Μπορεί όντως να συνέβη αυτό που συνέβη στο τέλος του χθεσινού ‘True Detective’;

Τα πράγματα ζορίσανε πάρα πολύ για έναν από τους κεντρικούς χαρακτήρες της σεζόν κι αν και θεωρητικά πρόκειται για μίνι σειρά οπότε μπορεί οποιοσδήποτε να πεθάνει όποτε θέλει, παραμένει σοκαριστικό αν όντως ο Πιζολάτο ξεφορτώθηκε από τώρα αυτό τον τόσο κεντρικό χαρακτήρα της φετινής ιστορίας του.

Πάμε να τα δούμε, με spoilers για το επεισόδιο “Night Finds You”, ξεκινώντας από το τέλος.

Κάθε Δευτέρα βράδυ στις 22.00 μέσα από τα κανάλια Novacinema προβάλλονται τα καινούρια επεισόδια της σειράς σε prime time, καθώς και στις 4 τα χαράματα ταυτόχρονα με την πρεμιέρα στην Αμερική και το ΗΒΟ.

***

Στην τελευταία σκηνή του επεισοδίου, ο Ρέι ακολουθεί μόνος ένα tip για μια απομονωμένη διεύθυνση στην περιοχή του Χόλιγουντ, αλλά στη διάρκεια της διάρρηξης του εν λόγω σπιτιού, ένας άνθρωπος ντυμένος πουλί(;!) τον πυροβολεί και φαινομενικά τον σκοτώνει εν ψυχρώ.

Δεν ξέρω πώς μπορεί ο Ρέι να την έχει σκαπουλάρει από κάτι τέτοιο καθώς μοιάζει να πυροβολείται ξεκάθαρα και θανατηφόρα, αλλά από την άλλη θα έκανε τηλεόραση ο Κόλιν Φάρελ για 2 επεισόδια; Τρελό θα ήταν. Όπως τρελό θα ήταν να έδιωχνε η σειρά τον χαρακτήρα του Ρέι αυτή τη στιγμή, κι ενώ του έχει ήδη φορτώσει αρκετό backstory και κυνηγητό προσωπικών δαιμόνων (για να μην πούμε πόσο κεντρικό ρόλο στην επίλυση του μυστηρίου).

Κοινώς, ο Κόλιν Φάρελ για άλλη μια φορά βρίσκεται να παίζει έναν Ρέι που βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου, μεταξύ παραδείσου και κόλασης. (“In Bruges”, ένα αληθινό κρυμμένο αριστούργημα, όποιος δεν το έχει δει ας το κάνει προτεραιότητα και δεν θα χάσει.)

To επεισόδιο ως εκείνο το σημείο σαφέστατα προετοίμαζε τον Ρέι για κάτι σημαντικό. Ως μέλος της τριμελούς ομάδας που ερευνά το θάνατο του Κάσπερ, ο Ρέι ήταν εκείνος που πρακτικά θα έπρεπε να εμποδίσει την έρευνα: Ο δήμαρχος του Βίντσι, ο οποίος by the way είναι μια αληθινά απολαυστική καρτoυνίστικη φιγούρα κακού που μοιάζει να ξεπήδησε από παλιό, ξεφτισμένο κόμικ νουάρ, το κάνει ξεκάθαρο πως τέτοιες αναταράξεις δεν πρέπει να αποκαλύψουν αλήθειες που ξεβολεύουν κανέναν.

Την ίδια στιγμή, ο Ρέι βρίσκεται στο τσεπάκι του Φρανκ Σέμιον, ο οποίος είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που νοιάζεται αληθινά να βρει το δολοφόνο του Κάσπερ, οποία ειρωνία. Και μέσα σε αυτό το ζόρικο επαγγελματικό (δε μιλάμε καν πια για ηθικό) δίλημμα, η γυναίκα του Ρέι (η Άμπιγκεϊλ Σπένσερ του “Rectify”, που γενικά ναι σε όλα)του ανακοινώνει πως φτάνει πια με τη ματσό υστερία του, και πως όχι μόνο θα κυνηγήσει νομικά αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού, αλλά θα ζητήσει και τεστ πατρότητας, προφανώς για να αποδείξει (με δικό της προσωπικό κόστος) στον πρώην άντρα της πως το παιδί δεν είναι δικό του.

Τα κέφια στο “True Detective” δε σταματούν ποτέ!

Αλλά περίμενε, μόλις αρχίσαμε.

Θα επανέλθουμε στο Ρέι αλλά μπορούμε πρώτα να μιλήσουμε για κάτι άλλο που μου συγκέντρωσε το ενδιαφέρον; Όχι τη συνωμοσία, όχι τα λεφτά, όχι τις χρωματάρες του Τζάστιν Λιν, όχι τη διαδρομή στο αυτοκίνητο της Άνι με τον Ρέι, όχι τον Ρικ Σπρίνγκφιλντ ως γιατρό το Κάσπερ (αν και, πόσο καταπληκτικά ‘70ς-τύπου “Inherent Vice” ήταν ο τύπος;), αλλά κάτι άλλο.

