Βγάλε μία ώρα στο Real Ryder και τα λέμε

Θα ξεκινήσω ανάποδα για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται. Δεν είμαι ο τύπος που ψάχνει δικαιολογίες (#thelw_na_pistevw) αλλά μετά από μια ώρα στο Real Ryder έψαχνα απελπισμένα για οποιαδήποτε σκέψη θα μπορούσε να απαλύνει τη ντροπή. 

Έχουμε και λέμε:

-δεν είχα εμπειρία στο spin πάνω από δέκα προπονήσεις και αυτές πριν δύο χρόνια

-τα πόδια μου ήταν “φορτωμένα” από τρέξιμο και squash

-αυτή η σέλα με έχει ξεκάνει

-δεν πειράζει κι αύριο μέρα είναι

-σιγά μωρέ και οι άλλοι τα εφτύσαν

-έλα μωρέ οι άλλοι έκλεβαν

Βλέπεις πρώτη φορά δεν έβγαλα προπόνηση. Ήμουν ταπεινωμένος όταν -να σημειώσω- κάτι προπονήσεις kick boxing τις μασάω, στο crossfit που δοκιμάσαμε με τα υπόλοιπα παιδιά βγήκα πρώτος, στα γυμναστήρια που τρέχω και παρά τα χρονάκια / κιλάκια μου βάζω τα γυαλιά στο fitness σε πολλούς. Αυτή τη φορά ένιωσα σακί με πατάτες.

Πρώτη φορά κρέμασαν τα πόδια μου. Δε μπορούσα να κάνω πάνω από δύο τρεις ορθοπεταλιές. Δεν μπορούσα να στηριχτώ για παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα πάνω στο τιμόνι. Μετά από λίγο εγώ έκανα αποθεραπεία και έβγαζα φωτογραφίες την ώρα που άλλοι ανέβαιναν ανηφόρες 3ης κατηγορίας. Ακολουθούσα σε ένα βαθμό ίσιος, καθιστός και καμαρωτός αλλά μέχρι εκεί.

Είναι σπουδαία ανακάλυψη το Real Ryder, αυτό κατάλαβα στη μία ώρα μαζί του στα γυμναστήρια Fitness Star (Θηβών 226, Ρέντη). Σε παίρνει ο προπονητής και σε “στίβει” όπως στο spinning αλλά έχει σημαντικές διαφορές. Το ποδήλατο δεν είναι πακτωμένο στο έδαφος, στηρίζεται σε κάτι άξονες που του επιτρέπουν να “γέρνει” ενώ έχει και τιμόνι. Φαντάσου λοιπόν τις δύο στάσεις της ποδηλασίας (όρθιος – καθιστός) επί τις τρεις θέσεις των χεριών (κοντά στη μέση και μακριά από το σώμα)  που έχεις στο spinning επί δύο (αριστερά – δεξιά). 12, δηλαδή, “ασκήσεις” και δε σου βάζω τους διαφορετικούς ρυθμούς και τα διαφορετικά επίπεδα αντίστασης.

Να σου δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις. Κάνεις πετάλι με μεσαία αντίσταση σε υψηλό ρυθμό. Σου λέει ο προπονητής “σε πέντε στρίβουμε δεξιά.” Στρίβεις (εννοείται χωρίς να κόψεις)  και κάνεις τριάντα δευτερόλεπτα σε κλίση. Εκεί που αγκομαχάς να κρατήσεις το τιμόνι στριμμένο (το ποδήλατο επανέρχεται μόνο του στην οριζόντιο), εκεί που τα πνευμόνια σου ουρλιάζουν, ακούς “σε πέντε αριστερά.” Τώρα για να το κάνεις αυτό χρειάζεται όχι μόνο να στρίψεις το τιμόνι, δηλαδή χερά, αλλά να αλλάξεις και το κέντρο βάρους του σώματος. Να πάρεις δηλαδή τα κιλά που περισσεύουν και να τα μεταφέρεις εν κινήσει στην άλλη πλευρά.

Αυτή είναι μια στιγμή “εύρηκα”. Είναι φάση που ανακαλύπτεις μυς που δεν ήξερες ότι υπάρχουν. Στα πλευρά, στους γοφούς, στα πόδια, παντού. Να στο πω αλλιώς, στο κλασσικό spinning ούτε τα χέρια σου επιβαρύνονται τόσο πολύπλευρα ούτε του μυς του κορμού. Μπορείς απλώς να χρησιμοποιείς τα πόδια σου και κατά περίσταση τα υπόλοιπα. Εδώ επιβαρύνονται και τα δάχτυλα υπό γωνία.

Πάμε τώρα άλλα τριάντα δευτερόλεπτα. Και πάλι δεξιά. Και αριστερά

Πάμε τώρα ορθοπεταλιά. 

Μια πιάνεις, φαντάζομαι.

Το θέμα, ωστόσο, είναι ότι το Real Ryder ταιριάζει στη σύγχρονη αντίληψη προπόνησης. Είναι ότι πιο κοντά στο πραγματικό ποδήλατο με το πλεονέκτημα ότι έχει τον προπονητή για να σου δίνει το ρυθμό. Δηλαδή και ποδήλατο να έκανες, μεταξύ μας τώρα, θα έκλεβες λίγο στην ένταση, θα έκλεβες λίγο και στου χρόνους. Και είναι για πραγματικούς ανθρώπους, αυτούς που στην υπερπολύτιμη ώρα που θα αφιερώσουν στο γυμναστήριο θέλουν κάτι ολοκληρωμένο και δυνατό, όχι να χάνουν το χρόνο τους.

Γι’ αυτό σου λέω, βγάλε μια ώρα Real Ryder και τα λέμε.