Λίγο πριν τη σέντρα της Premier League

Αν η νίκη της Άρσεναλ επί της Τσέλσι πριν λίγες μέρες πέτυχε τίποτα ουσιαστικό, ήταν να τονώσει απολύτως το ενδιαφέρον για το φετινό πρωτάθλημα, και να ενισχύσει τις ελπίδες μας για μια πολύ πιο συναρπαστική βερσιόν από την περσινή.

Η Τσέλσι έχει ένα πρωτάθλημα να υπερασπιστεί, αλλά έχει τα όπλα να το κάνει; Η Άρσεναλ ενισχύθηκε πολύ και κάνει τους φανς της να πιστέψουν, αλλά θα έχει το μέταλλο του πρωταθλητή; Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φτιάνχει μια σκληροτρέχηλη ομάδα με εξαιρετικό κόουτς, μπορεί να χτυπήσει κορυφή; Η Μάντσεστερ Σίτι ανανέωσε τον Πελεγκρίνι αλλά μπορεί να αναμετρηθεί ξανά για το πρωτάθλημα;

Και η Λίβερπουλ κύριε; Η Λίβερπουλ;

Βάζοντας κάτω τα χαρτιά, τρεις δημοσιογράφοι του ΟΝΕΜΑΝ γράφουν τι είναι αυτό που περιμένουν περισσότερο από το φετινό πρωτάθλημα, τι πιστεύουν, τι προβλέπουν, τι φοβούνται.

Η ομάδα που υποστηρίζω

Φυσικά η Λίβερπουλ. Η προπέρσινη απογοήτευση, ακόμα πονάει. Είχα πιστέψει στο πρωτάθλημα και η απώλειά του μου στοίχισε. Η περσινή χρονιά πάλι, θεωρείται ως μη γενόμενη. Η αντικατάσταση του Σουάρεζ από τον Μπαλοτέλι μπορεί να θεωρηθεί ως η μεγαλύτερη τρολιά της χρονιάς, ο Στάριτζ πέρασε τη μισή σεζόν τραυματίας κι ο Στέρλινγκ με το ένα πόδι εκτός Άνφιλντ. Μοιραία μείναμε εκτός τίτλου από νωρίς και τελικά περιοριστήκαμε στην έκτη θέση και την έξοδο στο Europa League. Αποχαιρετήσαμε τον αρχηγό, τον τεράστιο Στίβι και προχωράμε.

Φέτος κάτι γίνεται. Μπέντεκε και Ινγκς είναι ικανοί να αναστήσουν την επίθεση, Φιρμίνιο και Μίλνερ ενισχύουν το κέντρο σημαντικά ενώ και ο Κλάιν προέρχεται από μια εξαιρετική σεζόν στη Σαουθάμπτον. Δεν θα το κρύψω, μετά την περσινή σεζόν που έμοιαζε με ένα τεράστιο μετατραυματικό σοκ, φέτος είμαι αισιόδοξος. Όπως θα πει κάθε φίλος της Λίβερπουλ που σέβεται τον εαυτό του, φέτος είναι η χρονιά μας. -Κωνσταντίνος Αμπατζής

Δεν περίμενα ποτέ να ξεστομίσω κάτι τέτοιο, αλλά κοίτα πώς τα φέρνει η ζωή… Η ομάδα μου στην Αγγλία είναι η Σέφιλντ Γουένσντεϊ, που για άλλη μια χρονιά θα δώσει τον τίμιο αγώνα της στην Τσάμπιονσιπ, αλλά για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, φέτος είμαι με τη Γιουνάιτεντ. Ναι, με την ίδια Γιουνάιτεντ που έχω λοιδωρήσει κατά κόρον. Δεν μπορώ να εντοπίσω τη ρίζα της φετινής συμπάθειας. Ίσως εκτιμώ υπέρ του δέοντος τον Φαν Χάαλ. Ίσως εκτιμώ την φοβερή ψυχραιμία που επέδειξε το συμβούλιο του κλαμπ μετά την περσινή, υπερ-απογοητευτική χρονιά. Το σίγουρο είναι ότι με τον Ρούνεϊ να επιστρέφει ως το βαρόμετρο μιας Γιουνάιτεντ που πρέπει να ζήσει χωρίς τον Φαν Πέρσι (ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω θα δει το Τσάμπιονς Λιγκ από την τηλεόραση, μετά τον αποκλεισμό της Φενερμπαχτσέ), τα πράγματα γίνονται πιο ωμά και σκληρά για τη Γιουνάιτεντ. Ο Ρούνεϊ είναι μπροστά στην πρόκληση μιας χρονιάς που αν όλα πάνε κατ’ ευχήν για τους κόκκινους διαβόλους, θα δικαιούται να δει τον εαυτό του ως τον νέο ‘παντοτινό ήρωα του Μάντσεστερ’. Θέλω πολύ να τον δω να ανταποκρίνεται. – Ηλίας Αναστασιάδης

