Φόρμα ή τζιν;

Το Oneman δίνει για μια μέρα το τιμόνι στο AD&PR Lab του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Το κείμενο που θα διαβάσεις παρακάτω αποτελεί μέρος μίας ενέργειας κατά την οποία πάνω από 40 φοιτητές του AD&PR Lab πρότειναν, έγραψαν και δημοσιεύουν το δικό τους κείμενο στο Oneman. Μπορείς να διαβάσεις όλα τα κείμενα των φοιτητών στο microsite που δημιουργήσαμε για την ενέργεια.

Ας δούμε τις επιλογές.

Περίπτωση Νο.1 : Η Φόρμα

Είσαι τύπος αθλητικός που περνάς ώρες στο γυμναστήριο θέλοντας να αποκτήσεις κοιλιακούς και γράμμωση. Και ίσως τα έχεις καταφέρει. Θες να αισθάνεσαι άνετα μέσα στα ρούχα σου και να φαίνεσαι κουλ. Αν όχι, τότε έχω και εναλλακτική. Απλά έχεις ξυπνήσει με ένα αίσθημα βαρεμάρας και κούρασης και σου είναι πολύ δύσκολο να αποχωριστείς τα ρούχα του σπιτιού. Έτσι, επιλέγεις να μείνεις με την φόρμα όλη μέρα. Και καλά κάνεις. Συμβουλή: Η φόρμα μπορεί να φορεθεί μέχρι και πέντε χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι. Από εκεί και πέρα περνάμε στο τζιν.

Περίπτωση Νο.2 : Το Τζιν

Είσαι ανοιχτός σε κάθε πιθανή πρόκληση και σε κάθε απρόβλεπτη εξέλιξη στη ζωή σου. Για αυτό επιλέγεις μια μέση λύση που σου επιτρέπει να είσαι  κατάλληλα ντυμένος καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Δίνεις προτεραιότητα στο στιλ παρά στην άνεση. Για αυτό και το τζιν που θα επιλέξεις δείχνει στοιχεία της προσωπικότητάς σου. Ανάλογα με τη διάθεση μπορεί να φορέσεις διαφορετικό χρώμα ή ύφος στο τζιν σου. Σίγουρα όμως έχεις ένα που το προτιμάς. Συμβουλή: Μια στο τόσο βάλε φόρμα και πήγαινε για τρέξιμο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να χωράς στο τζιν.

Τώρα είσαι έτοιμος να επιλέξεις.

Ψήφισε κι εσύ και μετά δες τι προτίμησε να φορέσει η συντακτική ομάδα του Oneman.

Τζιν ο Μάνος Μίχαλος

Χωρίς μπότες ή/και καπέλο, αλλά λίγο σκισμένο όταν το απαιτεί η περίσταση. Ξεκάθαρα τζιν πάντως, ειδικότερα τα τελευταία πέντε χρόνια που η συχνή άθληση και εγώ, χωρίσαμε σαν δύο πολύ καλοί (και παλιοί) φίλοι. Μάλιστα, μέχρι πριν λίγο καιρό θα έβρισκες μία φόρμα κάπου στα συρτάρια και τις ντουλάπες μου, είτε από άποψη, είτε επειδή δεν ήθελα να θυμάμαι τις όμορφες στιγμές ιδρώτα και άσκησης. Παρότι τώρα πρόσθεσα 2-3 τρεις φόρμες στην γκαρνταρόμπα μου (τη μία μου την έκαναν δώρο δύο φίλοι – και συμμετέχοντες στο Αιώνιο Δίλημμα), εξακολουθώ να βαδίζω στα 30+ με τζιν, άντε και μερικά υφασμάτινα παντελόνια. Το τζιν πάντως αν ξέρεις να το επιλέξεις, να το συνδυάσεις, να το φορέσεις οποτεδήποτε με τα σωστά αξεσουάρ και ΠΑΝΤΑ με τα κατάλληλα παπούτσια, μπορεί να σου καλύψει όλες τις στιλιστικές ή ακόμη και τις κοινωνικές ανάγκες. Ανοιχτό ή σκούρο χρώμα δεν έχει σημασία, αφού όλα του Θεού είναι.

