H Dream Team είναι μια κρέπα βασική και αναντικατάστατη

Αν θες να πας για καλή κρέπα, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Δημητρίου Γούναρη, ή αλλιώς στην πλατεία Ναυαρίνου. Στο παρελθόν έχω αναφερθεί ξανά σε άλλη ιστορική κρεπερί της πλατείας αυτής, όμως τώρα ήρθε η ώρα να αφιερώσω λίγες γραμμές στην δική μου αγαπημένη κρεπερί, την Dream Team.

Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ακριβώς έγινε αγαπημένη μου, και οι αναμνήσεις χάνονται στα βάθη των φοιτητικών μου χρόνων. Εκτός από την μοναδική κρέπα της, η Dream Team, είχε και το καθιερωμένο καλαμπούρι με την αφεντικίνα, όση ώρα περίμενα να ετοιμαστεί η κρέπα μου ή το τοστ. Στα όρθια στο πεντάλεπτο, ανταλλάζαμε τα νέα μας.

Ωστόσο αν καμιά φορά βαριόμουν να περπατήσω μέχρι εκεί και έπαιρνα τηλέφωνο να παραγγείλω, όση δουλειά και να είχε, πάντα καταλάβαινε τη φωνή μου και έστελνε ένα παιδί να μου φέρει κρέπα, γιατί ήξερε ότι αν μες τη νύχτα ζητούσα την αγαπημένη μου μερέντα με φράουλες, η ανάγκη ήταν μεγάλη.

Θυμάμαι ένα τέτοιο βράδυ που περίμενα με λαχτάρα την παραγγελία μου, στο θυροτηλέφωνο το παιδί μου είπε πως η πόρτα της εισόδου ήταν κλειδωμένη και δεν μπορούσε να ανέβει. Κατέβηκα εγώ λοιπόν κάτω στην είσοδο να ξεκλειδώσω. Προς μεγάλη μου απογοήτευση η πόρτα δεν ήταν απλώς κλειδωμένη, ήταν και μαγκωμένη. Ιδρώτας κύλησε στο πρόσωπο. Βαρούσα την πόρτα να ανοίξει, μα τίποτα.

Ο καημένος ο ντελιβεράς με κοιτούσε κι αυτός, προσπαθώντας να βοηθήσει από την έξω μεριά να ανοίξει, μα τίποτα. Μια κρύα κλειστή πόρτα και ένα παγωμένο τζάμι με χώριζε από το αντικείμενο του πόθου. Αφού προσπαθήσαμε για δέκα λεπτά, χωρίς αποτέλεσμα, του είπα να φύγει και έτσι είδα την κρέπα να χάνεται στο σκοτεινό δρομάκι.

Για αυτήν την εμπειρία μου λοιπόν, για αυτή την χαμένη κρέπα, την κρέπα που ποτέ δεν έφτασε στον παραλήπτη, στον προορισμό της, για την κρέπα αυτή, που ο σκοπός δημιουργίας έμεινε στα μισά του δρόμου, για την κρέπα που δεν πέτυχε την αυτό-ολοκλήρωσή της, όφειλα να τιμήσω την Dream Team με ένα άρθρο μου.

Η Dream Team ήταν μαγαζί γωνία στην Δημητρίου Γούναρη, αλλά πριν μερικά χρόνια μεταφέρθηκε λίγο παραδίπλα. Την βιτρίνα της κοσμούν όλες οι αμαρτίες του κόσμου μαζεμένες.

Το σημαντικότερο όλων οι φράουλες που θα τις βρεις όλο το χρόνο, ανεξάρτητα αν δεν είναι η εποχή τους, ανεξάρτητα αν κοστίζουν πολύ παραπάνω κάποιες εποχές για την επιχείρηση. Οι φράουλες είναι εκεί και λίγο πιο πάνω, όλες οι σοκολάτες που αγαπήσαμε σαν παιδιά, αλλά και σαν ώριμοι πλέον άνθρωποι. Και η Lila Pause εκεί. Lila σ ‘αγαπώ.

Όσο είμαι εκεί και περιμένω την δική μου παραγγελία, ένας πελάτης ζητά μια σκέτη κρέπα με μερέντα. “Έλα τώρα, του λέω, μπορείς και καλύτερα” και κάπως έτσι, τον έπεισα να την αναβαθμίσει λίγο και να βάλει και μπανάνα.

Το ψυγείο κοντεύει να σκάσει από υλικά για αλμυρή κρέπα ή τοστ. Δεν ξέρω τι να διαλέξω, έχω μπερδευτεί, τα θέλω όλα.

Ο κόσμος μπαινοβγαίνει και ζητά το πολύ δυνατό και τεράστιο hot dog της Dream Team. Με μεγάλο ψωμάκι, πατάτες, και ό,τι άλλο μπορείς να χωρέσεις μέσα, μόνο με ένα ταπεινό ευρώ.

Τα κορίτσια που ετοιμάζουν τις κρέπες, γελούν μαζί μου και με τον ζήλο που δείχνω για το θέμα και μου ετοιμάζουν δύο αλμυρές κρέπες, λάιτ όμως, γιατί είμαστε και σε δίαιτα.

Η πομπή τελειώνει με την λευκή και μαύρη σοκολάτα με μπανάνα και πλέον, με 2000 θερμίδες πάνω μου, με μηδέν νηστεία, μπορώ να πω ότι είμαι έτοιμη να υποδεχτώ το Πάσχα.

Dream Team, Στυλιανού Γονατά 2, τηλ. 2310-264155