Οι 67 κανόνες του τρεξίματος

Είμαστε 5 ημέρες πριν από τον υπ’ αριθμόν 32 Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Την ημέρα που οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου χωρίζονται στις εξής 4 κατηγορίες. Εκείνους που γκρινιάζουν για την κίνηση, εκείνους που είναι χαρούμενοι γιατί τρέχει κάποιος δικός τους, εκείνους που τρέχουν τα 5 ή τα 10 χιλιόμετρα και εκείνους τους τιτάνες που θα τρέξουν για πρώτη ή για πολλοστή φορά την κλασική διαδρομή.

 

Αλλά το τρέξιμο δεν (θα έπρεπε να) κλέβει την παράσταση μόνο για μια Κυριακή του χρόνου. Το τρέξιμο είναι στην καθημερινότητα πολλών γύρω μας. Έχει γίνει συνήθεια, άσκηση και τρόπος ζωής για πολλούς εκεί έξω. Κι έχει κάνει εμάς εδώ στο Oneman να πηγαίνουμε για τρέξιμο παρέα με την ομάδα του #1morekm, να γράψουμε για το πόσο καλύτερο είναι να τρέχεις με παρέα, να εμπεδώσουμε ότι το να τρέχεις σε διάδρομο δεν είναι τρέξιμο, να ζητάμε από κορίτσια σαν την Βασιλική Ρουμελιώτη να μας παροτρύνουν, να αναδεικνύουμε τα καλύτερα για τρέξιμο σημεία στην πόλη, να εμπνεόμαστε από ανθρώπους σαν τον Dean Karnazes. Και να περιφρονούμε περίτρανα κάτι τύπους εκεί στον Guardian που λένε ότι κάνουμε jogging κι όχι τρέξιμο. Θα το λέμε όπως θέλουμε φίλε, εδώ το σουβλάκι το λέμε καλαμάκι.

Για τους σημερινούς κανόνες δεν δούλεψαν οι συνήθεις ύποπτοι του Oneman γιατί οι περισσότεροι δεν τρέχουν και ο Στέφανος είναι hater. Οπότε ζήτησα τη βοήθεια μερικών δρομέων που συναντώ τις Κυριακές στο #1morekm. Οι 8 από αυτούς έχουν τρέξει Μαραθώνιο, οι 6 από αυτούς θα τρέξουν την Κυριακή την κλασική διαδρομή και έδειξαν την ετοιμότητά τους την προηγούμενη Κυριακή στον Υμηττό. Ξανά κλαπ κλαπ κλαπ.

Πάμε λοιπόν να δούμε τους κανόνες που βγήκαν…

Να τρέχεις επειδή σου έχει λείψει, σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος και όχι επειδή ΠΡΕΠΕΙ, επειδή έτσι λέει κάποιο πρόγραμμα κτλ. Δεν θα το χαρείς, οπότε στο δικό μου μυαλό δεν μετράει.

Εαν δεν ξεκινήσεις δεν θα τερματίσεις.

Δεν κάνει κρύο, ζέστη, έχει πολύ ήλιο, έχει πολλή υγρασία κλπ. Δέσε τα κορδόνια και τρέξε.

Το αίσθημα κάθε φορά που τελειώνεις ένα καλό run είναι ανίκητο.

Το τρέξιμο δεν είναι μόδα. Μόδα είναι τα φλούο στο τρέξιμο. Μην μπερδεύεσαι.

Τίποτα δεν μπορεί να σε πωρώσει περισσότερο από το δικό σου αγαπημένο powersong.

Τρέξε στον δικό σου ρυθμό. Μην ζηλεύεις αυτόν που τρέχει πιο γρήγορα, μην κοροϊδεύεις αυτόν που τρέχει πιο αργά.

 

Δεν τρέχουμε χωρίς μπλούζα και με παλμογράφο.

Δεν τρέχουμε χωρίς μπλούζα και με παλμογράφο, ενώ όλοι οι άλλοι είναι με σκούφους και γάντια.