Το τζιν ανέκαθεν ή τέλος πάντων από τότε που το marketing των μεγάλων brands το συνέδεσαν με την ανδρική υπόσταση, την εργατιά και γενικότερα την τεστοστερόνη, είναι μακράν το πιο manly ρούχο εκεί έξω. Οκ, αν το φορέσει μια γυναίκα με περήφανη πίσω πλευρά, παίρνει άλλη αξία και χάρη, αλλά το blue jean είναι πάνω από όλα γένους αρσενικού.

Τζιν ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Αν ρωτήσεις τους κολλητούς μου, θα σου πουν ότι μία από τις χειρότερες συνήθειές μου είναι να φοράω τζιν ακόμα κι όταν είναι να αράξουμε σε έναν καναπέ για 5 ώρες. Με τα χρόνια το έχω αλλάξει αυτό και έχω αγαπήσει τις φόρμες (συγκεκριμένα τις γκρι αλλά μην τα ξαναλέμε). Και τις έχω αγαπήσει ανιδιοτελώς, τις τιμώ καθημερινά με το που επιστρέφω στο σπίτι αλλά θα ήμουν τουλάχιστον βλάσφημος να μην τιμήσω το ρούχο που μου έβγαλε τρεις εφηβείες. Γιατί στιλιστικά νομίζω βρίσκομαι ακόμα σε μια εφηβεία, υπολογίζω στην τρίτη. Το πραγματικό δίλημμα εξάλλου δεν είναι στο σπίτι, δεν είναι στον καναπέ ή στο γυμναστήριο, το πραγματικό δίλημμα είναι στην καθημερινότητα, στο γραφείο, στη βόλτα. Κι εκεί δεν μπορεί να κερδίσει η φόρμα, δεν μπορεί να κερδίσει το παντελόνι, δεν μπορεί να κερδίσει το τζιν. Είναι πολύ εύκολο να ντυθείς αξιοπρεπώς – αν όχι ωραία – φορώντας τζιν. Είναι δύσκολο να ντυθείς με φόρμα και να νιώσεις ότι έχεις κάνει σήμερα το κάτι παραπάνω. Με τη φόρμα σου το πολύ πολύ να πας για φαγητό με τους κολλητούς σου. Άντε σινεμά. Άντε βόλτα. Με ένα τζιν θα πας παντού.

Τζιν ο Ηλίας Αναστασιάδης

Δεν πίνω πολύ. Ή μάλλον δεν βγαίνω συχνά, άρα μοιραία δεν πίνω πολύ. Αλλά κάτι πίνω. Ε, από αυτά που υπάρχουν διαθέσιμα, προτιμώ το τζιν. Με σπράιτ, αυτός είμαι.

Κοιτάς μία τον κόσμο, πίνεις μια γουλιά. Πετυχαίνεις έναν φίλο, τα λέτε λίγη ώρα, ξανακοιτάς μία τον κόσμο, και το ποτήρι έχει αδειάσει. Το τζιν κατεβαίνει σαν νερό κι επειδή εγώ και οι έντονες γεύσεις αλκοόλ (βλέπε μπέρμπον ή λευκή τεκίλα) δεν τα βρήκαμε ποτέ, συνεχίζω στο δρόμο του τζιν με σπράιτ και του προβλέψιμου πια “μα με σπράιτ; τι φλώρος!”.

υγ. Η φόρμα είναι εντάξει για να πηγαίνεις μέχρι το σουπερμάρκετ ή να παίζεις μπάσκετ το χειμώνα που έχει κρύο. Κάποτε ήταν εντάξει και την ώρα της γυμναστικής. Το πρόβλημα είναι ότι δεν πάμε πια σχολείο.

