Όπου πάει ο Don Johnson προκαλεί χαμό

Από γιος αγρότη και τρόφιμος αναμορφωτηρίου (έκλεψε, στα 12 του, ένα αυτοκίνητο) βρέθηκε να οδηγεί Ferrari (στην tv και στην πραγματικότητα), να έχει 25 μοντέλα στο κρεβάτι του και τον Hunter S. Thompson γείτονα (μαζί σκέφτηκαν το Nash Bridges). Εδώ και πέντε χρόνια κάνει ξανά φοβερά και τρομερά πράγματα. Τι εννοείς δεν το έχεις πάρει χαμπάρι;

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές αναμνήσεις του Don, γιος ενός 19χρονου αγρότη από το Missouri και μιας 17χρονης αισθητικού, σχετικά με την εμπειρία του από το Miami Vice.

Της σειράς δηλαδή (δια χειρός του Michael Mann, μην ξεχνιόμαστε) η οποία, στα 34 του, τον έκανε από την μια μέρα στην άλλη διάσημο. Και, όπως δήλωσε ο ίδιος, ‘το μεγαλύτερο sex idol του σύμπαντος’.

Εκείνον, τηνπόλη, μια σειρά από μελλοντικούς σταρ (Julia Roberts, Helena Bonham Carter, Bruce Willis, Laurence Fishburne, Jimmy Smits, Liam Neeson, Ben Stiller), τον αλιγάτορα του τον Elvis (αυτόν που έμενε μαζί του στο γιοτ του) , τα Versace και Hugo Boss κουστούμια του (που επέμενε να τα φοράει με τα μανίκια σηκωμένα και t-shirt από μέσα), τα αυτοκίνητά του (Ferrari 365 και Ferrari Testarossa) και τα γένια τριών ημερών.

Πόσο διάσημο; Τόσο ώστε ο Reagan τον κάλεσε στον Λευκό Οίκο για να συζητήσουν για το πως είναι καλύτερο να αντιμετωπιστεί το θέμα των ναρκωτικών, την ίδια ώρα που, ένας μεγαλέμπορος, σε μια τουαλέτα club στο Μαϊάμι, του έδινε δώρο ένα κιλό κόκα για να του πει ευχαριστώ (ενώ μέσα σε όλο αυτόν τον κακό χαμό, την είδε και pop star, κυκλοφορώντας soft-rock δίσκο με την υποστήριξη των Tom Petty και Ron Wood).

Πόσο διάσημο; Τόσο ώστε, τα πέντε χρόνια που προβλήθηκε το Miami Vice (1984-1989) να έχει το δικαίωμα να παίρνει τηλέφωνο τα πρακτορεία μοντέλων της πόλης και να του ζητάει να του στέλνουν καθημερινά στο κρεβάτι του από 25 μοντέλα για εκείνον και τους φίλους του.

Μεταξύ των οποίων (φίλων του γενικώς εννοώ, όχι απαραίτητα παρτενέρ στα όργια) ήταν ο Chuck Norris και ο Kurt Russell, που είχαν φτιάξει μαζί μια λίγκα για να κάνουν αγώνες με τα σκάφη τους.

Όχι ότι ο Don, που έχασε την παρθενιά του στα 12 του από μια babysitter, στα 18 του προσγειώθηκε στο San Fransisco καταμεσής του Summer of Love (στο οποίο βούτηξε με τα μούτρα) και στα 25 του παντρεύτηκε την 18χρονη κόρη του συμπρωταγωνιστή του Melanie Griffith (με την οποία ζούσαν μαζί από όταν ήταν εκείνη 15), είχε ποτέ κάποια δυσκολία στο συγκεκριμένο θέμα.

Το μόνο του πρόβλημα είναι ότι, συχνά πυκνά, επέμενε να παντρεύεται. Οι δυο πρώτοι γάμοι του ακυρώθηκαν. Την Melanie την παντρεύτηκε πρώτα στα 18 της και μετά άλλη μια, δώδεκα χρόνια μετά.

Ενώ χρειάστηκε να φτάσει 50 χρονών και να γνωρίσει μέσω του δημάρχου του San Francisco την δίμετρη δασκάλα νηπιαγωγείου Kelley Phleger για να ηρεμήσει (είναι ακόμη μαζί και έχουν τρία παιδιά).

