Final Four λόγοι για να πας Μαδρίτη

Δεν θυμάμαι ποια είναι ακριβώς εκείνη η ηλικία που επιλέγεις ομάδα. Πότε συμβαίνει δηλαδή το «κοσμικό» γεγονός που αλλάζει –παραδοσιακά- τη διακόσμηση του δωματίου σου, τοποθετεί  στους τοίχους σου παίχτες-σύμβολα λίγα «βήματα» πριν το τρίποντο και σου δίνει την άνεση να μιλάς για μία ΚΑΕ χρησιμοποιώντας πρώτο πληθυντικό.

Κάπου εδώ, θα μπορούσα να τα «ρίξω» όλα στην κακή μου μνήμη. Ωστόσο επειδή κινδυνεύω να γίνω πιο γραφική και από την Puerta de Alcala (ακολουθεί επεξήγησις) δεν θα το κάνω.

Το πιο πιθανό είναι να μην θυμάμαι γιατί ως κορίτσι που σέβεται τα γαλλικά και το πιάνο του και μισεί το μπαλέτο που είχε κάθε Τρίτη και Πέμπτη στις 20.30, δεν κοιμόμουν με μια αφίσα του Αλβέρτη στο προσκέφαλό μου ούτε τσακωνόμουν στους διαδρόμους του σχολείου για τα βήματα που δεν δόθηκαν στο χθεσινό ματς με τον Ολυμπιακό.

Τότε ήταν η πρώτη φορά, που κατάλαβα ότι το να στηρίζεις μία ομάδα δεν είναι ούτε κακό ούτε γελοίο ούτε κάφρικο. Είναι μοναδικό. Και δεν το λέω επειδή κερδίσαμε.

Έκτοτε, κάθε φορά που άκουγα ότι παίζουμε (να το και το πρώτο πληθυντικό) εκτός, με θυμάμαι μετά μανίας να ψάχνω για εισιτήρια, ξενοδοχεία, συμφέροντα πακέτα ώστε να μπορέσω να ακολουθήσω ξανά μία αποστολή. Και να ζήσω την εμπειρία της.

Η μικρομέγαλη αυτή μου εισαγωγή όπως ίσως καταλαβαίνεις, έχει να κάνει με το Final Four της Μαδρίτης. Και φυσικά, με την προσπάθεια του Ολυμπιακού να το κατακτήσει. Και –αναμενόμενα- με την επιθυμία των φιλάθλων του να τον ακολουθήσουν σε αυτό του το ταξίδι.

Μιας και εγώ φέτος δεν έχω λόγο να βρίσκομαι εκεί, αποφάσισα να κάνω για σένα αυτό που θα έκανα εάν η δική μου ομάδα είχε αποστολή στη Μαδρίτη.

Γιατί ναι, προφανώς και δεν θα την έχανα με τίποτα. Και ας έχω ξαναπάει.

Ας βρούμε όμως πρώτα εισιτήρια…

Και ας κλείσουμε και ξενοδοχείο…

Πάμε τώρα στα λιγότερο «διαδικαστικά».

Επειδή γνωρίζω ότι σε αυτά τα ταξίδια πολλές μέρες δεν έχεις, θα σου δώσω λίγα και καλά σημεία που οφείλεις να κάνεις check in (δεν εννοώ στο Facebook!).

Στα μουσεία, αδέρφια, στα μουσεία

Είτε στο Πράδο γιατί είσαι φίλος της Τέχνης και θέλεις να δεις Γκόγια και Ρούμπενς από κοντά είτε στο Βασίλισσα Σοφία γιατί θέλεις να τσεκάρεις τις ομοιότητες της Λιβαδειάς της Θεοπούλας από το Παρά Πέντε με την Γκουέρνικα του Πικάσο από τη Μάλαγα.

Επόμενη Στάση: La Latina

Επειδή νηστικό αρκούδι τη νίκη δεν τη χορεύει και την ήττα δεν τη χωνεύει, με τις τορτίγιες της Juana la Loca ετοιμάσου να κάνεις πάρτυ ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Βόλτα κανείς;

Στην αρχή του κειμένου, μπορεί εκείνο το Puerta de Alcala να σου φάνηκε αλαμπουρνέζικο, ωστόσο, τώρα ήρθε η ώρα να το μάθεις και μάλιστα, να το σημειώσεις γιατί πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφθείς. Μαζί με την Puerta de Sol είναι δύο από τις μεγαλύτερες και καλύτερες περατζάδες στην πόλη. Δεν έχεις λόγο ούτε δικαιολογία να μην τις περπατήσεις.

Σάββας, καφέ

Ναι εντάξει, χωρίς καφέ δεν γίνεται. Θα συμφωνήσω. Γι αυτό να πας στο Café de Oriente, και θα συμφωνήσεις και εσύ μαζί μου.

(Επίτηδες δεν σου αναφέρω τίποτα για ποτό και μπαράκια γιατί στη Μαδρίτη θα βρεις πολλά, και μάλιστα το ένα καλύτερο από το άλλο)

Πριν ευχηθώ καλό ταξίδι, πω «με την νίκη» και σου ζητήσω να στείλεις και μία φωτογραφία και σε εμάς, θέλω να σου υπενθυμίσω ότι πέρα από τουρίστας, εκεί πηγαίνεις για να στηρίξεις και όχι να εξευτελίσεις την ομάδα σου. Εάν με εννοείς.

Τώρα που τα είπα, παίρνω μεγάλο χαμόγελο και σε άπταιστα ισπανικά σου εύχομαι Μπουέν Βιάχε (ελπίζω να μην το σκότωσα).