Επάγγελμα: Πρωταθλητές Ευρώπης στα Tornado

Σε πιο εμπορικά αθλήματα και περιστάσεις, θα τους αναγόρευαν εξάστερους, βασιλιάδες, Μίδες και αυτοκράτορες. Αυτό δεν σημαίνει ότι η νέα πρωτιά των Κώστα Τριγκώνη και Ιορδάνη Πασχαλίδη στο πανευρωπαϊκό της Γερμανίας στην κατηγορία Tornado καταμαράν τους κάνει κάτι λιγότερο από αυτά που διάβασες στην πρώτη πρόταση.

Αυτό ήταν το έκτο ευρωπαϊκό της καριέρας τους. Το ΟΝΕΜΑΝ ρώτησε τον Κώστα και τον Ιορδάνη για τη ρουτίνα του να ‘σαι συνέχεια πρώτος, για το πόση δίψα μένει ακόμα και για το πόσα τους έχει μάθει το νερό.

Και μερικά ακόμη.

Το πρώτο πράγμα που θα θέλω να ρωτήσω πάντα κάποιον που κατακτά τον έναν μεγάλο τίτλο μετά τον άλλο είναι αν συνηθίζεται η πρωτιά. Χάνει την αίγλη της όταν οι περισσότερες φορές σε βρίσκουν στην κορυφή;

Κώστας: “Καμία πρωτιά δεν χάνει την αίγλη της μιας και προέρχεται από διαφορετικές επιδόσεις σε διαφορετικές καιρικές συνθήκες. Ούτως η άλλως το δυσκολότερο πράγμα όταν βρίσκεσαι συνέχεια στην κορυφή είναι να μπορείς να ανανεώνεις  το κίνητρο σου για να συνεχίσεις να βρίσκεσαι εκεί”.

Ιορδάνης: “Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα στον υψηλό πρωταθλητισμό. Αγωνίζεσαι μόνο για την πρωτιά. Το ότι θα είναι η τρίτη, τέταρτη φορά, προσθέτει μόνο άγχος και δυσκολεύει λίγο την προσπάθεια καθώς οι αντίπαλοι σε περιμένουν στην γωνία και οι φίλοι απογοητεύονται εάν δεν επαναλάβεις την επιτυχία. Πέρσι λόγω του δικού μου τραυματισμού πριν το Πανευρωπαϊκό βγήκαμε δεύτεροι. Όλοι ρωτούσαν γιατί βγήκαμε δεύτεροι και όχι πρώτοι”.

Τι θυσιάζετε πια για να φτάσετε σε επιτυχίες όπως αυτή;

Κ.: “Ναι, θυσιάζουμε πράγματα. Και οι δύο μας έχουμε οικογένειες και επαγγελματικές υποχρεώσεις τις οποίες αφήνουμε πίσω. Πιστεύουμε όμως ότι αξίζει τον κόπο κι ας ζοριζόμαστε πολύ ιδίως στις εποχές που ζούμε”.

Ι.: “Αυτό που θυσιάζουμε και δυστυχώς δεν έρχεται πίσω είναι ο χρόνος κοντά στις οικογένειες μας και στους φίλους μας”.

Ποιον τίτλο (απ’ όλους) θα θέλατε να διηγούνται τα παιδιά σας στα παιδιά τους;

Κ.: “Ο τίτλος που θα ήθελα να θυμούνται τα παιδιά μου είναι ενός ανθρώπου που δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί ακόμη και όταν οι συνθήκες δεν ήταν ‘βολικές’, ακόμη κι όταν όλοι εναντιώνονταν στα όνειρα του. Ο τίτλος ενός ανθρώπου που πάνω απ’ όλα αγάπησε με όλη την δύναμη της ψυχής του αυτό που έκανε”.

Ι.: “Η πρώτη θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2008 στην Θεσσαλονίκη. Αγωνιστήκαμε μπροστά στους φίλους μας στον χώρο όπου μάθαμε τα πάντα. Ήταν σαν να αγωνιζόταν όλος ο ιστιοπλοϊκός κόσμος της πόλης μας μαζί μας και τα συναισθήματα στον τερματισμό της τελευταίας κούρσας όπου και κερδίσαμε ήταν απερίγραπτα. Πρώτη φορά πλήθος κόσμου μέσα από τα σκάφη που παρακολουθούσαν μας χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν για τη νίκη μας”.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου όταν διεκδικείς μια πρωτιά στα tornado;

Κ.: “Μια ζημιά στο υλικό μπορεί εύκολα να σε βγάλει εκτός διεκδίκησης αλλά αυτό που πραγματικά μπορεί να πονέσει είναι ένας τραυματισμός που είναι πολύ εύκολο να συμβεί”.

Ι.: “Μέχρι τώρα ήταν τραυματισμοί καθώς και ζημιές στον εξοπλισμό που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν”.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σας στο νερό όλα αυτά τα χρόνια;

Κ.: “Στο νερό αν δεν έχεις το μυαλό σου εκεί μπορείς πολύ εύκολα και με τις πιο ήπιες συνθήκες να κινδυνέψεις. Έχουν υπάρξει πολλές στιγμές τέτοιες στιγμές. Θα ξεχωρίσω δύο. Μια στη Μελβούρνη όπου μας χτύπησε μια απίστευτη καταιγίδα και μια δεύτερη όταν κάναμε  προετοιμασία για τον διάπλου του Αιγαίου με το Τornado όπου σε ένα ταξίδι προς τις βόρειες Σποράδες συναντήσαμε ανέμους μέχρι 45 μίλια όπου για το καταμαράν είναι πάρα έντονοι”.

