Τα βρήκαμε σκούρα κύριε Loeb;

Στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, το καλεντάρι λειτουργεί ανάποδα από το ποδοσφαιρικό. Οι σεζόν συνήθως είναι Μάρτιο-Νοέμβριο και ο χειμώνας, είναι το αντίστοιχο ποδοσφαιρικό καλοκαίρι. Σανίδα σωτηρίας σε έναν ωκεανό βαρεμάρας για κάθε ποδοσφαιρόφιλο είναι στις ζυγές χρονιές το Μουντιάλ ή το Euro. Αντίστοιχα για κάθε petrolhead, είναι το Ράλι Ντακάρ. Η υπέρτατη δοκιμασία για ανθρώπους και μηχανές που κάθε Ιανουάριο έρχεται να μας θυμίσει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος για να γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας. Συγκεκριμένα φέτος, 9.237 χιλιόμετρα μακριά!

Αυτό ήταν το συνολικό μήκος των απλών και των χρονομετρημένων διαδρομών που απλώνονταν σε εδάφη της Αργεντινής και της Βολιβίας, με αφετηρία και τερματισμό στο Ροζάριο. Τι μεσολάβησε; Δεκατρείς ημέρες όπου αναβάτες και πληρώματα μάχονταν με το χρόνο και τις αντοχές τους, αναζητούσαν κουράγια και προσανατολισμό, έψαχναν τη δική τους «Ιθάκη» μέσα σε μία «Οδύσσεια» που έμοιαζε ατελείωτη. Κι όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, «μνηστήρες» για τη νίκη υπήρχαν πολλοί.

Ανάμεσα τους ένας γόης Γάλλος ή για την ακρίβεια Αλσατός, που όπως κάθε συντοπίτης του (βλέπε: Arsene Wenger) έχει εμμονή με την λεπτομέρεια και την τελειότητα. Το όνομά του είναι Sebastien Loeb και στο αγωνιστικό βιογραφικό του που είναι χοντρό σαν τόμος της Υδρίας, αναφέρονται εννέα τίτλοι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι. Σερί. Με το απίστευτο στατιστικό των 78 νικών σε 169 ράλι – πάντα με αυτοκίνητα της Citroen! Για ξεμούδιασμα, έτρεχε στον «Αγώνα των Πρωταθλητών», κόντρα στους κορυφαίους συναδέλφους του ανά τον πλανήτη. Πήρε κι εκεί 4 νίκες (2003, 2004, 2005, 2008). Δοκίμασε τις δυνάμεις του στον 24ωρο αγώνα του Μαν: ήρθε δεύτερος. Έκανε απόβαση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού και εκτόπισε τον ανταγωνισμό στον τελικό του RallyCross στα X-Games ενώ διέλυσε με την πρώτη το ρεκόρ στη θρυλική ανάβαση του Pikes Peak, όπου τιθάσευσε ένα θεριό 875 αλόγων που του είχε ετοιμάσει η Peugeot, το 208 T16.

Κοινώς, ο «Κύριος Κομπιούτερ», ο άνθρωπος που απέδειξε πως και στα ράλι μπορείς να περνάς τις στροφές σαν να είναι ευθείες, δεν ξέρει να χάνει. Ακόμα και στο πιο πρόσφατο εγχείρημά του, το WTCC, πήρε 6 νίκες μέσα σε δύο σεζόν και με την εμπλοκή του να ολοκληρώνεται πριν το τριετές του πλάνο για κατάκτηση της κορυφής, σκύλιασε που δεν είχε την ευκαιρία να πετύχει το στόχο που είχε θέσει. Όλη αυτή την ενέργεια, τη συσσώρευσε και τη διοχέτευσε στο ντεμπούτο του στο Ράλι Ντακάρ. Ήταν εντυπωσιακός, μέχρι ένα σημείο ήταν-ως συνήθως- εξωγήινος. Ήρθε όμως το δικό του Ρόσγουελ όταν είδε το κάστρο υπεροχής του να καταρρέει στην άμμο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Ρε παιδιά, που είναι το Ντακάρ;

Κάθε μη μυημένος στα αγωνιστικά αναγνώστης, ήδη αναρωτιέται αν στη γεωγραφία είχα κάτω από τη βάση στο γυμνάσιο. Κι όμως, καλός ήμουν και προσφέρομαι για παρτίδες Trivial Pursuit για να το αποδείξω. Πράγματι λοιπόν, το Ροζάριο της Αργεντινής και το Ντακάρ της Σενεγάλης απέχουν 7014 χιλιόμετρα και έχουν έναν ωκεανό ανάμεσά τους.

