10 Ισπανοί που δε μίσησε κανείς

Αν ήξεραν ελληνικά, θα έβαζαν τα κλάματα. Λίγοι αθλητές έχουν μισηθεί, δικαίως ή αδίκως, τόσο σταθερά και σε βάθος από το πάντα ψύχραιμο ελληνικό κοινό, όσο οι Ισπανοί. Ο Ρούντι, ο Ναβάρο, τα αδέρφια Γκασόλ σίγουρα έχουν βάλει το χεράκι τους, αλλά τι πιο αναμενόμενο από ένα κείμενο χολής ανήμερα του προημιτελικού Ελλάδα-Ισπανία;

Έ όχι. Μπορούμε πολύ καλύτερα απ’ αυτό.

Μπορούμε να βρούμε τους Ισπανούς που δεν μας έκαναν να ζωγραφίσουμε τις μορφές τους στον τοίχο και να κάψουμε το σπίτι μας για εξιλέωση. Μπορούμε να βρούμε τους Ισπανούς που δεν διαλύουν το νευρικό μας σύστημα.

Μπορούμε με μια γροθιά να φωνάξουμε Εεεεεεεερνέστο Βαλβέεεερδε και να προχωρήσουμε σε αυτή τη χαρωπή λίστα:

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε

Μπορεί να ακουστεί πιο σαδιστικό απ’ ό,τι είναι, αλλά σε κάθε μη Ολυμπιακό το να βλέπει κάθε Ολυμπιακό να παραληρεί και να πονά στο άκουσμα ή στην ανάμνηση κάποιου, οποιουδήποτε, οτιδήποτε, είναι κάτι. Είναι μια ένδειξη ότι είναι άνθρωποι κι αυτοί, ότι έχουν αισθήματα. Ότι δέθηκαν, ότι αγάπησαν, ότι δεν έγιναν σκέτοι κοινωνοί ενός μονοπωλίου τόσο άτεγκτου που άγγιξε τα όρια της βαρεμάρας.

Πέρα απ’ την οπαδική πλάκα, ο Βαλβέρδε, εκτός από εξαίρετος κόουτς, είναι και εξαίρετος χαρακτήρας, δεν παρουσίασε ποτέ παιδικές ανασφάλειες και χούγια τύπου Βίτορ Περέιρα και με το έργο του στην Μπιλμπάο από το 2013 μας υπενθυμίζει γιατί ήταν πολυτέλεια να τον έχουμε κοντά μας.

Ο Φεράν Μαρτίνεθ

Χτυπάμε το σύστημα από μέσα. Βάζουμε στη λίστα έναν Ισπανό μπασκετμπολίστα. Πρώην μπασκετμπολίστα. Ο ό,τι πιο κοντά σε ‘τίμιο γίγαντα’ παρήγαγε ποτέ το ισπανικό μπάσκετ (και είδαμε στην Ελλάδα με τα χρώματα του Παναθηναϊκού και του Περιστερίου) δουλεύει πλέον ως χρηματοοικονομικός σύμβουλος αθλητών -μιλάμε για ΤΕΤΟΙΑ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ- και προσπαθεί να νουθετήσει τρελαμένους, ακριβοπληρωμένους σταρ ώστε να μην χρεοκοπήσουν στο τέλος της καριέρας τους.

Για τον Φεράν των παρκέ, δεν χρειάζεται να σημειώσουμε πολλά. Ένας γίγας 212 εκατοστών που μόνο συγγνώμη δεν ζητούσε όταν έκανε φάουλ στα αντίπαλα πεντάρια.

Θυμάμαι ακόμα ένα ζεστό πρωινό πριν εννιά χρόνια στη Βαρκελώνη που τον πέτυχα να περιμένει κάποιον στο πεζοδρόμιο έξω από το ξενοδοχείο που έμενα. Είμαι σίγουρος ότι διέγνωσε την έκπληξη στη μούρη μου, αλλά διακριτικός όπως πάντα, έκανε ότι δεν είδε τίποτα.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ

Δεν ξέρω πόσοι είναι οι σύγχρονοι πυλώνες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, αλλά α) σίγουρα δεν είναι πολλοί και β) ο Αλμοδοβάρ είναι ο ένας. Για κάθε εκτόξευση χολής κατά του Ρούντι οφείλουμε, σύσσωμο το ανθρώπινο είδος, να λέμε ‘ευχαριστώ’ που είδαμε ένα ‘Volver’ ή ένα ‘Μίλα Της’ ή μία ‘Κακή Εκπαίδευση’.