υγ2. Δημόσια διαπόμπευση σε όσους παίζουν μπάσκετ με τζιν “έτσι μωρέ, για δυο σουτάκια, για πλάκα”. Δεν γελάει κανείς.

Φόρμα ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Γιατί είμαστε και αθλητικοί τύποι, όχι αστεία. Φόρμα, όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά γιατί έχω βαρεθεί κάθε πρωί να ξεκινάω από τη δουλειά και να κουβαλάω μια μικρή γκαρνταρόμπα και να μετατρέπω το πίσω κάθισμα σε ντουλάπα. Το εναλλακτικό σχέδιο θα ήταν να σκάω στο γήπεδο μπάσκετ με τζιν σαν τραγουδιστής. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν γίνεται. Η φάση οπότε -πολύ συχνά- τις καθημερινές είναι φόρμα, για να μην αλλάζω 3 φορές τη μέρα σαν την Άντζελα Δημητρίου. Εκτός του ότι η φόρμα αντιμετωπίζεται και ως θεσμός. Μπαίνεις στο σπίτι και αν δεν είσαι ο πρίγκιπας Κάρολος (ή ο φίλος μου ο Σπύρος) και κυκλοφορείς με σατέν πιτζάμες, βάζεις τη φορμάρα και αράζεις ως άλλος Αλ Μπάντι στον καναπέ. Και ξαφνικά η φόρμα γίνεται συνώνυμο του “αράγματος” και του “τώρα δεν κουνιέμαι”. Για να μην φέρω στο τραπέζι και τα παιδικά μας χρόνια, τότε που το επίσημο ένδυμα ήταν η φόρμα η καλή, αυτή που ήταν σετάκι πάνω  – κάτω. Και από μέσα πουκάμισο για κάθε επισημότητα.

Τζιν ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Για μια στιγμή σκέφτηκα σοβαρά να ακολουθήσω τη συλλογιστική Ηλία Αναστασιάδη και να διαλέξω φόρμα απλώς και μόνο επειδή δεν πίνω τζιν. Όχι, σοβαρά, έχω μισό μπουκάλι τζιν που μου είχαν φέρει μια φορά που είχαμε μαζευτεί να δούμε Doctor Who και είναι ακόμα στο ράφι. Μισό, ανέγγιχτο μπουκάλι τζιν. Ένα βράδυ που είχα ξεμείνει με άδειο ψυγείο και ήθελα τόσο πολύ να πιω λίγο αλκοόλ βλέποντας How to Get Away with Murder, αντί να πιω το τζιν πήρα τηλέφωνο ένα κοντινό μου σουβλατζίδικο που ήταν ακόμα ανοιχτό και απλά παρήγγειλα μια εξάδα μπύρες. Ήρθε ο διανομέας στις 3 τη νύχτα καθημερινής για να φέρει ντελίβερι ένα six pack, ούτε καν ένα καλαμάκι για το τυπικό της υπόθεσης δεν πήρα. Κατέβηκα με τις κάλτσες στην είσοδο να ξεκλειδώσω για να αντικρύσω ένα ξεκάθαρα περιπαικτικό βλέμμα του ταλαίπωρου ντελιβερά καθώς μουρμούρισε με σαφή-αλλά-αποδεκτή ειρωνική χροιά “καλησπέρα, οι μπύρες σας”. Ντράπηκα τόσο που άφησα φιλοδώρημα όσο έκαναν οι μπύρες. Για 6 μπύρες πλήρωσα όσο θα κόστιζε το μισό μπουκάλι τζιν που είχα στο ντουλάπι μου, κι όλα αυτά επειδή δεν ήθελα να πιω τζιν. Τόσο πολύ ΔΕΝ πίνω τζιν.

