Το όνομα M. Schumacher γκαζώνει ξανά στις πίστες

Σουμάχερ δεν είναι μόνο ένας. Προφανώς οι λάτρεις της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού θα πείτε: ‘ρε μεγάλε, τι ανακάλυψη είναι αυτή;’, δεδομένου πως παράλληλα με τον σπουδαίο Michael, στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού αγωνιζόταν και ο αδερφός του, Ralf. Για όσους δεν γνώριζαν τον μικρό αδερφό, η περιγραφή είναι πολύ απλή: ίδια φάτσα, ίδιο σαγόνι, ίδιο επίθετο αλλά μερικά κιλά ταλέντο και επτά παγκόσμιοι τίτλοι λιγότεροι. Όμως το story «αδέρφια στις πίστες» θα το αναλύσουμε μία άλλη φορά.

Τούτο το κείμενο είναι αφιερωμένο στον Mick Schumacher, τον 17χρονο γιο του κορυφαίου (σύμφωνα τουλάχιστον με τους αριθμούς) οδηγού στην ιστορία της F1. Schumacher λοιπόν, δεν είναι μόνο ένας! Ενώ λοιπόν ο διάσημος μπαμπάς εξακολουθεί να δίνει μία άνιση μάχη μετά το αδιανόητο ατύχημα κάνοντας σκι στις γαλλικές Άλπεις, ο μικρός εκπροσωπεί το ένδοξο επίθετο στις ευρωπαϊκές πίστες. Μέχρι σήμερα το παρατσούκλι‘Baby Schumi’ το χρησιμοποιούσαμε για τον ‘διάδοχο’ του επτάστερου στις καρδιές των Γερμανών: τον Sebastian Vettel. Όμως πλέον, ανήκει δικαιωματικά στον ανερχόμενο Mick. Ποιος είναι λοιπόν ο γιος του Schumacher και που οδηγεί η αγωνιστική διαδρομή στην οποία πατάει πλέον τέρμα γκάζι;

Όταν στις 22 Μαρτίου του 1999 ο υιός Schumacher ερχόταν στη ζωή, ο μπαμπάς είχε ήδη στο ενεργητικό του οκτώ σεζόν, στις οποίες είχε προλάβει να κατακτήσει δύο παγκόσμιους τίτλους με τη Benetton. Παράλληλα είχε ήδη φορτώσει στην πλάτη τρία χρόνια «χτισίματος» της παραπαίουσας μέχρι τότε Ferrari, με τη χρονιά εκείνη να έχει ξεκινήσει με το αριστερό. Αγωνιστικά εξελίχθηκε ακόμα χειρότερα σε προσωπικό επίπεδο, αφού έσπασε το πόδι του στο βρετανικό Grand Prix του Σιλβερστοουν. Ωστόσο, εκτός από την κατάκτηση του τίτλου κατασκευαστών από τη Scuderia μετά από 16 (!) πέτρινα χρόνια, ο Michael γιόρτασε και τη γέννηση του δεύτερου παιδιού του. Δύο χρόνια μετά τη Gina-Marie, ήρθε στον κόσμο ο Mick. Τη χρονιά που μονοπωλούσε την κορυφή των charts το ‘Baby one more time’ της ακόμα ‘αθώας’ Britney Spears ενώ τα σινεμά γέμιζαν με κόσμο που ήθελε να δει το περίφημο ‘Matrix’.

Για τον Michael η προσωπική του ζωή ήταν το απόρθητο κάστρο του. Μπορεί να ήταν σούπερ σταρ, ίνδαλμα όχι μόνο για τους συμπατριώτες του αλλά και για τους Ιταλούς, όμως δεν λειτουργούσε ως celebrity. Έτσι, σε μία εποχή που ακόμα δεν υπήρχαν social media, τα παιδιά του μεγάλωσαν μακριά από τους φακούς των παπαράτσι.

Χαρακτηριστική των προθέσεων της οικογένειας, ήταν η επιλογή να χρησιμοποιηθεί το επίθετο της… μαμάς όταν ο μικρός Mick έπιασε για πρώτη φορά τιμόνι. Έτσι όταν το 2008, σε ηλικία εννέα ετών, ξεκίνησε να συμμετέχει σε αγώνες καρτ, έτρεχε ως… Betsch. Με αυτό το όνομα και σχεδόν incognito, άρχισε να δουλεύει υπό την καθοδήγηση του μπαμπά που είχε κάνει ‘διάλειμμα’ από τη Formula 1. Όταν ο Michael φόρεσε ξανά την αγωνιστική του φόρμα ως οδηγός της Mercedes, o υιός έτρεχε… παντού. Στο ADAC Kart Masters, το Euro Winter cup και το DMV Kart Championship – όλα στην κατηγορία KF3. ‘Έκανε προσεγμένα βήματα ώστε να γεμίζει εμπειρίες, να ‘γράφει’ χιλιόμετρα, να ‘μεγαλώνει’ γύρο με το γύρο.