Όμως από το 2009 ο θρυλικός αγώνας (που ίσως οι παλαιότεροι γνωρίζετε ως Ράλι Παρίσι-Ντακάρ) άλλαξε ήπειρο για λόγους ασφαλείας. Το να περάσεις από τη Μαυριτανία με μία μοτοσυκλέτα και το σταυρό για φυλαχτό, ήταν εισιτήριο one-way. Χωρίς επιστροφή, δεδομένης της τεράστιας εγκληματικότητας και των τρομοκρατικών ενεργειών. Κι επειδή οι αγωνιζόμενοι μπορεί να θεωρούνται ήρωες αλλά όχι και βλάκες, η διοργανώτρια ASO τα μάζεψε και μετέφερε το ράλι στη Λατινική Αμερική. Είναι μία δοκιμασία που στις 37 φορές που έχει διεξαχθεί, έχουν χάσει τη ζωή τους 28 αγωνιζόμενοι (και άλλοι 43 θεατές και μέλη βοηθητικών πληρωμάτων). Όμως κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να ρισκάρει να «φύγει» από όπλο τρομοκράτη. Το αγωνιστικό «Survivor» λοιπόν ταξίδεψε στην άλλη άκρη της Γης και περιέργως, δεν έχασε τίποτα από τη δυσκολία του. Αποδείχθηκε πως και σε εκείνο το κομμάτι του πλανήτη υπάρχουν μέρη ξεχασμένα από το Θεό, φυσικά εμπόδια, αφιλόξενα εδάφη και φύση τόσο θυμωμένη που εξαπολύει κάθε εχθρικό της στοιχείο για να λυγίσει τους αγωνιζόμενους. Αλλού ζέστη, αλλού κρύο, αλλού αμμόλοφοι, αλλού αλυκές, δύσβατες διαδρομές όπου ειδικά για τους μοτοσυκλετιστές, απαιτείται σωματική υπέρβαση και αστείρευτη θέληση. Απλά για να τερματίσεις. Πράγμα που από μόνο του, είναι ένας πραγματικός θρίαμβος. Αν δεν σε λένε Loeb…

Θεριό Ανήμερο!

Η αλήθεια είναι πως ο Αλσατός κρατούσε μικρό καλάθι εξ αρχής. Κάθε σπουδαίο οδηγό, τον χαρακτηρίζει η ταπεινότητα με την οποία αντιμετωπίζει προκλήσεις. Και ο Seb μπορεί να είναι πια θρύλος αλλά ξέρει και πώς να είναι ταπεινός και πώς να σέβεται ό,τι δεν γνωρίζει. Σε αυτό το ταξίδι στο άγνωστο, επέλεξε να έχει συνοδοιπόρο ξανά τον Daniel Elena, με τον οποίο έχουν κατακτήσει τα πάντα στα ράλι. Τρελό τον χαρακτήρισαν πολλοί, να μπλέκει σε μία τέτοια δοκιμασία με άπειρο συνοδηγό. Όμως ο Seb ήθελε δίπλα του έναν άνθρωπο που να εμπιστεύεται με κλειστά μάτια. Και δικαιώθηκε για την επιλογή αυτή. Το άλλο ατού, ήταν φυσικά το «όπλο» που είχε στη διάθεσή του. Η Peugeot επέστρεψε πέρυσι στο Ράλι Ντακάρ με το 2008DKR αλλά παρά την τεράστια δημοσιότητα που πήρε αυτό το come back, τελείωσε πιο γρήγορα από ταινία μικρού μήκους και πιο άδοξα κι από την καριέρα του Lara Garcia Dani στον Ολυμπιακό. Μετά το στραπάτσο του 2015 οι Γάλλοι στρώθηκαν στη δουλειά, αύξησαν την ιπποδύναμή του 3.0lt V6 Twin-Turbo κινητήρα, μείωσαν το βάρος του αυτοκινήτου, μεγάλωσαν το πλάτος του, βελτίωσαν την αεροδυναμική του απόδοση, άλλαξαν την κατανομή βάρους, επανασχεδίασαν τις αναρτήσεις και γενικά έκαναν ότι μπορούσαν για να εξασφαλίσουν απόδοση χωρίς εκπτώσεις στην αξιοπιστία. Για να τους δώσουμε κι ένα ελαφρυντικό, αυτή τη φορά είχαν και αρκετό χρόνο για να κάνουν εξαντλητικές δοκιμές. Χωρίς βέβαια εκπτώσεις στο lifestyle της υπόθεσης, πράγμα εύλογο δεδομένης της συνεργασίας με τη Red Bull. Για του λόγου το αληθές, δείτε τι video ετοίμασαν για να ανακοινώσουν την ένταξη του Loeb στη Dream Team των Stephane Peterhansel, Carlos Sainz και Cyril Despres.

Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Η Peugeot κέρδισε με σχετική άνεση τον αγώνα, είχε τον καλύτερο χρόνο σε 9 από τις 12 ειδικές διαδρομές που ολοκληρώθηκαν και αποδείχθηκε πως το 2008DKR16 δεν είχε αντίπαλο. Μόνο που στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου βρέθηκε ο Peterhansel (για 12η φορά στην καριέρα του!). Τι πήγε λοιπόν στραβά κύριε Loeb;

Better Sand Next Time

Μέχρι την 5η ειδική διαδρομή, ο Loeb είχε αφήσει άπαντες με ανοιχτό το στόμα. Οκ, η τροποποίηση της μορφολογίας των φετινών διαδρομών, που φέτος δεν απλώνονταν σε εδάφη του Περού και της Βολιβίας, σίγουρα τον βοήθησε. Δεν τέθηκε αντιμέτωπος με τη δοκιμασία της εφιαλτικής ερήμου Ατακάμα ενώ μόνο ένα μικρό μέρος της αγωνιστικής διαδρομής σκαρφάλωνε στις Άνδεις (παρότι κάποια στιγμή ανέβηκαν σε υψόμετρο 4600 μέτρων, πράγμα που εξασφαλίζει δύσπνοια, ταχεία αφυδάτωση και έντονους πονοκεφάλους λόγω της αύξησης ροής αίματος προς τον εγκέφαλο). Αντίθετα, ειδικά την πρώτη εβδομάδα του αγώνα, οι ειδικές που απλώνονταν στη χώρα των πάμπας και του τάνγκο, θύμιζαν πολύ εκείνες του WRC. Γρήγορες, στενές διαδρομές όπου ο οδηγός έπρεπε να ντριπλάρει σαν τον Lionel Messi. Καμία σχέση με τα αχανή τοπία στη μέση του πουθενά όπου οι πυξίδες έψαχναν μάταια βορρά.

Έτσι λοιπόν ο 41χρονος πάτησε γκάζι, κέρδισε τρεις ειδικές και απέκτησε προβάδισμα 8 λεπτών δείχνοντας πως αν κάποιος μπορεί να κερδίσει αυτό το ράλι στο ντεμπούτο του, κόντρα σε κάθε προγνωστικό, ήταν αυτός. Και κάπου εκεί, άρχισε να στραβώνει το πράγμα. Άσχημα.

Στην έκτη ειδική διαδρομή είχε δύο κλαταρισμένα ελαστικά και το χειρότερο: του κόλλησε το γκάζι! «Έπρεπε να κάνω 80 χιλιόμετρα έτσι. Αναγκαζόμουν να ελέγχω την ταχύτητα από έναν διακόπτη και είναι εξαιρετικά περίπλοκο να οδηγείς έτσι. Ήταν μία δύσκολη ημέρα, ελπίζω να είμαστε πιο τυχεροί στη συνέχεια», είπε προβληματισμένος φτάνοντας στο τέλος της συγκεκριμένης διαδρομής. Δεν ήταν. Την επόμενη ημέρα άρχισε να χωλαίνει το Turbo του κινητήρα και στην όγδοη ειδική διαδρομή, άρχισαν τα πραγματικά βάσανα. Το 2008DKR16 κόλλησε στους αμμόλοφους προς τη Μπελέν και ώσπου να ξεκολλήσουν, έχασαν πολύ χρόνο.