Τελοσπάντων, ενώ τα σκεφτόμουν όλα αυτά κι ήμουν έτοιμος να διαλέξω φόρμα απλά και μόνο για το high five που θα ανταλλάζαμε με τον Ηλία όταν τον ξαναδώ αύριο, θυμήθηκα πως όταν πήγαινα σχολείο μια μέρα απλά ξέχασα πως είχαμε γυμναστική (δε το λες και έκπληξη ακριβώς) και δεν έβαλα φόρμα. Έφαγα μια ωριαία απουσία ή κάτι τέτοιο, αλλά αποφάσισα πως άξιζε τον κόπο γιατί α) και γυμναστική δεν έκανα β) και φόρμα δεν χρειάστηκε να φορέσω. Γιατί δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα αυτό το win/win; Από εκείνο το σημείο και μετά κατά βάση ‘ξέχναγα’ να φορέσω φόρμα και από τη μέρα που αποφοίτησα νομίζω οι μοναδικές φορές στη ζωή μου που έχω έκτοτε φορέσει φόρμα ήταν καμιά φορά που βάφαμε στο σπίτι ή που μετακόμιζα. Κι άλλη μία φορά που για κάποιο λόγο είχα πέσει για ύπνο φορώντας φόρμα και όταν ξύπνησα ένιωσα πως δεν κάνω τίποτα με τη ζωή μου και όλη τη μέρα κυκλοφορούσα με μια απροσδιόριστη μίνι κατάθλιψη, από αυτές που έχεις όταν ονειρευτείς πως πχ πεθαίνει ο κολλητός σου και ξυπνάς κι όλη τη μέρα νιώθεις μια κατήφεια, μια μιζέρια, χωρίς να έχει συμβεί κάτι το ιδιαίτερο. Ποτέ ξανά.

Τζιν ο Θέμης Καίσαρης

Τζιν στο σχολείο φόρεσα στη Γ’ Λυκείου κι αυτό εννοείται πως είχε τα Jordan από κάτω. Μέχρι τότε μόνο φόρμα, πρωί-μεσημέρι-βράδυ. Κάπου εκεί, το καλοκαίρι του 1994, όταν ο Ζάρκο έφυγε για τον Παναθηναϊκό, όταν όλα άλλαξαν για πάντα, η φόρμα άρχισε να μένει πίσω, το τζιν είχε έρθει για να μείνει. Και τώρα φοράω φόρμες, αλλά σπάνια. Μου θυμίζουν αυτούς που αράζουν στις καφετέριες της διαπλοκής στη Γλυφάδα, τον Λιάγκα να περιφέρεται στη Βουλιαγμένη, τα παιδιά με τις φράτζες, τέτοια πράγματα, τους χούλιγκανς που κυκλοφορούν με φόρμα και μπανάνα στη μέση. Τα τζιν μπορεί να άλλαξαν, μπορεί να μην έχουν καμία σχέση μ’αυτά που φορούσαμε τη δεκαετία του 1990, αλλά εξακολουθούν να είναι ο,τι πιο ωραίο και ταυτόχρονα απαραίτητο. Σε ποιον δεν αρέσει η αίσθηση του καινούργιου ή έστω φρεσκοπλυμένου τζιν και ποιος δεν στεναχωριέται όταν πρέπει να πετάξει το αγαπημένο του;

Φόρμα ο Χρήστος Δεμέτης

Φόρεσα τόσο τζιν στα νιάτα μου (πω ρε τι λέει ο 30αρης που νομίζει πως γέρασε) που πλέον έχω καταλήξει στα υφασμάτινα παντελόνια ή στις φόρμες. Με αθλητικό παπούτσι η μεν φόρμα, με πάνινο ή δερμάτινο μποτάκι το δε υφασμάτινο. Όχι πως λέω “όχι” στο τζιν, αλλά δεν αλλάζω με τίποτα την άνεση του φορμάτου παντελονιού. Συν τοις άλλοις, η φόρμα με κάνει να αναπολώ τις εποχές της γυμναστικής – αχ, τι ωραία χρόνια – και με ψυχαναγκάζει για να πέσω και να πάρω καμια 10αρια πουσάψ την ημέρα, έτσι για το καλό.

