Το Quora έχει μια καλή απάντηση σε κάθε σου απορία

Κάθε τρεις και λίγο ακούς για το νέο παιδί θαύμα στη Silicon Valley, τον harvard dropout που το site του που θα αλλάξει το τρόπο με τον οποίο βλέπεις  το ίντερνετ, αλλά η περίπτωση του Adam D’Angelo και του Quora είναι εντελώς ξεχωριστή.

Αυτό το service δεν υπόσχεται κάτι ριζοσπαστικά καινούριο, o συγκεκριμένος τύπος ήταν πρώην Chief Technology Officer του Facebook και το Quora είναι στη φάση που πλέον είναι εταιρεία. Οπότε, ναι, αυτή η προσπάθεια φαίνεται να έχει αρκετές πιθανότητες να είναι το next big thing στο διαδίκτυο.

Ιδού λοιπόν το πρόβλημα που προσπαθεί να λύσει ο D’Angelo. Όταν ψάχνεις κάτι στο ίντερνετ και πολύ περισσότερο μια εξειδικευμένη πληροφορία, αυτή συνήθως βρίσκεται θαμμένη κάτω από έναν τόνο “σκουπίδια”.

Ο αλγόριθμος του Google Search φροντίζει να κάνει τα πράγματα πιο εύκολα βγάζοντας ψηλά το σχετικό λήμμα της Wikipedia, τις εμπορικές καταχωρήσεις και τις δημοσιεύσεις από τις σελίδες με τις πιο πολλές αναφορές. Ωστόσο, η πληροφορία εξακολουθεί να είναι χαμένη.

Αυτό το πρόβλημα προσπάθησαν κάποτε να λύσουν τα forum και τα q&a websites όπως το About.com, το Yahoo Answers και το ask.com. Εκεί έκανες την ερώτηση σου και για να σου απαντήσει κάποιος έπρεπε να είναι μέλος, να έχει όρεξη και να δει το post σου. Συνήθως έμπαιναν δύο τρεις, απαντούσαν και αναλόγως το κλίμα εξελισσόταν μια συζήτηση που δεν έβγαζες άκρη.

Πέρα από αυτό, τα site ήταν αργά, άσχημα και δύσχρηστα. Μπορεί αυτοί που σου απαντούσαν να μην είχαν καμία σχέση. Στο τέλος ένας αλγόριθμος (αναλόγως το είδος του site) έβγαζε τη πιο δημοφιλή απάντηση πιο ψηλά.

Μόνο που δημοφιλής απάντηση δεν είναι απαραίτητα η καλύτερη. Και εδώ είναι που μπαίνει στην εξίσωση το Quora. Το “ερώτημα” που έκαναν οι ιδρυτές του, o  Charlie Cheever και ο D’Angelo στον εαυτό τους είναι το εξής:

Να επιλέγεις τι σε ενδιαφέρει, να κάνεις την ερώτηση σου και η ερώτηση να πηγαίνει σε ειδικούς του κλάδου; Και αν ναι, θα μπορούσαν αυτοί να δώσουν μια εμπεριστατωμένη απάντηση σε εύλογο χρόνο;

Η απάντηση ήταν ναι. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία ενός σεναριογράφου που κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα, τι γίνεται όταν μια ταινία αποτύχει; Ο άνθρωπος αυτός έδωσε μια από τις πιο καλοτεκμηριωμένες απαντήσεις αποκαλύπτοντας παράλληλα τους εσωτερικούς μηχανισμούς της βιομηχανίας στο Quora.

Ενώ είχε δικό του blog και θα μπορούσε να το κάνει βγάζοντας χρήματα το δημοσίευσε στο Quora. Δωρεάν ναι, πρόχειρα όχι. Αυτό είναι το είδος του περιεχομένου που θέλει ο Adam D’Angelo.

Αυτή την προσωπική γνώση που έχουν αποκτήσει οι άνθρωποι από την εμπειρία τους σε κάποιο τομέα και είναι δύσκολο να καταγραφεί σε βιβλία ή να μεταδοθεί με άλλο τρόπο.

Από το πιο απλό όπως το πως πρέπει να μεγαλώσεις ένα κατοικίδιο, μέχρι το πως φτιάχνεις ένα website. Αλλά από κάποιον που έχει μεγαλώσει ένα κατοικίδιο. Ή έχει φτιάξει ένα website. Όχι τύπου “how to” με βήματα σε ακαταλαβίστικη γλώσσα αλλά κάτι πραγματικό και χειροπιαστό

Στο Quora δε χρειάζεται απαραίτητα να κάνεις ερωτήσεις και απαντήσεις. Πολλοί το χρησιμοποιούν σαν εγχειρίδιο κάνοντας browse σε απαντημένες ερωτήσεις. Στο διάστημα που ο Cheever “έγραφε” το Facebook, δεχόταν πολλές ερωτήσεις από προγραμματιστές, ουσιαστικά να δώσει τα φώτα του πάνω σε προβλήματα τα οποία είχε αντιμετωπίσει.