Το 2013, με τον Michael ξανά και πλέον οριστικά βετεράνο, άρα με άφθονο χρόνο για να επιβλέπει την καριέρα του γιου του και να του κάνει ιδιαίτερα με κάθε ευκαιρία, ο Mick ήταν τρίτος στο γερμανικό πρωτάθλημα Junior Kart αλλά και στο CIK-FIA Super Cup KF. Ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα.

Και κάπου εκεί, στο χειμερινό οικογενειακό break, ήρθε το ατύχημα του Michael. Έχουν περάσει δυόμιση χρόνια και ακόμα μαυρίζει η ψυχή μου γράφοντας σχετικά. Σκεπτόμενος το παιχνίδι που έπαιξε η μοίρα σε έναν άνθρωπο που είχε πετύχει τόσα πολλά, είχε τολμήσει ακόμα περισσότερα, είχε προσφέρει, είχε συγκινήσει, είχε εμπνεύσει. Μακάρι το αποτέλεσμα της μάχης που δίνει, που είναι η μεγαλύτερη της ζωής του, να είναι ευτυχές. Να αποτελέσει κι αυτό έμπνευση, να αποδειχθεί το θαύμα για το οποίο προσεύχονται ακόμα εκατομμύρια ανά τον κόσμο θαυμαστές του. Όμως προς το παρόν, ο Michael είναι καθηλωμένος στο μικρό νοσοκομείο που έχει στηθεί στο σπίτι του στο Γκλαντ της Ελβετίας. Παρά την μηδαμινή πληροφόρηση που παρέχεται στον έξω κόσμο, εκτιμάται πως δεν περπατάει, δεν μιλάει, όμως έχει επαφή με το περιβάλλον και μπορεί να εκφράσει συναισθήματα. Με αυτό της υπερηφάνειας να πρέπει να τον κατακλύζει σε ό,τι αφορά στο γιό του.

Ένα τέτοιο ‘χτύπημα’, το πιθανότερο θα ήταν να σηματοδοτήσει και το τέλος της καριέρας του Mick προτού καν αυτή αρχίσει να σοβαρεύει. Όπως είχε συμβεί με τον Bruno Senna όταν χάθηκε ο θείος του, ο θρυλικός Ayrton. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, η Corinna Schumacher δεν μπορούσε να ‘κατηγορήσει’ τους αγώνες. Να ‘προστατεύσει’ τον γιο της, να τον βγάλει από το δρόμο του κακού. Και δεν το έκανε.

Οι Schumacher δεν κάνουν πίσω, οι Schumacher δεν λυγίζουν, οι Schumacher μάχονται ανεξάρτητα με όσα συμβαίνουν γύρω τους. Ίσως κάποιοι από εσάς να θυμάστε το 2003, όταν οι Michael-Ralf έτρεξαν κανονικά στο Grand Prix της Ίμολα παρότι μερικές ώρες νωρίτερα είχε ‘φύγει’ από τη ζωή η μητέρα τους. Πολλοί τους έκραξαν αλλά εκείνος ήταν ο τρόπος με τον οποίο αυτή η οικογένεια κοιτούσε κατάματα τον πόνο. Ήταν λοιπόν δυνατόν, τώρα που ο Schumi παλεύει με όποια δύναμη και πείσμα έχει καταχωνιασμένο στην ψυχή του, να ‘υποχωρήσει’ ο Mick;

Με τον μπαμπά καθηλωμένο σε ένα κρεβάτι, η επί σειρά ετών φύλακας άγγελός του, Sabine Kehm, είναι αυτή που πήρε τη σκυτάλη ‘οδηγώντας’ την καριέρα ενός ακόμα Schumacher. Το 2014 λοιπόν ο Mick ακολούθησε κανονικά το προδιαγεγραμμένο πλάνο, ήταν δεύτερος εντός συνόρων και πλέον άρχισε να δοκιμάζεται και εκτός αυτών, κατακτώντας την ίδια θέση τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Junior Kart. Αυτή τη φορά, με το όνομα Mick Junior στην αγωνιστική φόρμα και το μονοθέσιό του αν και αγωνιστικά, είχε έρθει η ώρα να πάψει να θεωρείται ‘junior’. Έτσι πάρθηκε η απόφαση να περάσει στον κόσμο των μονοθεσίων και συγκεκριμένα της Formula 4.

Ως Schumacher πλέον, με την υποστήριξη χορηγών που στηρίζουν ακόμα τον πατέρα του και αποφάσισαν να επενδύσουν και στο δικό του ταλέντο, με την Kehm δίπλα του σε κάθε βήμα, ο Mick έκανε ντεμπούτο στην ADAC Formula 4 με την ομάδα της Van Amersfoort Racing.