Ενίοτε με βάζει και στο τριπάκι να πεταχτώ και μέχρι το πάρκο της Νέας Σμύρνης για ένα τρέξιμο, άντε να πάω και για κανα μπασκετάκι στα πέριξ. Φόρμα στη δουλειά; Όχι εκτός αν πρέπει να έρθεις να δουλέψεις ΣΚ και βαριέσαι να περάσεις από το καθεστώς πιτζάμας στο καθεστώς “στολής εξόδου”, οπότε αλλάζεις ένα παντελόνι, βάζεις ένα εξίσου άνετο και βγαίνεις στον δρόμο. Φόρμα στην έξοδο για καφέ; Ναι. Φόρμα βράδυ για ποτό; Ε όχι, εκεί παίζουν μπάλα και πάλι τα υφασμάτινα που έλεγα πριν.

Φορμίδι ο Στέλιος Αρτεμάκης

Θα ψήφιζα τζιν, αλλά την περασμένη εβδομάδα είχα μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, εγώ που δεν έχει βάλει φόρμα ποτέ στην ώρα της γυμναστικής στο σχολείο, εγώ δεν είχα βάλει φόρμα γενικά, εγώ που είχα ένα παντελόνι για τίποτα βαψίματα, εγώ που τις αγόραζα χωρίς δοκιμή αλλά με το μάτι, πέρασα μια ολόκληρη εβδομάδα με φόρμες. Κάνοντας πρωταθλητισμό στα γεράματα, έβαλα κανονικά φορμίδι (το ίδιο που είχα εδώ και χρόνια) και κατέβηκα στο Greek Squash Finals 2014. Βασικά πήγα να πάθω μεγάλη νίλα. Παραλίγο να έχουμε κηδείες. Αλλά στην διάρκεια του κατάλαβα πόσο μεγάλο πράγμα είναι η άνεση. Πόσο σπουδαίο πράγμα είναι αυτό το φορμίδι. Το έβαζα και το έβγαζα, το ξαναέβαζα, το ξαναέβγαζα, απόλαυση. Αγώνας, μπάνιο, σπίτι, αγώνας, μπάνιο, αγώνας, σπίτι. Απόλαυση. Μέχρι και σε σουαρέ πήγα. Με το φορμίδι Απόλαυση.

Τζιν ο Γρηγόρης Μπάτης

Για κάποιον -όχι και τόσο- ανεξήγητο λόγο, όταν αντίκρισα στο mail μου ετούτο εδώ το δίλημμα, μου ήρθε στο μυαλό ο Στέφανος Τριαντάφυλλος και ο Μάνος Μίχαλος. Ο πρώτος γιατί αν δεν πάει σε κοινωνική υποχρέωση (γάμος, βαφτίσια κτλ) ή για κανά ποτό δεν αποχωρίζεται τις φόρμες του και ο δεύτερος γιατί από τότε που τον πρόδωσαν τα γόνατά του και άφησε την πορτοκαλί μπάλα στην άκρη, φοράει φόρμα μόνο στον ύπνο του (υποθέτω δηλαδή). Κι αν κάποιοι δεν συμμερίζονται πως η εμφάνιση αποτυπώνει την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, τα δύο παραδείγματα που σας προανέφερα, μπορούν να τους διαψεύσουν. Όπως λοιπόν στη ζωή και στην παρέα θες έναν Στέφανο και έναν Μάνο (όχι τον Στέφανο Μάνο), έτσι και στο ντύσιμο θέλεις και το τζιν και τη φόρμα. Δεν είναι εύκολα ερωτήματα αυτά παιδιά, όμως επειδή πρέπει να απαντήσω θα πω τζιν. Τζιν γιατί αυτό φοράω τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας, τζιν γιατί από μικρός θυμάμαι τις φόρμες σετάκι (μπλούζα-παντελόνι) που με “ανάγκαζε” να φοράω η μάνα μου, τζιν γιατί στις δύσκολες στιγμές (aka κοινωνικές υποχρεώσεις) το βάζεις μαζί με πουκάμισο και έξω από την πόρτα. Φόρμα, όσο κι αν συμβολίζεις τη ξεγνοιασιά του Σαββατοκύριακου και την ελευθερία, σχώρα με!

