Το κάλλιο αργά παρά ποτέ πιάνει πάντα, Απόστολε;

‘Οι άνθρωποι, δημιουργήθηκαν ίσοι μεταξύ τους. Όσο σκληρά και αν προσπαθήσει κάποιος ενάντια σε αυτήν την συνθήκη, δεν θα καταφέρει ποτέ να τη διαγράψει‘.

Πίσω στη δεκαετία του ’70 σε ένα μέρος πολύ μακριά από εδώ, ένας άντρας με έντονη δραστηριότητα στην πολιτική ζωή του δήμου του βάλθηκε να στηρίξει και να υποστηρίξει τα δικαιώματα ενός ατόμου ανεξαρτήτως σεξουαλικής ή όποιας άλλης δικής τους προσωπικής προτίμησης. Ο ιστορικός παρατηρητής θα έλεγε ότι τα κατάφερε. Πριν από ακριβώς μία εβδομάδα κοντοστάθηκα μπροστά από έναν χαρούμενα ζωγραφισμένο τοίχο που θυμίζει σχολικό λεύκωμα και παντού έχει το όνομά του παρέα με ευχές, στίχους και συγκινητικά λόγια από εκείνα που γράφονται αλλά παραμένουν ανώνυμα. Μία βόλτα, ένας μικρός περίπατος στο Castro (μία περιοχή του δήμου αυτού του άντρα) και μία ματιά σε αυτόν τον τοίχο αρκούν για να καταλάβεις ότι εκεί δεν έχουν θέση οι άνθρωποι που ντρέπονται τη ζωή ή για λογαριασμό της.

*’Που έφαγε το κεφάλι του‘, θα συμπλήρωνε ίσως ο ιστορικός παρατηρητής που οι κοινωνίες τον έφτιαξαν έτσι ώστε να εκφράζει τον συντηρητισμό όσο πιο προχωρημένα γίνεται.

Μόλις διάβασα και είδα στο News247.gr για το χθεσινό ζεϊμπέκικο ειλικρίνειας του Απόστολου Γκλέτσου στην εκπομπή Βράδυ του Πέτρου Κωστόπουλου, έφερε στο μυαλό μου δύο σκέψεις. Μία καλή και μία κακή. Είναι εξαιρετικά καλό ένας άνθρωπος που βρίσκεται ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας και έχει λόγο εξόχως δυναμικό, να παραδέχεται δημόσια τις σεξουαλικές επαφές του με έναν άλλον άντρα. Να ανοίξω μία μικρή παρένθεση εδώ και να πω ότι με θλίβει το γεγονός ότι ενώ βρισκόμαστε στο 2016, είμαστε ακόμη στη φάση που μία δήλωση όπως αυτή, προκαλεί τις όποιες αντιδράσεις και να την κλείσω παραδεχόμενη ότι παρακολουθώντας την, εγώ προσωπικά, δεν ένιωσα την παραμικρή αίσθηση. Το κρεβάτι του κάθε ανθρώπου είναι σαν τον καφέ του και ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρει καθόλου πώς τον πίνει αρκεί να μην τον χύνει πάνω μου.

Ταυτόχρονα, όσο και αν το προσπάθησα δεν κατάφερα να γειώσω αυτό το ρημάδι το ‘γιατί έτσι’ αλλά και το ‘γιατί τώρα’. Θέλω να πιστεύω ότι ο Απόστολος το έκανε με καλή πρόθεση, αλήθεια. Και θέλω να το κάνω γιατί ειλικρινά δεν βρίσκω τον παραμικρό λόγο να θέλει να το πει για να προκαλέσει εντυπώσεις γιατί κακά τα ψέμματα, ο τελευταίος ίσως άνθρωπος που χρειάζεται αυτήν την ώρα να προκαλέσει εντυπώσεις είναι ο Απόστολος Γκλέτσος.

Η είδηση που φάνηκε να βγαίνει χθες, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια και αφτιά δεν είναι ότι ο Απόστολος Γκλέτσος έχει πάει με άντρα αλλά ότι ο Απόστολος Γκλέτσος ξέρει πολλούς που έχουν πάει με άντρα και δεν το λένε. Και αυτό, δεν μου άρεσε πολύ. Για την ακρίβεια δεν μου άρεσε καθόλου. Η ειρωνεία του ‘μόνο εγώ έχω πάει με άντρα στην Ελλάδα’ σε συνδυασμό με τα ψάρια ‘που ψήνονται και από τις δύο πλευρές’ με soundtrack και φόντο ένα αντρουά (και όχι αντρικό) ζεϊμπέκικο με έβγαλε λίγο από το κλίμα του μπράβο και του δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεται κάποιος να πει κάτι τέτοιο δημόσια.

Βασικά δεν με έβγαλε απλά, με πέταξε έξω με τις κλωτσιές.

Η δύναμη του λόγου είναι μία από τις υπερδυνάμεις μας και πράγματι, οφείλουμε να την χρησιμοποιούμε όσο περισσότερο γίνεται, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό. Το highlight σε αυτήν την φανταστική ικανότητα που έχουμε να παινευόμαστε έναντι των υπολοίπων ζώων όμως, είναι ότι αυτή η δύναμη μπορεί πανεύκολα να μας γυρίσει μπούμερανγκ και να μας πάρει το κεφάλι.

Δεν ξέρω ειλικρινά για ποιον λόγο ο Απόστολος Γκλέτσος αποφάσισε να προβεί στην χθεσινή του δήλωση. Όμως το ‘δεν κάνω μόνο εγώ σεξ με ομοφυλόφιλους κάνουν και άλλοι’ πρώτον, είναι μομφή προς κάποιους (δεν με ενδιαφέρει ποιους) και δεύτερον κρύβει μία δειλία που δυστυχώς, καταστρέφει τον όποιον καλό σκοπό να κινητοποιήσει ορισμένους ανθρώπους που κρύβονται, να βγουν από το καβούκι τους. 

Και κάτι τελευταίο: Η ομοφυλοφιλία πρέπει επιτέλους να σταματήσει να είναι trend, πρόκληση ή ακόμα χειρότερο, προσβολή.