Αυτός που ξέρει πώς θα τελειώσει το Game of Thrones

50 εκ. δολάρια είναι η ‘μπάζα’ που κατάφερε να κάνει τα τελευταία χρόνια ο 65χρονος εκκεντρικός συγγραφέας, το όνομα του οποίου -μετά την έναρξη της τηλεοπτικής σειράς- στέκεται πλέον επάξια δίπλα σε αυτό του ειδώλου του, του πανμέγιστου Tolkien.

Ξεπερνώντας την ‘ιεροσυλία’, κατά κάποιους, της παραπάνω πρότασης οφείλουμε να εστιάσουμε στην σοβαρή πιθανότητα να δούμε το γιο του Ιρλανδού φορτοεκφορτωτή, που ξεκίνησε να γράφει και να πουλάει στους συμμαθητές του ιστορίες από πιτσιρίκι, να αφήνει επίσης πίσω του ‘εκκρεμότητες’. Λογικό αφού με τον ρυθμό που γράφει, δηλαδή ένα βιβλίο κάθε πέντε χρόνια, όλοι τρέμουν ότι η τηλεοπτική σειρά θα φτάσει να μην έχει υλικό να γυριστεί σε 1-2 χρόνια από τώρα.

Κάτι που έχει γεμίσει τον George με τόσο ‘ένα βήμα πριν την καρδιακή προσβολή’ άγχος ώστε, ειδικά φέτος, μέχρι που αρνήθηκε να πάει στην Κροατία προκειμένου να γυρίσει ένα cameo για ένα επεισόδιο της σειράς, προκειμένου να μην χάσει ούτε δευτερόλεπτο στην υπερ-προσπάθεια που καταβάλει να ολοκληρώσει το 6ο (από τα επτά συνολικά) βιβλία της σειράς.

Για την ακρίβεια ο George ξημεροβραδιάζεται στο σπίτι που έχει αγοράσει απέναντι από το δικό του (και τα δυο μικρά και ταπεινά, όπως αρμόζει στην εργατική καταγωγή του-μοναδική ‘πολυτέλεια’ ένα παλιό Mazda RX-7 που οδηγεί) στην Santa Fe προκειμένου να μπορεί να απομονώνεται και να γράφει.

Όπως ακριβώς δηλαδή έκανε από πιτσιρίκι, στις προβλήτες του λιμανιού του New Jersey (΄Όλος ο κόσμος μου ήταν πέντε στενά. Δεν είχα φίλους. Και η μούρη μου ήταν πάντα χωμένη σε ένα βιβλίο’), όταν έβαζε τις χελώνες-κατοικίδια του να αποτελούν μέρος ενός μυθικού βασιλείου. Οι οποίες και πέθαναν (συχνά) ως αποτέλεσμα σατανικών συνωμοσιών με στόχο την εξουσία.

Ναι, κάτι σαν πρόβα τζενεράλε για το Game of Thrones στο οποίο, όπως καταλαβαίνετε με βάση το παραπάνω, πολύ ‘εύκολα’ θα μπορούσαν να καταλήξουν να είναι guest star τα Χελωνονιντζάκια.

Έχοντας την χαρά να έχω διαβάσει κάθε λέξη που έχει γράψει ποτέ, οφείλω να ομολογήσω ότι το μυαλό του Martin είναι ένα όντως ‘μαγικό’ μέρος, όπου ο ωμός ρεαλισμός χορεύει παθιασμένα τανγκό με την αχαλίνωτη φαντασία. Πάντα με τον Χάρο να διευθύνει την ορχήστρα και να ‘τσιμπάει’ συχνά εκείνους που το αξίζουν. Όσο σημαντικοί για την πλοκή ή πανίσχυροι φαίνονται να είναι.

Γιατί αυτή είναι η διαφορά του Martin με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και σχεδόν κάθε άλλο συγγραφέα φαντασίας εκεί έξω. Ότι αυτό που βάζει στο χαρτί είναι αυτό που θα συνέβαινε στην πραγματικότητα. Και ότι η ηθική και το καλό ποτέ δεν βγαίνουν νικητές.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με μια απέχθεια για οτιδήποτε είναι προβλέψιμο η οποία πηγάζει και πάλι από την παιδική του ηλικία, όταν σιχαινόταν να κάθεται να βλέπει τηλεόραση μαζί με την μητέρα του και εκείνη να προβλέπει πως θα καταλήξει κάθε επεισόδιο.

Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο πράγμα που περίμενε τότε ήταν πως θα κατέληγε, μετά από ένα πτυχίο δημοσιογραφίας και ένα 4ο αποτυχημένο μυθιστόρημα, και ο ίδιος να γράφει τηλεοπτικά σενάρια για σειρές όπως το Twilight Zone, το Max Headroom και -απροσδόκητα- το Beauty and the Beast, στο οποίο κατέληξε να είναι και παραγωγός.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο σωτήριο έτος 1991 όταν ο Martin ξεκίνησε να γράφει το πρώτο βιβλίο της σειράς στα διαλείμματα της κανονικής του δουλειάς. Μόνο που οι χαρακτήρες που είχε δημιουργήσει, μεταξύ των οποίων και ο αγαπημένος του, ο Tyrion (‘Απολαμβάνω να γράφω για αυτόν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ασφαλής’) , δεν τον άφηναν να κοιμηθεί τα βράδια. Τον ενοχλούσαν μέχρι να αποφασίσει, ευτυχώς για όλους μας, να ασχοληθεί μαζί τους. Μόνιμα. Για πάντα. Ώς το τέλος της καριέρας του.

Όσον αφορά το τέλος της σειράς, αυτό είναι κάτι που μόνο ο ίδιος και οι δυο παραγωγοί γνωρίζουν. Αν και η πιο κρίσιμη ερώτηση, εκείνη στην οποία απάντησαν σωστά οι δυο παραγωγοί (και έτσι δέχθηκε να τους δώσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα) είναι το ‘Ποια είναι η μάνα του Jon Snow;’