Breaking Bad, Επεισόδιο 5×02: “Madrigal”

Πιο σκοτεινό, με νέους χαρακτήρες (όπως τη Lydia που όλα δείχνουν, πώς παίζει και θα παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην παραγωγή της meth) και περισσότερα υποσχόμενο από την πρεμιέρα της πρώτης σεζόν, το Madrigal, ήταν ένα επεισόδιο που μπορεί να εξελίχθηκε σε γρήγορους ρυθμούς, αλλά αυτό το “αργό” κτίσιμο της πλοκής (σήμα κατατεθέν της σειράς) φαίνεται πώς είναι η γέφυρα για όσα θα ακολουθήσουν από εδώ και στο εξής.

Είναι βέβαια, χαρακτηριστική η απουσία του Gus, ο οποίος αναμφισβήτητα ήταν ένας από τους πιο καλοστημένους χαρακτήρες “κακών” που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, δεδομένου ότι έπειθε κι εσένα ότι είναι περισσότερο ευεργέτης της Αστυνομίας του Αλμπουκέρκι παρά μεγαλέμπορος ναρκωτικών (και όχι τηγανητών κοτόπουλων). Το επεισόδιο με μια αυτοκτονία του Peter Schuler, του ιδιοκτήτη της μαμάς εταιρείας των Los Pollos, την Madrigal, δείχνοντας ότι μετά το θάνατο του Gus Fring, υπάρχει μια αλυσίδα ανθρώπων από πίσω, που κανείς δεν ξέρει πού και σε ποιον φτάνει.

Ο Walter White, από την άλλη, δεν αλλάζει πλάνο. Θέλει να “move forward” όπως λέει χαρακτηριστικά στον Jesse και κάνει πρόταση συνεργασίας στον Mike, ώστε να γίνουν πλέον αφεντικά των εαυτών τους, για να βγάλουν περισσότερα χρήματα και  να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Είναι σαφές, ότι με έκτη σεζόν να μην υπάρχει στον ορίζοντα, η κορύφωση του σεναρίου πλησιάζει και η ολική μετάλλαξη και μεταμόρφωση του καθηγητή χημείας στον Νο1 έμπορο ναρκωτικών είναι προ των πυλών.

Στα δύο πρώτα επεισόδια της τελευταίας σεζόν, καταλαβαίνεις ότι οι στιγμές του “καλού” Walter είναι λιγότερες από αυτές που παρουσιάζει το άλλο του πρόσωπο, είτε μιλάει στον Jesse, είτε προσπαθεί να πηδήξει τη γυναίκα του, είτε προσπαθεί να διαπραγματευτεί με τον Saul ή τον Mike (ο οποίος είναι πλέον βασικότατος ρόλος στην όλη υπόθεση, κάτι που αναμέναμε ή ενδεχομένως και να θέλαμε) το οτιδήποτε.

Οι κριτικές πάντως για το Madrigal ήταν διθυραμβικές στις ΗΠΑ, με τους περισσότερους κριτικούς και τηλεθεατές να αποθεώνουν αυτή τη βασανιστικά καλοδουλεμένη εξέλιξη της υπόθεσης και της αργής μετάβασης από την τέταρτη σεζόν στην τελευταία. Μάλιστα, οι σεναριογράφοι και ο δημιουργός της σειράς,  Vince Gilligan, έχουν ένα δύσκολο έργο. Η όλη η ιστορία και η ένταση που προκλήθηκε γύρω από τον Walter και τον Gus δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν, ούτε καν να ξεχαστούν.

Και χρησιμοποιώντας την τεχνική της “αποφόρτισης”, ο Gilligan αλλάζει σταδιακά το τοπίο, πιθανότατα (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ SPOILER, ΑΠΛΩΣ ΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ), για να μας φτάσει στην τελική μονομαχία, ανάμεσα στον Walter και τον κουνιάδο του, τον Hank, ο οποίος ακούει από τον αρχηγό της αστυνομίας μια παραδοχή, πως “ο Gus έχει έρθει σπίτι μου, έχουμε ψήσει μαζί, έχει κάτσει με τα παιδιά μου, έχουμε γελάσει πολύ. Και ήταν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Κάτω από τη μύτη μου”.

Από όλο το δεύτερο επεισόδιο, αυτή η ατάκα είναι η καλύτερη ατάκα, ως πάσα προς εμάς για αυτό που έρχεται.

Την πιάσαμε Vince. Προχώρα. Move Forward…