O Burt Reynolds είναι μπατίρης, αλλά αμετανόητος

20 χιλιόμετρα και 15-20 λεπτά (ανάλογα με την κίνηση). Αυτή είναι η απόσταση ανάμεσα στην φτωχική κωμόπολη Riviera Beach στην Φλόριντα που γεννήθηκε (γιος του ‘ισόβιου’ και λιγομίλητου τοπικού σερίφη) και το εντυπωσιακό -4 στρεμμάτων- ράντσο Valhalla στο Tequesta, κομπλέ με ένα ποτάμι στην μια πλευρά, ένα εθνικό δρυμό στην άλλη, μια ιδιωτική παραλία και ένα συνονόματο (Burt’s Place) φουλ εξοπλισμένο μπαρ να υποδέχεται τους επισκέπτες, στο οποίο ζει τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του.

Για την ακρίβεια ζούσε αφού, όπως δήλωσε στην πλήρως αποκαλυπτική συνέντευξη που έδωσε στο Vanity Fair με αφορμή την έκδοση της αυτοβιογραφίας του με τίτλο ‘But Enough About Me’, ετοιμάζεται να το πουλήσει και αυτό και να μετακομίσει πίσω στα πάτρια εδάφη.

Εκεί που απολαμβάνει να πηγαίνει υποβασταζόμενος -δεν πεθαίνει, αλλά το κορμί του είναι σμπαράλια λόγω της επιμονής του να κάνει μόνος του όλα τα stunt του- στο ίδιο δημαρχείο όπου έκανε το υποκριτικό του ντεμπούτο το 1956 με το έργο Outward Bound (τον είδαν και του έδωσαν στο φτερό υποτροφία για το Hyde Park Playhouse στη Νέα Υόρκη).

Ο ίδιος επιμένει πως δεν έχει χρεοκοπήσει, όπως υποστηρίζει η φυλλάδα National Enquirer (που έχει επίσης έδρα την Φλόριντα) με την οποία είναι ορκισμένος εχθρός (κάποτε νοίκιασε ένα ελικόπτερο και πέταξε πάνω από τα γραφεία της πετώντας σακιά από κοπριά). Αλλά ότι απλώς το σπίτι είναι πλέον πολύ μεγάλο για κάποιον που αγγίζει τα 80 και μένει μόνος του.

Ο ίδιος λόγος για τον οποίο έκανε πρόσφατα μια δημοπρασία στο Las Vegas (είχε ήδη πουλήσει τις επαύλεις του σε Beverly Hills, Malibu, Georgia και την καλύβα του στα όρη της North Carolina), όπου -έναντι 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων, πούλησε όλα σχεδόν τα αναμνηστικά από την καριέρα του (την Trans Am από το Smokey and the Bandit, τις μπότες από το The Best Little Whorehouse in Texas, το κράνος από το The Longest Yard, το σενάριο του Striptease, ένα Emmy, μια Χρυσή Σφαίρα και την 2,5 μέτρων βαλσαμωμένη αρκούδα που είχε στο σαλόνι του ως προστάτη άγγελο).

Η αλήθεια είναι ότι, σε αντίθεση π.χ. με τον Jack Nicholson που έκανε σοφές επενδύσεις και πλέον μπορεί να απολαμβάνει ανενόχλητος τα γηρατειά του, ο Burt, γέννημα θρέμμα βλάχος αλλά και για μια δεκαετία ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός του Χόλιγουντ (η Wall Street Journal, πίσω στα 70s, τον είχε ονομάσει ‘perfect movie star’) έκανε τραγικά λάθη.

Όλα χαρακτηριστικά της ‘τζιτζικίσιας’ φύσης του αφού το μόνο που τον ένοιαζε πάντα ήταν να συνεχίσει να έχει το ρεκόρ του ανθρώπου που πήδηξε όλες τις συμπρωταγωνίστριες του (μεταξύ των οποίων την Sally Field, που τον παράτησε επειδή την κεράτωνε, αλλά αυτός συνεχίζει να αποκαλεί -όπου σταθεί και όπου βρεθεί- γυναίκα της ζωής του). Επίσης τις φίλες τους, τις κομμώτριες τους, τις αδελφές τους, ακόμη και τις μάνες τους.

Μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν είπε ποτέ όχι σε κακό σίκουελ (βλέπε Smokey and the Bandit Part 3, Cannonball Run IΙ), αλλά αρνήθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη ρολάρες που πρώτα πρόσφεραν σε εκείνον. Όπως αυτόν του Han Solo στο Star Wars, καθώς επίσης του James Bond (επίσης είπε όχι στα Rosemary’s Baby,  Pretty Woman, One Flew Over the Cuckoo’s Nest, M*A*S*H, Taxi Driver, Rocky, The Godfather και Die Hard).