Άμα σου ακούγεται πολύ και κουραστικό ένα 10άρι γκούγκλαρε “Γιάννης Κούρος”

Δήλωσε συμμετοχή σε αγώνες, το να έχεις κάποιο στόχο σε βοηθάει να μην καις τις προπονήσεις

Τα πρώτα 3 χιλιόμετρα ειναι τα χειρότερα. Πάντα αναρωτιέσαι γιατί δεν έμεινες σπίτι. Η ικανοποίηση και η χαρά που νιώθεις στο τέλος σου λύνει την απορία.

 

Πήγαινε τουαλέτα πριν βγεις για τρέξιμο. Δεν θες να σε πιάσει από την πρωινή παγωνιά στο δεύτερο χιλιόμετρο.

Μπορείς να τρέξεις με ό,τι παπούτσι θες αλλά τα πόδια σου, οι σύνδεσμοί σου και τα κόκκαλά σου θα σε ευγνωμονούν αν πάρεις ένα καλό παπούτσι τρεξίματος.

Να σκέφτεσαι τα πιο τρελά σου όνειρα καθώς τρέχεις. Θα σε βοηθήσει να τρέξεις πιο πολύ, πιο γρήγορα, πιο οτιδήποτε θες εσύ. Ας πούμε ένα πολύ modest πράγμα ότι έχεις πάρει το Διηπειρωτικό με τον Παναθηναικό και πανηγυρίζεις μπροστά στη θύρα 13.

 

Με το τρέξιμο φεύγει το (ελαφρύ) hangover.

Το πιο δύσκολο κομμάτι του τρεξίματος ειναι να ξυπνήσεις το πρωί και να βγεις από την πόρτα.

Καμιά φορά ειναι καλύτερο να τρέχεις μόνος σου, δίχως μουσική, με μοναδική παρέα τις σκέψεις σου.

Βάζε στόχους.

Διάβασε το “the terrible and wonderful reasons why I run long distances” από το Oatmeal

Μην ανησυχείς αν κρυώνεις λίγο στην αρχή, ανησύχησε αν ζεσταίνεσαι λίγο στην αρχή.

Οταν σταματάς για να δεσεις το κορδόνι σου, κάθεσαι ΠΑΝΤΑ δεξιά.

 

Δεν χρειάζεται να παίρνεις το τρέξιμο τόσο πολυ στα σοβαρά. Πάνω απ´όλα το κάνουμε για να περνάμε καλά!

Οι μικροενοχλήσεις (φουσκάλες, πρηξίματα, πόνος στις ρώγες) είναι οι χειρότερες.

Θέλει πολλά χρόνια προπόνησης, κυρίως πνευματικής, να δεις κάποιον μπροστά σου και να μην βάλεις τα δυνατά σου για να τον περάσεις. Επειδή έτσι. Επειδή είσαι πιο μάγκας και τρέχεις πιο γρήγορα. Άλλο που αυτός λογικά ακολουθεί το πρόγραμμα του και από μέσα του σε κοροιδεύει επειδή ξέρει πως σε λίγο θα έχεις σουρώσει.

Εγώ το πάνω ακόμα δεν το έχω κερδίσει. Είμαι ακόμα ο 8χρονος που θέλει να τρέξει πιο γρήγορα από τους άλλους. Επειδή έτσι.

 

Δεν αλλάζουμε με τίποτα τις συζητήσεις μετά την αποθέωση, τα μετάλλια, τις σαμπάνιες, τα αυτόγραφα, τις ομαδικές φωτογραφίες, τις συζητήσεις για μελλοντικές μεταγραφές στην Εθνική Ομάδα Αγώνων Δρόμου Ταχύτητας, τις εγγραφές στο IRON Man και την αίτηση Κενυάτικης υπηκοότητας..

Όταν θα τρέξεις σε μεγάλο αγώνα, το να δεις το πρόσωπο ενός αγαπημένου σου ανθρώπου πριν τον τερματισμό είναι σχεδόν όσο λυτρωτικός είναι και ο τερματισμός.

 

Δικαιολογίες υπάρχουν πάντα και υπάρχουν πολλές. Σημασία έχει να τις βάζεις πίσω σου.

Βρες το μέρος που σε φτιάχνει να τρέχεις. Είτε είναι σε βουνό, είτε είναι στη θάλασσα είτε είναι μέσα στα ντουβάρια της πόλης.

