Ο Matt Dillon δείχνει τιτάνας στη μικρή οθόνη
Στο Wayward Pines είναι έξοχος. Και, όπως πάντα, αληθινός.
- 14 ΜΑΙ 2015
Στα 18 του ήταν ήδη σταρ. Ένας σταρ που έσβησε την τούρτα γενεθλίων του στο Studio 54. Στα 51 του είναι και πάλι πιο επίκαιρος από ποτέ. Τι μεσολάβησε; Καμία 50αρία ταινίες (οι περισσότερες μέτριες), πολλές γυναίκες (οι περισσότερες έξοχες), πολύ αλκοόλ, 35 μόλις (ναι, μόλις, θα έπρεπε να έχει τριπλάσια) εκατομμύρια δολάρια στην τράπεζα και, όπως φαίνεται, μηδέν τύψεις.
Αυτή είναι η καλύτερη συμβουλή που, όπως δήλωσε, έχουν δώσει στον Matt Dillon στη ζωή του. Συγκεκριμένα του την ‘ψιθύρισε’ ένας μισότρελος γέρος, ξημερώματα, σε κάποιο Νεοϋορκέζικο diner. Και ο ίδιος φαίνεται να την ακολουθεί κατά γράμμα.
Τουλάχιστον τα τελευταία 12 χρόνια όταν, μετά την παταγώδη αποτυχία του City of Gods (αυτό που πάει στην Καμπότζη), της μοναδικής ταινίας που έχει τολμήσει να γράψει και έχει σκηνοθετήσει (σ.σ. έχει και ένα σενάριο για ένα crime drama που προσπαθεί να τελειώσει εδώ και 10 χρόνια) αποφάσισε να σταματήσει να πίνει.
Όσον αφορά το πέρασμα στην τηλεόραση (σ.σ. Μέχρι τώρα έχει ‘παίξει’ μόνο σε ένα επεισόδιο στο Simpsons και λίγο στο Modern Family) ο ‘σοφός γέροντας’ είχε να πει:
“Για να είμαι ειλικρινής, δεν βλέπω πολύ τηλεόραση. Ο λόγος που δέχτηκα να παίξω στο Wayward Pines είναι επειδή γούσταρα τον σκηνοθέτη και το σενάριο”.
Τάιμ-άουτ. Μην ξεχνάς ότι κάθε επεισόδιο του Wayward Pines προβάλλεται σε παγκόσμια ταυτόχρονη προβολή κάθε Πέμπτη στις 21.30 από το FOX.
Eντάξει, ο Dillon δεν είναι στην πραγματικότητα -εμφανισιακά- καθόλου γέροντας, αλλά αυτό σου βγάζει όταν τον ακούς να μιλάει. Για την ακρίβεια όχι ότι είναι γέρος, απλά ‘μπαρουτοκαπνισμένος’.
Μπαρουτοκαπνισμένος και μωλωπισμένος όπως ο πράκτορας του FBI που παίζει στο Wayward Pines. Εκείνος που προσπαθεί απεγνωσμένα να φύγει από την ‘hotel california’ τύπου πόλη. Όπως ακριβώς ο Matt παλεύει μια ζωή να μην είναι μέρος του Χόλιγουντ, αλλά να παραμείνει ένας απλός τύπος από την Νέα Υρκη που γουστάρει να βγαίνει και να πίνει με τους φίλους του.
”Κοιτάζω το Χόλιγουντ και αυτό που βλέπω είναι πολύ λυπηρό και σχιζοφρενικό. Προσωπικά πάντα βάζω τη ζωή μου πάνω από την καριέρα μου. Συνήθιζα να λέω ότι ‘Κάθε φορά που ήμουν σε κάποιο East Village Bar ή σε road trip στην Ιταλία, έχανα και από μια δουλειά. Αλλά δεν γουστάρω να περιμένω δίπλα από το τηλέφωνο”.
Προς τιμήν του o Dillon δεν δέχθηκε ποτέ να πάει για τα ‘εύκολα’ φράγκα. Ποτέ δεν έπαιξε σε σίκουελ. Ποτέ σε blockbuster. Ποτέ σε super hero movie. Παρόλο που, φυσιογνωμικά διαθέτει τα προσόντα (βλέπε θεληματικό πηγούνι με μπόνους τα εξίσου ‘θεληματικά’ φρύδια).
Δεν ξέρω για σένα, αλλά προσωπικά ανέκαθεν μου άρεσε. Προφανώς στο πρώτο του μπαμ, στα τέλη των 70ς, όταν και έσκασε μύτη με εντυπωσιακό τρόπο (πρώτα με το Over the Edge, που ενέπνευσε το Smell Likes Teen Spirit των Nirvana και μετά με τα θρυλικά The Outsiders και Rumble Fish).
Προφανώς στο mainstream comeback του, στα τέλη των 90s, με το Wild Things και το Something About Mary.
Προφανώς στο δεύτερο comeback του, το 2004, όταν βρέθηκε υποψήφιος για Όσκαρ με το Crash.
Αλλά και σε πολλά από τα ενδιάμεσα. Είτε στα πολύ καλά του (Drugstore Cowboy), είτε στα καλά του (Το Die For, Albino Alligator, Factotum, Singles), είτε στα μέτρια του (Armored, Takers, Sunlight Jr, The Art of Steal). Η παρουσία του, δηλαδή, ήταν πάντοτε λόγος να δώσω μια ευκαιρία σε μια ταινία.
Ότι δηλαδή ήταν και παραμένει ένα ‘ντόμπρο παλικάρι’ που έχει την αξιοπρέπεια να μην μας σερβίρει bullshit. Ένα παλικάρι που σίγουρα θα είχε κάνει μεγαλύτερη καριέρα αν δεν ήταν τόσο όμορφος (κάποτε ο ατζέντης του επέβαλε στους φωτογράφους να σταματήσουν να τον βγάζουν κούκλο).
Όμως πλέον, στα 51 του, μου κάνει πιο τυπάς από ποτέ. Ίσως να φταίει συνολικά το σουλούπι του που συνεχίζει να θυμίζει Νεοϋορκέζο παλιάς κοπής. Κομπλέ με τη σχετική βαριά κια ασήκωτη προφορά.
Ίσως επειδή ο τωρινός Matt σου βγάζει την αίσθηση ότι τα έχει δει και τα έχει δει και τα έχει κάνει όλα.
Εκτός φυσικά από το να παντρευτεί ή να κάνει παιδιά. Κάτι που αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι. Παρόλο που είχε την ευκαιρία να το κάνει με κάποια από τις άκρως εντυπωσιακές γυναίκες που βρέθηκαν στον πλευρό του όπως οι Cameron Diaz, Heather Graham και Brooke Shields.
Μακάρι το Wayward Pines να είναι το 4ο comeback του. Μακάρι, όπως λέει, να έχει πολλά ακόμη να μας δώσει. Μακάρι να συνεχίσει να είναι αληθινός. Απέναντι σε εμάς και, κυρίως, απέναντι στον εαυτό του.