Φόρμα ο Θανάσης Κρεκούκιας

Καταρχήν δεν μου αρέσει το τζιν, το σιχαίνομαι, δεν το πίνω ακόμα κι αν η μοναδική εναλλακτική απέναντί του είναι πολωνέζικη βότκα, σκέτη, 90 βαθμών. Αντίθετα, η φόρμα από μόνη της είναι μια υπέροχη λέξη, αφού παραπέμπει στο κέικ βανίλια, το αγαπημένο μου γλυκό, με το οποίο θα μπορούσα να κάνω τις μεγαλύτερες ασωτίες. Και αφού ξεκαθαρίσαμε τα άσχετα, ας περάσουμε και στα σχετικά. Ωραίο το τζιν, το έχω τιμήσει για πολλά χρόνια, μπάνικο, μανιτζέβελο, άνετο, χρηστικό, ξεβαμμένο, σκισμένο, απ’ όλα. Όμως η μαγεία της φόρμας είναι μοναδική. Γιατί μπορείς να κάνεις τα πάντα. Την χρησιμοποιείς για να παίξεις μπάλα, μπάσκετ, για πυτζάμα, για να περιφέρεσαι άνετος μέσα στο σπίτι, σηκώνεις τα μπατζάκια της αν ζεσταθείς, τα κόβεις αν τα βαρεθείς, ξεγελάς τα κιλά σου, δεν χρειάζεται να ανοίξεις φερμουάρ αν έχεις περιδρομιάσει τον αγλέορα, νιώθεις μια διαρκή απελευθέρωση στις κινήσεις σου και οπωσδήποτε δεν χρειάζεται να ισοσταθμίζεις συνεχώς τα διακεκριμένα σημεία, αφού και αυτά μέσα στη φόρμα ακολουθούν τους νόμους του εκκρεμούς. Για όλα αυτά και για ακόμα περισσότερα, φόρμα μαν. Και κέικ βανίλια.

Τζιν ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Όχι. Δεν ήμουν ροκάς μικρός, ούτε πήγαινα στα λασπουριά του woodstock φορώντας τζιν και έκανα backhead το μακρύ μου το μαλλί. Δεν είχα καν μακρύ μαλλί να φανταστείς. Αλλά το τζιν είναι αυτό που φοράγαμε για καλό όταν είμασταν μικροί και για πρόχειρο τώρα που μεγαλώσαμε. Το συνδυάζουμε και με ένα τζιν πουκάμισο και τριγυρνάς όλη μέρα. Δεν τα λέω εγώ. Η Ελιάνα τα λέει και εμείς ακούμε. Την φόρμα δεν την είχα ποτέ σε εκτίμηση να σου πω την αλήθεια. Ούτε στο δημοτικό που κυλιόμασταν στα πατώματα και παίζαμε ποδόσφαιρο με τα κουτάκια κόκα κόλας. Η φόρμα είναι για το σπίτι. Βασικά ούτε για το σπίτι. Στο σπίτι φοράς και τζιν και είσαι άνετος. Η φόρμα είναι για τον ύπνο. Βασικά, πόσες φορές έχεις κοιμηθεί λιώμα με το τζιν και νιώθεις ένα ωραίο συναίσθημα κραιπάλης την επόμενη; Η φόρμα είναι για να πηγαίνεις να παίζεις μπάσκετ το χειμώνα. Και μόλις ζεσταθείς την βγάζεις και μένεις με το σορτσάκι. Θα μου πεις τώρα, μπασκετάκι παίζεις και με το τζιν, μετά τον καφέ σου, Κυριακή απόγευμα. Άρα τι την χρειάζεσαι την φόρμα;

Τζιν η Κωνσταντίνα Παπαδημητρίου

Μεγάλο το δίλημμα.

Δύσκολη η απάντηση.

Ουφ.