Τσέλσι, η ομάδα για την οποία είχα γράψει ένα παραλήρημα όταν πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ, είχα πάρει ένα κάρο φωτογραφίες χωρίς να συμβαίνει τίποτα όταν απλώς πήγα έξω από το Στάμφορντ Μπριτζ, είχα βάλει σε σειρά μία-μία τις σεζόν του προπονητή Ζοζέ Μουρίνιο. Από τότε που η ομάδα με τα μπλε είχε Τζόλα και Βιάλι (δύο από τους αγαπημένους μου παίκτες έβερ) να λύνουν και να δένουν, εγώ είμαι πιστός στρατιώτης. Ότι πήραμε στην πορεία μερικά γερά τρόπαια ήταν απλά μια ευχάριστη συνέπεια. Ότι συνεισφέραμε στο χτίσιμο του απόλυτου ποδοσφαιρικού μύθου των ημερών μας, του Ζοζέ, ήταν στην πραγματικότητα το μεγαλύτερό μας κατόρθωμα. Δεν έχουμε ιστορία; Ε, σιγά. Το παρελθόν είναι υπερεκτιμημένο. Έχουμε Ζοζέ. – Θοδωρής Δημητρόπουλος

Το φαβορί

Τρομερά ενισχυμένη η Γουνάιτεντ, παραδοσιακά δυνατή η Σίτι, ενώ η Άρσεναλ έκλεισε την περσινή σεζόν με υποσχέσεις, ΟΜΩΣ. Η Τσέλσι του Μουρίνιο είναι για μένα και φέτος το μεγάλο φαβορί. Πέρσι κατέκτησε την κούπα σχετικά άνετα (ιδιαίτερα για τα δεδομένα της Premier League), με σοβαρότητα σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Χωρίς να έχει σημαντικές απώλειες στο έμψυχο δυναμικό της και με τον Special One στον πάγκο για τρίτη σεζόν, στα μάτια μου μοιάζει και φέτος ως η ομάδα που θα κόψει πρώτη το νήμα. Έστω κι αν ξέρουμε ότι δεν θα αποδώσει εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, θα είναι η ομάδα που θα πάρει τα ματς που πρέπει, με το σκορ που πρέπει, για να πάρει και φέτος το πρωτάθλημα. -Κωνσταντίνος Αμπατζής

Δεν μπορώ να διαλέξω ανάμεσα σε Μάντσεστερ Σίτι και Τσέλσι. Θα είμαι εξαιρετικά χαρούμενος αν δεν το πάρει καμία από τις δύο. Τώρα, αν πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να καταλήξει η κούπα στους μπλε ή στους γαλάζιους, ε προτιμώ στους μπλε. Καμία συμπάθεια για τη Σίτι, που όπως λέει και ο Καίσαρης, η μοναδική της προσφορά στο ποδόσφαιρο ήταν το γκολ του Αγουέρο με την ΚΠΡ το ’12. -Ηλίας Αναστασιάδης

Θυμάμαι τη χρονιά που ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστεί από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Europa και είχαμε ξεσαλώσει όλοι οι βάζελοι, τέτοιο γλέντι δεν είχε ξαναγίνει, ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από Ιούλιο μήνα, χαχαχαχ, τι αστείο, αποκλείστηκε από ομάδα μπάσκετ, επικά γέλια. Την επόμενη χρονιά έπαιξε με την ίδια ομάδα ο Παναθηναϊκός και φυσικά αποκλείστηκε κι αυτός, επειδή η ιστορία έχει αυτό τον τρόπο να σου επιστρέφει με τόκους κάθε φορά που έχεις υπάρξει εριστικός douchebag. Δεν πειράζει- δεν θα σταματήσουμε να είμαστε εριστικοί ως στρατιώτες του Ζοζέ. Δεν είμαστε εριστικοί επειδή κερδίζουμε, είμαστε εριστικοί επειδή είναι ωραίο να είσαι εριστικός. Αλλά όλο αυτό το λέω επειδή φέτος το πρωτάθλημα θα μας το πάρει η Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ και του Πετρ Τσεχ, ακριβώς επειδή η ιστορία έχει αυτό τον τρόπο να γλεντάει πιο πολύ από όλα τα γλέντια που έχεις ρίξει συνολικά εσύ. Όχι ότι πειράζει, και του χρόνου πάλι εριστικοί θα είμαστε. -Θοδωρής Δημητρόπουλος

