσκαρ η Στριπ. Δε μπορούν απλά να την έχουν εκεί συνέχεια σαν τον Τζακ Νίκολσον; Πρέπει να γυρίζει και ταινίες; Ας της το δίνουν κιόλας μια φορά τη δεκαετία, έτσι, χωρίς καν να έχει entry, δε με πειράζει. Αλλά ας σταματήσει κάποτε αυτή η τρέλα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά η Έμα Τόμσον είναι πραγματικά φανταστική στο “Saving Mr. Banks”, δηλαδή σχεδόν με έκανε να μη θέλω να κλάψω για τις δύο χαμένες ώρες της ζωής μου. Θα έπρεπε να είναι αυτή στην πεντάδα.

Κατά τα άλλα η Τζούντι Ντεντς είναι βασικά το ίδιο πράγμα που μόλις είπαμε αλλά μικρότερου βεληνεκούς κι επίσης εντάξει, η “Μ” της ήταν φανταστική στα Τζέιμς Μποντ του Ντάνιελ Κρεγκ, οπότε της το συγχωρούμε. Ας παίξει η Μέρυλ Στριπ κανάν villain στο επόμενο Μποντ και μετά ξανασυζητάμε.

Είναι όλα αυτά είναι ένας τρόπος να γεμίσουμε χώρο επειδή δεν έχουμε πολλά να πούμε για αυτή την κατηγορία; Μοιάζει εξάλλου κλειδωμένη από το καλοκαίρι, μιας και ακόμα και στο απόλυτο peak του χαμού με το “Gravity” η Μπούλοκ δεν μπόρεσε να εκθρονίσει την Μπλάνσετ από τη θέση του φαβορί. Όμως υπάρχει η Έιμι Άνταμς, που είναι το μοναδικό μέλος του καστ του “American Hustle” που δίνει αληθινά καλή ερμηνεία, που προτείνεται για 5η φορά και ακόμα δεν έχει κερδίσει, και που παίζει στην ταινία που αυτή τη στιγμή μοιάζει πιο ορμητική από κάθε άλλη και θα πρέπει να κερδίσει και κάποιο άλλο από τα μεγάλα βραβεία εφόσον ο Κουαρόν έχει κλειδώσει τη Σκηνοθεσία με αυτό τον περίεργο τρόπο. Θα επιμείνουμε στην Μπλάνσετ για την ώρα, αλλά από τις 4 μεγάλες κατηγορίες αυτή είναι η πιο πιθανή να έχουμε αλλάξει γνώμη ως την απονομή. Θα κερδίσει: Κέιτ Μπλάνσετ.

Ταινία

• 12 Years a Slave
• Gravity
• Her
• Nebraska
• Captain Phillips
• American Hustle
• Philomena
• Dallas Buyers Club
• The Wolf of Wall Street

Το “12 Years a Slave” πάει με νεκρά εδώ και καιρό, με τους πάντες να υποθέτουν πως θα κερδίσει, μόνο που αυτό δυστυχώς δε θα συμβεί. Εκτός αν διαφανεί αληθινό πάθος για την ταινία από όλα τα υπόλοιπα σωματεία (παραγωγών, σκηνοθετών, σεναριογράφων), το κλειδί εδώ είναι τόσο ο εμφανής έξαφνος έρωτας των μελών της Ακαδημίας με τον Ντέιβιντ Ο. Ράσελ (το “Hustle” έχει τις περισσότερες υποψηφιότητες, και είναι σχεδόν όλες σε μεγάλες κατηγορίες, αφού μέχρι κι οι μακιγιέρ και οι hairstylists το βρήκαν αστείο και δε το πρότειναν στην τεχνική τους κατηγορία όπου θα έμοιαζε θεωρητικά φαβορί) όσο και οι ηθοποιοί συγκεκριμένα.