Μου αρέσουν κι εμένα οι φόρμες γιατί μέσα σε αυτές φτιάχνεις κέικ. Κέικ σοκολάτας όμως. Πέρα από αυτό, μου αρέσουν γιατί είναι άνετες και βολικές. Για το γυμναστήριο, για μια καθημερινή βόλτα, για μια κουραστική ημέρα, για τις ώρες που αράζεις στο σπίτι το δικό σου ή των φίλων είναι η τέλεια λύση. Για όλες εκείνες τις φορές που είναι δύσκολο να αποχωριστείς τις πυτζάμες οι φόρμες σου προσφέρουν αυτήν την αίσθηση ελευθερίας που χρειάζεσαι. Δεν σε στενεύουν, ακόμα κι αν έχει φάει το μισό κέικ μόνος (Κέικ σοκολάτας, ξαναλέω). Τις εκτιμώ τις φόρμες. Αναγνωρίζω την σημασία τους.

Αλλά.

Το τζιν είναι σταθερή αξία. Και είναι πάντα μια καλή επιλογή. Από το πρωί στη δουλειά μέχρι το απόγευμα στο σινεμά, στη βόλτα, στα ψώνια, στον καφέ. Είναι ιδανικό για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις και ακόμα περισσότερες. Ανεξάρτητα από την ώρα ή το μέρος το τζιν είναι ένας καλός φίλος που δεν θα σε προδώσει. Και μπορείς να το συνδυάσεις με τα πάντα (σχεδόν). Είτε θέλεις ντύσιμο casual είτε πιο επίσημο. Ακόμα και για μια βραδινή έξοδο θα μπορούσε να φορεθεί με τα κατάλληλα αξεσουάρ. Για αυτό αγαπώ το τζιν. Δεν με περιορίζει. Σε αντίθεση με την φόρμα που όσο κι αν εκτιμώ την απεριόριστη άνεση που προσφέρει κάνει αυτομάτως το ντύσιμο αθλητικό. Άσε που μου δημιουργεί τύψεις που πάλι δεν πήγα γυμναστήριο.

Ναι, και σήμερα τζιν φοράω. Και χθες. Και αν κοιτάξεις το άλμπουμ με τις φωτογραφίες μου θα δεις να το φοράω σε πολλές και διαφορετικές περιστάσεις. Είναι αυτό που βιάζεσαι και δεν ξέρεις τι να βάλεις. Νομίζεις ότι η ντουλάπα σου είναι άδεια (και όντως έτσι είναι γιατί τα ρούχα σου βρίσκονται πεταμένα στο κρεβάτι, το γραφείο, την καρέκλα). Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές το τζιν σε σώζει. Με σκισίματα ή και κλασικό αποτελεί το βασικό κομμάτι γύρω από το οποίο μπορείς να παίξεις με τα χρώματα, τα σχέδια, το ύφος. Και είναι απαραίτητο. Είτε είναι πρωί είτε βράδυ. Είτε έχει κρύο είτε ζέστη. Είτε είσαι αδύνατος είτε ξεκινάς δίαιτα από Δευτέρα. Είτε, είτε, είτε. Η λύση είναι μία. Πιάσε ένα τζιν!

Και κάπως έτσι, ενώ το επιχείρημα με το κέικ ήταν πολύ ισχυρό, δεν θα υποκύψω στις σοκολατο-καταστάσεις και θα υποστηρίξω το τζιν. Όχι ότι δεν θα με δεις να φοράω φόρμα, αλλά ίσως τελικά υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση με εμένα και το τζιν. Ίσως αποτελεί το πιο χρήσιμο κομμάτι της ντουλάπας μου. Και το πιο ωραίο. Και κατάλληλα φορεμένο το πιο στιλάτο. Και δεν το αποχωρίζομαι με τίποτα. Ειδικά το αγαπημένο μου. Σε ευχαριστώ για όλα τζιν.

Τέλος διλήμματος… Τζιν με 66.6%!

Βάλε το τζιν σου και βγες άφοβα!