Οι σταρ που ‘κόλλησαν’ στην ηλικία που έγιναν διάσημοι

Από του τρελού και, όπως λέει και ο σοφός λαός, του Kid Cudi (;) το στόμα βγαίνουν οι μεγαλύτερες αλήθειες. Κάτι που συνειδητοποίησα διαβάζοντας την παρακάτω δήλωση του στο τελευταίο Αμερικάνικο Esquire.

‘Ότι ηλικία είσαι πριν γίνεις επώνυμος, τότε είναι που σταματάς να μεγαλώνεις. Κοίταξε π.χ. τον Michael Jackson που έγινε διάσημος από παιδί και δεν πρόλαβε να ζήσει καθόλου παιδική ηλικία. Για αυτό και σε όλη του τη ζωή συμπεριφερόταν σαν ένα μεγάλο παιδί’

Εκεί που ο 30 χρονος προσπαθούσε να εξηγήσει γιατί ο Justin Bieber συμπεριφέρεται τόσο απελπιστικά ηλίθια τον τελευταίο καιρό.

‘Και εγώ κάνω βλακώδη πράγματα μερικές φορές. Αλλά δεν βγαίνω να κατουρήσω σε κουβάδες. Και αυτό γιατί έχω ζήσει μια πραγματική ζωή. Έχω δουλέψει σε εστιατόρια όπου σκούπιζα το πάτωμα. Και ξέρω τι σημαίνει να πρέπει το επόμενο πρωί να αδειάσεις το κάτουρο και να βάλεις μέσα φρέσκο νερό. Εκείνος δεν έχει δουλέψει σε κανονική δουλειά ούτε μια μέρα. Δεν σκέφτεται τέτοια πράγματα γιατί δεν έχει ζήσει’

Ολοκληρώνοντας την μίνι αυτή ‘υπαρξιακή’ ελεγεία του με name dropping άλλης μιας διάσημης από την εφηβική της ηλικία στην οποία κανείς δεν λέει πια όχι. Εκτός από τη νονά της, Dolly Parton, την οποία δεν την ακούει. Αν και θα έπρεπε. Ειδικά μετά τα τελευταία της ‘καμώματα’ (βλέπε φωτό) σε συναυλία της όπου απέδειξε ότι δεν είναι παρά μια 14χρονη στο μυαλό (τότε που έγινε δηλαδή γνωστή με το Hannah Montana) που νομίζει ότι με το (στοματικό ή γενικότερα) σεξ θα γίνει Madonna.

”Δεν έχω κανένα στη ζωή μου που να μου λέει ‘όχι’. Δεν υπάρχει κανένας που να λέει στους επωνύμους ‘όχι’. Κανένας που να το λέει στη Miley Cyrus ή στον Justin Bieber. Και αυτό τους κάνει να μένουν για πάντα παιδιά”

Προφανώς ο Kid δεν ανακάλυψε τον τροχό. Απλώς ποτέ μου δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Είναι όμως πέρα για πέρα αλήθεια. Όσο πιο μεγάλος σε ηλικία είναι κάποιος σταρ του Χόλιγουντ ή της μουσικής πριν γίνει φίρμα, τόσο πιο σοβαρός άνθρωπος είναι. Τόσο πιο ολοκληρωμένος. Ακριβώς επειδή η ζωή έχει προλάβει να του ρίξει 5-6 χαστούκια πριν του κληρώσει το τζόκερ.

Ακριβώς επειδή έχει προλάβει να έχει ανθρώπους γύρω του (γονείς, γυναίκα, φίλους, παιδιά) που δεν τον βλέπουν ως μια μηχανή που κόβει δολάρια και που του θυμίζουν ότι η πραγματική του ζωή ξεκινάει όταν κλείσει την εξώπορτα της βίλας του.

Εννοείται πως όλο το παραπάνω ‘αξίωμα’ ισχύει αποκλειστικά και μόνο για τους Αμερικάνους σταρ. Γιατί στην Ελλάδα, π.χ., παρότι 9 στους 10 επώνυμους εκεί έξω νομίζουν ότι ζουν στο Χόλιγουντ, κανείς δεν είναι τόσο αλλού για αλλού ώστε να μην συνειδητοποιεί τη θέση του στην τροφική αλυσίδα. Ενώ στη Βρετανία, έτερη χώρα παραγωγής σταρ, υπάρχει μια σοβαρότητα όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών που είναι μπροστά στην κάμερα. Απόδειξη τα πιτσιρίκια από το Χάρι Πότερ που μια χαρά μεγάλωσαν (χωρίς υπερβολές, γραφικές σπατάλες και επικές ξεφτίλες) και μια χαρά τα πάνε στη ζωή τους.

Προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις στον παραπάνω κανόνα. Δεν καταλήγει δηλαδή κάθε κοριτσάκι που έχει παίξει ποτέ σε ταινία basket case τύπου Lindsay Lohan. Αν έχει τη σωστή οικογένεια από πίσω, μπορεί απλά να μεγαλώσει χτίζοντας γύρω του μεθοδικά μια μίνι-αυτοκρατορία. Και μάλιστα επί δυο, όπως το κατάφεραν οι αδελφές Olsen.

H oυσία όμως είναι ότι από τη στιγμή που το μόνο που ακούς από τους γύρω σου είναι ναι, είτε είσαι σταρ, ροκάς ή πρωθυπουργός, τότε χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας. Αρχίζεις και πιστεύεις ότι όλος ο πλανήτης, για να μην σου πω το ηλιακό σύστημα, αρχίζει και περιστρέφεται γύρω σου.

Κάτι που, μεταξύ μας, ωραίος τρόπος είναι να ξεκινάς την μέρα σου. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι, όπως όλα τα τεχνητά χαϊλίκια, δεν διαρκεί για πάντα. Και ότι η πραγματικότητα, που κάποια στιγμή θα σου χτυπήσει την πόρτα, έχει εξαιρετικά βαρύ χέρι το οποίο δεν βαριέται να χρησιμοποιεί.