Θέλω να μιλήσουμε για τον Πολ Γούντρο.

Το βρίσκω καταπληκτικό πώς ο Πιζολάτο πάει να φορτώσει στον χαρακτήρα του Τέιλορ Κιτς ό,τι πιθανό κι απίθανο ψυχολογικό βάρος είναι δυνατόν να φορτώσεις έναν Βασανισμένο Άντρα Χαρακτήρα. Ξέραμε από το προηγούμενο επεισόδιο πως έχει προβλήματα στύσης και πως το σώμα του είναι γεμάτο με ουλές από πριν τον στρατό. (Και δεν ξέραμε τι ακριβώς συνέβη με την κοπέλα στον αυτοκινητόδρομο.)

Τώρα πάμε ένα βήμα παραπέρα. Μαθαίνουμε πως δε μπορεί να πει τι έκανε στην έρημο με το στρατό (εικάζω πως δεν έραβε κεντήματα), μαθαίνουμε πως έχει πρόβλημα με τους γκέι (“και μετά ο ταμίας πήγε να μου την πέσει, ΧΑ!!, του έδειξα εγώ”) και τέλος βλέπουμε τη μητέρα του πρακτικά να του την πέφτει όταν αυτός της πηγαίνει φαγητό. Δικέ μου. Αν χρειαστεί ποτέ να μιλήσεις… πραγματικά μη διστάσεις…;

Όσο περνάμε περισσότερο χρόνο με τον Ρέι και την Άνι αρχίζουμε να τους μαθαίνουμε καλύτερα, μα όσο καιρό περνάμε με τον Πολ είναι σα να παρακολουθούμε ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της περσόνας του να καταρρέουν κι από πίσω να βρίσκεται ένα τεράστιο ερωτηματικό. Τι συμβαίνει με αυτό τον τύπο;

Η Άνι έχει κι αυτή τα δικά της, φυσικά. Κουβαλάει τρομερά πολύ θυμό μέσα της, και πιθανώς κάποια στιγμή να μάθουμε περισσότερα. Εικάζω για να έβαλαν τον Ντέιβιντ Μορς στο ρόλο του πατέρα της, αυτό όντως θα συμβεί, και ίσως τότε έχουμε μια πληρέστερη εικόνα της οικογένειάς της, η οποία αναφέρεται σε αυτό το επεισόδιο όταν ο χίπης ‘70s γιατρός από το “Inherent Vice” διαπιστώνει πως την ήξερε από πολύ μικρή λόγω γνωριμίας με τον πατέρα της. “5 παιδιά μεγαλώσαμε εκεί, 2 μπήκαν φυλακή, 2 πέθαναν. Το 5ο έγινε ντετέκτιβ,” λέει η Άνι φεύγοντας.

(Και ας καρφιτσώσουμε για την ώρα στον τοίχο και την περίεργη αυτή ελλειπτική ματιά στα σεξουαλικά απωθημένα της Άνι, λίγο σε αυτό με τις τσόντες και λίγο στο προηγούμενο επεισόδιο με τον εραστή που δεν έλεγε να το χωρέσει ο νους του. Προφανώς θα επανέλθει, και προφανώς αυτή η σεζόν ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τη σεξουαλική διάσταση των ηρώων της.)

Στη διαδρομή με τον Ρέι ανταλλάσουν κάποια χαριτωμένα τσιτάτα περί κοινωνίας και ηθικής όπως ακριβώς ο Κύριος και Σωτήρας μας Ραστ Κόουλ θα το ήθελε. Ο Ρέι πχ δεν θέλει ηλεκτρονικό τσιγάρο γιατί τον κάνει να νιώθει σα να πιπώνει ρομπότ, η Άνι κουβαλά πάντα μαχαίρια επειδή “η βασική διαφορά μεταξύ των φύλων είναι ότι το ένα μπορεί να σκοτώσει το άλλο με τα γυμνά του χέρια.”

“Απλά για να ξέρεις, στηρίζω το φεμινισμό,” απαντά ο Ρέι στην πιο διασκεδαστική ατάκα του επεισοδίου, “κυρίως με το να έχω θέματα με την εικόνα του σώματός μου.” Λίγο πιο πριν, η Άνι του πιάνει κουβέντα για το Βίντσι και για τις κοινωνικές του διαστρωματώσεις. Ο Ρέι της εξηγεί πως τα πράγματα πήγαν διαφορετικά επειδή ήρθαν επιχειρήσεις με πολλά λεφτά και βρήκαν πολλούς φτηνούς εργάτες. “Είσαι ΟΚ με αυτό;” τον ρωτά εκείνη, “πιστεύω πως εν τέλει έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε,” απαντά εκείνος, παραδίδοντας την ατάκα-tagline της σεζόν.