Ο Ντάνι Γκαρσία Λάρα

(πίσω στα 2006)

Το σύνθημα ‘Ντάνι Γκαρσία Λάρα, για πάντα σαγιονάρα’ δονούσε τακτικά τα γραφεία του περιοδικού ΜΑΧ τη διετία 2005-07 που ο άλλοτε σταρ της Μπαρτσελόνα άφησε τα φτωχογήπεδα της Primera και ήρθε να δοκιμαστεί στις φαντεζί έδρες της Λιβαδειάς και της Καλαμαριάς. Ο Ντάνι δεν τα πήγε όπως περιμέναμε, αλλά ποιος να του κρατήσει κακία; Έβαζε αυτή την προφητική σαγιονάρα και όλοι κάναμε μόκο. Ίσως η πρόκληση του ελληνικού πρωταθλήματος να ήταν δυσβάσταχτη για τον Ισπανό άσο, ίσως το εύκρατο κλίμα της χώρας μας να του χάλασε τα σχέδια. Το θέμα είναι ότι αν ο Ντάνι πάει αύριο στο Καραϊσκάκης για το Ολυμπιακός-Μπάγερν θα αποθεωθεί όπως του αρμόζει.

Ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ

Ο άνθρωπος που στις συνειδήσεις μας συνέδεσε το όνομά του με τους Ολυμπιακούς Αγώνες περισσότερο κι από τον Σπύρο Λούη. Ο μεγάλος Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ που έφυγε από κοντά μας πριν πέντε χρόνια, είχε να υπερηφανεύεται ότι, εκτός από πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής για 21 χρόνια, υπήρξε και προσωπικός φίλος του Μανώλη Μαυρομμάτη. Beat that δηλαδή.

Ο Λίτο Ροντρίγκεζ

Ναι, αυτός ο all over the place ήρωας του Sense8 δεν είναι άλλος ένας Μεξικανός ηθοποιός. Ζει και δουλεύει στο Mexico City, αλλά ο πατέρας του γεννήθηκε στο Μπιλμπάο. Προς προστασία των αναγνωστών που δεν έχουν δει ακόμη το Sense8, δεν θα επεκταθώ στα του Λίτο. Θα αφήσω το μυστήριο να πλανάται. Είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από τη σειρά κι αυτό δεν είναι ένα εύκολο συμπέρασμα. Το Sense8 είναι γεμάτο από σημαντικούς ήρωες.

O Ινιάκι ντε Μιγκέλ

Ένας χαμάλης πολυτελείας, ένας αθλητής που έπαιξε τέσσερις σεζόν στον Ολυμπιακό χωρίς να δώσει κανέναν δικαίωμα, ένας άνθρωπος που τον λένε Ινιάκι. Δηλαδή τι άλλο χρειάζεται για να μπει στη λίστα;

Ο Ροδόλφο Τσικιλικουάτρε

Ο Ισπανός Στάθης Ψάλτης που απολαύσαμε στο διαγωνισμό της Eurovision το 2008 με το εκθαμβωτικό ‘Baila el Chiki-chiki’ είναι ο πολύτιμος λίθος αυτής της λίστας Ισπανών. Ούνο, ελ μπρίκιντανς, ντος, ελ κρουσαϊτο, τρες, ελ μακελγιάσον, κουάτρο, ελ ρομποκόπ. Και τώρα, πιάστε τον!

Ο Τσάβι

Σπουδαίος, άλλα άκακος. Στο χορτάρι μπορούσε να εκθέσει την μικτή κόσμου αμυντικών χαφ, αλλά κάτι πράο στο βλέμμα μετέφραζε όλο αυτό σε ένα μετριοπαθές ‘έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα’. Ο Τσάβι φαινόταν μονίμως σαν κάτι στο σπίτι να τον ταλαιπωρεί. Ντρίμπλαρε τη μικτή κόσμου αντίπαλων επιθετικών, αλλά ο χαλασμένος φούρνος μικροκυμάτων τον απασχολούσε μάλλον περισσότερο, εξ ου και τα όχι πολλά γελάκια στο χορτάρι. Όταν το ΟΝΕΜΑΝ τον έβαλε απέναντι στον Ινιέστα, ένας σπουδαίος σχολιαστής ονόματι Τιμωρός έγραψε:

“Ωραία η βούρτσα, αλλά αν δεν έχεις οδοντόκρεμα, τσάμπα κόπος. Δηλαδή Τσάβι με κεφαλαία”.

Ο Χαβιέ Μπαρδέμ

Τα δάχτυλα των δύο χεριών δεν φτάνουν για να μετρήσουμε τους λόγους που ο Χαβιέ κλείνει αυτή τη λίστα. Λίγο οι παστίλιες για τον πόνο του άλλου, λίγο η Πενέλοπε Κρουζ που αγαπάει εκείνον κι όχι εμάς και το βελάκι θα δείχνει πάντα προς το μέρος του Ισπανού. Μέσα σ’ όλα, έπαιξε και στο ‘Καμιά Πατρίδα για Μελλοθάνατους’. Ε πολύ θέλει ο άνθρωπος;