Ο μάγος DMC μπορεί να κρύψει την μπάλα κυριολεκτικά

Λατρεύω τα μαγικά και τους μάγους και οτιδήποτε μοιάζει ή όντως είναι μεταφυσικό. Δεν ήταν ούτε μία ούτε οι δύο οι φορές που ο Βρετανός μάγος Drummond Money-Coutts με προσγείωσε λέγοντας ότι δεν έχει σκοντάψει ποτέ σε μια απόδειξη αληθινής μαγείας, αλλά δεν πτοούμαι με τίποτα.

Το ραντεβού με τον φυσικό πρωταγωνιστή της σειράς ‘Beyond Magic with DMC’ ήταν στον έβδομο όροφο του New Hotel στη Φιλελλήνων. Βλέπεις το National Geographic κατάφερε να φέρει τον DMC στην Ελλάδα για μια εμφάνιση στο Athens Science Festival την περασμένη εβδομάδα και ο OTE TV μου χάρισε την ευκαιρία να μιλήσω από κοντά μαζί του. Περπάτησα λοιπόν από το Παγκράτι μέχρι τη Φιλελλήνων, καταφέρνοντας να καταπιώ ένα μυγάκι (ό,τι πιο κοντά σε μαγικό έχω κάνει φέτος) και να βήχω σαν αλκοολικός ναύτης ‘δεμένος’ στο λιμάνι του Σαουθάμπτον καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης.

Ο DMC, τρομερά ευγενής και στον χαρακτήρα εκτός απ’ την καταγωγή (σ.σ. ο πατέρας του είναι ο 9ος βαρόνος Latymer και ο ίδιος, ο νόμιμος  κληρονόμος του τίτλου ευγενείας), έκανε ότι δεν ενοχλείται από τον βήχα μου και κάθισε να συζητήσουμε για λίγη ώρα.

Και δώσ’ του βήχα και χαμό.

Τον ρώτησα πόσο άσχημα ήρθε στους αριστοκράτες γονείς του η ανακοίνωση ότι θέλει να γίνει μάγος. Πόσο μη αριστοκρατικό από μέρους του να λυγίζει κουτάλια, να ξεφεύγει από φορτηγά που κλάσματα δευτερολέπτου πριν τον κάνουν χαλκομανία ή να κάνει εκατομμύρια κόλπα με την τράπουλα.

“Σίγουρα δεν έδειξαν να χαίρονται στην αρχή, είχαμε τις αναπόφευκτες συζητήσεις για το μέλλον μου, αλλά σύντομα είδαν ότι δεν ήμουν εκεί για να το διαπραγματευτώ. Τους είπα ότι αυτό θα κάνω στη ζωή μου και ότι καλό θα ήταν να το αποδεχτούν. Νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια, το ‘χουν αποδεχτεί”. Γελάει, και γελάω ταυτόχρονα.

Μένω λίγο στην καταγωγή του και τον ρωτάω ποιο είναι το πιο βρετανικό πράγμα σ’ εκείνον. “Μάλλον το όνομά μου”, απαντάει αφού συμβουλευτεί τον μάνατζέρ του που κάθεται σιωπηλός λίγο πιο κει. Από τον τρόπο που ξαφνιάστηκε, θεώρησα ότι δεν τον είχαν ξαναρωτήσει κάτι παρόμοιο. Είπα να ρωτήσω κάτι πιο δημοφιλές όπως το ποιον συνάδελφό του θεωρεί κορυφαίο.

“Νομίζω ότι ο David Copperfield είναι ο σπουδαιότερος όλων. Αυτά που έχει κάνει είναι ασύλληπτα. Είναι ο άνθρωπος που έχει κόψει τα περισσότερα εισιτήρια από οποιονδήποτε solo entertainer στην ιστορία. Τον έχουν δει περισσότεροι άνθρωποι ζωντανά απ’ ό,τι τον Michael Jackson ή τον Elvis. Κανείς δεν μπορεί να το αγγίξει αυτό. Είχε φτάσει να κάνει 500 σόου το χρόνο για χρόνια συνεχόμενα. Είναι θαυμάσιος”.

Αναρωτήθηκα αν τον έχει γνωρίσει από κοντά. Δεν τον έχει γνωρίσει. Μετά τον ρώτησα αν έχει πει κάτι ο Copperfield για τον ίδιο και με το αμήχανο χαμόγελο άσημου έφηβου, ο Drummond μου είπε πως ο Copperfield δεν πρέπει να έχει ούτε ακουστά γι’ αυτόν.

Ο DMC έχει τρέλα με την Ινδία από τότε που ταξίδεψε για πρώτη φορά εκεί στα 19. Το τατουάζ στον αριστερό του κρόταφο είναι οι ινδικές λέξεις για το κουράγιο, την αγάπη και την πίστη, τρεις αξίες που υποστηρίζει ότι τον έχουν φέρει μέχρι εδώ. Δεν είναι θρήσκος, όπως μου εξηγεί στο ξεκίνημα μιας απάντησης.

Ο μάγος που έχω απέναντί μου δεν έχει εξαντλήσει το business plan του στην προσπάθεια να γίνει όσο πιο εμπορικός και διάσημος γίνεται. Ο DMC έχει ψάξει σε βάθος αυτό που λέμε ‘μαγεία’, ταξιδεύοντας μέχρι την Τανζανία για να μελετήσει την ‘παραδοσιακή μαγεία’. Την κακή.

“Πηγαίνοντας στην Τανζανία για να μελετήσω τη μαγεία, αυτό που με τρόμαξε περισσότερο ήταν ότι θανατώνονται τρεις άνθρωποι τη μέρα με την κατηγορία ότι κάνουν μάγια. Αυτό που συνέβαινε στην Αγγλία τετρακόσια χρόνια πριν, συμβαίνει ακόμα σε διάφορες γωνιές της Αφρικής. Στη Δύση, τα μαγικά είναι περισσότερο διασκέδαση, κι έτσι είναι πανεύκολο να ξεχάσεις ότι πριν λίγους αιώνες, η μαγεία χρησιμοποιούνταν με σκοπό να εκμεταλλευτεί και να βλάψει ανθρώπους”.

Τονίζοντας για εκατομμυριοστή φορά (φαντάζομαι) ότι, με την κατάλληλη πρακτική εξάσκηση και άπειρη ενασχόληση, μπορεί οποιοσδήποτε να γίνει μάγος (“ακριβώς όπως θεωρητικά οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει κιθάρα”), ο Money-Coutts με επιμορφώνει ότι η κακή μαγεία χρησιμοποιεί ακριβώς τις ίδιες τεχνικές με τους ‘συμβατικούς, εμπορικούς’ μάγους.

“Μπορώ να σου ζητήσω να σκεφτείς ένα χρώμα. Θα προσπαθήσω, θα το βρω και στο τέλος θα γελάσουμε. Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο μπορούσε ένας ‘κακός’ μάγος να βρει το αγαπημένο χρώμα του νεκρού παππού σου -αφού σου ζητούσε πρώτα να το φέρεις στο μυαλό σου- και να σε εκμεταλλευτεί οικονομικά βάσει αυτής της ‘επιτυχίας’”. 

Χρόνια αφού άρχισε να ασχολείται με τη μαγεία, ο DMC βρήκε την αυτοπεποίθηση που του έλειπε.