Ο παίκτης – πουλέν

Ως υποστηρικτής της Λίβερπουλ, θα επιλέξω έναν παίκτη των Reds. Ήρθε η ώρα του Φελίπε Κουτίνιο. Την περσινή σεζόν μας χάρισε μερικά εξαιρετικά παιχνίδια, πέτυχε κάποια πανέμορφα γκολ και έδωσε δείγματα του τεράστιου ταλέντου του.

Αν είναι υγιής φέτος, έχω την αίσθηση ότι θα αποτελέσει τον ηγέτη της Λίβερπουλ, όχι μόνο στο χώρο του κέντρου αλλά και γενικότερα. Ο Βραζιλιάνος μπαλαδόρος μοιάζει αρκετά ώριμος ώστε να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Φελίπε Κουτίνιο, φέτος θα είναι η χρονιά σου. Κι άσε τους Άγγλους να ασχολούνται με τον κάθε Χάρι Κέιν. -Κωνσταντίνος Αμπατζής

Ο Memphis Depay. Οι εποχές που η Μάντσεστερ αγόραζε κυρίους σαν τον Memphis και δεν ‘σκοτωνόταν’ να τους βάλει να παίξουν, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο Memphis ήρθε, θα παίξει και αν είναι υγιής, θα έχει εξασφαλίσει υλικό για ακόμα ένα τέτοιο υπέροχο βίντεο. -Ηλίας Αναστασιάδης

Ε καλά, ο Αζάρ βέβαια. Ο παίχτης που ως Ζοζέ υποστηρίξαμε πριν λίγες μέρες πως είναι καλύτερος από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, που φυσικά δεν είναι αλλά δεν έχει σημασία κιόλας, γιατί το επόμενο καλοκαιράκι ο Αζάρ θα κερδίσει Τσάμπιονς Λιγκ και Euro μαζί. -Θοδωρής Δημητρόπουλος

Ο κόουτς

Θα γελάσετε, αλλά περιμένω με τεράστιο ενδιαφέρον τη φετινή σεζόν της Τότεναμ, λόγω του Μαουρίτσιο Ποκετίνο. Ο Αργεντίνος κόουτς έκανε εξαιρετική δουλειά στη Σαουθάμπτον, πριν αναλάβει τον ηλεκτρικό πάγκο των μονίμως underachievers Spurs.

Η περσινή πέμπτη θέση και κάποια αρκετά καλά παιχνίδια της ομάδας του άφησαν υποσχέσεις και φέτος περιμένω να δω για πρώτη φορά μετά από χρόνια μια σταθερή Τότεναμ που θα θυμίζει περισσότερο την ομάδα που έβαλε 5 στην πρωταθλήτρια Τσέλσι, παρά την ομάδα που δέχτηκε 3 από την Στόουκ και έκανε αρκετές γκέλες μέσα στο White Hart Lane. 

Μπορεί να μην εμπλέκεται σε καυγάδες όπως οι Μουρίνιο και Βενγκέρ, μπορεί να μην κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις όπως ο Φαν Χαάλ, όμως είμαι σίγουρος πως το έργο του Ποκετίνο φέτος θα μιλήσει γι’ αυτόν. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποστηρίζω ότι ξαφνικά φέτος η Τότεναμ θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα, ωστόσο την περιμένω πολύ ανώτερη από τις προηγούμενες χρονιές. -Κωνσταντίνος Αμπατζής

Ο Μουρίνιο. Κάνω ένα απλό σκριν στο Θοδωρή για να τα πει καλύτερα για τον λατρεμένο του Special One. Συνοπτικά και περιεκτικά, ο Μουρίνιο δικαίως θεωρείται η 21η ατραξιόν της Premier League, δίπλα και ισότιμα με τις είκοσι ομάδες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα. Από τις είκοσι, με το ζόρι οι πέντε αποτελούν μεγαλύτερο brand name από τον Πορτογάλο τεχνικό, που στην Αγγλια έχει βρει τον παράδεισο για το πόσο ελκυστικά αλλόκοτος είναι (ή θέλει να νομίζουμε πως είναι). -Ηλίας Αναστασιάδης

