Για σένα νοιάσου και μη χάσεις (και) αυτήν την προσφορά

Τα scroll down κάνουν κακό. Οι φορές που έχω καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα είναι τόσες ώστε και η παραμικρή ενόχλησή μου από κάτι που θα πετύχω κατά τη διάρκεια αυτού του ‘κατρακυλίσματος’ στο Timeline μου, να θεωρείται εντελώς αδικαιολόγητη. Ωστόσο μυαλό, δεν βάζω. Είναι κάτι σαν εθισμός όλο αυτό. Τη μία μέρα λες ποτέ ξανά και την επομένη τσουπ, να σαι, με το ένα χέρι το κινητό και με τα δάχτυλα του άλλου να μιμείσαι την κίνηση του τροχού πάνω στην οθόνη.

Τις προάλλες, με έπιασα πάλι επ’αυτοφόρω να παρακούω την εντολή ου σκρολάρεις και να λιώνω απολαμβάνοντας την ‘ανομία’ μου ξαπλωμένη στον καναπέ. Ήταν περίπου 2 το ξημέρωμα και η δικαιολογία που έδωσα στο δικαστή εαυτό μου ήταν ότι το κάνω για να χαλαρώσω λίγο πριν κοιμηθώ. Καλά να πάθω. Με τη δεύτερη ‘σπρωξιά’ στην οθόνη του κινητού μου έπεσα πάνω σε κάτι που αργότερα θα μου εξασφάλιζε έναν ευχάριστο μεν αλλά όχι όσο γρήγορο θα ήθελα ύπνο. Αναφέρομαι στην φωτογραφία με την τεράστια ουρά έξω από παραρτήματα γνωστής αλυσίδας γυμναστηρίων. Στην αρχή, γέλασα. Έπειτα, προβληματίστηκα.

Μετά το πρώτο σοκ που έχω χάσει επεισόδια από το ελληνικό Gym Show, άρχισα να χαίρομαι με το έθνος μου που επιδεικνύει τέτοιο ζήλο για τη βελτίωση της σωματικής του κατάστασης. Παράλληλα ωστόσο με τα συγχαρητήρια που σκεφτόμουν να γράψω -καλή ώρα- γι αυτήν τους την απόφαση, προσπαθούσα να θυμηθώ το όνομα εκείνου του φίλου μας από την παρέα στο Πανεπιστήμιο και την εξαιρετική σχέση που είχε με το γυμναστήριο του. Πέντε χρόνια δεν άφησε ποτέ την εγγραφή του να λήξει. Φρόντιζε να πηγαίνει μία φορά το Σεπτέμβριο και μία το Μάρτιο για να την ανανεώνει.

Στα καπάκια, θυμήθηκα και τη γιαγιά μου και το αιώνιο κόλλημά της να αγοράζει οτιδήποτε υπάρχει σε προσφορά. Όταν σου λέω οτιδήποτε, το εννοώ. Από γιαούρτια μέχρι μηχάνημα αφαίρεσης κουκουτσιών. “Αποκουκουτσωτή”, όπως μου τον παρουσίασε με χαρά λέγοντάς μου ότι τον πήραμε τζάμπα από 45 μόνο 12 ευρώ. “Ήταν σε προσφορά” μου είπε και με σκούντηξε πονηρά στον αγκώνα.

Ότι αυτόν τον αποκουκουτσωτή θα τον χρησιμοποιήσουμε βία μία φορά στη ζωή μας, ούτε λόγος.

Σε εκείνη τη φάση άρχισα να καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: Λαός του γυμναστηρίου δεν ξέρω αν είμαστε, πάντως προσφορολάγνοι πρέπει να είμαστε σε ένα ποσοστό της τάξεως του 200% (για να έχουμε και ένα κέρδος). Δεν παίζει ρόλο το είδος ή η υπηρεσία. Κανέναν απολύτως. Άπαξ και έχει χαμηλότερη της υπάρχουσας στην αγορά τιμή, τότε τι περιμένουμε; Αλήθεια τώρα, γιατί δεν είναι ήδη σπίτι μας ή γιατί δεν έχουμε ήδη κάρτα μέλους καταχωνιασμένη στο πορτοφόλι μας; Πού θα βρεις φθηνότερο αποκουκουτσωτή; Όχι, πες μου.

Πού θα βρεις φθηνότερη συνδρομή;

Μεταξύ μας, πιθανότατα πουθενά. Ωστόσο, και πάλι μεταξύ μας, εμένα ποσώς με ενδιέφερε να έχω σπίτι μου ένα μηχάνημα που βγάζει κουκούτσια. Εσύ είσαι σίγουρος ότι η επιθυμία σου είναι να περάσεις έναν χρόνο με βαράκια, σχοινάκια και δυναμικά προγράμματα; Αν ναι, τότε πάσο και μαγκιά σου που περίμενες σε όλην αυτήν την ουρά. Αν όχι, τότε αλήθεια, μεταξύ των διάφορων ‘θυμάτων προσφοράς’ μπαίνεις σίγουρα στην πρώτη δεκάδα. Μην σου πω πεντάδα.

Οι ‘δυο μέρες μόνο’ που ζήσαμε στην αρχή της εβδομάδας, δεν είναι αποτέλεσμα του φρικαρίσματος από τις διακοπές του Αυγούστου και των κορμιών της παραλίας που είδαμε και ζηλέψαμε. Ή μάλλον, δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό.

Είναι πράγματι τρομακτικό. Ειδικά αν σκεφτείς όλες εκείνες τις φορές που εσύ ο ίδιος έχεις πέσει θύμα μίας προσφοράς που πίστεψες ότι ήταν πλασμένη για σένα. Είναι πράγματι περίεργο αν σκεφτείς ότι από όλους αυτούς τους ανθρώπους με φθηνή ετήσια συνδρομή γυμναστηρίου είναι αμφίβολο το ποσοστό εκείνων που όντως θα σπεύσουν να γυμναστούν.

Ωστόσο το πιο αστείο στο όλο θέμα ξέρεις ποιο είναι; Για να καταφέρουν αυτοί οι τελευταίοι να γυμναστούν, θα εύχονται η παραπάνω ‘θεωρία της προσφοράς’ να λειτούργησε για τους υπόλοιπους συναθλουμένους τους. Να εγγράφηκαν δηλαδή μόνο και μόνο για να μην χάσουν την προσφορά και όχι για να γυμναστούν. 

Παράνους υγιής εν σώματι υγιή.