Επίσης, για την ιστορία, να πούμε πως, την περίοδο που τελείωνε το Vice, τα έφτιαξε με την Barbra Streisand (μαζί με την οποία ηχογράφησε και ντουέτο). Ενώ κάποια στιγμή ήταν αρραβωνιασμένος και με την Jodi Lyn O’ Keefe που έπαιζε την κόρη του στο Nash Bridges.

Με άλλα λόγια, ο Don Johnson της σειράς, με αυτόν της πραγματικότητας, κατέληξαν να έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Τον τρόπο ζωής, τα ρούχα, τις υπερβολές (εδώ και μόλις μια δεκαετία είναι που σταμάτησε να μπαινοβγαίνει σε κέντρα αποτοξίνωσης για το αλκοόλ), τα πάντα.

Όμως, το συγκεκριμένο άρθρο, δεν είναι σε καμία περίπτωση νεκρολογία. Γιατί ο Don, ποτέ δεν σταμάτησε να υπάρχει. Αυτό που του συμβαίνει φέτος με το Blood & Oil, όπου κρατάει στους ώμους του όλη την σειρά ως ο γοητευτικός ‘σατανάς’ Happ Briggs, δεν είναι comeback. Γιατί ο Don, ποτέ δεν έπεσε στην αφάνεια.

Ναι, στο Blood & Oil είναι όντως πολύ καλός. Ένας ραδιούργος πετρελαιοβαρόνος που έχει αυτή τη γυναίκα (την πρώην supermodel Amber Valetta).

Αυτή την γκόμενα.

Και μυθικά λεφτά. Όπως, όμως, σταθερά καλός έχει υπάρξει εδώ και πέντε χρόνια. Τόσο τηλεοπτικά, όπου υπήρξε πειστικότατος ως ο πατέρας του Kenny Powers στο Eastbound & Down.

Όσο και κινηματογραφικά. Ξεκινώντας με τον ρόλο του ως εκδικητής Von Jackson στο Machete του Rodriguez το 2010. Συνεχίζοντας με τον Big Daddy ιδιοκτήτη φυτείας στο Django Unchained του ‘έχω ειδίκευση στο να ανασταίνω καριέρες’ Tarantino.

Και καταλήγοντας με το ‘ κρίμα που ελάχιστοι το έχουν δει’ Cold in July ως Τεξανός κτηνοτρόφος/ ιδιωτικός ντετέκτιβ.

Tι να πω. Ίσως να του πήγε γούρι το διαφημιστικό με τον Lebron James που γύρισε (με τον ίδιο ως Sonny) για τη Nike το 2010.

Ίσως να συνειδητοποίησε, εκείνος και οι παραγωγοί, ότι του πάει αφάνταστα, τώρα στα γεράματα, να παίζει το κάθαρμα. Ίσως να βοήθησε ότι είναι πλέον 60, αγέραστος και χορτασμένος. Πάντως όλες οι παραπάνω είναι καλές επιλογές. Για την ακρίβεια απρόσμενα καλές για έναν ηθοποιό που, προσωπικά, κινηματογραφικά, θυμόμουν μονάχα ως cowboy στο Harley Davidson and the Marlboro Man.

Επίσης οφείλω να του αναγνωρίσω ότι, παρότι δεν τον έχω δει ποτέ σε αυτό, ήταν εξαιρετικά έξυπνη και προσοδοφόρα για εκείνον κίνηση (μιλάμε για δεκάδες εκατομμύρια στην τσέπη) το να δημιουργήσει και να πρωταγωνιστήσει στο Nash Bridges.

Πλέον, κρίνοντας από τις συνεντεύξεις του που έχω διαβάσει, ο Don έχει γίνει λίγο Zen Master. Κάθεται στις μπλε πολυθρόνες του σπιτιού του στο Malibu, κοιτάζει τον ωκεανό, παίζει με τα παιδιά του και περιμένει την επόμενη καλή ευκαιρία που θα του χτυπήσει την πόρτα. Γιατί θα του την χτυπήσει. Πάντοτε του την χτυπάει. Άλλωστε, στην τελική, και εκείνη γυναίκα δεν είναι;