Η Χριστίνα Κολέτσα αξίζει τον σεβασμό μας

Ήμουν ο πρώτος της. Ο πρώτος δημοσιογράφος που της πήρε συνέντευξη, ενώ ήταν ακόμη μέσα στο σπίτι του Fame (τότε που τη βάλαμε σε ένα κουτί για το Nitro). Και μετά, καθώς τα χρόνια περνούσαν, συναντηθήκαμε αρκετές φορές. Τι έχω να σου πω; Ξέχνα το θανατηφόρο κορμί της και εστίασε στην καρδιά της και τον τσαμπουκά της. Και τα δυο μεγάλα και αυθεντικά.

Το καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατον, να πείσεις κάποιον να δει μια πολύ ωραία (και πολύ σέξι-ίσως υπερβολικά σέξι για το καλό της) γυναίκα ως κάτι διαφορετικό από αυτό που την έχει στο μυαλό του.

Είναι λογικό για κάποιον που δεν ξέρει τη Χριστίνα, δεν την έχει δει ποτέ από κοντά να γελάει, να βρίζει (και να κοιτάζει καχύποπτα), να επιμένει να την αντιμετωπίζει απλά ως ζωντανό pin up και ενσάρκωση κάθε αντρικής φαντασίωσης. Ως το άθροισμα των σέξι φωτογραφήσεων που έχει κάνει και τίποτα παραπάνω.

Ταυτόχρονα όμως, όλο αυτό, στην περιπτωσή της, είναι μεγάλο κρίμα. Γιατί η Κολέτσα, στην ουσία της, είναι ένας επιζών. Ένα κορίτσι από την επαρχία που συνειδητοποίησε από υπερβολικά νωρίς ότι οι άντρες είναι αναξιόπιστοι και εν δυνάμει μεγάλα καθάρματα.

Καθώς επίσης ότι το χρήμα και τα προσχήματα δεν φέρνουν την ευτυχία.

Με άλλα λόγια η Χριστίνα έζησε μια εντελώς χάλια, τραυματική παιδική ηλικία. Ένα γεγονός που, όπως φάνηκε με βάσει τις επιλογές σε άντρες που έκανε καθώς μεγάλωνε, της άφησε πολλά κατάλοιπα.

Φανταστείτε λοιπόν πόσο δύσκολο ήταν για ένα τέτοιο κορίτσι, με αυτές τις ανασφάλειες, να χτίσει, βήμα βήμα, τη δική της ζωή. Ξεκινώντας από τη σχολή δημοσιογραφίας στην οποία φοίτησε στη Θεσσαλονίκη, τις εκπομπές που άρχισε να παρουσιάζει στα τοπικά κανάλια, το πέρασμά της στη νυχτερινή ζωή της πόλης ως τραγουδίστρια και, τελικά, την κάθοδό της στην Αθήνα για να πάρει μέρος στο Fame Story.

Φανταστείτε επίσης την ‘υπαρξιακή φρίκη’ που ένοιωσε αυτή η γυναίκα, η οποία είχε ήδη πρόβλημα στο να εμπιστευτεί τον οποιοδήποτε, όταν είδε να κυκλοφορεί στο ίντερνετ ένα βίντεό της που την έδειχνε να αλλάζει μέσα στο Fame Story.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η Κολέτσα που γνωρίσαμε, το καυτό κορίτσι με το υπέροχο σώμα, το εξώφυλλο του Maxim, του Esquire και του Nitro, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που συνέβαινε στο μέσα της. Εκείνη το μόνο που ήθελε είναι να συνεχίσει να δουλεύει ώστε να είναι οικονομικά ανεξάρτητη και, ιδανικά, να βρει κάποιον να εμπιστευτεί.

Τελικά κατάφερε το πρώτο. Για το δεύτερο δεν είμαι σίγουρος. Δεν ξέρω καλά τα προσωπικά της. Αλλά πραγματικά της το εύχομαι. Γιατί είναι μια γυναίκα που έχει απίστευτη αγάπη μέσα της να δώσει. Ναι, ακούγεται λίγο γλυκανάλατο όλο αυτό. Και αξίζει να με κράξετε. Αλλά το πιστεύω απόλυτα ότι ισχύει.

Η αλήθεια είναι πως, για να μην το παίζω τσάμπα μάγκας, σχεδόν τίποτα από όλα αυτά δεν τα είχα πάρει χαμπάρι εκείνη την εποχή (πέρα από το ότι είχε φύγει, στα 18 της, από το σπίτι με ένα πεντοχίλιαρο στην τσέπη και ένα μικρό σακίδιο) αφού είναι μόλις πρόσφατα που η Χριστίνα άρχισε να μιλάει για τα πράγματα που την έχουν πονέσει.

Ωστόσο, αυτό που αντιλαμβανόσουν από τότε είναι ότι η Κολέτσα ήταν μια έξυπνη γυναίκα που με μεγάλη απροθυμία δεχόταν να φωτογραφηθεί σέξι. Το έβλεπε ως αναγκαίο κακό προκειμένου να προωθήσει την καριέρα της και όχι, όπως γινόταν συνήθως με τις ανερχόμενες τραγουδίστριες, ως ευκαιρία να ταίσει την ματαιοδοξία της.

Η Κολέτσα ήταν πάντοτε, αν θες, ελαφρώς μελαγχολική. Ίσως γιατί από την πρώτη στιγμή που την γνωρίσαμε την κάναμε να νοιώθει εγκλωβισμένη σε μια δημόσια εικόνα που, με βάση την ψυχολογία της, δεν της ταίριαζε. Κάτι που παραδέχεται πρώτη και η ίδια.

Στο τέλος της ημέρας, όλο το παραπάνω, ο ‘σεβασμός’ στον οποίο αναφέρομαι στον τίτλο, είναι αυτό που μου εκπέμπει εμένα προσωπικά η Χριστίνα. Είναι αυτό που νοιώθω ότι της αξίζει. Ελπίζω μόνο να είναι και η ίδια ψυχολογικά στο σημείο του να πιστεύει το ίδιο για τον εαυτό της.