Τις απαντήσεις τις δημοσίευε στο προσωπικό του blog το οποίο κάποια στιγμή έγινε σημείο αναφοράς για προγραμματιστές. Κάπως έτσι ξεκίνησε το Quora το 2009.

Χωρίς τυμπανοκρουσίες, ο D’ Angelo παραιτήθηκε από το Facebook και πήρε μαζί του τον Cheever, τον οποίο μάλιστα είχε φέρει στο Facebook από το Amazon. Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς νοίκιασαν τα φτηνότερα γραφεία που βρήκαν στο Palo Alto και άρχισαν να φτιάχνουν το site.

Οκτώ μήνες μετά το Quora είχε μια μικρή βάση δεδομένων και ένα δίκτυο φίλων από συγγενείς και συνάδελφους. Σε αυτό το διάστημα, το Quora ήταν η καλύτερη πηγή πληροφοριών για start up όπως το PayPal και το Foursquare.

Λίγο αργότερα είχε τα καλύτερα μέρη για φαγητό σε διάφορες πόλεις, o πρώτος κύκλος χρηματοδότησης έκλεισε με έντεκα εκατομμύρια δολάρια, πολύ γρήγορα πήγε στα ενενήντα και σήμερα η αξία του έχει εκτοξευτεί στο ένα δισεκατομμύριο ενώ πολλές φήμες θέλουν να έχουν γίνει προτάσεις εξαγοράς πολλαπλάσιας αξίας.

Και δεν είναι ότι το Quora είναι σαν τη Google ή απασχολεί πολλούς εργαζόμενους. Τα γραφεία του στο Palo Alto μοιάζουν περισσότερο με φοιτητική εστία παρά με γραφεία εταιρείας. Σκέτη μοκέτα στο πάτωμα, θέσεις για ποδήλατα, χαρτιά από junk food. Μια οθόνη προβάλλει τις ερωτήσεις στο @quora.

Γιατί λοιπόν ο D’Angelo πιστεύει ότι θα πετύχει εκεί που έχουν αποτύχει site που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1990; Πρώτον γιατί η κουλτούρα το ευνοεί (οι άνθρωποι μοιράζονται πληροφορίες και δίνουν πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα πιο εύκολα).

Παράλληλα, υπάρχει αρκετή εμπειρία από τις κοινωνικές πλατφόρμες σε τεχνικό επίπεδο. Δηλαδή το Quora δεν θέλει να είναι η νέα Wikipedia αλλά κοινότητες ανθρώπων που ο ένας απαντάει στον άλλο.

Ένας άλλος λόγος είναι η ταχύτητα με την οποία αλλάζουν τα πράγματα. Αν θες να μάθεις οικονομικά πρέπει να πας στο πανεπιστήμιο και να διαβάσεις τα αντίστοιχα βιβλία. Αν θες έχεις όμως μια εξειδικευμένη απορία για το πως θα εφαρμόσεις μια οικονομική θεωρία σε ένα πολύ συγκεκριμένο πρόβλημα θες την άποψη κάποιου που έχει δοκιμάσει κάτι αντίστοιχο.

Βέβαια, όπως κάθε startup που σέβεται τον εαυτό του, το Quora δοκιμάζει διαφορετικές κατευθύνσεις μέχρι να βρει αυτές που θα αγκαλιάσει ο κόσμος. Δεν είναι σίγουρο ότι το εξελιγμένο q&a θα είναι το αποκλειστικό προϊόν.

Ήδη έχουν προσθέσει ένα σύστημα δομημένων κριτικών (για βιβλία, ταινίες, gadget, τηλεοπτικά προγράμματα), embed για ολόκληρες συζητήσεις, εφαρμογή για Android, επίπεδα status για τους χρήστες και μια πλατφόρμα blog.

Συνηθισμένα πράγματα θα μου πεις, αλλά αν εκεί μέσα μπορείς να μιλήσεις με αυτούς που θα σου λύσουν το πρόβλημα και όχι απαραίτητα με αυτούς που θα σε διασκεδάσουν ή σου τονώνουν την αυτοπεποίθηση κάνοντας like σε αυτά που γράφεις, ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι το Quora θα είναι το next big thing στο διαδίκτυο;