Τον ίδιο που ‘κονιορτοποίησε’ την ευκαιρία που είχε να τον πάρει η Ακαδημία στα σοβαρά όταν, αμέσως μετά το Deliverance, τον ρόλο της ζωής του δηλαδή (αν και, στην πραγματικότητα, επειδή είναι κομματάκι asshole και πολύ βλάχος, εκείνος θα ήταν ο redneck-επίσης ήταν εξαιρετικός στα The Longest Yard και Semi-Tough), πόζαρε γυμνός για το Cosmopolitan, ξαπλωμένος πάνω σε ένα δέρμα αρκούδας. Μια λήψη που έχει κοπιαριστεί και τρολαριστεί αμείλικτα.

Ένα προικισμένο -αλλά και φαντασμένο- παλικάρι με χιούμορ, μεταδοτικό χαμόγελο και γενικώς τύπου ‘good ol’ boy Matthew Mcconaughey’ γοητεία που κατάφερε να σπαταλήσει την δεύτερη ευκαιρία για comeback που είχε όταν, στα γυρίσματα του Boogie Nights, ήταν τόσο απαξιωτικός (‘Αρνούμαι να πάρω οδηγίες από κάποιον που είναι πιο νέος από κάποια sandwich που έχω φάει’) απέναντι στον Paul Thomas Anderson (που του είχε υποσχεθεί -και το τήρησε- ότι θα είναι υποψήφιος για Όσκαρ αν δεχθεί να παίξει τον ρόλο του βετεράνου πορνο-παραγωγού) ώστε κανείς δεν τον προσέλαβε ξανά (ο Burt ισχυρίζεται ότι μέχρι τώρα δεν έχει δει την ταινία).

Ίσως γιατί εκείνος πόνταρε πάντοτε σε λάθος άλογο. Πίστεψε π.χ. ότι θα ήταν το Striptease, η αηδία με την Demi Moore που γύρισε ένα χρόνο πριν, που θα γινόταν επιτυχία.

Αν και, για να είμαστε δίκαιοι, πάντοτε ήταν ειλικρινής. Είπε κάποτε στο show του Johnny Carson ‘Μην χαραμίσετε τα λεφτά σας για να δείτε την ταινία μου. Είναι σκουπίδι’. Κάτι που ισχύει σίγουρα για ότι έχει γυρίσει μετά το 1997.

Όπως και να’χει τα μεγαλύτερα λάθη του, αυτά που του στοίχισαν περισσότερο, είχαν να κάνουν με την παροιμιώδη ανεπάρκεια του στον χειρισμό των οικονομικών του. Ξεκινώντας από το διαζύγιό του με την 2η γυναίκα του, την ‘μαξάρω μια πιστωτική στην καθισιά μου’ Loni Anderson (για μια περίοδο υπήρξαν οι Jolie και Pitt των βλάχων). Παρότι είχαν προγαμιαίο συμβόλαιο, εκείνη τον έπεισε να υιοθετήσουν (κάτι που το καθιστούσε άκυρο). Και μετά τον έγδυσε κανονικά.

Συνεχίζοντας με υπερβολές όπως μια φάρμα αλόγων με 150 άλογα, περουκίνια αξίας 100.000 δολαρίων, ένα ιδιωτικό αεροπλάνο, ένα ελικόπτερο, ένα club στην Atlanta, μια ομάδα Αμερικάνικου ποδοσφαίρου (Tampa Bay Bandits), ένα κινηματογράφο και εκατοντάδες μεταξωτά κουστούμια και μπαντάνες.

Και καταλήγοντας σε ‘άχαστες’ επιχειρηματικές ευκαιρίες όπως τα 20 εκ. δολάρια που πέταξε σε μια αλυσίδα εστιατορίων με κουζίνα του αμερικάνικου Νότου (Po’ Folks) και σε μια με diner (Daisy’s Diner). Επιπλέον είχε υπογράψει ένα χαρτί που απάλλασσε τους λογιστές του από κάθε σχετική νομική ευθύνη. Άσε που ο μόνος λόγος που του έμεινε πεσκέσι το ράντσο, παρόλο που είναι χρεοκοπημένος από το 1996 (μέχρι και τον περουκιέρη του φέσωσε) είναι λόγω ενός νόμου περί προστασίας της πρώτης κατοικίας στην Φλόριντα.

Τα τελευταία χρόνια αυτό που του δίνει χαρά είναι να αράζει με τους παιδικούς του φίλους στο αγαπημένο τους diner (εκεί όπου η σερβιτόρα τους δίνει δωρεάν γλυκά), να διδάσκει μια φορά την εβδομάδα υποκριτική και να περνάει τα βράδια του με την -σχεδόν συνομήλικη- φιλενάδα του. Γιατί από όλα (και είναι πολλά) έχει μετανοιώσει; Όπως είπε χαρακτηριστικά στο Vanity Fair ‘Μετανιώνω για ότι δεν ξόδεψα παραπάνω χρήματα και δεν το χάρηκα περισσότερο. Γιατί πάντοτε μπορείς να ξοδέψεις παραπάνω χρήματα’