Ι.: “Η τελευταία ιστιοδρομία των Ολυμπιακών του Πεκίνου όταν διεκδικώντας  την δεύτερη ή τρίτη θέση έσκασε το μεγάλο πανί και μας στέρησε την δυνατότητα να αγωνιστούμε μέχρι τέλους”.

Τι μαθήματα ζωής έχετε πάρει απ’ τη θάλασσα;

Κ.: “Να ζούμε την ζωή μας. Να την διεκδικούμε και να μη περιμένουμε να μας την χαρίσει κανένας. Η θάλασσα ξέρεις είναι η ίδια η ζωή. Αν δεν την σεβαστείς, θα σε πνίξει, αν την φοβηθείς, πάλι θα σε πνίξει. Άμα την παλέψεις με μυαλό και δύναμη όμως θα σου επιτρέψει να την ταξιδέψεις δοκιμάζοντας σε συνεχώς και ασταμάτητα”.

Ι.: “Προσπάθεια μέχρι τέλους. Δεν σταματάς ποτέ μέχρι να επιτύχεις τον στόχο σου. Αρκεί βέβαια να μην πετάς στα σύννεφα και να μη βάζεις άπιαστους στόχους”.

Πώς έχει εξελιχθεί η συνεργασία σας; Συνεννοείστε πλέον με τα μάτια ή κάθε αγώνας επιτάσσει και διαφορετικό πλάνο;

Κ.: “Όσο περνούν τα χρόνια μιλάμε και λιγότερο μεταξύ μας. Ο καθένας πια ξέρει ποια είναι η δουλειά του και τι πρέπει να κάνει. Σαφέστατα συναποφασίζουμε για το πλάνο που θα ακολουθήσουμε όπως και ελεγχόμαστε πριν ξεκινήσουμε κάποιον αγώνα έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι πάντα ότι δεν μας ξέφυγε κάτι. Με τον Ντάνη δεν είμαστε απλοί συνεργάτες. Γνωριζόμαστε 32 χρόνια. Είμαστε κάτι πολύ παραπάνω από ‘δύο άνθρωποι σε ένα σκάφος'”.

Ι.: “Σαν μια υγιή σχέση ενός ζευγαριού μέσα στον χρόνο. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Μέσα από συζήτηση και όχι με τα μάτια κάνουμε τον προγραμματισμό μας για κάθε τι που έχουμε μπροστά μας αν και πολλές φορές πλέον μετά από όλα αυτά τα χρόνια ξέρει ο καθένας ποια είναι η δουλειά του. Μέσα και έξω από το σκάφος στην στεριά, στην προπόνηση, στον αγώνα”.

Έχετε κάποιο γούρι πριν τους αγώνες;

Κ.: “Προσωπικά, δεν έχω. Απλά πριν ξεκινήσει ο αγώνας θέλω την ησυχία μου έτσι ώστε να μπορέσω να σετάρω το μυαλό μου”.

Ι.: “Μια προσευχή, ένα ξεμάτιασμα και φύγαμε”.

Πώς θα γεμίζατε το χρόνο σας αν για κάποιο εξωφρενικό λόγο δεν θα μπορούσατε να είστε πια ιστιοπλόοι;

Κ.: “Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει μιας και δεν πρόκειται να σταματήσουμε να είμαστε ιστιοπλόοι με κανέναν τρόπο. Προσωπικά θα ήθελα πάντως να γράψω βιβλία τα οποία θα βοηθούσαν στην διάδοση του ότι έχω μάθει έως τώρα μέσα από την ενασχόληση μου με το άθλημα και τη θάλασσα”.

Ι.: “Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό. Κάνουμε όμως πολλά πράγματα εκτός ιστιοπλοΐας αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να αναπληρώσει την ψυχική και σωματική ισορροπία που έχουμε λόγω της ενασχόλησης με την θάλασσα και τον άνεμο”.

Υπάρχει στόχος που δεν έχετε πετύχει ακόμα και τι σκοπεύετε να κάνετε γι’ αυτό;

Κ.: “Αυτό που θα ήθελα να καταφέρω θα ήταν ένα Ολυμπιακό μετάλλιο και έχω μπει στη διαδικασία αυτή μαζί με τη δις Ολυμπιονίκη Σοφία Μπεκατώρου όπου μαζί κάνουμε μια προσπάθεια στην μικτή κατηγορία Nacra 17 να προκριθούμε και να διακριθούμε στους επερχόμενους Ολυμπιακούς του Rio το 2016”.

Ι.: “Μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες. Θα προσπαθήσουμε, ο καθένας από το πόστο του (είμαι ο προπονητής του Κώστα και της Σοφίας στην κλάση  Nacra 17), να το επιτύχουμε στο Ρίο το 2016”.