Γενικά ο Ρέι είναι προφανές πως δεν περνάει και τις καλύτερές του στιγμές. Λίγο αργότερα στο μπαρ με τις νέον αποχρώσεις ανάμεσα στις σκιές και τη σερβιτόρα με το χαραγμένο πρόσωπο, συναντά πάλι τον Φρανκ, λέγοντάς του πως δεν έχει αρκετά ισχυρό λόγο να ζήσει. Ο Φρανκ του αφήνει μερικές εκατοντάδες λόγους να ζήσει στο τραπέζι, και μαζί και τη διεύθυνση όπου ο Κάσπερ πήγαινε τις κοπέλες που πλήρωνε. (Ο Φρανκ είναι ήδη ο πιο αποτελεσματικός ντετέκτιβ της ιστορίας.) Ο Ρέι αφήνει τα λεφτά στο τραπέζι, λίγο αφού ομολογεί στη σερβιτόρα πως ο μόνος τρόπος να ξεκουραστεί θα είναι να τα τινάξει.

Ε, δε μπορείς να πεις ότι δε μας προειδοποιούσαν.

Το μεγάλο ερώτημα βέβαια, ασχέτως του αν ο Ρέι όντως πέθανε ή μυστηριωδώς θα ανακάμψει, είναι τι ακριβώς συμφέροντα παίζονται σε αυτή τη διεφθαρμένη πόλη της Καλιφόρνια. Όχι τυχαία, οι αναφορές στη μόλυνση είναι ήδη πολλές. Το ακούμε στην εισαγωγική περιγραφή στην αρχή του επεισοδίου, λίγο αργότερα βλέπουμε πολλά απειλητικά πλάνα αγωγών που αδειάζουν μολυσμένα νερά, και ας μην ξεχνάμε πως το προηγούμενο επεισόδιο άνοιξε με το πλάνο ενός εργοταξίου και την υποψία μιας ταμπέλα που ανέφερε κάτι για μόλυνση.

Πώς, τότε, μπλεκεται ακριβώς σε όλα αυτά ο Σέμιον; Για την ώρα ξέρουμε πως έχει εναποθέσει πρακτικά όλη του την περιουσία σε μια συμφωνία με τον Κάσπερ, ο οποίος δολοφονήθηκε έχοντας τα λεφτά του Σέμιον στην τσέπη αλλά δίχως να έχει πραγματοποιήσει την εξαγορά που είχαν συμφωνήσει με αυτά. Το αποτέλεσμα είναι ο Σέμιον να αρχίσει να καταφεύγει στις παλιές του μεθόδους όταν διαπιστώνει πως οι θέσεις ισχύος που απολάμβανε στο διοικητικό οικοδόμημα της πόλης δε θα θα είναι για πάντα, όσο θα δίνει πληρωμές από τις οποίες λείπουν μερικά χιλιάρικα.

Συνεχίζω να απολαμβάνω τον Βινς Βον στη σειρά περισσότερο από κάθε άλλο ηθοποιό του καστ, όχι επειδή είναι καλός, αλλά επειδή αυτός ο κόντρα ρόλος εν τέλει του μοιάζει σα να γεννήθηκε για να τον παίξει. Ο Βον δεν είναι καλός ηθοποιός, όταν διηγήθηκε την ιστορία στην αρχή του επεισοδίου κόντεψα να αλλάξω κανάλι.

Αλλά έχει στο πρόσωπό του αυτή την απόγνωση του προνομίου, πόυ προσπαθούσαμε να περιγράψουμε και την περασμένη βδομάδα. Είναι απλά τέλειος για το ρόλο ενός Φρανκ Σέμιον, ενός πανίσχυρου άντρα που αρχίζει να χάνει την ισχύ του, ενώ ποτέ δεν ήταν ακριβώς σίγουρος γιατί την ήθελε εξαρχής. Μου άρεσε η βασική ιδέα πίσω από την ιστορία που ξεκίνησε να λέει στο κρεβάτι κοιτώντας τη μούχλα στο ταβάνι, πως νιώθει ακόμα όσο παγιδευμένος ένιωθε μικρός.

Μετά εξηγεί στον εαυτό του την αλληγορία της ιστορίας του και ομολογώ ένα μικρό facepalm το έκανα. Αλλά τουλάχιστον είχαμε την πολύ κουλ μετάβαση από τη μούχλα στα άδεια μάτια του Κάσπερ. Ο Τζάστιν Λιν γενικά έκανε πολύ όμορφα και τρομακτικά και ατμοσφαιρικά πράγματα με αυτά τα δύο επεισόδια (το πρώτο μου άρεσε περισσότερο, αλλά το δεύτερο είχε περισσότερα νέον χρώματα και νυχτερινά πλάνα πόλης, οπότε ξέρεις, είμαι εύκολος με κάτι τέτοια), και τώρα θα περιμένω με ενδιαφέρον να δω το “Star Trek Beyond” που μόλις ξεκίνησε να γυρίζει:

Πίσω στην νυχτερινή, διαπλεκόμενη, κολασμένη Καλιφόρνια, τα πράγματα μοιάζουν αποπνικτικά. Αν ο Ρέι είναι ακόμα ζωντανός, είναι επειδή από αυτό το καζάνι καταραμένων ψυχών δεν επιτρέπεται να αποδράσεις πριν τη λύτρωση. Σε αυτό το σημείο, απορώ ποιος από όλους αυτούς τους πρωταγωνιστές πρόκειται να την αποζητήσει.