Είχε 31 χρόνια να συμβεί η ταυτόχρονη υποψηφιότητα ηθοποιών από την ίδια ταινία ΚΑΙ στις 4 ερμηνευτικές κατηγορίες μιας χρονιάς, και ο Ράσελ το έχει κάνει αυτό πλέον δύο συνεχείς χρονιές, με τα “Silver Linings Playbook” και “American Hustle”. Αν βάλουμε και το “Fighter”, έχει 11/12 με τις τρεις τελευταίες ταινίες του. Είναι ασφαλές το να υποθέσουμε πως σε αυτό το σημείο κάθε ηθοποιός στο Χόλιγουντ είναι ερωτευμένος με τον άνθρωπος που έκανε δύο φορές υποψήφιο για Όσκαρ τον Μπράντλεϊ Κούπερ, οπότε η χτεσινή νίκη του φιλμ στα SAG Awards ήταν εντελώς αναμενόμενη. Οι ηθοποιοί θα δείξουν το δρόμο εδώ. Όταν η Σημαντική Ταινία της χρονιάς δεν διεγείρει πάθη και διαφωνίες, πάντα θα κερδίζει κάτι τέτοιο, ειδικά αν νιώθεις πως κάθε κάτοικος του Λος Άντζελες θα ήθελε να είναι (ή ήταν όντως, όπως στο “Crash”) μέλος του καστ του. Θα κερδίσει: “American Hustle”

Και οι άλλες 6 μεγάλες

Β’ Γυναικείος Ρόλος: Η Τζένιφερ Λόρενς θα ήταν καλή περίπτωση για ριπίτ, το Χόλιγουντ είναι παντελώς ερωτευμένος μαζί της αυτή τη στιγμή, αλλά η Λουπίτα Νυόνγκ’ο θα είναι το βραβείο της παρηγοριάς για το “12 Years a Slave”

Β’ Ανδρικός Ρόλος: Ας αρχίσουμε να είμαστε προετοιμασμένοι να ζούμε σε έναν κόσμο που περιλαμβάνει τη φράση “ο βραβευμένος με Όσκαρ Τζάρεντ Λίτο”.

Πρωτότυπο Σενάριο: Δεν είμαι έτοιμος να δεχτώ πως θα κερδίσει Όσκαρ Σεναρίου μια ταινία σαν το “Her” τη στιγμή που τα περισσότερα μέλη της Ακαδημίας δεν ξέρουν καν πώς να μπουν στο μέιλ τους. Το “Nebraska” είναι ένα καλό αουτσάιντερ, οι ταινίες του Πέιν πάντα βραβεύονται και αυτή εδώ έχει προφανώς αγγίξει τα μέλη της Ακαδημίας γιατί την έχουν παντού.

Διασκευασμένο Σενάριο: Στην πιο αδύναμη διαχρονικά σεναριακή κατηγορία που έχουμε δει ποτέ, το “12 Years a Slave” μοιάζει να μην έχει αντίπαλο, αλλά όσο η σειρά των “Before” των Λινκλέιτερ-Χωκ-Ντελπί προσεγγίζει ηλικιακά τον μέσο όρο της Ακαδημίας, τόσο αυξάνονται κι οι πιθανότητες για ένα “πραγματικά, σε αυτούς δεν πρέπει κάποια στιγμή να δώσουμε κάτι;” Όσκαρ Σεναρίου. Φέτος, ας πούμε.

Animation: Όταν έχεις Ντισνεϊκό φιλμ που έχει σμπαραλιάσει τα ταμεία, έχει πλήρη κριτική αποδοχή, και θυμίζει και την Αναγέννηση αλλά με ψηφιακό άγγιγμα που περιέργως φέρνει μπόλικη ομορφιά, τότε δεν κοιτάς παρακάτω. “Frozen”.

Ντοκιμαντέρ: Το “20 Feet From Stardom” το προβλέπουμε από τη μέρα που το είδαμε στις Νύχτες Πρεμιέρας.