Τα 11 επικότερα γκρεμοτσακίσματα του Tour de France

Δε σκεφτόμαστε συχνά την ποδηλασία δρόμου ως σπορ ακριβώς θεαματικό με την έννοια του επιφανειακού εντυπωσιασμού, διότι πράγματι, οι πιο αγωνιώδεις στιγμές στους μεγάλους γύρους έρχονται όταν κάποιος αναβάτης επιτίθεται (ή αναμένεται να επιτεθεί ή κάνει στα ψέμματα πως θα επιτεθεί) ή χάνει επαφή με κάποιον βασικό αντίπαλο στα ψηλά της κατάταξης. Είναι πολύ περισσότερο στρατηγική και μακροσκελής αγωνία από ό,τι θέαμα.

Όμως!

Αφενός οι επιθέσεις όταν όντως έρχονται είναι από τα πιο συναρπαστικά πράγματα που μπορείς να βρεις οπουδήποτε στον αθλητισμό, αφετέρου: πτώσεις. Πολλές πτώσεις. Και δεν είναι παίξε-γέλασε, έχουν (πράγματι) σκοτωθεί άνθρωποι έτσι. Η ποδηλασία μπορεί να είναι πολύ σκληρό, πολύ επικίνδυνο σπορ, ειδικά όταν οι συνθήκες είναι άγριες και δε συγχωρούν, και οι ποδηλάτες πρέπει μαζικά να ανεβοκατεβαίνουν απότομες πλαγιές ή να πηγαίνουν σε φουλ ταχύτητα σε κάτι πλακόστρωτα από την κόλαση.

Και αυτό δε συνυπολογίζει καν εξωτερικούς παράγοντες, από περαστικούς μέχρι σκύλους μέχρι -true story- το αμάξι της τηλεοπτικής κάλυψης.

Στο φετινό Tour de France έχουν ήδη υποστεί επίπονες πτώσεις τα δύο μεγάλα φαβορί και αμφότεροι εγκατέλειψαν. Και είμαστε μόλις στο 1/3 της διαδρομής ακόμα. Με αφορμή λοιπόν τον φετινό τρομερό Γύρο, θυμόμαστε 13 πτώσεις που πονάμε και μόνο που τις βλέπουμε. (Και στο τέλος οι εγκαταλείψεις των δύο φετινών διεκδικητών.)

***

(2011) Το προσωπικό μου αγαπημένο, το έβλεπα και ζωντανά την ώρα που συνέβη. Έχεις συνηθίσει πτώσεις που τις προκαλούν σκύλοι, περαστικοί, χαλίκια στο δρόμο, βροχή, αστυνομικοί, όλα, τα πάντα. Αλλά πτώση που προκαλείται από το αυτοκίνητο της κάλυψης του αγώνα; Φίλε ηρέμησε λίγο, η δουλειά σου δεν είναι να δημιουργείς τα νέα, ΟΚ; Πέραν του απιστεύτου της υπόθεσης, βλέπεις τη σκηνή και την περνάς κανονικότατα για σκηνή καταδίωξης από ταινία του Τζον Φρανκενχάιμερ, δηλαδή ο τύπος στριβει τη ρόδα, τραμπουκίζει τους ποδηλάτες κι ο Χούγκερλαντ από πίσω εκτοξεύεται πάνω στα σύρματα. Ποιος το οδηγάει αυτό το πράμα, ο Ζαν Ρενό;

(2007) Όταν λέμε σκυλιά btw δεν το λέμε για πλάκα, το εννούμε. Σκυλιά. Όπως λέμε, κάποιος άφησε το σκύλο του στην κούρσα. Ή του είπε, ξερωγώ, “φάει τον κύριο με τα λευκά”.

(2007) Και την ίδια χρονιά είχαμε κι αυτό. Πραγματικά ελπίζω να μην ήταν ο ίδιος σκύλος. Ή πραγματικά το ελπίζω…; Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος. Είναι πολύ περίεργο όλο αυτό.

(2009) Ο Γενς Φογκτ έφαγε μια από τις ύπουλα σκληρότερες πτώσεις, με το ποδήλατό του να πέφτει όταν έχασε τον έλεγχο σε κάποια ανωμαλία του δρόμου, και να σέρνεται στο έδαφος με το κράνος, λίγο δίπλα από το γκρεμό. Άουτς;

(2003) Είμαστε έτοιμοι τώρα για την τριλογία Λανς Άρμστρονγκ; Χαίρομαι, γιατί εγώ είμαι. Πρώτα, η πτώση του Γιοζέμπα Μπελόκι, αγαπημένος, ελπιδοφόρος, ποτέ μετά δεν ήταν ξανά ο ίδιος δυστυχώς. Καθώς αλληλοπιέζονται με τον Λανς τρώει πτώση πολύ άσχημη, ωστόσο όλα τα λεφτά είναι η αντίδραση του Άρμστρονγκ, ο οποίος αναγνωρίζοντας την δική του επικείμενη πτώση, κάνει αριστερά όπου δεν υπάρχει δρόμο παρά μόνο σπαρτά, και κατεβαίνει την πλαγιά με την ανεσάρα του, καταφέρνοντας και να γλιτώσει σίγουρη πτώση, και να ξαναβγει με το γκρουπ των υπολοίπων. Μην πεις ότι έκλεψε, δηλαδή μιλάμε ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΝΣ ΑΡΜΣΤΡΟΝΓΚ.