Είναι αλήθεια ότι οι δρομείς το παρακάνουν με τις φωτογραφίες από τα runs τους. Αλλά α) δεν σε έβαλε κανένας μπάτσο στο instagram και β) δεν δικαιούσαι να μιλάς όταν βγάζεις κάθε μέρα φωτογραφία το φαγητό σου

Αν θες παρέα για το τρέξιμο, θα βρεις. Είναι πάρα πολλοί εκεί έξω.

Προφανώς και θες να είσαι ωραίος ακόμα και όταν τρέχεις αλλά φρόντισε αυτά που αγοράζεις να ταιριάζουν και στο τρέξιμό σου.

Ρούχα, παπούτσια, εξοπλισμός, όλα έτοιμα απο το προηγούμενο βράδυ.

 

Χαρτί.Υγείας. Πάντα. Μαζί. Στο αυτοκίνητο, στην τσάντα, στην τσέπη ή όπου αλλού θες. ΠΑΝΤΑ! (Pro tip: στο εσωτερικό του εσωρούχου σου μετά απο κανα μισάωρο μετατρέπεται σε μωρομάντηλο).

Δεν ντυνόμαστε σαν κρεμμύδι. Για τρέξιμο πας, μετά απο λίγο θα ζεσταθείς, θα ιδρώσεις (και μετά θα κρυώσεις).

Δεν φοράμε το -ήδη κοντό- σορτσάκι στον αφαλό.

Δεν φοράμε σορτσάκι πάνω απο το κολάν.

 

Κυκλοφορούν εκεί έξω διάφορες χειρονομίες που υποτίθεται πως είναι ο παγκόσμιος χαιρετισμός των runners. Μην τους κάνεις γιατί α) είναι μύθος β) θα σε περάσουν για καθυστερημένο, ανώμαλο, κωφάλαλο που λογικά κάνει χειρονομίες επειδή κάτι χρειάζεται.

Να θυμάσαι πάντα κάτι. Το τρέξιμο είναι η πιο βασική ανθρώπινη άσκηση, η Ιστορία έχει δείξει οτι είναι το πρώτο άθλημα που επινοήθηκε. Ξέρεις γιατί; Επειδή απαιτεί την πιο βασική κίνηση του ανθρώπινου σώματος και τίποτα άλλο εκτός από ένα ζευγάρι παπούτσια (και αυτό το συζητάμε γιατί το barefoot είναι πολύ της μόδας). Οπότε το να φοράς κάλτσες συμπίεσης, ζώνες γεμάτες τζελάκια, διαστημικά κολάν, εξωγηίνα εξαρτήματα που “καλά φίλε, βοηθάνε στον τρόπο που πατάει η υποτείνουσα της πατούσας μου στο χαλίκι του Υμηττού” σε κάνει τουλάχιστον γελοίο. Τουλάχιστον απόφυγε τα για οποιαδήποτε προπόνηση κάτω των 20 χιλιομέτρων. Ένα μπουκαλάκι νερό θα κάνει τη δουλειά του και με το παραπάνω.

 

Είναι εθιστικό ειδικά αν κάνεις το “κόλπο” που λέγεται goal setting. Βάλε ένα στόχο στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Έναν αγώνα, ένα συγκεκριμένο χρόνο, μια διαδρομή. Θα βοηθήσει.

Ακριβώς επειδή είναι εθιστικό, ο όρος post marathon depression είναι 100% υπαρκτός. Τελειώνεις, ξυπνάς το πρωί με τα πόδια σου να ζυγίζουν 100 κιλά και σκέφτεσαι “Και τώρα τι γαμώτο μου;”

Τους όχι και τόσο pro θα τους δεις από τις 6.45 με το αγωνιστικό latte macchiatto στο χέρι

Στόχος είναι να σπάσεις όλα τα ατομικά ρεκόρ. “Ήρθα πρώτος”, “έτρεχα μόνος μου” κλπ.

 

Στα περισσότερα απολαυστικά τρεξίματα η εκκίνηση είναι βασανιστικά βαρετή

Βαριέσαι να πας για τρέξιμο; Κάνει κρύο και δεν έχεις φορτίσει το mp3player; Τυχερέ! Αυτό ακριβώς είναι το συναίσθημα που του πας κόντρα για να τερματίσεις σε ένα μαραθώνιο. Μην αφήσεις την ευκαιρία.