Ευχαριστώ Ηλία. Να θυμίσω ξανά πως για τον Μουρίνιο έχω κάνει αυτό εδώ, οπότε αυτή η ερώτηση δεν πρέπει να απευθύνεται σε εμένα. Αλλά εφόσον απευθύνεται, ας μιλήσω για κάτι άλλο, δηλαδή για το μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η περίπτωση Πελεγκρίνι. Πήρε ανανέωση συμβολαίου σε μια προσπάθεια όλων των εμπλεκόμενων να πείσουν τους εαυτούς τους κι εμάς πως του χρόνου δε θα είναι στη Σίτι ο Πεπ Γουαρδιόλα. Αυτές οι περιπτώσεις lame duck προπονητών πάντα έχουν πλάκα γιατί δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθούν. Θα πάει αρκετά χάλια η Σίτι για να τον διώξει στη μέση της χρονιάς παίρνοντας για υπηρεσιακό 4 μηνών, δεν ξέρω, τον Γκους Χίντινκ; Θα κλείσει με μια τίμια 3η θέση και θα ανακοινωθεί ο Πεπ την πρώτη μέρα του καλοκαιριού; Ή θα κάνει κανά τρελό ντεμαράζ κερδίζοντας το πρωτάθλημα στον πόντο μπερδεύοντας τους πάντες και βάζοντάς τους στη διαδικασία να πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στον Πεπ και σε έναν κόουτς που μόλις πήρε πρωτάθλημα; Για τα πρακτικά, μου αρέσει πολύ ο Πελεγκρίνι και εύχομαι να ήταν σε μια ομάδα που δεν αντιπαθώ τόσο πολύ, ώστε να μπορώ πιο ελεύθερα να τον υποστηρίζω. Όπως θα συμβαίνει, λογικά, του χρόνου. -Θοδωρής Δημητρόπουλος

Η Μπόρνμουθ

Καλώς τα παιδιά και εύχομαι να τα περάσουν όμορφα στο ταξίδι τους στην Premier League. Έπειτα από 125 ολόκληρα χρόνια ιστορίας, τα παιδιά της Μπόρνμουθ κατάφεραν να τη φέρουν για πρώτη φορά στην κορυφαία κατηγορία και ψάχνοντας το ρόστερ της, παραδέχομαι ότι αναγνώρισα μόλις 2-3 παίκτες, ανάμεσα στους οποίους τον 35χρονο πλέον τερματοφύλακα Άρτουρ Μπόρουτς και τον δανεικό από την Τσέλσι, Ατσού.

Προβλέπω ότι θα βρεθεί από νωρίς να κυνηγάει, θα τρέξει για μεταγραφές τον Γενάρη, θα κάνει ένα μικρό ντεμαράζ, κερδίζοντας και την Τσέλσι με 1-0 (στις 23 Απρίλη του 2016, σημειώστε την ημερομηνία) και τελικά θα υποβιβαστεί με τιμές και ωραίες αναμνήσεις. -Κωνσταντίνος Αμπατζής

Η ιστορία της Μπόρνμουθ είναι φτιαγμένη για στο καλούπι των τρελών ιστοριών της Πρέμιερ Λιγκ. Δεν χρειάζεται να έχεις τίποτα ιδιαίτερο σαν σύλλογος, όταν είναι η πρώτη φορά στην υπεραιωνόβια ιστορία σου (σ.σ. υπάρχει από το 1899) που θα παίξεις στα μεγάλα σαλόνια. Απλά μένεις ο εαυτός σου και παίρνεις κάτι μπαρουτοκαπνισμένους πρεμιερλιγκίτες σαν τον Γάλλο Ντιστέν, ελπίζοντας να καταφέρεις το απίθανο. Να παραμείνεις στην κατηγορία που λαχταράς εδώ και 115 χρόνια. -Ηλίας Αναστασιάδης

Το Μπόρνμουθ είναι ένα μεγάλο παραλιακό θέρετρο στη νότια ακτή της Αγγλίας, ακριβώς στα ανατολικά του Jurassic Coast. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 η πόλη έχει πληθυσμό 183,491 κατοίκων, τον μεγαλύτερο του Ντόρσετ Με το Πουλ στα δυτικά και το Κράισττσερτσ στα ανατολικά, το Μπόρνμουθ σχηματίζει το Νοτιοανατολικό Αστικό Κέντρο του Ντόρσετ, με συνολικό πληθυσμό άνω των 465,000. -Θοδωρής Δημητρόπουλος