(2001) Συνεχίζουμε με άλλη μια πτώση που εμπλέκει τον Άρμστρονγκ περιφερειακά. Ο Γιαν Ούλριχ που τον κυνηγούσε (και) εκείνη τη χρονιά, πάει να κάνει μια τσαχμπινιά στη στροφή, μπλέκεται και φεύγει όπως ερχόταν, κατευθείαν #στο_χαντακι. Ευτυχώς δεν έπαθε απολύτως τίποτα, οπότε μπορείς να εκτιμήσεις το χιούμορ της σκηνής. Ο Άρμστρονγκ στο μεταξύ τον περίμενε, όπως επιτάσσουν οι άγραφες κανόνες του αθλήματος, κι έτσι ο Ούλριχ ανέβηκε ξανά στο ποδήλατο και τον έφτασε.

(2003) Και επιστρέφουμε εδώ για να δούμε αυτή τη μαγεία. Αυτή τη φορά οι πρωταγωνιστές αλλάζουν θέση. Ο Άρμστρονγκ κάνει επίθεση, πάει να φύγει (ο Ούλριχ πάντως τον ακολουθεί), όμως μπλέκεται σε κάτι που κρατά ένας θεατής, γκρεμοτσακίζεται και όλο το γκρουπ τον προσπερνά. Ο Ούλριχ, 15″ πίσω από τον Άρμστρονγκ στην κατάταξη, ξέρει πως εδώ βασικά του αρκεί να φύγει μόνος μπροστά, ανενόχλητος πια, για να περάσει μπροστά και να κερδίσει τον Γύρο. Όμως, τζέντλεμαν κανονικός, περιμένει υπομονετικά, δίχως να γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει πίσω του. Ο Άρμστρονγκ, που συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα ακόμα κι αφότου ανέβει ξανά στο ποδήλατο, καταφέρνει εν τέλει να ξαναφτάσει το γκρουπ, το οποίο ο Ούλριχ τόση κρατά σε χαμηλούς ρυθμούς μέχρι να φτάσει ο Άρμστρονγκ.

Ο Ούλριχ εν τέλει πλήρωσε το fair play του με την απώλεια του Γύρου, τον οποίον κέρδισε ξανά ο Άρμστρονγκ, μόνο που κι εκείνος τελικά είδε να χάνει τον τίτλο του μια δεκαετία αργότερα (δίχως να τον κερδίσει ο Ούλριχ στα χαρτιά– οι χρονιές που κέρδισε το Γύρο ο Άρμστρονγκ καταγράφονται πλέον στην ιστορία δίχως νικητή), οπότε ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Δεν ξέρω. Μην κάνετε ναρκωτικά μάλλον. Και αν φάει σαβούρα ο Λανς Άρμστρονγκ, απλά παράτα τον και φύγε.

(2007) Και τώρα ένα αγνό, παραδοσιακό μποτιλιάρισμα.

(2008) Αυτό είναι απίστευτο: Ο φίλος μας εδώ καταφέρνει με ένα μαγικό τρόπο να απογειώσει το ποδήλατό του, ο ίδιος να πέφτει κάτι μέτρα πιο κει, το ίδιο το ποδήλατο να κοπεί στα δύο, αυτός να σηκωθεί σαν ζόμπι μες στην κίνηση και να φτάσει κουτσαίνοντας στην άκρη του δρόμου, κι όλα αυτά να συμβούν δίχως κανείς άλλος απολύτως να επηρεαστεί από όλο αυτό. Είμαστε σίγουροι πως δεν ήταν κανά φάντασμα από τους Γύρους Του Παρελθόντος;

(1991) Ο φανταστικός Αμπντουτζάπαροφ σπριντάρει στο τελευταίο ετάπ για να πάρει τη μεγάλη νίκη, και στην τελική ευθεία για κάποιο λόγο πάει και στουκάρει στον τοίχο των θεατών με αποτέλεσμα μια τρομερά θεαματική πτώση που τον είδε να χάνει πιθανή νίκη για λίγα μέτρα.

Και τώρα για το ματωμένο φινάλε:

(1994) Κάνουμε άκρη όταν στρίβουν προς εμάς το τιμόνι, #to_gnwsto_synthima

***

Και να οι δύο εγκαταλείψεις που στιγμάτισαν τον φετινό Γύρο, πρώτα του Κονταδόρ που το έχει κερδίσει 3 φορές (περίπου, αναλόγως πόσο τυπικός θες να είσαι με ντόπινγκ κι όλα αυτά, η ποδηλασία είναι πολύ κουραστικό άθλημα ως προς τους τίτλους και τα ρεκόρ και άλλες τέτοιες λεπτομέρειες) και μετά του Φρουμ που το κέρδισε πέρσι και όλοι ξέρουμε πως μόνο λόγω συμβολαίου με την ομάδα του δεν το κέρδισε και πρόπερσι παρότι ήταν εμφανέστατα ο περισσότερο ντοπαρισμένος καλύτερος.