Στο Mirch θα φας σουβλάκι αλά Ινδικά

Μέχρι στιγμής νομίζαμε ότι το σουβλάκι, όπως η φέτα, το φιλότιμο, το καλό πικ-εν-ρολ, ο φρέντος και το να παίζουμε 6-4 στις πόρτες και να βγάζουμε το ένα πούλι από το να κάνουμε την “κωλόπορτα” μέσα, είναι ελληνικά και μόνο ελληνικά. Να, όμως, που ήρθε το Mirch για να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο.

Συγγνώμη αλλά η φάση “κάτι μέσα σε πίτα” δεν είναι μόνο ελληνική υπόθεση. Ούτε αποκλειστικά ανατολίτικη, όπως θα έλεγε ο Μπαρμπα-Δήμος με τα κεμπάπ του. Πλέον είναι και ινδική.

Θα ρωτήσεις τώρα γιατί ένα τόσο κακό λογοπαίγνιο. Θα σου πω δεν ξέρω. Ίσως γιατί μ’ αρέσουν τα κακά λογοπαίγνια. Ίσως.

Το Mirch, λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι δεν θυμίζει και πολύ ινδικό. Αν εξαιρέσεις, δηλαδή, τους φούρνους tandoori που βρίσκονται στην ανοιχτή κουζίνα. (Και τους Ινδούς που δουλεύουν μέσα). Σοβαρά τώρα: η αισθητική του χώρου είναι εντυπωσιακή. Για take-away. Ινδικό.

Πέτρα, ξύλινα πατώματα, ένα πολύ ευγενικό προσωπικό, ινδικά σκεύη και ένας τοίχος γεμάτος μπύρες. Από όλον τον κόσμο. Η γυάλινη αποτύπωση του “beers of the world”, που φιγουράρει δίπλα από το moto του “Mirch” (επ’ ευκαιρία σημαίνει “καυτερό”). Η προσωπική αγαπημένη (ισπανική) Estrella, η ινδική Cobra, διάφορες ποικιλίες Wychwood και τουλάχιστον 30 διαφορετικές επιλογές. Και πάλι. Εντυπωσιακό. Για take-away. Ινδικό.

Για την ανοιχτή κουζίνα είπαμε. Δεν είπαμε ότι υπάρχουν 2-3 μικρά τραπεζάκια, έτσι ίσα-ίσα, εδώ για να βάλουμε μια ντοματούλα στα τέσσερα, με λίγο χοντρό αλάτι, κάτι ελίτσες και ένα chicken corma για το τσιγάρο.

Και παρότι υπάρχει ένας δεύτερος όροφος με περισσότερα τραπέζια, δεν αλλάζει το πνεύμα του μαγαζιού, που είναι ταγμένο στο take-away. Σε τέτοιο βαθμό, που μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά του φούρνου tandoori ότι είναι το πιο γρήγορο take-away που θα παραγγείλεις ποτέ. Αν θέλεις, πάντως, μπορείς να το επισκεφτείς στην Ερμού (109) στο Μοναστηράκι.

(Ακολούθησέ μας στο Foursquare για να διαβάζεις tips για τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε)

Τι να πάρεις; Ρώτησες “τι να πάρεις”; Είπαμε indian souvlaki. Η παραδοσιακή ελληνική πίτα έχει γίνει εξίσου παραδοσιακή ινδική. Η  λεγόμενη και “nan”. Ξέχνα τζατζίκια, ντομάτες και πατάτες. Ο μοναδικός κοινός παρανομαστής είναι το κρεμμύδι. Κατά τα άλλα διάφορα λαχανικά όπως το αγγούρι, κοτόπουλο tikka και μια εκπληκτική σάλτσα που ονομάζεται mint chutney σύμφωνα με το google.

Μια μικρή λεπτομέρεια. Το ένα indian souvlaki κόβεται ακριβώς στη μέση για να έχει το ίδιο μέγεθος με δύο “δικά μας” σουβλάκια. Για την ιστορία να αναφερθεί ότι το πρώτο μαγαζί που λάνσαρε τη συγκεκριμένη ιδέα ήταν ο “Μπαρμπα-Τζώρτζ” στα Εξάρχεια, αν και νομίζω ότι τo “Mirch”, που δεν έχει κλείσει πάνω από 10 μήνες ζώης, το πήγε ένα βήμα παραπάνω.

Δεν είναι, όμως, το θέμα μας το ποιος ανακάλυψε τα σουβλάκια στις Ινδίες (Ανακάλυψε. Κολόμβος. Ινδίες. Όχι;). Το θέμα μας είναι το “Mirch” και το εντυπωσιακό του πράγματος έχει να κάνει με την αντίθεση των γεύσεων που συναντάς σε αυτό το ινδικό. Γενικά “έχει πλάκα”, όπως έλεγα στον Μάνο (Μίχαλο) όταν τον πήγα εκεί και με κοιτούσε σαν χαζός με το γνωστό “τι πλάκα μπορεί να έχει” βλέμμα του.

Κι όμως. Έχει πλάκα. Είναι κάτι ασυνήθιστο και διαφορετικό. Αλλά οικείο. Που έχει μέσα ένα ελαφρώς καυτερό κοτόπουλο. Αλλά είναι και σουβλάκι. Που έχει έναν ασυνήθιστο συνδυασμό λαχωνικών. Αλλά είναι και σουβλάκι. Που έχει και μια ιδιαίτερη σάλτσα. Αλλά είναι και σουβλάκι.

Πέρα από όλα αυτά μπορείς να πάρεις και άλλα πράγματα στο Mirch, όπως το υπερκαυτερό chicken vindaloo. Αυτό που μηδενίζει τον μετρητή του “πόσο καυτερό”, έχοντας τέσσερις κόκκινες πιπερίτσες δίπλα από το όνομα του. Έτσι για να προσέχουν αυτοί που έχουν ευαίσθητο στομάχι ή αυτοί που δεν ξέρουν να τρώνε. Τους φοβιτσιάριδες, δηλαδή, που τρώνε το ταντούρι τους φλώρικο.

Κατά τα άλλα: nan σε διάφορες γεύσεις, vegetable samosa, ρύζι biryani, chicken tikka Masala και πάει λέγοντας. Γενικά θα μπορούσα να αντιγράψω όλον τον κατάλογο που έχω δίπλα στο λαπ-τοπ, για να κάνω τον ψαγμένο, αλλά δεν θέλω να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Την επόμενη φορά πάλι indian souvlaki θα πάρω.

Διεύθυνση: Ερμού 109, Μοναστηράκι