Κέρδισε αγώνα στον πρώτο κιόλας γύρο της σεζόν και συχνά ήταν ο ταχύτερος rookie, αν και περιορίστηκε στη δέκατη θέση της τελικής βαθμολογίας. Επιτεύγματα αρκετά να χαρίσουν λεζάντες και πιασάρικους τίτλους σε ΜΜΕ αλλά και μία θέση σε πιο ανταγωνιστική ομάδα για το 2016. Φέτος θα τρέχει στο γερμανικό πρωτάθλημα με την Prema Powerteam που τυχαίνει να έχει στενούς δεσμούς με την ακαδημία νέων οδηγών της Ferrari. Σύμπτωση; Δεν το νομίζω, ειδικά αν λάβετε υπόψη πως ο Mick αποφάσισε να τρέχει παράλληλα και στο ιταλικό πρωτάθλημα Formula 4, με την ίδια ομάδα. Μάλιστα εντυπωσίασε με το καλημέρα στο θεσμό, κατακτώντας δύο νίκες στους πρώτους τρεις αγώνες που έγιναν στην πίστα του Μιζάνο.

Γρήγορος στον ένα γύρο των κατατακτήριων, οδήγησε μαεστρικά στη βροχή, αντεπιτέθηκε όταν στον τρίτο αγώνα βρέθηκε αρκετά πίσω. Σας θυμίζει κάτι;

Προσθέστε και το στραβοτσάγουλο (που λένε στο χωριό της γυναίκα μου) που είναι το μόνο που διακρίνεται όταν με σκυμμένο το κεφάλι και φορώντας καπέλο προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις σαμπάνιες στο βάθρου και το μυαλό σας θα ταξιδέψει σε εικόνες του παρελθόντος. Όπως στην πολιτική, έτσι και στους αγώνες, η οικογενειοκρατία δεν είναι κάτι που αρέσει στο κοινό.

Όμως ειδικά από τη στιγμή που κανείς μας δεν μπορεί να ζητωκραυγάσει και να στηρίξει με τον τρόπο του τον αγώνα του Michael, το να καθρεφτίζεται αυτό το γνωστό πείσμα στο πρόσωπο του πολλά υποσχόμενου γιού του, με κάνει να νιώθω πως η πορεία τους είναι παράλληλη. Πως κάθε νίκη του Mick, θα οπλίζει με περισσότερη δύναμη τον Michael. Πως κάθε άλμα στο βάθρο από τον γιο, θα είναι άλμα βελτίωσης στην υγεία του μπαμπά. Wishful thinking θα μου πείτε αλλά το εύχομαι με όλο μου το είναι.

Μετά από χρόνια, ένας ακόμα M. Schumacher χόρευε στη βροχή!

«Η Formula 1 είναι ακόμα πολύ μακριά», τόνισε η ‘πιο ρεαλίστρια πεθαίνεις’ Sabine Kehm. Κι αυτό είναι αλήθεια. Όμως μία καλή σεζόν θα αποτελέσει εισιτήριο για την Ευρωπαϊκή Formula 3. Τον θεσμό από τον οποίο έκανε πέρυσι ο Max Verstappen το μεγάλο άλμα. Απλά λέω. Αν και ακριβώς επειδή ο Mick κουβαλάει όνομα βαρύ και με μεγάλη ιστορία, που όσο εύκολα ανοίγει πόρτες, τόσο εύκολα οδηγεί σε άδικες συγκρίσεις, θα πρέπει και τα επόμενα βήματα να είναι όσο προσεκτικά και μελετημένα ήταν όσα προηγήθηκαν. Κι επειδή ποντάρω πως θα είναι, θυμηθείτε πως σε βάθος 3-4 ετών ο γιος Schumacher θα βρίσκεται στη Formula 1. Μακάρι να αποδείξει πως το αξίζει κιόλας.

Μόνο που δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι, πόσο σημαντικό θα ήταν για εκείνον τώρα που η καριέρα του σοβαρεύει επικίνδυνα, να είχε δίπλα του τον πατέρα του. Ενεργό, να οδηγούν ατελείωτες ώρες παρέα, να του δίνει ανείπωτες συμβουλές, να του φανερώνει τα αθέατα σημάδια στην άσφαλτο που πρέπει να ακολουθεί τυφλά. Να τον κάνει Schumacher!

Αν και για να είμαι ειλικρινής, η παρούσα εκδοχή της ιστορίας ίσως έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Διότι όσα πετύχει ο Mick, θα είναι αποτέλεσμα της δικής του δουλειάς, του δικού του πάθους, του δικού ταλέντου.

Διάολε, Schumacher είναι, η ταχύτητα είναι στο DNA του!