Μην το παρακάνεις με τον εξοπλισμό, και το πόσους υδατάνθρακες πρέπει να καταναλώνεις την ώρα στο 80% του VO2max σου. Η εξιδίκευση χαλάει την απόλαυση.

Ακριβούτσικο και δύσκολο να το βρεις στην Ελλάδα, αλλά δεν έχω βρει καλύτερο προστατευτικό για να αποφύγω τις ματωμένες ρώγες. Ναι, συμβαίνει και αυτό στους δρομείς

Audiobook και podcast είναι εξαιρετική παρέα για τα long run

Η κάλτσα πρέπει να εφαρμόζει καλά στο πόδι για να τρίβεται η κάλτσα στο παπούτσι και όχι το πόδι στην κάλτσα. Καλησπέρα φουσκάλες

Ξεκίνα να τρέχεις, μόνο έτσι θα βρεθείς σε πάστα πάρτι.

 

Τα πρώτα 500μ γκρινιάζουμε. “Είμαι άυπνος”, “ήπια πολύ χθες βράδυ”, “με ενοχλεί το παπούτσι”, “με ενοχλεί το γόνατο”, “είμαι πιασμένος από το τελευταίο τρέξιμο”, “με ενοχλεί το στομάχι μου”, “γενικά με ενοχλούν τα πάντα”.

Από το δέκατο χλμ και μετά φωνάζουμε κάθε 1χλμ στους προπορευόμενους (γιατί πάντα είσαι πιο πίσω) “Κομάντοοοοοοοο”.

Αν είσαι άντρας και τρέχεις για να χάσεις κιλά, μην τρέχεις γιατί είναι μύθος ότι χάνεις κιλά με το τρέξιμο. Αν είσαι γυναίκα και τρέχεις για να φτιάξεις ωραία πόδια, μην τρέχεις γιατί το τρέξιμο κάνει συνήθως άσχημα πόδια στις γυναίκες.

Την αντοχή θα τη χτίσεις. Την ταχύτητα επίσης, όχι το ίδιο εύκολα αλλά θα τη χτίσεις. Αυτό που θέλει την πιο πολλή δουλειά είναι το μυαλό σου όταν τα πόδια σου δεν σηκώνονται, όταν έχεις στερέψει από δυνάμεις, όταν τα μάτια σου δεν μπορούν να σηκωθούν από το έδαφος.

Το πιο δυσκολο πράγμα στο τρέξιμο είναι να δέσεις τα κορδόνια σου (και να βγεις! έξω απο το σπίτι)

 

Την προηγούμενη ενός αγώνα έχει πάντα ξεκούραση. Και καλό φαί. Και πολύ νερό. Και όχι πολλά τσιγάρα. Και όχι ξενύχτια. Ούτε την Παρασκευή. Η είμαστε δρομείς ή δεν είμαστε. Παρόλα αυτά αν κάποιος έρθει κατευθείαν απ’ τα μπουζούκια και χρειαστεί σταθμό πρώτων βοηθειών, ασθενοφόρα και ιατροί θα βρίσκονται σε διάφορα σημεία.

Το πρωί πριν τον αγώνα, μην πιείτε 3 λίτρα νερό για να είστε ενυδατωμένοι. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να τρέχετε προς τις τουαλέτες αντί προς τον τερματισμό! Και μη φάτε ένα ολόκληρο πλήρες American breakfast, 1 τσουρέκι ή 2 ζαμπονοτυρόπιτες με χωριάτικο φύλλο αλλά μην έρθετε και νηστικοί γιατί θα σας μαζεύουμε. (Φάτε δημητριακά ή ψωμί με μαρμελάδα και φρούτο ιδανικά μπανάνα).

Πολυμορφικοί σκούφοι τύπου buff είναι πολύ χρήσιμοι, γίνονται από περικάρπιο για τον ιδρώτα μέχρι καπέλο.

Σε περίπτωση που δεν θυμάσαι αν έβαλες αντιηλιακό στο κούτελο, θα το μάθεις όταν θα καίνε τα μάτια σου από το μίγμα αντιηλιακού-ιδρώτα.

Καλά χιλιόμετρα την Κυριακή και κάθε μέρα…