Σε μία από τις πλέον χαρακτηριστικές εικόνες του φετινού Ράλι Ντακάρ, ο Daniel Elena δίνει άνισο αγώνα με την άμμο, υπό εφιαλτικές θερμοκρασίες.

Με τη ψυχραιμία να έχει πάει περίπατο και το χρονόμετρο να κάνει τικ-τακ αλλά να ακούγεται σαν καμπάνα, ο Loeb άρχισε να πιέζει υπέρ το δέον. Πλέον σε εδάφη-παγίδες, όπου αν χάσεις τον έλεγχο με πολλά χιλιόμετρα, οι πιθανότητες να το σώσεις είναι λίγο περισσότερες από το να πιάσω εγώ το Τζόκερ. Αναπόφευκτα ήρθαν οι τούμπες. Επειδή στο Ράλι Ντακάρ κάθε πλήρωμα εκτελεί και χρέη μηχανικού όποτε είναι απαραίτητο, μάζεψαν με το συνοδηγό του τα κομμάτια τους, έκαναν «μπαλώματα» και τελικά έφτασαν στο bivouac όπου τους περίμεναν σαν σωτήρες οι μηχανικοί της Peugeot για να κάνουν τα μαγικά τους. Πράγματι το 2008DKR16 επέστρεψε σαν καινούριο στη μάχη το επόμενο πρωί.

Όμως το γαλλικό πλήρωμα κόλλησε ξανά στην άμμο, έχασε άλλη μία ώρα και μαζί κάθε ελπίδα για νίκη. Στη συνέχεια του ράλι είχαν βάλει να παίζει το «Εμπειριών Συλλέκτης» του Σφακιανάκη και απόλαυσαν τη βόλτα. Μάλιστα σημείωσαν τον καλύτερο χρόνο στη 13η και τελευταία ειδική για φέτος, δίνοντας στίγμα και μία υπόσχεση ενόψει 2017.

Ο Loeb περιγράφει στους μηχανικούς της Peugeot πως έχασε τον έλεγχο του 2008DKR16.

Τι μάθαμε λοιπόν Κύριε Loeb;

Εμείς, οι κοινοί θνητοί, απλά επιβεβαιώσαμε πως ο Sebastien Loeb είναι ένας εξωπραγματικά ταλαντούχος οδηγός. Το ξέραμε αλλά μία επιβεβαίωση δεν χάλασε ποτέ κανέναν. Ο Αλσατός ήταν καταπληκτικός στο ντεμπούτο του στο πιο δύσκολο ράλι στον πλανήτη και σίγουρα θα πρωταγωνιστεί σε αυτό, πολλά-πολλά χρόνια. Βλέπετε η συμμετοχή σε αυτή την επικίνδυνη πρόκληση, είναι εθιστική. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε όταν έφτασε τελικά ένατος στον τερματισμό: «Ακόμα κι αν έχεις υποφέρει, θέλεις κι άλλο»!

Και μέχρι το Ράλι Ντακάρ 2017 ξέρει τους τομείς που πρέπει να δουλέψουν μαζί με τον Elena για να επιστρέψουν ακόμα πιο δυνατοί. Στην πλοήγηση, στην προσέγγιση αμμόλοφων, λίγο-πολύ σε όσα αντιμετώπισε πρώτη φορά. Διάολε, αν τα έκανε κι αυτά όλα τέλεια με την πρώτη, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να τρέξει ποτέ ξανά κάποιος εναντίον του. Θα ξέραμε με σιγουριά πως όντως είναι εξωγήινος και αντί να γράφουμε εμείς για την πάρτη του, θα απασχολούσε τους σεναριογράφους των X-Files.